کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیدیوان اشعار | کمال اسماعیلقطعه ها

296

شمارهٔ ۱ - فی شهاب الدّین عزیزان: جهان دانش و معنی ، شهاب الدّین تویی آنکس
شمارهٔ ۲ - وله ایضا: دی چو بشنیدم که کرد از ناگهان اسبت خطا
شمارهٔ ۳ - ایضا له: ای که بر خدمت تو کردم وقف
شمارهٔ ۴ - ایضا له: ایا صدری که شد پیش ضمیرت
شمارهٔ ۵ - ایضا له: فنون لطف خداوند صدر مجدالملک
شمارهٔ ۶ - وله ایضا: ای به حکم تو اقتدا کرده
شمارهٔ ۷ - ایضاً له: ای بتدبیر اختیار ملوک
شمارهٔ ۸ - ایضا له: عنایتهای خواجه در حق من
شمارهٔ ۹ - وله ایضا: خطی بنوشته بودی بهر من پار
شمارهٔ ۱۰ - وله ایضا: ای به یاد خلق تو در بزم چرخ
شمارهٔ ۱۱ - ایضا له: ای ترا عرض خوار و مال عزیز
شمارهٔ ۱۲ - ایضا له: ای عزم تیز تار تو چون عمر درشتاب
شمارهٔ ۱۳ - ایضا له: مخدوم بزرگ، صدر منعم
شمارهٔ ۱۴ - وله ایضا: نور دین ای ذات تو کان هنر
شمارهٔ ۱۵ - وله ایضا: ای سروری که مخزن اسرارغیب رابهتر
شمارهٔ ۱۶ - ایضا له: عالم لطف و کرم سرور ارباب هنر
شمارهٔ ۱۷ - وله ایضا: ندانم چه افتاد مال ترا
شمارهٔ ۱۸ - ایضا له: سپهر شعبده باز از درون پردۀ غیب
شمارهٔ ۱۹ - ایضا له: اگرچه وعدۀ تو خاطرم را
شمارهٔ ۲۰: مرد رک باش و بختی خو کن
شمارهٔ ۲۱ - وله ایضا: از برای محقری ادرار
شمارهٔ ۲۲ - این قطعه در مدح شمس الملّة و الدین شمس الدّین خوارزمی گوید:: ای کریمی که پایۀ قدرت
شمارهٔ ۲۳ - ایضاً له: سپهر مجد و کرم عزّدین یگانة دهر
شمارهٔ ۲۴ - وله ایضا: صدر احرار شهای الدّین ، ای گاه سخا
شمارهٔ ۲۵ - وله ایضا: ای که با الفاظ گوهر بار تو
شمارهٔ ۲۶ - وله ایضا: هر که در احمقی تمام بود
شمارهٔ ۲۷ - وله ایضا: ای بزرگی که از میا من و تو
شمارهٔ ۲۸ - وله ایضا: جانم که در شکنجۀ هجران معذّبست
شمارهٔ ۲۹ - اضآ له: بخدایی که قمّۀ گردون
شمارهٔ ۳۰ - وله ایضا: در دام رهی فتاد امروز
شمارهٔ ۳۱ - وله ایضا: منعم بهاء دین که به ذات تو قائمست
شمارهٔ ۳۲ - ایضا له: بخدایی که وصف بیچونیش
شمارهٔ ۳۳ - ایضا له: صدر آزادگان و خواجۀ دهر
شمارهٔ ۳۴ - وله ایضا: خدا یگان شریعت پناه اهل هنر
شمارهٔ ۳۵ - و له ایپاً: زهی بلند جنایی که سایۀ جاهت
شمارهٔ ۳۶ - وله ایضا: چون چناری میان تهیست فلان
شمارهٔ ۳۷ - ایضاًله: امیر مقبل عالم که تا جهان بودست
شمارهٔ ۳۸ - وله ایضا: صدر آزادگان کریم الدّین
شمارهٔ ۳۹ - ایضا له: پناه و پشت مکارم خدایگان صدور
شمارهٔ ۴۰ - بمدح الملک شمس الدّین ایتغمش: خسرو تاج بخش شاه جهان
شمارهٔ ۴۱ - ایضا له: به نرد باختن اندر بلا و درد سرست
شمارهٔ ۴۲ - وله ایضا: در شعر من بعیب نگیرند اهل فضل
شمارهٔ ۴۳ - وله ایضا: ای کریمی که گاه فیض نوال
