به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعیدا یزدی

سعیدا یزدیرباعی هاشمارهٔ ۵۰: هر چد که یار، یار دیگر دارد

2900عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هر چد که یار، یار دیگر دارد
اما با ما شمار دیگر دارد
غم نیست که یار یار دیگر دارد
چون یار قدیم کار دیگر دارد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۹: بر دایرهٔ جهان چو پرگار مپیچ 2شمارهٔ ۵۰: هر چد که یار، یار دیگر دارد 3شمارهٔ ۵۱: خوش آن که مقام بر در دل ها کرد 4شمارهٔ ۵۲: گویند به طالب که سفر باید کرد 5شمارهٔ ۵۳: هر صبح ز گریه رخ ترم باید کرد 6شمارهٔ ۵۴: از مروحه ای که شاه، احسانم کرد 7شمارهٔ ۵۵: بی ناز تو من نیاز نتوانم کرد 8شمارهٔ ۵۶: باید که تو را نظر به خاصان باشد 9شمارهٔ ۵۷: فانیست جهان در او بقا کی باشد؟10شمارهٔ ۵۸: یک محرم راز در جهان یافت نشد 11شمارهٔ ۵۹: کشت عملم هیچ نمودار نشد 12شمارهٔ ۶۰: فردا که ز مشکلات حل می طلبند 13شمارهٔ ۶۱: ای مست شراب، ما و من بازی چند؟14شمارهٔ ۶۲: تا خلق به خیر نام خیرم بردند 15شمارهٔ ۶۳: روزی که مرا ز دیر بیرون کردند 16شمارهٔ ۶۴: در دار جهان که خاص و عامی چندند 17شمارهٔ ۶۵: قومی با خویش اعتباری دارند 18شمارهٔ ۶۶: گیرم که جهان را به کمندی گیرند 19شمارهٔ ۶۷: گر مست شوم [سر] تو هشیار کند 20شمارهٔ ۶۸: آنان که به علم خویش مغرورانند 21شمارهٔ ۶۹: ای آن که تو را شاه و گدا یکسانند 22شمارهٔ ۷۰: آنان که ندانند تو را می خوانند 23شمارهٔ ۷۱: آن قوم که روز و شب تو را جویانند 24شمارهٔ ۷۲: آنان که یکی هزار افسانه کنند 25شمارهٔ ۷۳: درویش که با قناعت و صبر بود 26شمارهٔ ۷۴: ای از خوف تو آسمان جامه کبود 27شمارهٔ ۷۵: خود را تو مبین که بی خدا نتوان بود 28شمارهٔ ۷۶: بی رنگ به رنگ چون تجلی بنمود 29شمارهٔ ۷۷: تا پای تو سر، سر تو تا پا نشود 30شمارهٔ ۷۸: تا جسم مکدرت همه جان نشود 31شمارهٔ ۷۹: تا از میلی دلت گریزان نشود 32شمارهٔ ۸۰: کوه غم یار کندن آسان نشود 33شمارهٔ ۸۱: از ذکر زبان، انس به جانان نشود 34شمارهٔ ۸۲: از مطلب من درد طلب من زاید 35شمارهٔ ۸۳: اشعار سعیدا به نظامی نرسید 36شمارهٔ ۸۴: ای هرزه درا ناله و افغان بگذار 37شمارهٔ ۸۵: خواهی که رسی به دوست جولان بگذار 38شمارهٔ ۸۶: ای آن که تویی ز عقل ها بالاتر 39شمارهٔ ۸۷: خواهی که رسی به دوست، از جان بگذر 40شمارهٔ ۸۸: بسیار به بر و بحر کردیم سفر 41شمارهٔ ۸۹: تا زهر غمت بود نخوردیم شکر 42شمارهٔ ۹۰: بی تو نفسی خوش نکشیدم هرگز 43شمارهٔ ۹۱: گویند که حق یار نمازی است و بس 44شمارهٔ ۹۲: گویند خدا ز روزه راضی است و بس 45شمارهٔ ۹۳: از خوان غمش حواله ای دارم بس 46شمارهٔ ۹۴: لعنت بر نفس ما و بر کردارش 