ای که افسانه این دیده تر می پرسی

حال این غرقه به خوناب جگر می پرسی

نیست بر مردم روشن بصر این پوشیده

پرس ازین جان ودل سوخته گر می پرسی

دیده بر طلعت خوبان نگشایی زنهار

ای که از فتنه ارباب نظر می پرسی

عیب در مذهب ما زهد و هنر عشق بود

گفتم اینک اگر از عیب و هنر می پرسی

از پی شرب شبانه منم و جام صبوح

چندم از شغل شب و ورد سحر می پرسی

جامیا چند درین چارسوی کون و فساد

می نشینی و ز آفاق خبر می پرسی

زانچه ناچار توبا بی خبری ساخته ای

وز چپ و راست خبرهای دگر می پرسی