شمارهٔ ۴۴ - وله ایضا: آیا صدری که مغز اهل معنی
شمارهٔ ۴۵ - ایضا له: نور دین ای که در افاق جهان
شمارهٔ ۴۶ - وله ایضا: نور دین ای که در فنون هنر
شمارهٔ ۴۷ - وله ایضا: هر جا سبکی حرام خواریست
شمارهٔ ۴۸ - وله ایضا: فلک جنابا در تو کجا رسد سخنم
شمارهٔ ۴۹ - وله ایضا: به ماه روزه ترا تهنیت از آن کردم
شمارهٔ ۵۰ - وله ایضا: خواجه وقت ستدن سخت پیست
شمارهٔ ۵۱ - ایضا له: عمل دادی و پس معزول کردی
شمارهٔ ۵۲ - ایضا له: سپهر قدرا! شوق رهی بخدمت تو
شمارهٔ ۵۳ - وله ایضا: نظم و نثر سخن برابر نیست
شمارهٔ ۵۴ - فی السّفینة الصاحب نظام الدّین: درین سفینه نگه کن به چشم معنی بین
شمارهٔ ۵۵ - وله ایضا: بهار ار چه بهشتی راسیتنست
شمارهٔ ۵۶ - وله ایضا: ایا صدری که آمد چرخ نیلی
شمارهٔ ۵۷ - وله ایضا: بزگوارا هر چند طبع من در نظر
شمارهٔ ۵۸ - ایضا له: ای خداوندان انبار علف
شمارهٔ ۵۹ - ایضا له: همه در پای مرگ پست شدند
شمارهٔ ۶۰ - ایضا له: بزرگوارا دانی که نه ز تقصیرست
شمارهٔ ۶۱ - وله ایضا: صدرا ما ثل رضیّ دین که بتحقیق
شمارهٔ ۶۲ - وله ایضا: نظر می کنم در جهان بخت را
شمارهٔ ۶۳ - وله ایضا فی استدعا التّبن: اسبم دی گفت می روم من
شمارهٔ ۶۴ - ایضاً له: ای خداوندی که پیرامون حصن سرّ غیب
شمارهٔ ۶۵ - فی الشّکایه: مرا که هیچ نصیی ز شادمانی نیست
شمارهٔ ۶۶ - وله ایضا: خدایگان کریمان مشرق و مغرب
شمارهٔ ۶۷ - ایضا له: در آرزوی تو از عمر من دو سال گذشت
شمارهٔ ۶۸ - ایضا له: صدرا چو آرزوی دعا گو به خدمتت
شمارهٔ ۶۹ - ایضا له: آمد رهی به خدمت و تادیر گه نشست
شمارهٔ ۷۰ - وله ایضا: شب من روز در کنار گرفت
شمارهٔ ۷۱ - وله ایضا: به خدمت آمدم دی بامدادان
شمارهٔ ۷۲ - وله ایضا: ای نشاط دل خرد نامت
شمارهٔ ۷۳ - وله ایضا: زهی به ذروة کیوان رسیده ایوانت
شمارهٔ ۷۴ - ایضا له: ای لطف تو در تن هنرجان
شمارهٔ ۷۵ - وله ایضا: صدرا روا مدار ز انعام خود مرا
شمارهٔ ۷۶ - دو دست قبول اندر آغوش کرد: هر گه شعری برم بر ممدوح
شمارهٔ ۷۷ - ایضا له: ای ز ظلم تو همچو لاله ستان
شمارهٔ ۷۸ - وله ایضا: عالم لطف علاء الدّین معلومت هست
شمارهٔ ۷۹ - وله ایضا: عشّاق که قدر دل شناسند
شمارهٔ ۸۰ - وله ایضا: هر آن سعادت کاندر ضمیر افلاکست
شمارهٔ ۸۱ - ایضا؛ له: زان پس که هزار غصّه خورم
شمارهٔ ۸۲ - ایضا له: هر که این هر دو قطعه بر خواند
شمارهٔ ۸۳ - وله ایضا: دوش خر بنده کرد پیشم یاد
شمارهٔ ۸۴ - وله ایضا: خواجه از بخل در مسلمانی
شمارهٔ ۸۵ - این قطعه در پشت تقویم نویسد و با ناصرالّدین منگلی نورّالله قبره فرستد.: جهان پناها،سال نوت همایون باد
شمارهٔ ۸۶ - وله ایضا: بزرگوارا ایّام نیک خواه تو باد
شمارهٔ ۸۷ - وله ایضا: ای بزرگی که در جهان کرم
