زان شست و شو که در چمن از ژاله می رود

داغ جفای دی ز دل لاله می رود

ساقی بیار باده که از یک دو روزه عیش

در فصل گل کدورت یکساله می رود

میگون لبت ز خاطر من از سه بوست شست

بختی که از ثلاثه غساله می رود

هر سو که کوچ کرده ما راه برگرفت

ما را ز دیده اشک و ز دل ناله می رود

چتر از فروغ طلعت او غرق نور شد

ماه تمام در تتق هاله می رود

هرجا که رفت زورق حافظ به بحر شعر

جامی سفینه تو ز دنبال می رود

نظم تو می رود ز خراسان به شاه فارس

گر شعر او ز فارس به بنگاله می رود