به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعیدا یزدی

سعیدا یزدیرباعی هاشمارهٔ ۱۷: ایام بهار است نه می در جام است

2170عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ایام بهار است نه می در جام است
نی سوخته ای هم نفس این خام است
کوتاهی طالع است یا بوده چنین
یا سختی اوقات در این ایام است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶: در سینه ز عشق، داغ بسیار بس است 2شمارهٔ ۱۷: ایام بهار است نه می در جام است 3شمارهٔ ۱۸: خوش حالت آن مرد که خیرانجام است 4شمارهٔ ۱۹: معشوق، خدا جاذبه اش رهبر ماست 5شمارهٔ ۲۰: ای ماهوشان، فقیر، درویش شماست 6شمارهٔ ۲۱: آن را که همیشه با خدا تعظیم است 7شمارهٔ ۲۲: بیرون ز دو کون، جای درویشان است 8شمارهٔ ۲۳: دیدار خدا لقای درویشان است 9شمارهٔ ۲۴: هستی مال تو و نیستی مال من است 10شمارهٔ ۲۵: من بندهٔ عشق، عشق مولای من است 11شمارهٔ ۲۶: نی در دل من غمی از آن و این است 12شمارهٔ ۲۷: فقر فقرا نه جامهٔ رنگین است 13شمارهٔ ۲۸: آن رشته که کیش کفر و ایمان شده است 14شمارهٔ ۲۹: زنهار مگو که واحد و رام یکی است 15شمارهٔ ۳۰: انعام ز حق به خاصه و عام یکی است 16شمارهٔ ۳۱: در مذهب ما که کفر و اسلام یکی است 17شمارهٔ ۳۲: کس را خبری کجا از آن جاست که اوست 18شمارهٔ ۳۳: پیدا و نهان و آشکارا همه اوست 19شمارهٔ ۳۴: زاهد نخورد باده که بدنامی اوست 20شمارهٔ ۳۵: چندین نقشی که زیر این چرخ دوروست 21شمارهٔ ۳۶: با هر که دل رمیدهٔ ما پیوست 22شمارهٔ ۳۷: چون در نظر تو یار و اغیاری هست 23شمارهٔ ۳۸: تا پیش خدایت سفری حاجت نیست 24شمارهٔ ۳۹: آن کس که حیا ندارد او انسان نیست 25شمارهٔ ۴۰: نوری ز حقیقت به تو همسیر تو نیست 26شمارهٔ ۴۱: بی ذکر تو هیچ زنده ای نیست که نیست 27شمارهٔ ۴۲: بی یاد خدا ذی نفسی نیست که نیست 28شمارهٔ ۴۳: در دیده ات از نور حقیقت اثری نیست 29شمارهٔ ۴۴: دردی طلب از خدا دوا چیزی نیست 30شمارهٔ ۴۵: بگذر ز سوا که ماسوا چیزی نیست 31شمارهٔ ۴۶: جامی است جهان به دست یک ساقی نیست 32شمارهٔ ۴۷: صد حیف که عمرم به خسارت بگذشت 33شمارهٔ ۴۸: خود آمده زنده مرده می باید رفت 34شمارهٔ ۴۹: بر دایرهٔ جهان چو پرگار مپیچ 35شمارهٔ ۵۰: هر چد که یار، یار دیگر دارد 36شمارهٔ ۵۱: خوش آن که مقام بر در دل ها کرد 37شمارهٔ ۵۲: گویند به طالب که سفر باید کرد 38شمارهٔ ۵۳: هر صبح ز گریه رخ ترم باید کرد 39شمارهٔ ۵۴: از مروحه ای که شاه، احسانم کرد 40شمارهٔ ۵۵: بی ناز تو من نیاز نتوانم کرد 41شمارهٔ ۵۶: باید که تو را نظر به خاصان باشد 42شمارهٔ ۵۷: فانیست جهان در او بقا کی باشد؟43شمارهٔ ۵۸: یک محرم راز در جهان یافت نشد 44شمارهٔ ۵۹: کشت عملم هیچ نمودار نشد 45شمارهٔ ۶۰: فردا که ز مشکلات حل می طلبند 46شمارهٔ ۶۱: ای مست شراب، ما و من بازی چند؟47شمارهٔ ۶۲: تا خلق به خیر نام خیرم بردند 48شمارهٔ ۶۳: روزی که مرا ز دیر بیرون کردند 49شمارهٔ ۶۴: در دار جهان که خاص و عامی چندند 50شمارهٔ ۶۵: قومی با خویش اعتباری دارند 51شمارهٔ ۶۶: گیرم که جهان را به کمندی گیرند 52شمارهٔ ۶۷: گر مست شوم [سر] تو هشیار کند 53شمارهٔ ۶۸: آنان که به علم خویش مغرورانند 54شمارهٔ ۶۹: ای آن که تو را شاه و گدا یکسانند 55شمارهٔ ۷۰: آنان که ندانند تو را می خوانند 56شمارهٔ ۷۱: آن قوم که روز و شب تو را جویانند 57شمارهٔ ۷۲: آنان که یکی هزار افسانه کنند 58شمارهٔ ۷۳: درویش که با قناعت و صبر بود 59شمارهٔ ۷۴: ای از خوف تو آسمان جامه کبود 60شمارهٔ ۷۵: خود را تو مبین که بی خدا نتوان بود 61شمارهٔ ۷۶: بی رنگ به رنگ چون تجلی بنمود 62شمارهٔ ۷۷: تا پای تو سر، سر تو