به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعیدا یزدی

سعیدا یزدیرباعی هاشمارهٔ ۳۵: چندین نقشی که زیر این چرخ دوروست

2980عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چندین نقشی که زیر این چرخ دوروست
دوری است تعلق اگرت یک سر موست
نقشی به از این ندیده ام در عالم
از کندن دل هر آنچه جز صورت اوست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۴: زاهد نخورد باده که بدنامی اوست 2شمارهٔ ۳۵: چندین نقشی که زیر این چرخ دوروست 3شمارهٔ ۳۶: با هر که دل رمیدهٔ ما پیوست 4شمارهٔ ۳۷: چون در نظر تو یار و اغیاری هست 5شمارهٔ ۳۸: تا پیش خدایت سفری حاجت نیست 6شمارهٔ ۳۹: آن کس که حیا ندارد او انسان نیست 7شمارهٔ ۴۰: نوری ز حقیقت به تو همسیر تو نیست 8شمارهٔ ۴۱: بی ذکر تو هیچ زنده ای نیست که نیست 9شمارهٔ ۴۲: بی یاد خدا ذی نفسی نیست که نیست 10شمارهٔ ۴۳: در دیده ات از نور حقیقت اثری نیست 11شمارهٔ ۴۴: دردی طلب از خدا دوا چیزی نیست 12شمارهٔ ۴۵: بگذر ز سوا که ماسوا چیزی نیست 13شمارهٔ ۴۶: جامی است جهان به دست یک ساقی نیست 14شمارهٔ ۴۷: صد حیف که عمرم به خسارت بگذشت 15شمارهٔ ۴۸: خود آمده زنده مرده می باید رفت 16شمارهٔ ۴۹: بر دایرهٔ جهان چو پرگار مپیچ 17شمارهٔ ۵۰: هر چد که یار، یار دیگر دارد 18شمارهٔ ۵۱: خوش آن که مقام بر در دل ها کرد 19شمارهٔ ۵۲: گویند به طالب که سفر باید کرد 20شمارهٔ ۵۳: هر صبح ز گریه رخ ترم باید کرد 21شمارهٔ ۵۴: از مروحه ای که شاه، احسانم کرد 22شمارهٔ ۵۵: بی ناز تو من نیاز نتوانم کرد 23شمارهٔ ۵۶: باید که تو را نظر به خاصان باشد 24شمارهٔ ۵۷: فانیست جهان در او بقا کی باشد؟25شمارهٔ ۵۸: یک محرم راز در جهان یافت نشد 26شمارهٔ ۵۹: کشت عملم هیچ نمودار نشد 27شمارهٔ ۶۰: فردا که ز مشکلات حل می طلبند 28شمارهٔ ۶۱: ای مست شراب، ما و من بازی چند؟29شمارهٔ ۶۲: تا خلق به خیر نام خیرم بردند 30شمارهٔ ۶۳: روزی که مرا ز دیر بیرون کردند 31شمارهٔ ۶۴: در دار جهان که خاص و عامی چندند 32شمارهٔ ۶۵: قومی با خویش اعتباری دارند 33شمارهٔ ۶۶: گیرم که جهان را به کمندی گیرند 34شمارهٔ ۶۷: گر مست شوم [سر] تو هشیار کند 35شمارهٔ ۶۸: آنان که به علم خویش مغرورانند 36شمارهٔ ۶۹: ای آن که تو را شاه و گدا یکسانند 37شمارهٔ ۷۰: آنان که ندانند تو را می خوانند 38شمارهٔ ۷۱: آن قوم که روز و شب تو را جویانند 39شمارهٔ ۷۲: آنان که یکی هزار افسانه کنند 40شمارهٔ ۷۳: درویش که با قناعت و صبر بود 41شمارهٔ ۷۴: ای از خوف تو آسمان جامه کبود 42شمارهٔ ۷۵: خود را تو مبین که بی خدا نتوان بود 43شمارهٔ ۷۶: بی رنگ به رنگ چون تجلی بنمود 44شمارهٔ ۷۷: تا پای تو سر، سر تو تا پا نشود 45شمارهٔ ۷۸: تا جسم مکدرت همه جان نشود 46شمارهٔ ۷۹: تا از میلی دلت گریزان نشود 47شمارهٔ ۸۰: کوه غم یار کندن آسان نشود 48شمارهٔ ۸۱: از ذکر زبان، انس به جانان نشود 49شمارهٔ ۸۲: از مطلب من درد طلب من زاید 50شمارهٔ ۸۳: اشعار سعیدا به نظامی نرسید 51شمارهٔ ۸۴: ای هرزه درا ناله و افغان بگذار 52شمارهٔ ۸۵: خواهی که رسی به دوست جولان بگذار 53شمارهٔ ۸۶: ای آن که تویی ز عقل ها بالاتر 