ای دل ایام هجر شد بنیاد
رو، که مرگ نوت مبارک باد
دل سوزان من ز آه منست
چون چراغی نهاده در ره باد
آنچنانم بیاد تو مشغول
که فراموشیم برفت از یاد
مژده ده روزگار را، که گذشت
عیش پرویز و محنت فرهاد
سرو آزاد، بنده قد تست
ای غلام تو بنده و آزاد
گفتی: افتاد شاهی از نظرم
کاشکی اینچنین نمی افتاد