به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعیدا یزدی

سعیدا یزدیرباعی هاشمارهٔ ۳۰: انعام ز حق به خاصه و عام یکی است

2300عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

انعام ز حق به خاصه و عام یکی است
جان در بدن آدم و انعام یکی است
قایم بد و نیک با احد نقصان نیست
مه در [گو آب] و بر سر بام یکی است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۹: زنهار مگو که واحد و رام یکی است 2شمارهٔ ۳۰: انعام ز حق به خاصه و عام یکی است 3شمارهٔ ۳۱: در مذهب ما که کفر و اسلام یکی است 4شمارهٔ ۳۲: کس را خبری کجا از آن جاست که اوست 5شمارهٔ ۳۳: پیدا و نهان و آشکارا همه اوست 6شمارهٔ ۳۴: زاهد نخورد باده که بدنامی اوست 7شمارهٔ ۳۵: چندین نقشی که زیر این چرخ دوروست 8شمارهٔ ۳۶: با هر که دل رمیدهٔ ما پیوست 9شمارهٔ ۳۷: چون در نظر تو یار و اغیاری هست 10شمارهٔ ۳۸: تا پیش خدایت سفری حاجت نیست 11شمارهٔ ۳۹: آن کس که حیا ندارد او انسان نیست 12شمارهٔ ۴۰: نوری ز حقیقت به تو همسیر تو نیست 13شمارهٔ ۴۱: بی ذکر تو هیچ زنده ای نیست که نیست 14شمارهٔ ۴۲: بی یاد خدا ذی نفسی نیست که نیست 15شمارهٔ ۴۳: در دیده ات از نور حقیقت اثری نیست 16شمارهٔ ۴۴: دردی طلب از خدا دوا چیزی نیست 17شمارهٔ ۴۵: بگذر ز سوا که ماسوا چیزی نیست 18شمارهٔ ۴۶: جامی است جهان به دست یک ساقی نیست 19شمارهٔ ۴۷: صد حیف که عمرم به خسارت بگذشت 20شمارهٔ ۴۸: خود آمده زنده مرده می باید رفت 21شمارهٔ ۴۹: بر دایرهٔ جهان چو پرگار مپیچ 22شمارهٔ ۵۰: هر چد که یار، یار دیگر دارد 23شمارهٔ ۵۱: خوش آن که مقام بر در دل ها کرد 24شمارهٔ ۵۲: گویند به طالب که سفر باید کرد 25شمارهٔ ۵۳: هر صبح ز گریه رخ ترم باید کرد 26شمارهٔ ۵۴: از مروحه ای که شاه، احسانم کرد 27شمارهٔ ۵۵: بی ناز تو من نیاز نتوانم کرد 28شمارهٔ ۵۶: باید که تو را نظر به خاصان باشد 29شمارهٔ ۵۷: فانیست جهان در او بقا کی باشد؟30شمارهٔ ۵۸: یک محرم راز در جهان یافت نشد 31شمارهٔ ۵۹: کشت عملم هیچ نمودار نشد 32شمارهٔ ۶۰: فردا که ز مشکلات حل می طلبند 33شمارهٔ ۶۱: ای مست شراب، ما و من بازی چند؟34شمارهٔ ۶۲: تا خلق به خیر نام خیرم بردند 35شمارهٔ ۶۳: روزی که مرا ز دیر بیرون کردند 36شمارهٔ ۶۴: در دار جهان که خاص و عامی چندند 37شمارهٔ ۶۵: قومی با خویش اعتباری دارند 38شمارهٔ ۶۶: گیرم که جهان را به کمندی گیرند 39شمارهٔ ۶۷: گر مست شوم [سر] تو هشیار کند 40شمارهٔ ۶۸: آنان که به علم خویش مغرورانند 41شمارهٔ ۶۹: ای آن که تو را شاه و گدا یکسانند 42شمارهٔ ۷۰: آنان که ندانند تو را می خوانند 43شمارهٔ ۷۱: آن قوم که روز و شب تو را جویانند 44شمارهٔ ۷۲: آنان که یکی هزار افسانه کنند 45شمارهٔ ۷۳: درویش که با قناعت و صبر بود 46شمارهٔ ۷۴: ای از خوف تو آسمان جامه کبود 47شمارهٔ ۷۵: خود را تو مبین که بی خدا نتوان بود 48شمارهٔ ۷۶: بی رنگ به رنگ چون تجلی بنمود 49شمارهٔ ۷۷: تا پای تو سر، سر تو تا پا نشود 50شمارهٔ ۷۸: تا جسم مکدرت همه جان نشود 51شمارهٔ ۷۹: تا از میلی دلت گریزان نشود 52شمارهٔ ۸۰: کوه غم یار کندن آسان نشود 53شمارهٔ ۸۱: از ذکر زبان، انس به جانان نشود 54شمارهٔ ۸۲: از مطلب من درد طلب من زاید 55شمارهٔ ۸۳: اشعار سعیدا به نظامی نرسید 56شمارهٔ ۸۴: ای هرزه