شمارهٔ ۸۸ - وله ایضا: سرفرازا خدای عزّ وجل
شمارهٔ ۸۹ - ایضاً له: تا از این نام ازل برره دل دام نهد
شمارهٔ ۹۰ - ایضا له: ای که از عدل تو هر مظلومی
شمارهٔ ۹۱ - ایضا له: کریم طبع سخی دل کسی بود کانعام
شمارهٔ ۹۲ - وله ایضا: همچو ابرست دست خواجه فلان
شمارهٔ ۹۳ - و له ایضاً: ستم نوردا نزدیک شد در ایّامت
شمارهٔ ۹۴ - ایضاً له: دل که با یادش آشنا گردد
شمارهٔ ۹۵ - ایضا له: خواجۀ خواجگان خطیر الرّین
شمارهٔ ۹۶ - ایضا له: خدایگان اکابر که پادشاه نجوم
شمارهٔ ۹۷ - وله ایضا: به عمرهای چنین تیز تاز زود گذر
شمارهٔ ۹۸ - و له ایضاً: ای بلند اختری که همت تو
شمارهٔ ۹۹ - وله ایضا: گرچه در عقل ناپسندیده ست
شمارهٔ ۱۰۰ - وله ایضا: گل باز طراوتی دگر دارد
شمارهٔ ۱۰۱ - ایضا له: ای آنکه همای همّت تو
شمارهٔ ۱۰۲ - وله ایضا: هجا گفتن ار چه پسندیده نبود
شمارهٔ ۱۰۳ - ایضاً له: ای کریمی که نفحۀ خلقت
شمارهٔ ۱۰۴ - وله ایضا: نیک درخط شده ام از قلمت
شمارهٔ ۱۰۵ - وله ایضا: نکنی رای مردمی هرگز
شمارهٔ ۱۰۶ - ایضاً: صدر ملّت که دعا گویی تو
شمارهٔ ۱۰۷ - ایضا له: چون محرّم رسید و عاشورا
شمارهٔ ۱۰۸ - ایضا له: شنیدم که مخدوم اهل هنر
شمارهٔ ۱۰۹ - ایضاً له: زهی ستوده خصالی که با کفایت تو
شمارهٔ ۱۱۰ - وله ایضا: اینت سردی که این زمستان کرد
شمارهٔ ۱۱۱ - وله ایضا: ای سخا پیشه یی کامید مرا
شمارهٔ ۱۱۲ - ایضا له فی صفة الفرس: صوفی نهاد عادت اسبم تو کّلست
شمارهٔ ۱۱۳ - ایضا له: ای صدر روزگار به عهد تو روزگار
شمارهٔ ۱۱۴ - جواب نامهٔ صدر صفی الدّین یزدی: به من رسید مقالی که گر بکوه رسد
شمارهٔ ۱۱۵ - وله ایضا: همیشه نعمت دنیا بسوی آن یا زد
شمارهٔ ۱۱۶ - وله ایضا فی الشّکایة: دل مرا چو سپهر از غمی بپردازد
شمارهٔ ۱۱۷ - و له ایضاً: ای که گر لطف تو فرماندۀ ایّام شود
شمارهٔ ۱۱۸ - وله ایضا: مژده ای دل که کار دیگر شد
شمارهٔ ۱۱۹ - وله ایضا: می کنی دوستیّ دشمن من
شمارهٔ ۱۲۰ - ایضا له: ای بزرگی که بر علم تو ظاهر باشد
شمارهٔ ۱۲۱ - وله ایضا: بنزد خواجه رفتم بهر کاری
شمارهٔ ۱۲۲ - ایضا له: دانی که طمع چه گفت با من
شمارهٔ ۱۲۳ - ایضاً له: دست آن به که خود قلم باشد
شمارهٔ ۱۲۴ - ایضا له: زهی سرفرازی که در پیش حکمت
شمارهٔ ۱۲۵ - وله ایضا: سرو را وعده های چنان باید
شمارهٔ ۱۲۶ - و له ایضاً: ای آنکه فلک سغبۀ ایّام تو باشد
شمارهٔ ۱۲۷ - وله ایضا فی صفة الفرس: مرا اسبیست الحق این چنین اسب
شمارهٔ ۱۲۸ - ایضا له: فرستادم بتو شعری که با آن
شمارهٔ ۱۲۹ - ایضا له: صدرا ز برای خدمت تو
شمارهٔ ۱۳۰ - وله ایضا: توقّف چون بود در آنچه صاحب
شمارهٔ ۱۳۱ - ایضاً له: ای سروری که زیبد ، کز نعل مرکب تو
شمارهٔ ۱۳۲ - ایضا له: مفتی مشکلات شرع کرم
