به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعیدا یزدی

سعیدا یزدیرباعی هاشمارهٔ ۹: در راه وفا سبک خرامی خوب است

2750عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در راه وفا سبک خرامی خوب است
در منزل دور، تیزگامی خوب است
گویید به این سمند دوران گویید
با مردم نیک بدلگامی خوب است؟

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸: تارک الف و دال که باشد خوب است 2شمارهٔ ۹: در راه وفا سبک خرامی خوب است 3شمارهٔ ۱۰: آن ذات که عالم به طفیلش برپاست 4شمارهٔ ۱۱: دوری ز خیالات هوا تجرید است 5شمارهٔ ۱۲: امروز که سنگ و سیم و زر در کار است 6شمارهٔ ۱۳: منصور که در دار جهان مغفور است 7شمارهٔ ۱۴: تا درد و غم عشق تو درمان گیر است 8شمارهٔ ۱۵: گنجینهٔ ما سینهٔ [افگار] بس است 9شمارهٔ ۱۶: در سینه ز عشق، داغ بسیار بس است 10شمارهٔ ۱۷: ایام بهار است نه می در جام است 11شمارهٔ ۱۸: خوش حالت آن مرد که خیرانجام است 12شمارهٔ ۱۹: معشوق، خدا جاذبه اش رهبر ماست 13شمارهٔ ۲۰: ای ماهوشان، فقیر، درویش شماست 14شمارهٔ ۲۱: آن را که همیشه با خدا تعظیم است 15شمارهٔ ۲۲: بیرون ز دو کون، جای درویشان است 16شمارهٔ ۲۳: دیدار خدا لقای درویشان است 17شمارهٔ ۲۴: هستی مال تو و نیستی مال من است 18شمارهٔ ۲۵: من بندهٔ عشق، عشق مولای من است 19شمارهٔ ۲۶: نی در دل من غمی از آن و این است 20شمارهٔ ۲۷: فقر فقرا نه جامهٔ رنگین است 21شمارهٔ ۲۸: آن رشته که کیش کفر و ایمان شده است 22شمارهٔ ۲۹: زنهار مگو که واحد و رام یکی است 23شمارهٔ ۳۰: انعام ز حق به خاصه و عام یکی است 24شمارهٔ ۳۱: در مذهب ما که کفر و اسلام یکی است 25شمارهٔ ۳۲: کس را خبری کجا از آن جاست که اوست 26شمارهٔ ۳۳: پیدا و نهان و آشکارا همه اوست 27شمارهٔ ۳۴: زاهد نخورد باده که بدنامی اوست 28شمارهٔ ۳۵: چندین نقشی که زیر این چرخ دوروست 29شمارهٔ ۳۶: با هر که دل رمیدهٔ ما پیوست 30شمارهٔ ۳۷: چون در نظر تو یار و اغیاری هست 31شمارهٔ ۳۸: تا پیش خدایت سفری حاجت نیست 32شمارهٔ ۳۹: آن کس که حیا ندارد او انسان نیست 33شمارهٔ ۴۰: نوری ز حقیقت به تو همسیر تو نیست 34شمارهٔ ۴۱: بی ذکر تو هیچ زنده ای نیست که نیست 35شمارهٔ ۴۲: بی یاد خدا ذی نفسی نیست که نیست 36شمارهٔ ۴۳: در دیده ات از نور حقیقت اثری نیست 37شمارهٔ ۴۴: دردی طلب از خدا دوا چیزی نیست 38شمارهٔ ۴۵: بگذر ز سوا که ماسوا چیزی نیست 39شمارهٔ ۴۶: جامی است جهان به دست یک ساقی نیست 40شمارهٔ ۴۷: صد حیف که عمرم به خسارت بگذشت 41شمارهٔ ۴۸: خود آمده زنده مرده می