به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعیدا یزدی

سعیدا یزدیرباعی هاشمارهٔ ۳۹: آن کس که حیا ندارد او انسان نیست

2900عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن کس که حیا ندارد او انسان نیست
وصفی بهتر ز پاکی دامان نیست
رو شرم و حیا از گهر آموز که او
هر چند که در بحر بود عریان نیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۸: تا پیش خدایت سفری حاجت نیست 2شمارهٔ ۳۹: آن کس که حیا ندارد او انسان نیست 3شمارهٔ ۴۰: نوری ز حقیقت به تو همسیر تو نیست 4شمارهٔ ۴۱: بی ذکر تو هیچ زنده ای نیست که نیست 5شمارهٔ ۴۲: بی یاد خدا ذی نفسی نیست که نیست 6شمارهٔ ۴۳: در دیده ات از نور حقیقت اثری نیست 7شمارهٔ ۴۴: دردی طلب از خدا دوا چیزی نیست 8شمارهٔ ۴۵: بگذر ز سوا که ماسوا چیزی نیست 9شمارهٔ ۴۶: جامی است جهان به دست یک ساقی نیست 10شمارهٔ ۴۷: صد حیف که عمرم به خسارت بگذشت 11شمارهٔ ۴۸: خود آمده زنده مرده می باید رفت 12شمارهٔ ۴۹: بر دایرهٔ جهان چو پرگار مپیچ 13شمارهٔ ۵۰: هر چد که یار، یار دیگر دارد 14شمارهٔ ۵۱: خوش آن که مقام بر در دل ها کرد 15شمارهٔ ۵۲: گویند به طالب که سفر باید کرد 16شمارهٔ ۵۳: هر صبح ز گریه رخ ترم باید کرد 17شمارهٔ ۵۴: از مروحه ای که شاه، احسانم کرد 18شمارهٔ ۵۵: بی ناز تو من نیاز نتوانم کرد 19شمارهٔ ۵۶: باید که تو را نظر به خاصان باشد 20شمارهٔ ۵۷: فانیست جهان در او بقا کی باشد؟21شمارهٔ ۵۸: یک محرم راز در جهان یافت نشد 22شمارهٔ ۵۹: کشت عملم هیچ نمودار نشد 23شمارهٔ ۶۰: فردا که ز مشکلات حل می طلبند 24شمارهٔ ۶۱: ای مست شراب، ما و من بازی چند؟25شمارهٔ ۶۲: تا خلق به خیر نام خیرم بردند 26شمارهٔ ۶۳: روزی که مرا ز دیر بیرون کردند 27شمارهٔ ۶۴: در دار جهان که خاص و عامی چندند 28شمارهٔ ۶۵: قومی با خویش اعتباری دارند 29شمارهٔ ۶۶: گیرم که جهان را به کمندی گیرند 30شمارهٔ ۶۷: گر مست شوم [سر] تو هشیار کند 31شمارهٔ ۶۸: آنان که به علم خویش مغرورانند 32شمارهٔ ۶۹: ای آن که تو را شاه و گدا یکسانند 33شمارهٔ ۷۰: آنان که ندانند تو را می خوانند 34شمارهٔ ۷۱: آن قوم که روز و شب تو را جویانند 35شمارهٔ ۷۲: آنان که یکی هزار افسانه کنند 36شمارهٔ ۷۳: درویش که با قناعت و صبر بود 37شمارهٔ ۷۴: ای از خوف تو آسمان جامه کبود 38شمارهٔ ۷۵: خود را تو مبین که بی خدا نتوان بود 39شمارهٔ ۷۶: بی رنگ به رنگ چون تجلی بنمود 40شمارهٔ ۷۷: تا پای تو سر، سر تو تا پا نشود 41شمارهٔ ۷۸: تا جسم مکدرت همه جان نشود 42شمارهٔ ۷۹: تا از میلی دلت گریزان نشود 43شمارهٔ ۸۰: کوه غم یار کندن آسان نشود 44شمارهٔ ۸۱: از ذکر زبان، انس به جانان نشود 45شمارهٔ ۸۲: از مطلب من درد طلب من زاید 46شمارهٔ ۸۳: اشعار سعیدا به نظامی نرسید 47شمارهٔ ۸۴: ای هرزه درا ناله و افغان بگذار 48شمارهٔ ۸۵: خواهی که رسی به دوست جولان بگذار 49شمارهٔ ۸۶: ای آن که تویی ز عقل ها بالاتر 50شمارهٔ ۸۷: خواهی که رسی به دوست، از جان بگذر 51شمارهٔ ۸۸: بسیار به بر و بحر کردیم سفر 