شمارهٔ ۱۳۳ - وله ایضا: ز دریای دست توای نامدار
شمارهٔ ۱۳۴ - ایضا له: صورت به جهان زشت تر از گور نبودی
شمارهٔ ۱۳۵ - ایضا له: گفتم اکنون میوه های خوش خوریم
شمارهٔ ۱۳۶ - وله ایضا: تو به علم نجوم فخر کنی
شمارهٔ ۱۳۷ - و له ایضاً: ای که جزیاد مخلوق تو نخورد
شمارهٔ ۱۳۸ - ایضا له: به ذات خویش اگر چند مرد نیک بود
شمارهٔ ۱۳۹ - وله ایضا: کسی که او نظر عقل در زمانه کند
شمارهٔ ۱۴۰ - ایضا له: زهی تازه رویی که خلق لطیفت
شمارهٔ ۱۴۱ - ایضا له: در نگر در صدر دیوان و ببین
شمارهٔ ۱۴۲ - وله ایضا: صاحبا عمریست تا از عدل تو
شمارهٔ ۱۴۳ - وله ایضا: رمضانست همین دهن دربند
شمارهٔ ۱۴۴ - وله ایضا: ای دل ای دل سخن سخن بیهده را کار مبند
شمارهٔ ۱۴۵ - کتب الی امیر عزّالدّین علی شیر ابن بابویه: ای آنکه خاک پای ترا روشنان چرخ
شمارهٔ ۱۴۶ - و له ایضاً: زهی سپهر محلّی که گرچه تیزروند
شمارهٔ ۱۴۷ - ایضا له: مشو ایمن ز کید خصم ضعیف
شمارهٔ ۱۴۸ - وله ایضا: کی بود؟کی؟ که باز صدر جهان
شمارهٔ ۱۴۹ - ایضا له: عصای کلیمست این شعر من
شمارهٔ ۱۵۰ - ایضا له: ای که خورشید بی رضای تو سر
شمارهٔ ۱۵۱ - وله ایضا: گفته بودی که مرا کسبی نیست
شمارهٔ ۱۵۲ - وله ایضا: از رضی الملک الحق شرمساری حاصلست
شمارهٔ ۱۵۳ - وله ایضا: از علامتها که در آخر زمان
شمارهٔ ۱۵۴ - وله ایضا: ای آنکه از مدارج مدح تو قاصرست
شمارهٔ ۱۵۵ - وله ایضا: دور گردون با همه کس بد فعالی می کند
شمارهٔ ۱۵۶ - وله ایضا: ای پیشوای شرع که ایناء روزگار
شمارهٔ ۱۵۷ - ایضا له: خواجه در تحسین فزاید چون ببیند کز پیش
شمارهٔ ۱۵۸ - وله ایضا: ایا شگرف نوالی که در زمین و زمان
شمارهٔ ۱۵۹ - ایضا له: مرا چه حاصل ازین خواجگان بی حاصل
شمارهٔ ۱۶۰ - وله ایضا: بزگوارا این خواجگی همه آنست
شمارهٔ ۱۶۱ - ایضا له: چو عادتست که ابنای دهر در هر قرن
شمارهٔ ۱۶۲ - وله ایضاً: دوش مخدوم من که تا جاوید
شمارهٔ ۱۶۳ - وله ایضا فی التّجرید: اندرین مرغزار کشت و درود
شمارهٔ ۱۶۴ - وله ایضا: مولی قوام دین که بر اقلیم حلّ و عقد
شمارهٔ ۱۶۵ - وله ایضا: صدر کبیر عالم عادل ضیاء دین
شمارهٔ ۱۶۶ - وله ایضا: در مدح تو اگر چه مجالی فسیح بود
شمارهٔ ۱۶۷ - وله ایضا: ز مرگ ناخوشتر چیز اگر تواند بود
شمارهٔ ۱۶۸ - وله ایضا: قدری شراب از رضیّ الّدین بخواستم
شمارهٔ ۱۶۹ - ایضا له: چنان سزد که کسی را که رتبتی باشد
شمارهٔ ۱۷۰ - ایضا له: هر کرا جای این نگارستان بود
شمارهٔ ۱۷۱ - وله ایضا: بهاء الدّین که تا دور جهان بود
شمارهٔ ۱۷۲ - وله ایضا: ای کریمی که با لطافت تو
شمارهٔ ۱۷۳ - وله ایضا: خورشید ذرّه پرور، شاه هنر نواز
شمارهٔ ۱۷۴ - ایضا له: مکن ملامت من گر به خدمت خواجه
شمارهٔ ۱۷۵ - وله ایضاً: بزرگوارا آنی که پیش رأی تو خور