تا پا نشود 63شمارهٔ ۷۸: تا جسم مکدرت همه جان نشود 64شمارهٔ ۷۹: تا از میلی دلت گریزان نشود 65شمارهٔ ۸۰: کوه غم یار کندن آسان نشود 66شمارهٔ ۸۱: از ذکر زبان، انس به جانان نشود 67شمارهٔ ۸۲: از مطلب من درد طلب من زاید 68شمارهٔ ۸۳: اشعار سعیدا به نظامی نرسید 69شمارهٔ ۸۴: ای هرزه درا ناله و افغان بگذار 70شمارهٔ ۸۵: خواهی که رسی به دوست جولان بگذار 71شمارهٔ ۸۶: ای آن که تویی ز عقل ها بالاتر 72شمارهٔ ۸۷: خواهی که رسی به دوست، از جان بگذر 73شمارهٔ ۸۸: بسیار به بر و بحر کردیم سفر 74شمارهٔ ۸۹: تا زهر غمت بود نخوردیم شکر 75شمارهٔ ۹۰: بی تو نفسی خوش نکشیدم هرگز 76شمارهٔ ۹۱: گویند که حق یار نمازی است و بس 77شمارهٔ ۹۲: گویند خدا ز روزه راضی است و بس 78شمارهٔ ۹۳: از خوان غمش حواله ای دارم بس 79شمارهٔ ۹۴: لعنت بر نفس ما و بر کردارش 80شمارهٔ ۹۵: آنان که به دعوا شده سادات مثال 81شمارهٔ ۹۶: گویند کسانی که جهان است خیال 82شمارهٔ ۹۷: تا صبح نشستم من و جان بر در دل 83شمارهٔ ۹۸: چون کرد ظهور، نور تابندهٔ دل 84شمارهٔ ۹۹: دیروز درآمدم به کاشانهٔ دل 85شمارهٔ ۱۰۰: تا کرد قبای ناز را بر تن گل 86شمارهٔ ۱۰۱: تا بنده شدم، چو مهر تابنده شدم 87شمارهٔ ۱۰۲: تنها نه به هجر آشنا گردیدم 88شمارهٔ ۱۰۳: گر دل گویم تو را ز جان می ترسم 89شمارهٔ ۱۰۴: یک سو شادی است در جهان یک سو غم 90شمارهٔ ۱۰۵: من خانهٔ آن ماه جبین می دانم 91شمارهٔ ۱۰۶: من گرچه ز عشق، گفتگو نتوانم 92شمارهٔ ۱۰۷: گر بادهٔ تو رسد به من مل چه کنم 93شمارهٔ ۱۰۸: هر ذره مدان ز خود کمش می بینم 94شمارهٔ ۱۰۹: شوخی که بری ز عالمش می بینم 95شمارهٔ ۱۱۰: چشمی که از او دو عالمش می بینم 96شمارهٔ ۱۱۱: دنیا که وفایش و بقایش معلوم 97شمارهٔ ۱۱۲: ما دلق ریای خویشتن سوخته ایم 98شمارهٔ ۱۱۳: تا مشعل دید عیب خامش کردیم 99شمارهٔ ۱۱۴: جز ناله کسی همنفس خویش ندیدیم 100شمارهٔ ۱۱۵: ما منتهییم و مبتدا هم ماییم 101شمارهٔ ۱۱۶: بیرون و درون برو بیا هم ماییم 102شمارهٔ ۱۱۷: آدم یک آدم است و یک صورت و جان 103شمارهٔ ۱۱۸: ای بسته میان تو کمر بر دل و جان 104شمارهٔ ۱۱۹: عالم جسم و محمدش آمده جان 105شمارهٔ ۱۲۰: ای از تو جهانیان به دادند و فغان 106شمارهٔ ۱۲۱: یاری دارم که روش دیدن نتوان 107شمارهٔ ۱۲۲: عرفان به خدا هیچ ندارند جهان 108شمارهٔ ۱۲۳: رفتی به سفر از پی تسخیر جهان 109شمارهٔ ۱۲۴: وهمی به خیال کرده جا نام جهان 110شمارهٔ ۱۲۵: بحری پنهان چو کرد جوش و طغیان 111شمارهٔ ۱۲۶: تا کی به لباس عاریت بند شدن 112شمارهٔ ۱۲۷: زینهار که کارها به خود آسان کن 113شمارهٔ ۱۲۸: بی یار شدم یک نفسم یاری کن 114شمارهٔ ۱۲۹: گاهی نزدیک و گاه دورم از تو 115شمارهٔ ۱۳۰: ای شیخ کرامت منما رهبر شو 116شمارهٔ ۱۳۱: چون موم بر آتشی رسی آب مشو 117شمارهٔ ۱۳۲: ای نفس و هوا برده دلت را، جان کو؟118شمارهٔ ۱۳۳: با نفس دغل تو بدگمان باشی به 119شمارهٔ ۱۳۴: دل رفت ز خود هنوز جان نارفته 120شمارهٔ ۱۳۵: این عالم ما که بی نظیر افتاده 121شمارهٔ ۱۳۶: ای باده فروش بادهٔ صاف بده 122شمارهٔ ۱۳۷: ساقی آورد ساغری بگزیده 123شمارهٔ ۱۳۸: در راه وفا ندیده ام قافله ای 124شمارهٔ ۱۳۹: ای دل نفسی صاحب عرفان نشدی 125شمارهٔ ۱۴۰: یاری دارم که رشک حور است و پری 126شمارهٔ ۱۴۱: ای عهدشکن قیمت ما را چه شناسی 127شمارهٔ ۱۴۲: آن بدگهری که بد بود با نیکی 128شمارهٔ ۱۴۳: او معنی معنی است که را آن معنی 129شمارهٔ ۱۴۴: تا کش و فش و عمامه را ته نکنی 130شمارهٔ ۱۴۵: با آیینه دمی شدم روی به روی 131شمارهٔ ۱۴۶: دارم دم سرد، چشم خون پالایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