به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعیدا یزدی

سعیدا یزدیرباعی هاشمارهٔ ۳۲: کس را خبری کجا از آن جاست که اوست

2960عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

کس را خبری کجا از آن جاست که اوست
با آن که هر آنچه هست پیداست که اوست
هر کس سخن از مقام خود می گوید
جنبیدن هر کسی از آن جاست که اوست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۱: در مذهب ما که کفر و اسلام یکی است 2شمارهٔ ۳۲: کس را خبری کجا از آن جاست که اوست 3شمارهٔ ۳۳: پیدا و نهان و آشکارا همه اوست 4شمارهٔ ۳۴: زاهد نخورد باده که بدنامی اوست 5شمارهٔ ۳۵: چندین نقشی که زیر این چرخ دوروست 6شمارهٔ ۳۶: با هر که دل رمیدهٔ ما پیوست 7شمارهٔ ۳۷: چون در نظر تو یار و اغیاری هست 8شمارهٔ ۳۸: تا پیش خدایت سفری حاجت نیست 9شمارهٔ ۳۹: آن کس که حیا ندارد او انسان نیست 10شمارهٔ ۴۰: نوری ز حقیقت به تو همسیر تو نیست 11شمارهٔ ۴۱: بی ذکر تو هیچ زنده ای نیست که نیست 12شمارهٔ ۴۲: بی یاد خدا ذی نفسی نیست که نیست 13شمارهٔ ۴۳: در دیده ات از نور حقیقت اثری نیست 14شمارهٔ ۴۴: دردی طلب از خدا دوا چیزی نیست 15شمارهٔ ۴۵: بگذر ز سوا که ماسوا چیزی نیست 16شمارهٔ ۴۶: جامی است جهان به دست یک ساقی نیست 17شمارهٔ ۴۷: صد حیف که عمرم به خسارت بگذشت 18شمارهٔ ۴۸: خود آمده زنده مرده می باید رفت 19شمارهٔ ۴۹: بر دایرهٔ جهان چو پرگار مپیچ 20شمارهٔ ۵۰: هر چد که یار، یار دیگر دارد 21شمارهٔ ۵۱: خوش آن که مقام بر در دل ها کرد 22شمارهٔ ۵۲: گویند به طالب که سفر باید کرد 23شمارهٔ ۵۳: هر صبح ز گریه رخ ترم باید کرد 24شمارهٔ ۵۴: از مروحه ای که شاه، احسانم کرد 25شمارهٔ ۵۵: بی ناز تو من نیاز نتوانم کرد 26شمارهٔ ۵۶: باید که تو را نظر به خاصان باشد 27شمارهٔ ۵۷: فانیست جهان در او بقا کی باشد؟28شمارهٔ ۵۸: یک محرم راز در جهان یافت نشد 29شمارهٔ ۵۹: کشت عملم هیچ نمودار نشد 30شمارهٔ ۶۰: فردا که ز مشکلات حل می طلبند 31شمارهٔ ۶۱: ای مست شراب، ما و من بازی چند؟32شمارهٔ ۶۲: تا خلق به خیر نام خیرم بردند 33شمارهٔ ۶۳: روزی که مرا ز دیر بیرون کردند 34شمارهٔ ۶۴: در دار جهان که خاص و عامی چندند 35شمارهٔ ۶۵: قومی با خویش اعتباری دارند 36شمارهٔ ۶۶: گیرم که جهان را به کمندی گیرند 37شمارهٔ ۶۷: گر مست شوم [سر] تو هشیار کند 38شمارهٔ ۶۸: آنان که به علم خویش مغرورانند 39شمارهٔ ۶۹: ای آن که تو را شاه و گدا یکسانند 40شمارهٔ ۷۰: آنان که ندانند تو را می خوانند 41شمارهٔ ۷۱: آن قوم که روز و شب تو را جویانند 42شمارهٔ ۷۲: آنان که یکی هزار افسانه کنند 43شمارهٔ ۷۳: درویش که با قناعت و صبر بود 44شمارهٔ ۷۴: ای از خوف تو آسمان جامه کبود 45شمارهٔ ۷۵: خود را تو مبین که بی خدا نتوان بود 46شمارهٔ ۷۶: بی رنگ به رنگ چون تجلی بنمود 47شمارهٔ ۷۷: تا پای تو سر، سر تو تا پا نشود 48شمارهٔ ۷۸: تا جسم مکدرت همه جان نشود 49شمارهٔ ۷۹: تا از میلی دلت گریزان نشود 50شمارهٔ ۸۰: کوه غم یار کندن آسان نشود 51شمارهٔ ۸۱: از ذکر زبان، انس به جانان نشود 52شمارهٔ ۸۲: از مطلب من درد طلب من زاید 53شمارهٔ ۸۳: اشعار سعیدا به نظامی نرسید 54شمارهٔ ۸۴: ای هرزه درا ناله و افغان بگذار 55شمارهٔ ۸۵: خواهی