شمارهٔ ۱۷۶ - ایضا له: سرورا عرضها نمی باید
شمارهٔ ۱۷۷ - ایضاً له: ای بزرگی که خدمت تو کند
شمارهٔ ۱۷۸ - ایضا له: خدایگان شریعت امام روی زمین
شمارهٔ ۱۷۹ - وله ایضا: هر کرا رسم و عادت آن باشد
شمارهٔ ۱۸۰ - ایضا له: مدحتی گفتمت که چون زیور
شمارهٔ ۱۸۱ - وله ایضا: امام ملّت و مفتیّ مشرق و مغرب
شمارهٔ ۱۸۲ - ایضا له: اگر به کم ز منی داد شغل من خواجه
شمارهٔ ۱۸۳ - وله ایضا: نیم مستست چشم دلبر من
شمارهٔ ۱۸۴ - وله ایضاً: فصل دیماه بخوارزم اندر
شمارهٔ ۱۸۵ - وله ایضا: جهان صدرا لقای فرّخ تو
شمارهٔ ۱۸۶ - ایضا له: ز وجود عام تو ای شاه شرع حاصل من
شمارهٔ ۱۸۷ - وله ایضا: سروریش تو هر دو زحمت ماست
شمارهٔ ۱۸۸ - وله ایضا: نیاز و آرزوی من به روی فخرالدّین
شمارهٔ ۱۸۹ - ایضا له: مرا سخن چو بیاد تو بر زبان آید
شمارهٔ ۱۹۰ - وله ایضا: سحرگهان که دل از بند خود برون آید
شمارهٔ ۱۹۱ - ایضا له: این واقعۀ هایل جانسوز ببینید
شمارهٔ ۱۹۲ - وله ایضا: الحق این مطرب اگر چه زند چنگی بد
شمارهٔ ۱۹۳ - وله ایضا: زهی زرفعت تو خورده آسمان تشویر
شمارهٔ ۱۹۴ - ایضا له: کاه وجو خواستم ز تو من خر
شمارهٔ ۱۹۵ - ایضا له: دوش با طبع خویشتن گفتم
شمارهٔ ۱۹۶ - وله ایضا: اندیشه بکردم از سپاهان
شمارهٔ ۱۹۷ - وله ایضا: ای رتبت تو ورای مقدار
شمارهٔ ۱۹۸ - ایضا له: حسن رایت دانم ار آگه شود
شمارهٔ ۱۹۹ - وله ایضا: منم ان چرب دست شیرین کار
شمارهٔ ۲۰۰ - وله ایضا: ای ترا کرده لطف حق مخصوص
شمارهٔ ۲۰۱ - وله ایضا: ای دل سیه لطیف دیدار
شمارهٔ ۲۰۲ - وله ایضا: گفته بودی مرا که چیزی گوی
شمارهٔ ۲۰۳ - وله ایضا: ای کریم جهان، خبر داری
شمارهٔ ۲۰۴ - ایضا له: ز بعد مدّت سالی که من نیاسودم
شمارهٔ ۲۰۵ - ایضا له: خسروا نکته یی ز من بشنو
شمارهٔ ۲۰۶ - وله ایضا: ایا صدری که بی عون سخایت
شمارهٔ ۲۰۷ - ایضا له: سر فرازا چرا رها کردی
شمارهٔ ۲۰۸ - ایضا له: زهی سپهر پناهی که فضل و دانش را
شمارهٔ ۲۰۹ - وله ایضا: دختران سخن که دارمشان
شمارهٔ ۲۱۰ - وله ایضا: جناب عالی نزدیک و من بخدمت دور
شمارهٔ ۲۱۱ - وله ایضا: ای کاینات در نظر همّتت حقیر
شمارهٔ ۲۱۲ - وله ایضا: ای نکرده بعهد خویش از بخل
شمارهٔ ۲۱۳ - وله ایضا: تا توانی به صید دلها کوش
شمارهٔ ۲۱۴ - ایضا له: صدر مطلق کمال دین که چو تو
شمارهٔ ۲۱۵ - وله ایضا: ای ترا جمع گشته در ره آز
شمارهٔ ۲۱۶ - ایضا له: ای ضمیر تو غیب را جاسوس
شمارهٔ ۲۱۷ - ایضا له: شب سیاه به تاریکی ار نشینم به
شمارهٔ ۲۱۸ - وله ایضا: بزرگوارا، خّط و عبارتت ماند
شمارهٔ ۲۱۹ - ایضا له: مرا گفتند مولانا چنین گفت
شمارهٔ ۲۲۰ - ایضا له: ای بزرگی که ریش قهر ترا
شمارهٔ ۲۲۱ - ایضا له: زهی ز لفظ تو بازار فضل را رونق