54شمارهٔ ۸۷: خواهی که رسی به دوست، از جان بگذر 55شمارهٔ ۸۸: بسیار به بر و بحر کردیم سفر 56شمارهٔ ۸۹: تا زهر غمت بود نخوردیم شکر 57شمارهٔ ۹۰: بی تو نفسی خوش نکشیدم هرگز 58شمارهٔ ۹۱: گویند که حق یار نمازی است و بس 59شمارهٔ ۹۲: گویند خدا ز روزه راضی است و بس 60شمارهٔ ۹۳: از خوان غمش حواله ای دارم بس 61شمارهٔ ۹۴: لعنت بر نفس ما و بر کردارش 62شمارهٔ ۹۵: آنان که به دعوا شده سادات مثال 63شمارهٔ ۹۶: گویند کسانی که جهان است خیال 64شمارهٔ ۹۷: تا صبح نشستم من و جان بر در دل 65شمارهٔ ۹۸: چون کرد ظهور، نور تابندهٔ دل 66شمارهٔ ۹۹: دیروز درآمدم به کاشانهٔ دل 67شمارهٔ ۱۰۰: تا کرد قبای ناز را بر تن گل 68شمارهٔ ۱۰۱: تا بنده شدم، چو مهر تابنده شدم 69شمارهٔ ۱۰۲: تنها نه به هجر آشنا گردیدم 70شمارهٔ ۱۰۳: گر دل گویم تو را ز جان می ترسم 71شمارهٔ ۱۰۴: یک سو شادی است در جهان یک سو غم 72شمارهٔ ۱۰۵: من خانهٔ آن ماه جبین می دانم 73شمارهٔ ۱۰۶: من گرچه ز عشق، گفتگو نتوانم 74شمارهٔ ۱۰۷: گر بادهٔ تو رسد به من مل چه کنم 75شمارهٔ ۱۰۸: هر ذره مدان ز خود کمش می بینم 76شمارهٔ ۱۰۹: شوخی که بری ز عالمش می بینم 77شمارهٔ ۱۱۰: چشمی که از او دو عالمش می بینم 78شمارهٔ ۱۱۱: دنیا که وفایش و بقایش معلوم 79شمارهٔ ۱۱۲: ما دلق ریای خویشتن سوخته ایم 80شمارهٔ ۱۱۳: تا مشعل دید عیب خامش کردیم 81شمارهٔ ۱۱۴: جز ناله کسی همنفس خویش ندیدیم 82شمارهٔ ۱۱۵: ما منتهییم و مبتدا هم ماییم 83شمارهٔ ۱۱۶: بیرون و درون برو بیا هم ماییم 84شمارهٔ ۱۱۷: آدم یک آدم است و یک صورت و جان 85شمارهٔ ۱۱۸: ای بسته میان تو کمر بر دل و جان 86شمارهٔ ۱۱۹: عالم جسم و محمدش آمده جان 87شمارهٔ ۱۲۰: ای از تو جهانیان به دادند و فغان 88شمارهٔ ۱۲۱: یاری دارم که روش دیدن نتوان 89شمارهٔ ۱۲۲: عرفان به خدا هیچ ندارند جهان 90شمارهٔ ۱۲۳: رفتی به سفر از پی تسخیر جهان 91شمارهٔ ۱۲۴: وهمی به خیال کرده جا نام جهان 92شمارهٔ ۱۲۵: بحری پنهان چو کرد جوش و طغیان 93شمارهٔ ۱۲۶: تا کی به لباس عاریت بند شدن 94شمارهٔ ۱۲۷: زینهار که کارها به خود آسان کن 95شمارهٔ ۱۲۸: بی یار شدم یک نفسم یاری کن 96شمارهٔ ۱۲۹: گاهی نزدیک و گاه دورم از تو 97شمارهٔ ۱۳۰: ای شیخ کرامت منما رهبر شو 98شمارهٔ ۱۳۱: چون موم بر آتشی رسی آب مشو 99شمارهٔ ۱۳۲: ای نفس و هوا برده دلت را، جان کو؟100شمارهٔ ۱۳۳: با نفس دغل تو بدگمان باشی به 101شمارهٔ ۱۳۴: دل رفت ز خود هنوز جان نارفته 102شمارهٔ ۱۳۵: این عالم ما که بی نظیر افتاده 103شمارهٔ ۱۳۶: ای باده فروش بادهٔ صاف بده 104شمارهٔ ۱۳۷: ساقی آورد ساغری بگزیده 105شمارهٔ ۱۳۸: در راه وفا ندیده ام قافله ای 106شمارهٔ ۱۳۹: ای دل نفسی صاحب عرفان نشدی 107شمارهٔ ۱۴۰: یاری دارم که رشک حور است و پری 108شمارهٔ ۱۴۱: ای عهدشکن قیمت ما را چه شناسی 109شمارهٔ ۱۴۲: آن بدگهری که بد بود با نیکی 110شمارهٔ ۱۴۳: او معنی معنی است که را آن معنی 111شمارهٔ ۱۴۴: تا کش و فش و عمامه را ته نکنی 112شمارهٔ ۱۴۵: با آیینه دمی شدم روی به روی 113شمارهٔ ۱۴۶: دارم دم سرد، چشم خون پالایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