به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعیدا یزدی

سعیدا یزدیرباعی هاشمارهٔ ۴۸: خود آمده زنده مرده می باید رفت

2320عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

خود آمده زنده مرده می باید رفت
شطرنج خیال برده می باید رفت
روزی که سفر کنی سعیدا ز جهان
خود را به خدا سپرده می باید رفت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۷: صد حیف که عمرم به خسارت بگذشت 2شمارهٔ ۴۸: خود آمده زنده مرده می باید رفت 3شمارهٔ ۴۹: بر دایرهٔ جهان چو پرگار مپیچ 4شمارهٔ ۵۰: هر چد که یار، یار دیگر دارد 5شمارهٔ ۵۱: خوش آن که مقام بر در دل ها کرد 6شمارهٔ ۵۲: گویند به طالب که سفر باید کرد 7شمارهٔ ۵۳: هر صبح ز گریه رخ ترم باید کرد 8شمارهٔ ۵۴: از مروحه ای که شاه، احسانم کرد 9شمارهٔ ۵۵: بی ناز تو من نیاز نتوانم کرد 10شمارهٔ ۵۶: باید که تو را نظر به خاصان باشد 11شمارهٔ ۵۷: فانیست جهان در او بقا کی باشد؟12شمارهٔ ۵۸: یک محرم راز در جهان یافت نشد 13شمارهٔ ۵۹: کشت عملم هیچ نمودار نشد 14شمارهٔ ۶۰: فردا که ز مشکلات حل می طلبند 15شمارهٔ ۶۱: ای مست شراب، ما و من بازی چند؟16شمارهٔ ۶۲: تا خلق به خیر نام خیرم بردند 17شمارهٔ ۶۳: روزی که مرا ز دیر بیرون کردند 18شمارهٔ ۶۴: در دار جهان که خاص و عامی چندند 19شمارهٔ ۶۵: قومی با خویش اعتباری دارند 20شمارهٔ ۶۶: گیرم که جهان را به کمندی گیرند 21شمارهٔ ۶۷: گر مست شوم [سر] تو هشیار کند 22شمارهٔ ۶۸: آنان که به علم خویش مغرورانند 23شمارهٔ ۶۹: ای آن که تو را شاه و گدا یکسانند 24شمارهٔ ۷۰: آنان که ندانند تو را می خوانند 25شمارهٔ ۷۱: آن قوم که روز و شب تو را جویانند 26شمارهٔ ۷۲: آنان که یکی هزار افسانه کنند 27شمارهٔ ۷۳: درویش که با قناعت و صبر بود 28شمارهٔ ۷۴: ای از خوف تو آسمان جامه کبود 29شمارهٔ ۷۵: خود را تو مبین که بی خدا نتوان بود 30شمارهٔ ۷۶: بی رنگ به رنگ چون تجلی بنمود 31شمارهٔ ۷۷: تا پای تو سر، سر تو تا پا نشود 32شمارهٔ ۷۸: تا جسم مکدرت همه جان نشود 33شمارهٔ ۷۹: تا از میلی دلت گریزان نشود 34شمارهٔ ۸۰: کوه غم یار کندن آسان نشود 35شمارهٔ ۸۱: از ذکر زبان، انس به جانان نشود 36شمارهٔ ۸۲: از مطلب من درد طلب من زاید 37شمارهٔ ۸۳: اشعار سعیدا به نظامی نرسید 38شمارهٔ ۸۴: ای هرزه درا ناله و افغان بگذار 39شمارهٔ ۸۵: خواهی که رسی به دوست جولان بگذار 40شمارهٔ ۸۶: ای آن که تویی ز عقل ها بالاتر 41شمارهٔ ۸۷: خواهی که رسی به دوست، از جان بگذر 42شمارهٔ ۸۸: بسیار به بر و بحر کردیم سفر 43شمارهٔ ۸۹: تا زهر غمت بود نخوردیم شکر 44شمارهٔ ۹۰: بی تو نفسی خوش نکشیدم هرگز 45شمارهٔ ۹۱: گویند که حق یار نمازی است و بس 46شمارهٔ ۹۲: گویند خدا ز روزه راضی است و بس 47شمارهٔ ۹۳: از خوان غمش حواله ای