52شمارهٔ ۸۹: تا زهر غمت بود نخوردیم شکر 53شمارهٔ ۹۰: بی تو نفسی خوش نکشیدم هرگز 54شمارهٔ ۹۱: گویند که حق یار نمازی است و بس 55شمارهٔ ۹۲: گویند خدا ز روزه راضی است و بس 56شمارهٔ ۹۳: از خوان غمش حواله ای دارم بس 57شمارهٔ ۹۴: لعنت بر نفس ما و بر کردارش 58شمارهٔ ۹۵: آنان که به دعوا شده سادات مثال 59شمارهٔ ۹۶: گویند کسانی که جهان است خیال 60شمارهٔ ۹۷: تا صبح نشستم من و جان بر در دل 61شمارهٔ ۹۸: چون کرد ظهور، نور تابندهٔ دل 62شمارهٔ ۹۹: دیروز درآمدم به کاشانهٔ دل 63شمارهٔ ۱۰۰: تا کرد قبای ناز را بر تن گل 64شمارهٔ ۱۰۱: تا بنده شدم، چو مهر تابنده شدم 65شمارهٔ ۱۰۲: تنها نه به هجر آشنا گردیدم 66شمارهٔ ۱۰۳: گر دل گویم تو را ز جان می ترسم 67شمارهٔ ۱۰۴: یک سو شادی است در جهان یک سو غم 68شمارهٔ ۱۰۵: من خانهٔ آن ماه جبین می دانم 69شمارهٔ ۱۰۶: من گرچه ز عشق، گفتگو نتوانم 70شمارهٔ ۱۰۷: گر بادهٔ تو رسد به من مل چه کنم 71شمارهٔ ۱۰۸: هر ذره مدان ز خود کمش می بینم 72شمارهٔ ۱۰۹: شوخی که بری ز عالمش می بینم 73شمارهٔ ۱۱۰: چشمی که از او دو عالمش می بینم 74شمارهٔ ۱۱۱: دنیا که وفایش و بقایش معلوم 75شمارهٔ ۱۱۲: ما دلق ریای خویشتن سوخته ایم 76شمارهٔ ۱۱۳: تا مشعل دید عیب خامش کردیم 77شمارهٔ ۱۱۴: جز ناله کسی همنفس خویش ندیدیم 78شمارهٔ ۱۱۵: ما منتهییم و مبتدا هم ماییم 79شمارهٔ ۱۱۶: بیرون و درون برو بیا هم ماییم 80شمارهٔ ۱۱۷: آدم یک آدم است و یک صورت و جان 81شمارهٔ ۱۱۸: ای بسته میان تو کمر بر دل و جان 82شمارهٔ ۱۱۹: عالم جسم و محمدش آمده جان 83شمارهٔ ۱۲۰: ای از تو جهانیان به دادند و فغان 84شمارهٔ ۱۲۱: یاری دارم که روش دیدن نتوان 85شمارهٔ ۱۲۲: عرفان به خدا هیچ ندارند جهان 86شمارهٔ ۱۲۳: رفتی به سفر از پی تسخیر جهان 87شمارهٔ ۱۲۴: وهمی به خیال کرده جا نام جهان 88شمارهٔ ۱۲۵: بحری پنهان چو کرد جوش و طغیان 89شمارهٔ ۱۲۶: تا کی به لباس عاریت بند شدن 90شمارهٔ ۱۲۷: زینهار که کارها به خود آسان کن 91شمارهٔ ۱۲۸: بی یار شدم یک نفسم یاری کن 92شمارهٔ ۱۲۹: گاهی نزدیک و گاه دورم از تو 93شمارهٔ ۱۳۰: ای شیخ کرامت منما رهبر شو 94شمارهٔ ۱۳۱: چون موم بر آتشی رسی آب مشو 95شمارهٔ ۱۳۲: ای نفس و هوا برده دلت را، جان کو؟96شمارهٔ ۱۳۳: با نفس دغل تو بدگمان باشی به 97شمارهٔ ۱۳۴: دل رفت ز خود هنوز جان نارفته 98شمارهٔ ۱۳۵: این عالم ما که بی نظیر افتاده 99شمارهٔ ۱۳۶: ای باده فروش بادهٔ صاف بده 100شمارهٔ ۱۳۷: ساقی آورد ساغری بگزیده 101شمارهٔ ۱۳۸: در راه وفا ندیده ام قافله ای 102شمارهٔ ۱۳۹: ای دل نفسی صاحب عرفان نشدی 103شمارهٔ ۱۴۰: یاری دارم که رشک حور است و پری 104شمارهٔ ۱۴۱: ای عهدشکن قیمت ما را چه شناسی 105شمارهٔ ۱۴۲: آن بدگهری که بد بود با نیکی 106شمارهٔ ۱۴۳: او معنی معنی است که را آن معنی 107شمارهٔ ۱۴۴: تا کش و فش و عمامه را ته نکنی 108شمارهٔ ۱۴۵: با آیینه دمی شدم روی به روی 109شمارهٔ ۱۴۶: دارم دم سرد، چشم خون پالایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