ايکاش در هواى تو من خاک گشتمى
بارى ز ننگ هستى خود پاک گشتمى
گر بودمى بشادى وصلت اميدوار
کى من ز درد هجر تو غمناک گشتمى
اى کاش در شکارگهت صيد بودمى
تا يک نفس مصاحب فتراک گشتمى
پيوسته سجدگاه ملک بودمى اگر
زير سم سمند تو من خاک گشتمى
چون عاقبت ز دست بتان کشته گشتنى است
بارى قتيل آن بت چالاک گشتمى
گر چون حسين خاک درت بودمى بقدر
چون عرش تاج تارک افلاک گشتمى