شمارهٔ ۲۲۲ - ایضا له: در جستن رضای تو عمری بقدر وسع
شمارهٔ ۲۲۳ - ایضا له: هیچ حاصل ز فضل و دانش نیست
شمارهٔ ۲۲۴ - وله ایضا: کمال الدّین که چرخ پیر نارد
شمارهٔ ۲۲۵ - ایضا له: ای جبین تو مطلع اقبال
شمارهٔ ۲۲۶ - ایضا له: بنده ات بود گرسنه پیرار
شمارهٔ ۲۲۷ - ایضا له: ای شده ذات تو مستجمع انواع کمال
شمارهٔ ۲۲۸ - وله ایضا: محقّق است که چیزی که آن رسد بکمال
شمارهٔ ۲۲۹ - ایضا له: دو نشان ماند از مروّت و بس
شمارهٔ ۲۳۰ - وله ایضا: دی در اسباب سیّدالوزرا
شمارهٔ ۲۳۱ - این قطعه در مدح ملک السّیادة و النّقابه سیّد مجدالدّین گوید: زندگانیّ مجلس عالی
شمارهٔ ۲۳۲ - ایضا له: قطعه ای نزد تو فرستادم
شمارهٔ ۲۳۳ - ایضا له: بنا میزد دلی چون شیر دارم
شمارهٔ ۲۳۴ - ایضا له: شعر کی نزد تو فرستادم
شمارهٔ ۲۳۵ - وله ایضا فی استدعاالّتبن: بدرگاه خواجه شدم دی سوار
شمارهٔ ۲۳۶ - وله ایضا: شبی به خوان تو حاضر شدم به ماه سیام
شمارهٔ ۲۳۷ - وله ایضا: ای صاحبی که از نفحات شمایلت
شمارهٔ ۲۳۸ - وله ایضا: صدرا اگر چه تو ز من آزاد و فارغی
شمارهٔ ۲۳۹ - ایضا له: من از تشریف مولانا چنان تنگ آمدم الحق
شمارهٔ ۲۴۰ - وله ایضا: نسیب و مدح و تقاضا فزون زده قطعه
شمارهٔ ۲۴۱ - ایضا له: ای خدمت تو ذخیرة عمرم
شمارهٔ ۲۴۲ - ایضا له: اگر چه مدّتی شد تا ز سالوس
شمارهٔ ۲۴۳ - ایضا له: گر عزیزست سیم بر مردم
شمارهٔ ۲۴۴ - ایضا له: یزرگوارا دانی که بهر خدمت تو
شمارهٔ ۲۴۵ - ایضا له: ایا رسیده ز فضل و هنر بدان رتبت
شمارهٔ ۲۴۶ - وله فی نجم الدّین همگر رحمه الله و اباقکم: جهان فضل و کرم نجم دین که در خاطر
شمارهٔ ۲۴۷ - ایضا له: حکیم عهد و فرید زمانه مجدالدّین
شمارهٔ ۲۴۸ - ایضا له: گفتم چو بسته ام کمر بندگیّ تو
شمارهٔ ۲۴۹ - وله ایضا: ای بزرگی که کرامند بود گر بمثل
شمارهٔ ۲۵۰ - ایضا له: زبزرگوارا! من ترک مدح گفتن تو
شمارهٔ ۲۵۱ - وله ایضا: سرورا من بفّر دولت تو
شمارهٔ ۲۵۲ - وله ایضا: من بر آن بودم کزین پس منصب صدر کبیر
شمارهٔ ۲۵۳ - وله فی التّوبیخ: من که شب و روز گنه می کنم
شمارهٔ ۲۵۴ - ایضا له: من بی برگ از تو این یک بار
شمارهٔ ۲۵۵ - ایضاً له: ای بزرگی که کامرانی تو
شمارهٔ ۲۵۶ - وله ایضا: من که در خانه منزوی شده ام
شمارهٔ ۲۵۷ - وله ایضا: گر خواجه ز بهر ما بدی گفت
شمارهٔ ۲۵۸ - وله ایضا: ز روزگار بیک ره کرانه می جویم
شمارهٔ ۲۵۹ - ایضا له: پریر جود تو با من حدیث بخشش کرد
شمارهٔ ۲۶۰ - ایضاله: صاحب عادل شهاب ملک و دین
شمارهٔ ۲۶۱ - این قطعه در مدح صدر جمال الدّین گوید و او را وسیلت بخدمت شمس الدّین خوارزمی کند: مجلس محترم جما الدّین
شمارهٔ ۲۶۲ - ایضا له: کیست همخانۀ؟ زبان؟ دندان
شمارهٔ ۲۶۳ - وله ایضا: ای که در خانۀ تو بیگه و گاه
