وقت آنست که ما جانب ميخانه شويم
چون پرى ساقى ما شد همه ديوانه شويم
جرعه اى چون بچشيديم ز ميخانه عشق
عهد و پيمان شکنيم از پى پيمانه شويم
آشناى حرم عشق چو گشتيم کنون
خويش را ترک کنيم از همه بيگانه شويم
مجلس ما چو ز شمع رخ او روشن شد
بال و پر سوخته از عشق چو پروانه شويم
ما که از جام تجلى جمالش مستيم
حاش لله که دگر عاقل و فرزانه شويم
کنج ويران چو بود مخزن گنج شاهى
از پى گنج حقايق همه ويرانه شويم
قطره هائيم جدا گشته ز بحر احدى
غوطه در بحر خوريم و همه دردانه شويم
همچو آيينه صافى همه يکرو باشيم
چند دو روى و دو سر همچو سر شانه شويم
حبذا شادى و آن حال که ما همچو حسين
بيخود و مست از آن غمزه مستانه شويم