به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعیدا یزدی

سعیدا یزدیرباعی هاشمارهٔ ۳۱: در مذهب ما که کفر و اسلام یکی است

2910عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در مذهب ما که کفر و اسلام یکی است
صبح شادی و ماتم شام، یکی است
صید و صیاد، هر دو را نیست دویی
چشمی بگشا که گور و بهرام یکی است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۰: انعام ز حق به خاصه و عام یکی است 2شمارهٔ ۳۱: در مذهب ما که کفر و اسلام یکی است 3شمارهٔ ۳۲: کس را خبری کجا از آن جاست که اوست 4شمارهٔ ۳۳: پیدا و نهان و آشکارا همه اوست 5شمارهٔ ۳۴: زاهد نخورد باده که بدنامی اوست 6شمارهٔ ۳۵: چندین نقشی که زیر این چرخ دوروست 7شمارهٔ ۳۶: با هر که دل رمیدهٔ ما پیوست 8شمارهٔ ۳۷: چون در نظر تو یار و اغیاری هست 9شمارهٔ ۳۸: تا پیش خدایت سفری حاجت نیست 10شمارهٔ ۳۹: آن کس که حیا ندارد او انسان نیست 11شمارهٔ ۴۰: نوری ز حقیقت به تو همسیر تو نیست 12شمارهٔ ۴۱: بی ذکر تو هیچ زنده ای نیست که نیست 13شمارهٔ ۴۲: بی یاد خدا ذی نفسی نیست که نیست 14شمارهٔ ۴۳: در دیده ات از نور حقیقت اثری نیست 15شمارهٔ ۴۴: دردی طلب از خدا دوا چیزی نیست 16شمارهٔ ۴۵: بگذر ز سوا که ماسوا چیزی نیست 17شمارهٔ ۴۶: جامی است جهان به دست یک ساقی نیست 18شمارهٔ ۴۷: صد حیف که عمرم به خسارت بگذشت 19شمارهٔ ۴۸: خود آمده زنده مرده می باید رفت 20شمارهٔ ۴۹: بر دایرهٔ جهان چو پرگار مپیچ 21شمارهٔ ۵۰: هر چد که یار، یار دیگر دارد 22شمارهٔ ۵۱: خوش آن که مقام بر در دل ها کرد 23شمارهٔ ۵۲: گویند به طالب که سفر باید کرد 24شمارهٔ ۵۳: هر صبح ز گریه رخ ترم باید کرد 25شمارهٔ ۵۴: از مروحه ای که شاه، احسانم کرد 26شمارهٔ ۵۵: بی ناز تو من نیاز نتوانم کرد 27شمارهٔ ۵۶: باید که تو را نظر به خاصان باشد 28شمارهٔ ۵۷: فانیست جهان در او بقا کی باشد؟29شمارهٔ ۵۸: یک محرم راز در جهان یافت نشد 30شمارهٔ ۵۹: کشت عملم هیچ نمودار نشد 31شمارهٔ ۶۰: فردا که ز مشکلات حل می طلبند 32شمارهٔ ۶۱: ای مست شراب، ما و من بازی چند؟33شمارهٔ ۶۲: تا خلق به خیر نام خیرم بردند 34شمارهٔ ۶۳: روزی که مرا ز دیر بیرون کردند 35شمارهٔ ۶۴: در دار جهان که خاص و عامی چندند 36شمارهٔ ۶۵: قومی با خویش اعتباری دارند 37شمارهٔ ۶۶: گیرم که جهان را به کمندی گیرند 38شمارهٔ ۶۷: گر مست شوم [سر] تو هشیار کند 39شمارهٔ ۶۸: آنان که به علم خویش مغرورانند 40شمارهٔ ۶۹: ای آن که تو را شاه و گدا یکسانند 41شمارهٔ ۷۰: آنان که ندانند تو را می خوانند 42شمارهٔ ۷۱: آن قوم که روز و شب تو را جویانند 43شمارهٔ ۷۲: آنان که یکی هزار افسانه کنند 44شمارهٔ ۷۳: درویش که با قناعت و صبر بود 45شمارهٔ ۷۴: ای از خوف تو آسمان جامه کبود 46شمارهٔ ۷۵: خود را تو مبین که بی خدا نتوان بود 47شمارهٔ ۷۶: بی رنگ به رنگ چون تجلی بنمود 48شمارهٔ ۷۷: تا پای تو سر، سر تو تا پا نشود 49شمارهٔ ۷۸: تا جسم مکدرت همه جان نشود 50شمارهٔ ۷۹: تا از میلی دلت گریزان نشود 51شمارهٔ ۸۰: کوه غم یار کندن آسان نشود 52شمارهٔ ۸۱: از ذکر زبان، انس به جانان نشود 53شمارهٔ ۸۲: از مطلب من درد طلب من زاید 54شمارهٔ ۸۳: اشعار سعیدا به نظامی نرسید 55شمارهٔ ۸۴: ای هرزه درا ناله و افغان بگذار 