شمارهٔ ۲۶۴ - وله ایضا: گشت یکباره حضرت خواجه
شمارهٔ ۲۶۵ - وله ایضا: آن که سخت نشده هرگز سیر
شمارهٔ ۲۶۶ - وله ایضا: نگشته هیچ مرادی مرا ز تو حاصل
شمارهٔ ۲۶۷ - وله ایضا: امام عالم و قطب جهان جمال الّدین
شمارهٔ ۲۶۸ - ایضا له: ای سروری که در دهن نفس ناطقه
شمارهٔ ۲۶۹ - ایضا له: ز من بشنو حدیث بخل خواجه
شمارهٔ ۲۷۰ - ایضاً له: ای همه عادت تو لطف و مواسا کردن
شمارهٔ ۲۷۱ - وله ایضا: ما نه مردان سرپنحه و بازوی توایم
شمارهٔ ۲۷۲ - وله ایضا: قدوۀ اهل مهانی ای که هست
شمارهٔ ۲۷۳ - ایضا له: مجلس سامیّ مجد الدّینی ای کان هنر
شمارهٔ ۲۷۴ - وله ایضا: آه از این زندگیّ ناخوش من
شمارهٔ ۲۷۵ - وله ایضا: مژده کاقبال تو ز ناگه داد
شمارهٔ ۲۷۶ - وله ایضا: بجز از غصّه های مشکل من
شمارهٔ ۲۷۷ - ایضا له: سرورا رسم تصوّف آن بود
شمارهٔ ۲۷۸ - ایضا له: برون رفتم از خانه دی نگهبان
شمارهٔ ۲۷۹ - و له ایضاً: ای کف راد تو معمار جهان
شمارهٔ ۲۸۰ - وله ایضاً: ای ز تو کار همه کس بر مراد
شمارهٔ ۲۸۱ - و له ایضاً: ای به گه جود چو گل تازه رو
شمارهٔ ۲۸۲ - وله ایضا: ای ز گردون بشرف برده سبق
شمارهٔ ۲۸۳: دو چیز من بدعا خواستم همی ز خدای
شمارهٔ ۲۸۴ - ایضاً له: ای خداوندی که هر ساعت دل و دست ستم
شمارهٔ ۲۸۵ - ایضا له: ای خبر داری که شوخان جهان
شمارهٔ ۲۸۶ - ایضا له: بس کن ای سرد ناخوش احمق
شمارهٔ ۲۸۷ - .له ایضا: آن زن که پریر آمد در عقد نکاحت
شمارهٔ ۲۸۸ - ایضا له: خواجه مختص ز بس که مختصرست
شمارهٔ ۲۸۹ - ایضا له: هر کو به هنر کند مباهات
شمارهٔ ۲۹۰ - ایضا له: خواجگانی که پیش ازین بودند
شمارهٔ ۲۹۱ - وله ایضا: بغربت اندر اگر صد هزار سیم و زرست
شمارهٔ ۲۹۲ - و له ایضا فی صفة صندوقچه: ای از پی حلّ و عقد دایم
شمارهٔ ۲۹۳ - ایضا له: ای خواجه بدیدمت دل تو
شمارهٔ ۲۹۴ - ایضا له: ای همه انصاف عالم تعبیه در حکم تو
شمارهٔ ۲۹۵ - وله ایضا: پسر زر دوز آن کندۀ شوخ
شمارهٔ ۲۹۶ - و له ایضاً: ای سرا پرده بر فلک برده
شمارهٔ ۲۹۷ - وله ایضا: ای دل و جان بیاد تو زنده
شمارهٔ ۲۹۸ - وله ایضا: پناه زمرۀ دانش شکوه اهل هنر
شمارهٔ ۲۹۹ - وله ایضاً: ای زبیم تو در تن اعداد
شمارهٔ ۳۰۰ - ایضا له: ای بر محکّ عقل وجود تو ناسره
شمارهٔ ۳۰۱ - وله ایضا: تادر دشت هست و جو باره
شمارهٔ ۳۰۲ - ایضا له: من نه مردار خوارم ای خواجه
شمارهٔ ۳۰۳ - و له ایضاً: ای در دعای جان تو اجرام یک زبان
شمارهٔ ۳۰۴ - ایضا له: ای همه سروران روی زمین
شمارهٔ ۳۰۵ - وله ایضا: جود خواجه سیاه رویم کرد
شمارهٔ ۳۰۶ - وله فی صفة القحط و التماس الغلّه: ای خداوندی که اندر خشک سال قحط جود
شمارهٔ ۳۰۷ - ایضاً له: کریم عرصۀ عالم جهان لطف و کرم