درا ناله و افغان بگذار 57شمارهٔ ۸۵: خواهی که رسی به دوست جولان بگذار 58شمارهٔ ۸۶: ای آن که تویی ز عقل ها بالاتر 59شمارهٔ ۸۷: خواهی که رسی به دوست، از جان بگذر 60شمارهٔ ۸۸: بسیار به بر و بحر کردیم سفر 61شمارهٔ ۸۹: تا زهر غمت بود نخوردیم شکر 62شمارهٔ ۹۰: بی تو نفسی خوش نکشیدم هرگز 63شمارهٔ ۹۱: گویند که حق یار نمازی است و بس 64شمارهٔ ۹۲: گویند خدا ز روزه راضی است و بس 65شمارهٔ ۹۳: از خوان غمش حواله ای دارم بس 66شمارهٔ ۹۴: لعنت بر نفس ما و بر کردارش 67شمارهٔ ۹۵: آنان که به دعوا شده سادات مثال 68شمارهٔ ۹۶: گویند کسانی که جهان است خیال 69شمارهٔ ۹۷: تا صبح نشستم من و جان بر در دل 70شمارهٔ ۹۸: چون کرد ظهور، نور تابندهٔ دل 71شمارهٔ ۹۹: دیروز درآمدم به کاشانهٔ دل 72شمارهٔ ۱۰۰: تا کرد قبای ناز را بر تن گل 73شمارهٔ ۱۰۱: تا بنده شدم، چو مهر تابنده شدم 74شمارهٔ ۱۰۲: تنها نه به هجر آشنا گردیدم 75شمارهٔ ۱۰۳: گر دل گویم تو را ز جان می ترسم 76شمارهٔ ۱۰۴: یک سو شادی است در جهان یک سو غم 77شمارهٔ ۱۰۵: من خانهٔ آن ماه جبین می دانم 78شمارهٔ ۱۰۶: من گرچه ز عشق، گفتگو نتوانم 79شمارهٔ ۱۰۷: گر بادهٔ تو رسد به من مل چه کنم 80شمارهٔ ۱۰۸: هر ذره مدان ز خود کمش می بینم 81شمارهٔ ۱۰۹: شوخی که بری ز عالمش می بینم 82شمارهٔ ۱۱۰: چشمی که از او دو عالمش می بینم 83شمارهٔ ۱۱۱: دنیا که وفایش و بقایش معلوم 84شمارهٔ ۱۱۲: ما دلق ریای خویشتن سوخته ایم 85شمارهٔ ۱۱۳: تا مشعل دید عیب خامش کردیم 86شمارهٔ ۱۱۴: جز ناله کسی همنفس خویش ندیدیم 87شمارهٔ ۱۱۵: ما منتهییم و مبتدا هم ماییم 88شمارهٔ ۱۱۶: بیرون و درون برو بیا هم ماییم 89شمارهٔ ۱۱۷: آدم یک آدم است و یک صورت و جان 90شمارهٔ ۱۱۸: ای بسته میان تو کمر بر دل و جان 91شمارهٔ ۱۱۹: عالم جسم و محمدش آمده جان 92شمارهٔ ۱۲۰: ای از تو جهانیان به دادند و فغان 93شمارهٔ ۱۲۱: یاری دارم که روش دیدن نتوان 94شمارهٔ ۱۲۲: عرفان به خدا هیچ ندارند جهان 95شمارهٔ ۱۲۳: رفتی به سفر از پی تسخیر جهان 96شمارهٔ ۱۲۴: وهمی به خیال کرده جا نام جهان 97شمارهٔ ۱۲۵: بحری پنهان چو کرد جوش و طغیان 98شمارهٔ ۱۲۶: تا کی به لباس عاریت بند شدن 99شمارهٔ ۱۲۷: زینهار که کارها به خود آسان کن 100شمارهٔ ۱۲۸: بی یار شدم یک نفسم یاری کن 101شمارهٔ ۱۲۹: گاهی نزدیک و گاه دورم از تو 102شمارهٔ ۱۳۰: ای شیخ کرامت منما رهبر شو 103شمارهٔ ۱۳۱: چون موم بر آتشی رسی آب مشو 104شمارهٔ ۱۳۲: ای نفس و هوا برده دلت را، جان کو؟105شمارهٔ ۱۳۳: با نفس دغل تو بدگمان باشی به 106شمارهٔ ۱۳۴: دل رفت ز خود هنوز جان نارفته 107شمارهٔ ۱۳۵: این عالم ما که بی نظیر افتاده 108شمارهٔ ۱۳۶: ای باده فروش بادهٔ صاف بده 109شمارهٔ ۱۳۷: ساقی آورد ساغری بگزیده 110شمارهٔ ۱۳۸: در راه وفا ندیده ام قافله ای 111شمارهٔ ۱۳۹: ای دل نفسی صاحب عرفان نشدی 112شمارهٔ ۱۴۰: یاری دارم که رشک حور است و پری 113شمارهٔ ۱۴۱: ای عهدشکن قیمت ما را چه شناسی 114شمارهٔ ۱۴۲: آن بدگهری که بد بود با نیکی 115شمارهٔ ۱۴۳: او معنی معنی است که را آن معنی 116شمارهٔ ۱۴۴: تا کش و فش و عمامه را ته نکنی 117شمارهٔ ۱۴۵: با آیینه دمی شدم روی به روی 118شمارهٔ ۱۴۶: دارم دم سرد، چشم خون پالایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