دارم بس 48شمارهٔ ۹۴: لعنت بر نفس ما و بر کردارش 49شمارهٔ ۹۵: آنان که به دعوا شده سادات مثال 50شمارهٔ ۹۶: گویند کسانی که جهان است خیال 51شمارهٔ ۹۷: تا صبح نشستم من و جان بر در دل 52شمارهٔ ۹۸: چون کرد ظهور، نور تابندهٔ دل 53شمارهٔ ۹۹: دیروز درآمدم به کاشانهٔ دل 54شمارهٔ ۱۰۰: تا کرد قبای ناز را بر تن گل 55شمارهٔ ۱۰۱: تا بنده شدم، چو مهر تابنده شدم 56شمارهٔ ۱۰۲: تنها نه به هجر آشنا گردیدم 57شمارهٔ ۱۰۳: گر دل گویم تو را ز جان می ترسم 58شمارهٔ ۱۰۴: یک سو شادی است در جهان یک سو غم 59شمارهٔ ۱۰۵: من خانهٔ آن ماه جبین می دانم 60شمارهٔ ۱۰۶: من گرچه ز عشق، گفتگو نتوانم 61شمارهٔ ۱۰۷: گر بادهٔ تو رسد به من مل چه کنم 62شمارهٔ ۱۰۸: هر ذره مدان ز خود کمش می بینم 63شمارهٔ ۱۰۹: شوخی که بری ز عالمش می بینم 64شمارهٔ ۱۱۰: چشمی که از او دو عالمش می بینم 65شمارهٔ ۱۱۱: دنیا که وفایش و بقایش معلوم 66شمارهٔ ۱۱۲: ما دلق ریای خویشتن سوخته ایم 67شمارهٔ ۱۱۳: تا مشعل دید عیب خامش کردیم 68شمارهٔ ۱۱۴: جز ناله کسی همنفس خویش ندیدیم 69شمارهٔ ۱۱۵: ما منتهییم و مبتدا هم ماییم 70شمارهٔ ۱۱۶: بیرون و درون برو بیا هم ماییم 71شمارهٔ ۱۱۷: آدم یک آدم است و یک صورت و جان 72شمارهٔ ۱۱۸: ای بسته میان تو کمر بر دل و جان 73شمارهٔ ۱۱۹: عالم جسم و محمدش آمده جان 74شمارهٔ ۱۲۰: ای از تو جهانیان به دادند و فغان 75شمارهٔ ۱۲۱: یاری دارم که روش دیدن نتوان 76شمارهٔ ۱۲۲: عرفان به خدا هیچ ندارند جهان 77شمارهٔ ۱۲۳: رفتی به سفر از پی تسخیر جهان 78شمارهٔ ۱۲۴: وهمی به خیال کرده جا نام جهان 79شمارهٔ ۱۲۵: بحری پنهان چو کرد جوش و طغیان 80شمارهٔ ۱۲۶: تا کی به لباس عاریت بند شدن 81شمارهٔ ۱۲۷: زینهار که کارها به خود آسان کن 82شمارهٔ ۱۲۸: بی یار شدم یک نفسم یاری کن 83شمارهٔ ۱۲۹: گاهی نزدیک و گاه دورم از تو 84شمارهٔ ۱۳۰: ای شیخ کرامت منما رهبر شو 85شمارهٔ ۱۳۱: چون موم بر آتشی رسی آب مشو 86شمارهٔ ۱۳۲: ای نفس و هوا برده دلت را، جان کو؟87شمارهٔ ۱۳۳: با نفس دغل تو بدگمان باشی به 88شمارهٔ ۱۳۴: دل رفت ز خود هنوز جان نارفته 89شمارهٔ ۱۳۵: این عالم ما که بی نظیر افتاده 90شمارهٔ ۱۳۶: ای باده فروش بادهٔ صاف بده 91شمارهٔ ۱۳۷: ساقی آورد ساغری بگزیده 92شمارهٔ ۱۳۸: در راه وفا ندیده ام قافله ای 93شمارهٔ ۱۳۹: ای دل نفسی صاحب عرفان نشدی 94شمارهٔ ۱۴۰: یاری دارم که رشک حور است و پری 95شمارهٔ ۱۴۱: ای عهدشکن قیمت ما را چه شناسی 96شمارهٔ ۱۴۲: آن بدگهری که بد بود با نیکی 97شمارهٔ ۱۴۳: او معنی معنی است که را آن معنی 98شمارهٔ ۱۴۴: تا کش و فش و عمامه را ته نکنی 99شمارهٔ ۱۴۵: با آیینه دمی شدم روی به روی 100شمارهٔ ۱۴۶: دارم دم سرد، چشم خون پالایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