به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فصیحی هروی

فصیحی هرویغزلیاتشمارهٔ ۵۶: تب دوش از ملال تو از خود خبر نداشت

700عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تب دوش از ملال تو از خود خبر نداشت
ظالم به خود گمان ستم این قدر نداشت
گفتم به دل بگیردت اندر بدن گرفت
آه نکرده کار وقوف اثر نداشت
حسنت هزار شعبده در عرضه داشت لیک
تبخال درد بر لب تنگ شکر نداشت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۵: بی سبب زلفش اضطراب نداشت 2شمارهٔ ۵۶: تب دوش از ملال تو از خود خبر نداشت 3شمارهٔ ۵۷: دی قاصد یار آمد و مژگان‌تری داشت 4شمارهٔ ۵۸: نوبهاران از در این باغ و بستان باز ...5شمارهٔ ۵۹: از دل هزار لخت به چشم نثار رفت 6شمارهٔ ۶۰: از فیض گریه‌ام مژه نشو و نما گرفت 7شمارهٔ ۶۱: شب بی‌خبرم حرف فراقت به زبان رفت 8شمارهٔ ۶۲: دوش غم بر گریه‌های زخم ما خندید و ...9شمارهٔ ۶۳: از عافیت طراوات گلزار کس مباد 10شمارهٔ ۶۴: شب نخل تجلی به گلستان تو بر داد 11شمارهٔ ۶۵: هر قطره خون گرم که از دل در اوفتد 12شمارهٔ ۶۶: غم عشقت به عالم در نگنجد 13شمارهٔ ۶۷: چنان که باغ در آغوش گل نمی‌گنجد 14شمارهٔ ۶۸: مگر بازم دل از زخم جفایی شاد می‌گر ...15شمارهٔ ۶۹: سر آشفته بختم تا به کی بر خویشتن خ ...16شمارهٔ ۷۰: از روز سیاهم شب هجران گله دارد 17شمارهٔ ۷۱: غمش به تازه ندانم چه مدعا دارد 18شمارهٔ ۷۲: بر خرمنم طلیعه برقی گذار کرد 19شمارهٔ ۷۳: رفت صد عید و نسیمی یاد باغ ما نکرد 20شمارهٔ ۷۴: حسن پیرایه دکان هوس نتوان کرد 21شمارهٔ ۷۵: دیده هرگز خویشتن را صید شهبازی نکر ...22شمارهٔ ۷۶: سالها دیده ما را مژه دربانی کرد 23شمارهٔ ۷۷: عشق هر ساعت شبیخون بر دل ریش آورد 24شمارهٔ ۷۸: دیده امشب ره نظاره به پایان آورد 25شمارهٔ ۷۹: خطت هر دم جهانی از تجلی رایگان گیر ...26شمارهٔ ۸۰: گرت خراب کند عشق تا ز سر سازد 27شمارهٔ ۸۱: نشئه‌ی شوق کی از ساغر عشرت خیزد 28شمارهٔ ۸۲: ز خواب آن چشم شهلا برنخیزد 29شمارهٔ ۸۳: فلک خونم به تیغ آن بت بی‌باک می‌ری ...30شمارهٔ ۸۴: خوش آن بهشت کش از شعله نو گلی باشد 31شمارهٔ ۸۵: چه دانستم که رازم مو به مو اظهار خ ...32شمارهٔ ۸۶: گر نقاب از رخ بگیری آفتابم می‌کشد 33شمارهٔ ۸۷: تنم از داغ حسرت رشک آتشگاه گبران ش ...34شمارهٔ ۸۸: هر شبم داغی چنان در گلخن تن بشکفد 35شمارهٔ ۸۹: خون شکایتم ز لب زخم چون چکد 36شمارهٔ ۹۰: جان بی‌رخ تو درد دل غمزده داند 37شمارهٔ ۹۱: رفتند همدمان و مرا دل فگار ماند 38شمارهٔ ۹۲: در فراق شعله خاکستر