که رسی به دوست جولان بگذار 56شمارهٔ ۸۶: ای آن که تویی ز عقل ها بالاتر 57شمارهٔ ۸۷: خواهی که رسی به دوست، از جان بگذر 58شمارهٔ ۸۸: بسیار به بر و بحر کردیم سفر 59شمارهٔ ۸۹: تا زهر غمت بود نخوردیم شکر 60شمارهٔ ۹۰: بی تو نفسی خوش نکشیدم هرگز 61شمارهٔ ۹۱: گویند که حق یار نمازی است و بس 62شمارهٔ ۹۲: گویند خدا ز روزه راضی است و بس 63شمارهٔ ۹۳: از خوان غمش حواله ای دارم بس 64شمارهٔ ۹۴: لعنت بر نفس ما و بر کردارش 65شمارهٔ ۹۵: آنان که به دعوا شده سادات مثال 66شمارهٔ ۹۶: گویند کسانی که جهان است خیال 67شمارهٔ ۹۷: تا صبح نشستم من و جان بر در دل 68شمارهٔ ۹۸: چون کرد ظهور، نور تابندهٔ دل 69شمارهٔ ۹۹: دیروز درآمدم به کاشانهٔ دل 70شمارهٔ ۱۰۰: تا کرد قبای ناز را بر تن گل 71شمارهٔ ۱۰۱: تا بنده شدم، چو مهر تابنده شدم 72شمارهٔ ۱۰۲: تنها نه به هجر آشنا گردیدم 73شمارهٔ ۱۰۳: گر دل گویم تو را ز جان می ترسم 74شمارهٔ ۱۰۴: یک سو شادی است در جهان یک سو غم 75شمارهٔ ۱۰۵: من خانهٔ آن ماه جبین می دانم 76شمارهٔ ۱۰۶: من گرچه ز عشق، گفتگو نتوانم 77شمارهٔ ۱۰۷: گر بادهٔ تو رسد به من مل چه کنم 78شمارهٔ ۱۰۸: هر ذره مدان ز خود کمش می بینم 79شمارهٔ ۱۰۹: شوخی که بری ز عالمش می بینم 80شمارهٔ ۱۱۰: چشمی که از او دو عالمش می بینم 81شمارهٔ ۱۱۱: دنیا که وفایش و بقایش معلوم 82شمارهٔ ۱۱۲: ما دلق ریای خویشتن سوخته ایم 83شمارهٔ ۱۱۳: تا مشعل دید عیب خامش کردیم 84شمارهٔ ۱۱۴: جز ناله کسی همنفس خویش ندیدیم 85شمارهٔ ۱۱۵: ما منتهییم و مبتدا هم ماییم 86شمارهٔ ۱۱۶: بیرون و درون برو بیا هم ماییم 87شمارهٔ ۱۱۷: آدم یک آدم است و یک صورت و جان 88شمارهٔ ۱۱۸: ای بسته میان تو کمر بر دل و جان 89شمارهٔ ۱۱۹: عالم جسم و محمدش آمده جان 90شمارهٔ ۱۲۰: ای از تو جهانیان به دادند و فغان 91شمارهٔ ۱۲۱: یاری دارم که روش دیدن نتوان 92شمارهٔ ۱۲۲: عرفان به خدا هیچ ندارند جهان 93شمارهٔ ۱۲۳: رفتی به سفر از پی تسخیر جهان 94شمارهٔ ۱۲۴: وهمی به خیال کرده جا نام جهان 95شمارهٔ ۱۲۵: بحری پنهان چو کرد جوش و طغیان 96شمارهٔ ۱۲۶: تا کی به لباس عاریت بند شدن 97شمارهٔ ۱۲۷: زینهار که کارها به خود آسان کن 98شمارهٔ ۱۲۸: بی یار شدم یک نفسم یاری کن 99شمارهٔ ۱۲۹: گاهی نزدیک و گاه دورم از تو 100شمارهٔ ۱۳۰: ای شیخ کرامت منما رهبر شو 101شمارهٔ ۱۳۱: چون موم بر آتشی رسی آب مشو 102شمارهٔ ۱۳۲: ای نفس و هوا برده دلت را، جان کو؟103شمارهٔ ۱۳۳: با نفس دغل تو بدگمان باشی به 104شمارهٔ ۱۳۴: دل رفت ز خود هنوز جان نارفته 105شمارهٔ ۱۳۵: این عالم ما که بی نظیر افتاده 106شمارهٔ ۱۳۶: ای باده فروش بادهٔ صاف بده 107شمارهٔ ۱۳۷: ساقی آورد ساغری بگزیده 108شمارهٔ ۱۳۸: در راه وفا ندیده ام قافله ای 109شمارهٔ ۱۳۹: ای دل نفسی صاحب عرفان نشدی 110شمارهٔ ۱۴۰: یاری دارم که رشک حور است و پری 111شمارهٔ ۱۴۱: ای عهدشکن قیمت ما را چه شناسی 112شمارهٔ ۱۴۲: آن بدگهری که بد بود با نیکی 113شمارهٔ ۱۴۳: او معنی معنی است که را آن معنی 114شمارهٔ ۱۴۴: تا کش و فش و عمامه را ته نکنی 115شمارهٔ ۱۴۵: با آیینه دمی شدم روی به روی 116شمارهٔ ۱۴۶: دارم دم سرد، چشم خون پالایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