47شمارهٔ ۹۵: آنان که به دعوا شده سادات مثال 48شمارهٔ ۹۶: گویند کسانی که جهان است خیال 49شمارهٔ ۹۷: تا صبح نشستم من و جان بر در دل 50شمارهٔ ۹۸: چون کرد ظهور، نور تابندهٔ دل 51شمارهٔ ۹۹: دیروز درآمدم به کاشانهٔ دل 52شمارهٔ ۱۰۰: تا کرد قبای ناز را بر تن گل 53شمارهٔ ۱۰۱: تا بنده شدم، چو مهر تابنده شدم 54شمارهٔ ۱۰۲: تنها نه به هجر آشنا گردیدم 55شمارهٔ ۱۰۳: گر دل گویم تو را ز جان می ترسم 56شمارهٔ ۱۰۴: یک سو شادی است در جهان یک سو غم 57شمارهٔ ۱۰۵: من خانهٔ آن ماه جبین می دانم 58شمارهٔ ۱۰۶: من گرچه ز عشق، گفتگو نتوانم 59شمارهٔ ۱۰۷: گر بادهٔ تو رسد به من مل چه کنم 60شمارهٔ ۱۰۸: هر ذره مدان ز خود کمش می بینم 61شمارهٔ ۱۰۹: شوخی که بری ز عالمش می بینم 62شمارهٔ ۱۱۰: چشمی که از او دو عالمش می بینم 63شمارهٔ ۱۱۱: دنیا که وفایش و بقایش معلوم 64شمارهٔ ۱۱۲: ما دلق ریای خویشتن سوخته ایم 65شمارهٔ ۱۱۳: تا مشعل دید عیب خامش کردیم 66شمارهٔ ۱۱۴: جز ناله کسی همنفس خویش ندیدیم 67شمارهٔ ۱۱۵: ما منتهییم و مبتدا هم ماییم 68شمارهٔ ۱۱۶: بیرون و درون برو بیا هم ماییم 69شمارهٔ ۱۱۷: آدم یک آدم است و یک صورت و جان 70شمارهٔ ۱۱۸: ای بسته میان تو کمر بر دل و جان 71شمارهٔ ۱۱۹: عالم جسم و محمدش آمده جان 72شمارهٔ ۱۲۰: ای از تو جهانیان به دادند و فغان 73شمارهٔ ۱۲۱: یاری دارم که روش دیدن نتوان 74شمارهٔ ۱۲۲: عرفان به خدا هیچ ندارند جهان 75شمارهٔ ۱۲۳: رفتی به سفر از پی تسخیر جهان 76شمارهٔ ۱۲۴: وهمی به خیال کرده جا نام جهان 77شمارهٔ ۱۲۵: بحری پنهان چو کرد جوش و طغیان 78شمارهٔ ۱۲۶: تا کی به لباس عاریت بند شدن 79شمارهٔ ۱۲۷: زینهار که کارها به خود آسان کن 80شمارهٔ ۱۲۸: بی یار شدم یک نفسم یاری کن 81شمارهٔ ۱۲۹: گاهی نزدیک و گاه دورم از تو 82شمارهٔ ۱۳۰: ای شیخ کرامت منما رهبر شو 83شمارهٔ ۱۳۱: چون موم بر آتشی رسی آب مشو 84شمارهٔ ۱۳۲: ای نفس و هوا برده دلت را، جان کو؟85شمارهٔ ۱۳۳: با نفس دغل تو بدگمان باشی به 86شمارهٔ ۱۳۴: دل رفت ز خود هنوز جان نارفته 87شمارهٔ ۱۳۵: این عالم ما که بی نظیر افتاده 88شمارهٔ ۱۳۶: ای باده فروش بادهٔ صاف بده 89شمارهٔ ۱۳۷: ساقی آورد ساغری بگزیده 90شمارهٔ ۱۳۸: در راه وفا ندیده ام قافله ای 91شمارهٔ ۱۳۹: ای دل نفسی صاحب عرفان نشدی 92شمارهٔ ۱۴۰: یاری دارم که رشک حور است و پری 93شمارهٔ ۱۴۱: ای عهدشکن قیمت ما را چه شناسی 94شمارهٔ ۱۴۲: آن بدگهری که بد بود با نیکی 95شمارهٔ ۱۴۳: او معنی معنی است که را آن معنی 96شمارهٔ ۱۴۴: تا کش و فش و عمامه را ته نکنی 97شمارهٔ ۱۴۵: با آیینه دمی شدم روی به روی 98شمارهٔ ۱۴۶: دارم دم سرد، چشم خون پالایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