باید رفت 42شمارهٔ ۴۹: بر دایرهٔ جهان چو پرگار مپیچ 43شمارهٔ ۵۰: هر چد که یار، یار دیگر دارد 44شمارهٔ ۵۱: خوش آن که مقام بر در دل ها کرد 45شمارهٔ ۵۲: گویند به طالب که سفر باید کرد 46شمارهٔ ۵۳: هر صبح ز گریه رخ ترم باید کرد 47شمارهٔ ۵۴: از مروحه ای که شاه، احسانم کرد 48شمارهٔ ۵۵: بی ناز تو من نیاز نتوانم کرد 49شمارهٔ ۵۶: باید که تو را نظر به خاصان باشد 50شمارهٔ ۵۷: فانیست جهان در او بقا کی باشد؟51شمارهٔ ۵۸: یک محرم راز در جهان یافت نشد 52شمارهٔ ۵۹: کشت عملم هیچ نمودار نشد 53شمارهٔ ۶۰: فردا که ز مشکلات حل می طلبند 54شمارهٔ ۶۱: ای مست شراب، ما و من بازی چند؟55شمارهٔ ۶۲: تا خلق به خیر نام خیرم بردند 56شمارهٔ ۶۳: روزی که مرا ز دیر بیرون کردند 57شمارهٔ ۶۴: در دار جهان که خاص و عامی چندند 58شمارهٔ ۶۵: قومی با خویش اعتباری دارند 59شمارهٔ ۶۶: گیرم که جهان را به کمندی گیرند 60شمارهٔ ۶۷: گر مست شوم [سر] تو هشیار کند 61شمارهٔ ۶۸: آنان که به علم خویش مغرورانند 62شمارهٔ ۶۹: ای آن که تو را شاه و گدا یکسانند 63شمارهٔ ۷۰: آنان که ندانند تو را می خوانند 64شمارهٔ ۷۱: آن قوم که روز و شب تو را جویانند 65شمارهٔ ۷۲: آنان که یکی هزار افسانه کنند 66شمارهٔ ۷۳: درویش که با قناعت و صبر بود 67شمارهٔ ۷۴: ای از خوف تو آسمان جامه کبود 68شمارهٔ ۷۵: خود را تو مبین که بی خدا نتوان بود 69شمارهٔ ۷۶: بی رنگ به رنگ چون تجلی بنمود 70شمارهٔ ۷۷: تا پای تو سر، سر تو تا پا نشود 71شمارهٔ ۷۸: تا جسم مکدرت همه جان نشود 72شمارهٔ ۷۹: تا از میلی دلت گریزان نشود 73شمارهٔ ۸۰: کوه غم یار کندن آسان نشود 74شمارهٔ ۸۱: از ذکر زبان، انس به جانان نشود 75شمارهٔ ۸۲: از مطلب من درد طلب من زاید 76شمارهٔ ۸۳: اشعار سعیدا به نظامی نرسید 77شمارهٔ ۸۴: ای هرزه درا ناله و افغان بگذار 78شمارهٔ ۸۵: خواهی که رسی به دوست جولان بگذار 79شمارهٔ ۸۶: ای آن که تویی ز عقل ها بالاتر 80شمارهٔ ۸۷: خواهی که رسی به دوست، از جان بگذر 81شمارهٔ ۸۸: بسیار به بر و بحر کردیم سفر 82شمارهٔ ۸۹: تا زهر غمت بود نخوردیم شکر 83شمارهٔ ۹۰: بی تو نفسی خوش نکشیدم هرگز 84شمارهٔ ۹۱: گویند که حق یار نمازی است و بس 85شمارهٔ ۹۲: گویند خدا ز روزه راضی است و بس 86شمارهٔ ۹۳: از خوان غمش حواله ای دارم بس 87شمارهٔ ۹۴: لعنت بر نفس ما و بر کردارش 88شمارهٔ ۹۵: آنان که به دعوا شده سادات مثال 89شمارهٔ ۹۶: گویند کسانی که جهان است خیال 90شمارهٔ ۹۷: تا صبح نشستم من و جان بر در دل 91شمارهٔ ۹۸: چون کرد ظهور، نور تابندهٔ دل 92شمارهٔ ۹۹: دیروز درآمدم به کاشانهٔ دل 93شمارهٔ ۱۰۰: تا کرد قبای ناز را بر تن گل 94شمارهٔ ۱۰۱: تا بنده شدم، چو مهر تابنده شدم 95شمارهٔ ۱۰۲: تنها نه به هجر آشنا گردیدم 96شمارهٔ ۱۰۳: گر دل گویم تو را ز جان می ترسم 97شمارهٔ ۱۰۴: یک سو شادی است در جهان یک سو غم 98شمارهٔ ۱۰۵: من خانهٔ آن ماه جبین می دانم 99شمارهٔ ۱۰۶: من گرچه ز عشق، گفتگو نتوانم 100شمارهٔ ۱۰۷: گر بادهٔ تو رسد به من مل چه کنم 101شمارهٔ ۱۰۸: هر ذره مدان ز خود کمش می بینم 102شمارهٔ ۱۰۹: شوخی که بری ز عالمش می بینم 103شمارهٔ ۱۱۰: چشمی که از او دو عالمش می بینم 104شمارهٔ ۱۱۱: دنیا که وفایش و بقایش معلوم 105شمارهٔ ۱۱۲: ما دلق ریای خویشتن سوخته ایم 106شمارهٔ ۱۱۳: تا مشعل دید عیب خامش کردیم 107شمارهٔ ۱۱۴: جز ناله کسی همنفس خویش ندیدیم 108شمارهٔ ۱۱۵: ما منتهییم و مبتدا هم ماییم 109شمارهٔ ۱۱۶: بیرون و درون برو بیا هم ماییم 110شمارهٔ ۱۱۷: آدم یک آدم است و یک صورت و جان 111شمارهٔ ۱۱۸: ای بسته میان تو کمر بر دل و جان 112شمارهٔ ۱۱۹: عالم جسم و محمدش آمده جان 113شمارهٔ ۱۲۰: ای از تو جهانیان به دادند و فغان 114شمارهٔ ۱۲۱: یاری دارم که روش دیدن نتوان 115شمارهٔ ۱۲۲: عرفان به خدا هیچ ندارند جهان 116شمارهٔ ۱۲۳: رفتی به سفر از پی تسخیر جهان 117شمارهٔ ۱۲۴: وهمی به خیال کرده جا نام جهان 118شمارهٔ ۱۲۵: بحری پنهان چو کرد جوش و طغیان 119شمارهٔ ۱۲۶: تا کی به لباس عاریت بند شدن 120شمارهٔ ۱۲۷: زینهار که کارها به خود آسان کن 121شمارهٔ ۱۲۸: بی یار شدم یک نفسم یاری کن 122شمارهٔ ۱۲۹: گاهی نزدیک و گاه دورم از تو 123شمارهٔ ۱۳۰: ای شیخ کرامت منما رهبر شو 124شمارهٔ ۱۳۱: چون موم بر آتشی رسی آب مشو 125شمارهٔ ۱۳۲: ای نفس و هوا برده دلت را، جان کو؟126شمارهٔ ۱۳۳: با نفس دغل تو بدگمان باشی به 127شمارهٔ ۱۳۴: دل رفت ز خود هنوز جان نارفته 128شمارهٔ ۱۳۵: این عالم ما که بی نظیر افتاده 129شمارهٔ ۱۳۶: ای باده فروش بادهٔ صاف بده 130شمارهٔ ۱۳۷: ساقی آورد ساغری بگزیده 131شمارهٔ ۱۳۸: در راه وفا ندیده ام قافله ای 132شمارهٔ ۱۳۹: ای دل نفسی صاحب عرفان نشدی 133شمارهٔ ۱۴۰: یاری دارم که رشک حور است و پری 134شمارهٔ ۱۴۱: ای عهدشکن قیمت ما را چه شناسی 135شمارهٔ ۱۴۲: آن بدگهری که بد بود با نیکی 136شمارهٔ ۱۴۳: او معنی معنی است که را آن معنی 137شمارهٔ ۱۴۴: تا کش و فش و عمامه را ته نکنی 138شمارهٔ ۱۴۵: با آیینه دمی شدم روی به روی 139شمارهٔ ۱۴۶: دارم دم سرد، چشم خون پالایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