شمارهٔ ۳۰۸ - ایضا له: منم آن چشمۀ خورشید گاه نظم سخن
شمارهٔ ۳۰۹ - ایضا له: شهاب دین که زبانم پر از مدایح تست
شمارهٔ ۳۱۰ - ایضا له: آدمی را چهار حالت هست
شمارهٔ ۳۱۱ - وله ایضا: زهی شکوه تو از روی ملک رنگ زدای
شمارهٔ ۳۱۲ - وله ایضا: مرا سیّ و دو خدمتکار بودند
شمارهٔ ۳۱۳ - وله ایضا: دیدۀ عقل راه دان بگشای
شمارهٔ ۳۱۴ - این قطعه در مدح صاحب عمیدالدّین پارسی گوید: ای قاصر از ستایش تو هر عبارتی
شمارهٔ ۳۱۵ - وله ایضا: دریا دلا تو آنی، کز فیض طبع روشن
شمارهٔ ۳۱۶ - و له ایضاً: زهی حرّی که ثابت کرد جودت
شمارهٔ ۳۱۷ - وله ایضا: ای کریمی که در آفاق جهان
شمارهٔ ۳۱۸ - وله ایضا: چون شدی خشمناک بر بنده
شمارهٔ ۳۱۹ - ایضا له: جهان لطف و کرم افتخار اهل قلم
شمارهٔ ۳۲۰ - در مدح صدر قوام الملّة و الّدین ابراهیم بنداری گوید و به دمشق فرستد.: نسیم باد صبا هیچ عزم آن داری
شمارهٔ ۳۲۱ - وله ایضا: این همه سرکشی مکن بر من
شمارهٔ ۳۲۲ - وله ایضا: در ضمیرم اگر چه کم گویم
شمارهٔ ۳۲۳ - وله ایضا فی مذمة الدّنیا: تا کی این رنج روزگار بری
شمارهٔ ۳۲۴ - وله ایضا: ایا حرّی که دستت گاه بخشش
شمارهٔ ۳۲۵ - ایضاً له: ای که دایم بسر انگشت دها
شمارهٔ ۳۲۶ - ایضا له: ایا صدری که در بازار دانش
شمارهٔ ۳۲۷ - وله ایضا: بزرگی را همی دانم که هرگز
شمارهٔ ۳۲۸ - ایضا له: بر سر ما آمد ابر بهمنی
شمارهٔ ۳۲۹ - وله ایضا: ای لطف تو آب زندگانی
شمارهٔ ۳۳۰ - وله ایضا: بجان آفرینی که نزدیک عملش
شمارهٔ ۳۳۱ - ایضا له: آن ریش فلان مزد قانی
شمارهٔ ۳۳۲ - ایضا له: جو همی خواستم پریر به شعر
شمارهٔ ۳۳۳ - ایضا له: کرده یی ژار با من انعامی
شمارهٔ ۳۳۴ - وله ایضا: جهان فضل و فضایل امام ربّانی
شمارهٔ ۳۳۵ - وله ایضا: ای صفات کرمت روحانی
شمارهٔ ۳۳۶ - ایضاً له: ای صاحبی که گر بمثل رای باشدت
شمارهٔ ۳۳۷ - ایضا له: اگر کسی پسری را از آن تو بکشد
شمارهٔ ۳۳۸ - و قال ایضاً: بلند قدرا آنی که در علاج نیاز
شمارهٔ ۳۳۹ - وله ایضا: دوستی دارم چون ناخن گیر
شمارهٔ ۳۴۰ - وله ایضا فی التوبیخ: ای که پی حرص و هوا می روی
شمارهٔ ۳۴۱ - وله ایضا: پیشوای علما خسرو دانشمندان
شمارهٔ ۳۴۲ - ایضا له: فرستادم بخدمت کاردی خوب
شمارهٔ ۳۴۳ - وله ایضا: صاحبا عدّت قیامت را
شمارهٔ ۳۴۴ - وله ایضا: ای مقادیر فضل و افضالت
شمارهٔ ۳۴۵ - فی مدح ابن بدرالدّین باسمعیل: بنامیزد چنان فرّخ لقایی
شمارهٔ ۳۴۶ - ایضا له: مخدوم کمال ملّت و دین
شمارهٔ ۳۴۷ - ایضا له: ز ابر چون برف سیم باریدی
شمارهٔ ۳۴۸ - ایضا له: ای آنکه از افاضت انوار معنوی
شمارهٔ ۳۴۹ - ایضا له: ای آفتاب ملک که از پرتو کرم
شمارهٔ ۳۵۰ - وله ایضا: ای خواجه سال و ماه تو تلوین همی کند

کمال الدین اصفهانی

آمارگیر وبلاگ