به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعیدا یزدی

سعیدا یزدیرباعی هاشمارهٔ ۴۹: بر دایرهٔ جهان چو پرگار مپیچ

2820عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بر دایرهٔ جهان چو پرگار مپیچ
هیچ است جهان به هیچ زنهار مپیچ
پس بر سر این هیچ تو از بی خبری
بسیار مگرد و همچو دستار مپیچ

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۸: خود آمده زنده مرده می باید رفت 2شمارهٔ ۴۹: بر دایرهٔ جهان چو پرگار مپیچ 3شمارهٔ ۵۰: هر چد که یار، یار دیگر دارد 4شمارهٔ ۵۱: خوش آن که مقام بر در دل ها کرد 5شمارهٔ ۵۲: گویند به طالب که سفر باید کرد 6شمارهٔ ۵۳: هر صبح ز گریه رخ ترم باید کرد 7شمارهٔ ۵۴: از مروحه ای که شاه، احسانم کرد 8شمارهٔ ۵۵: بی ناز تو من نیاز نتوانم کرد 9شمارهٔ ۵۶: باید که تو را نظر به خاصان باشد 10شمارهٔ ۵۷: فانیست جهان در او بقا کی باشد؟11شمارهٔ ۵۸: یک محرم راز در جهان یافت نشد 12شمارهٔ ۵۹: کشت عملم هیچ نمودار نشد 13شمارهٔ ۶۰: فردا که ز مشکلات حل می طلبند 14شمارهٔ ۶۱: ای مست شراب، ما و من بازی چند؟15شمارهٔ ۶۲: تا خلق به خیر نام خیرم بردند 16شمارهٔ ۶۳: روزی که مرا ز دیر بیرون کردند 17شمارهٔ ۶۴: در دار جهان که خاص و عامی چندند 18شمارهٔ ۶۵: قومی با خویش اعتباری دارند 19شمارهٔ ۶۶: گیرم که جهان را به کمندی گیرند 20شمارهٔ ۶۷: گر مست شوم [سر] تو هشیار کند 21شمارهٔ ۶۸: آنان که به علم خویش مغرورانند 22شمارهٔ ۶۹: ای آن که تو را شاه و گدا یکسانند 23شمارهٔ ۷۰: آنان که ندانند تو را می خوانند 24شمارهٔ ۷۱: آن قوم که روز و شب تو را جویانند 25شمارهٔ ۷۲: آنان که یکی هزار افسانه کنند 26شمارهٔ ۷۳: درویش که با قناعت و صبر بود 27شمارهٔ ۷۴: ای از خوف تو آسمان جامه کبود 28شمارهٔ ۷۵: خود را تو مبین که بی خدا نتوان بود 29شمارهٔ ۷۶: بی رنگ به رنگ چون تجلی بنمود 30شمارهٔ ۷۷: تا پای تو سر، سر تو تا پا نشود 31شمارهٔ ۷۸: تا جسم مکدرت همه جان نشود 32شمارهٔ ۷۹: تا از میلی دلت گریزان نشود 33شمارهٔ ۸۰: کوه غم یار کندن آسان نشود 34شمارهٔ ۸۱: از ذکر زبان، انس به جانان نشود 35شمارهٔ ۸۲: از مطلب من درد طلب من زاید 36شمارهٔ ۸۳: اشعار سعیدا به نظامی نرسید 37شمارهٔ ۸۴: ای هرزه درا ناله و افغان بگذار 38شمارهٔ ۸۵: خواهی که رسی به دوست جولان بگذار 39شمارهٔ ۸۶: ای آن که تویی ز عقل ها بالاتر 40شمارهٔ ۸۷: خواهی که رسی به دوست، از جان بگذر 41شمارهٔ ۸۸: بسیار به بر و بحر کردیم سفر 42شمارهٔ ۸۹: تا زهر غمت بود نخوردیم شکر 43شمارهٔ ۹۰: بی تو نفسی خوش نکشیدم هرگز 44شمارهٔ ۹۱: گویند که حق یار نمازی است و بس 45شمارهٔ ۹۲: گویند خدا ز روزه راضی است و بس 46شمارهٔ ۹۳: از خوان غمش حواله ای دارم بس 47شمارهٔ ۹۴: لعنت بر نفس ما و بر کردارش 48شمارهٔ ۹۵: آنان که به دعوا شده سادات مثال 49شمارهٔ ۹۶: گویند کسانی که جهان است خیال 50شمارهٔ ۹۷: تا صبح نشستم من و جان بر در دل 51شمارهٔ ۹۸: چون کرد ظهور، نور تابندهٔ دل 52شمارهٔ ۹۹: دیروز درآمدم به کاشانهٔ دل 53شمارهٔ ۱۰۰: تا کرد قبای ناز را بر تن گل 54شمارهٔ ۱۰۱: تا بنده شدم، چو مهر تابنده شدم 55شمارهٔ ۱۰۲: تنها نه به هجر آشنا گردیدم 56شمارهٔ ۱۰۳: گر دل گویم تو را ز جان می ترسم 57شمارهٔ ۱۰۴: یک سو شادی است در جهان یک سو غم 58شمارهٔ ۱۰۵: من خانهٔ آن ماه جبین می دانم 59شمارهٔ ۱۰۶: من گرچه ز عشق، گفتگو نتوانم 60شمارهٔ ۱۰۷: گر بادهٔ تو رسد به من مل چه کنم 61شمارهٔ ۱۰۸: هر ذره مدان ز خود کمش می بینم 62شمارهٔ ۱۰۹: شوخی که بری ز عالمش می بینم 63شمارهٔ ۱۱۰: چشمی که از او دو عالمش می بینم 64شمارهٔ ۱۱۱: دنیا که وفایش و بقایش معلوم 65شمارهٔ ۱۱۲: ما دلق ریای خویشتن سوخته ایم 66شمارهٔ ۱۱۳: تا مشعل دید عیب خامش کردیم 67شمارهٔ ۱۱۴: جز ناله کسی همنفس خویش ندیدیم 68شمارهٔ ۱۱۵: ما منتهییم و مبتدا هم ماییم 69شمارهٔ ۱۱۶: بیرون و درون برو بیا هم ماییم 70شمارهٔ ۱۱۷: آدم یک آدم است و یک صورت و جان 71شمارهٔ ۱۱۸: ای بسته میان تو کمر بر دل و جان 72شمارهٔ ۱۱۹: عالم جسم و محمدش آمده جان 73شمارهٔ ۱۲۰: ای از تو جهانیان به دادند و فغان 74شمارهٔ ۱۲۱: یاری دارم که روش دیدن نتوان 75شمارهٔ ۱۲۲: عرفان به خدا هیچ ندارند جهان 76شمارهٔ ۱۲۳: رفتی به سفر از پی تسخیر جهان 77شمارهٔ ۱۲۴: وهمی به خیال کرده جا نام جهان 78شمارهٔ ۱۲۵: بحری پنهان چو کرد جوش و طغیان 79شمارهٔ ۱۲۶: تا کی به لباس عاریت بند شدن 80شمارهٔ ۱۲۷: زینهار که کارها به خود آسان کن 81شمارهٔ ۱۲۸: بی یار شدم یک نفسم یاری کن 82شمارهٔ ۱۲۹: گاهی نزدیک و گاه دورم از تو 83شمارهٔ ۱۳۰: ای شیخ کرامت منما رهبر شو 84شمارهٔ ۱۳۱: چون موم بر آتشی رسی آب مشو 85شمارهٔ ۱۳۲: ای نفس و هوا برده دلت را، جان کو؟86شمارهٔ ۱۳۳: با نفس دغل تو بدگمان باشی به 87شمارهٔ ۱۳۴: دل رفت ز خود هنوز جان نارفته 88شمارهٔ ۱۳۵: این عالم ما که بی نظیر افتاده 89شمارهٔ ۱۳۶: ای باده فروش بادهٔ صاف بده 90شمارهٔ ۱۳۷: ساقی آورد ساغری بگزیده 91شمارهٔ ۱۳۸: در راه وفا ندیده ام قافله ای 92شمارهٔ ۱۳۹: ای دل نفسی صاحب عرفان نشدی 93شمارهٔ ۱۴۰: یاری دارم که رشک حور است و پری 94شمارهٔ ۱۴۱: ای عهدشکن قیمت ما را چه شناسی 95شمارهٔ ۱۴۲: آن بدگهری که بد بود با نیکی 96شمارهٔ ۱۴۳: او معنی معنی است که را آن معنی 97شمارهٔ ۱۴۴: تا کش و فش و عمامه را ته نکنی 98شمارهٔ ۱۴۵: با آیینه دمی شدم روی به روی 99شمارهٔ ۱۴۶: دارم دم سرد، چشم خون پالایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