روزى که من بداغ غمت از جهان روم
بد مهرم ار ز کوى تو سوى جنان روم
در چشم من چو خار نمايد گل چمن
بى تو ز بوستان بسوى دوستان روم
در هر طرف گلى است هوا جوى بلبلى
من بلبلى نيم که بهر گلستان روم
از تو حجاب من همگى از من است و بس
برخيزد اين حجاب چو من از ميان روم
جانم نشانه ساز و در او تير غم نشان
باشد بدين نشانه بر بى نشان روم
من مرغ عالم ملکوتم عجب مدار
با بال عشق گر بسوى آسمان روم
بگشا حسين پاى دل و جان ز قيد تن
تا من شبى بجانب آن جان جان روم