عزيزان وفاپيشه مبارکباد اين منزل
که ميافزايد از نورش صفاى جان اهل دل
بمعنى کعبه جانهاست اين منزلگه عالى
براى طوفش از هر سو ببسته قدسيان محمل
ز خاکپاى اين درگه طلب کن دولت اى عاشق
که هست اين آيت رحمت شده بر خاکيان نازل
دلا بيدار شو يکدم که جان عزم سفر دارد
چه جاى خواب اين مسکن که همراهست مستعجل
وداع عمر نزديک و تو خود دورى نه اى آگه
رفيقان بار بستند و تو خود بنشسته اى غافل
ترا اين خويشتن بينى سبل شد ديده دل را
اگر ديدار ميخواهى ز ديد خويشتن بگسل
مرا در پيش دلداران بود جان باختن آسان
وليکن زيستن يکدم بود بى دوستان مشکل
حسين از يار چون دورى چه عيش از عمر ميجوئى
چو رفت آن حاصل عمرت چسود از عمر بيحاصل