56شمارهٔ ۸۵: خواهی که رسی به دوست جولان بگذار 57شمارهٔ ۸۶: ای آن که تویی ز عقل ها بالاتر 58شمارهٔ ۸۷: خواهی که رسی به دوست، از جان بگذر 59شمارهٔ ۸۸: بسیار به بر و بحر کردیم سفر 60شمارهٔ ۸۹: تا زهر غمت بود نخوردیم شکر 61شمارهٔ ۹۰: بی تو نفسی خوش نکشیدم هرگز 62شمارهٔ ۹۱: گویند که حق یار نمازی است و بس 63شمارهٔ ۹۲: گویند خدا ز روزه راضی است و بس 64شمارهٔ ۹۳: از خوان غمش حواله ای دارم بس 65شمارهٔ ۹۴: لعنت بر نفس ما و بر کردارش 66شمارهٔ ۹۵: آنان که به دعوا شده سادات مثال 67شمارهٔ ۹۶: گویند کسانی که جهان است خیال 68شمارهٔ ۹۷: تا صبح نشستم من و جان بر در دل 69شمارهٔ ۹۸: چون کرد ظهور، نور تابندهٔ دل 70شمارهٔ ۹۹: دیروز درآمدم به کاشانهٔ دل 71شمارهٔ ۱۰۰: تا کرد قبای ناز را بر تن گل 72شمارهٔ ۱۰۱: تا بنده شدم، چو مهر تابنده شدم 73شمارهٔ ۱۰۲: تنها نه به هجر آشنا گردیدم 74شمارهٔ ۱۰۳: گر دل گویم تو را ز جان می ترسم 75شمارهٔ ۱۰۴: یک سو شادی است در جهان یک سو غم 76شمارهٔ ۱۰۵: من خانهٔ آن ماه جبین می دانم 77شمارهٔ ۱۰۶: من گرچه ز عشق، گفتگو نتوانم 78شمارهٔ ۱۰۷: گر بادهٔ تو رسد به من مل چه کنم 79شمارهٔ ۱۰۸: هر ذره مدان ز خود کمش می بینم 80شمارهٔ ۱۰۹: شوخی که بری ز عالمش می بینم 81شمارهٔ ۱۱۰: چشمی که از او دو عالمش می بینم 82شمارهٔ ۱۱۱: دنیا که وفایش و بقایش معلوم 83شمارهٔ ۱۱۲: ما دلق ریای خویشتن سوخته ایم 84شمارهٔ ۱۱۳: تا مشعل دید عیب خامش کردیم 85شمارهٔ ۱۱۴: جز ناله کسی همنفس خویش ندیدیم 86شمارهٔ ۱۱۵: ما منتهییم و مبتدا هم ماییم 87شمارهٔ ۱۱۶: بیرون و درون برو بیا هم ماییم 88شمارهٔ ۱۱۷: آدم یک آدم است و یک صورت و جان 89شمارهٔ ۱۱۸: ای بسته میان تو کمر بر دل و جان 90شمارهٔ ۱۱۹: عالم جسم و محمدش آمده جان 91شمارهٔ ۱۲۰: ای از تو جهانیان به دادند و فغان 92شمارهٔ ۱۲۱: یاری دارم که روش دیدن نتوان 93شمارهٔ ۱۲۲: عرفان به خدا هیچ ندارند جهان 94شمارهٔ ۱۲۳: رفتی به سفر از پی تسخیر جهان 95شمارهٔ ۱۲۴: وهمی به خیال کرده جا نام جهان 96شمارهٔ ۱۲۵: بحری پنهان چو کرد جوش و طغیان 97شمارهٔ ۱۲۶: تا کی به لباس عاریت بند شدن 98شمارهٔ ۱۲۷: زینهار که کارها به خود آسان کن 99شمارهٔ ۱۲۸: بی یار شدم یک نفسم یاری کن 100شمارهٔ ۱۲۹: گاهی نزدیک و گاه دورم از تو 101شمارهٔ ۱۳۰: ای شیخ کرامت منما رهبر شو 102شمارهٔ ۱۳۱: چون موم بر آتشی رسی آب مشو 103شمارهٔ ۱۳۲: ای نفس و هوا برده دلت را، جان کو؟104شمارهٔ ۱۳۳: با نفس دغل تو بدگمان باشی به 105شمارهٔ ۱۳۴: دل رفت ز خود هنوز جان نارفته 106شمارهٔ ۱۳۵: این عالم ما که بی نظیر افتاده 107شمارهٔ ۱۳۶: ای باده فروش بادهٔ صاف بده 108شمارهٔ ۱۳۷: ساقی آورد ساغری بگزیده 109شمارهٔ ۱۳۸: در راه وفا ندیده ام قافله ای 110شمارهٔ ۱۳۹: ای دل نفسی صاحب عرفان نشدی 111شمارهٔ ۱۴۰: یاری دارم که رشک حور است و پری 112شمارهٔ ۱۴۱: ای عهدشکن قیمت ما را چه شناسی 113شمارهٔ ۱۴۲: آن بدگهری که بد بود با نیکی 114شمارهٔ ۱۴۳: او معنی معنی است که را آن معنی 115شمارهٔ ۱۴۴: تا کش و فش و عمامه را ته نکنی 116شمارهٔ ۱۴۵: با آیینه دمی شدم روی به روی 117شمارهٔ ۱۴۶: دارم دم سرد، چشم خون پالایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