نفخه سنبل گلچهره من ميآيد
يا نسيم سحر از سوى چمن ميآيد
بسوى بلبل بيوصل و نوا فصل بهار
نفخات گل صد برگ سمن ميآيد
ميرسد يوسف گمگشته يعقوب حزين
يا مگر جان گرامى ببدن ميآيد
دل ديوانه ام از بند بلا يافت نجات
که ملک خوى پريچهره من ميآيد
آب شد لعل و در از رشک حديثم که مرا
نام دندان و لب او بدهن ميآيد
دارد آن ترک خطا قصد شکست دل ما
که بدان طره پرچين و شکن ميآيد
يارب اين چهر عرق کرده دلارام من است
يا مه چهارده امشب بر من ميآيد
در هواى شکر کبک خرامى چه عجب
باز اگر طوطى طبعم بسخن بازآيد