نشینم کرده‌اند 39شمارهٔ ۹۳: چشم ترا ز مستی ناز آفریده‌اند 40شمارهٔ ۹۴: ماییم جدا از تو به غم ساخته‌ای چند 41شمارهٔ ۹۵: خنده ساقی دگر در ساغر آتش می‌زند 42شمارهٔ ۹۶: تلخکامان مزه شهد هوس نشناسند 43شمارهٔ ۹۷: شوق دیدار تو چون چشم مرا باز کند 44شمارهٔ ۹۸: یک ناوک ارنه در دل صد پاره بشکند 45شمارهٔ ۹۹: چون امتان کبر حدیث نسب کنند 46شمارهٔ ۱۰۰: نوبهار آمد که مرغان بال و پر گلگو ...47شمارهٔ ۱۰۱: اگر ز حسن تو یک ذره آشکاره کنند 48شمارهٔ ۱۰۲: در دیده نگه چون ز تو در خون بنشین ...49شمارهٔ ۱۰۳: دل در آن زلف پریشان رسد و بنشیند 50شمارهٔ ۱۰۴: بیزارم از آن سینه که از جوش نشیند 51شمارهٔ ۱۰۵: چون صبا جلوه آن زلف گره گیر دهد 52شمارهٔ ۱۰۶: عشق هر جا دست با غیرت پی پیمان ده ...53شمارهٔ ۱۰۷: یاد آن شبها که بزم عیش ما آباد بو ...54شمارهٔ ۱۰۸: شب که جانم خسته از بیم وداع یار ب ...55شمارهٔ ۱۰۹: شب همه شب با صبوری ناله‌ام در جنگ ...56شمارهٔ ۱۱۰: دوش از تب پیکرم چون شعله آتش بال ...57شمارهٔ ۱۱۱: تا من آتش خانه بودم رسم خاکستر نب ...58شمارهٔ ۱۱۲: تا گلستان بود کی پرخار بیدادم نبو ...59شمارهٔ ۱۱۳: خوش آن که جوش دیده بیهوده بین نبو ...60شمارهٔ ۱۱۴: تا سر مژگان تماشا دیده بر هم چیده ...61شمارهٔ ۱۱۵: دل را دگر در کین ما بر لب چه نفری ...62شمارهٔ ۱۱۶: کو جنون تا هر نفس لب در سراغی گم ...63شمارهٔ ۱۱۷: به باده صوفی ما صاف از ریا نشود 64شمارهٔ ۱۱۸: رمزی‌ست خط دوست که چون بخت سر‌آید 65شمارهٔ ۱۱۹: بهشتی روی من چون پرده از رخسار بگ ...66شمارهٔ ۱۲۰: مراد ما ز مادر بر سر خشت عدم آید 67شمارهٔ ۱۲۱: دل از ولایت غم بار بسته می‌‌آید 68شمارهٔ ۱۲۲: دیدی که چو بخت یار برگردید 69شمارهٔ ۱۲۳: دیده امشب همه شب خواب پریشان می‌د ...70شمارهٔ ۱۲۴: کسی در این چمن اسرار رنگ و بو فهم ...71شمارهٔ ۱۲۵: باز دل آوازه زلف پریشانی شنید 72شمارهٔ ۱۲۶: ای دل نشاط صرف کن و غم نگاه دار 73شمارهٔ ۱۲۷: تا نفس داری سراغ کوی آن مه‌پاره گ ...74شمارهٔ ۱۲۸: گر آگهی ز دوق طلب تشنه لب بمیر 75شمارهٔ ۱۲۹: گرت بود جگری سوختن ز داغ آموز 76شمارهٔ ۱۳۰: چون عشق آشنای تو شد از خرد گریز 77شمارهٔ ۱۳۱: هرگز مباش آتش سوزان سپند باش 78شمارهٔ ۱۳۲: تا توانی در ترازوی هوس بی سنگ باش 79شمارهٔ ۱۳۳: من که افسرده‌ترم از نفس مرغ خموش 80شمارهٔ ۱۳۴: چون اشک خرقه طلب از خون ناب پوش 81شمارهٔ ۱۳۵: تاب خورشید رخت از تب فزونتر بود د ...82شمارهٔ ۱۳۶: متاع اشک گر آتش بود برو بفروش 83شمارهٔ ۱۳۷: ز پا افکند ما را آرزوی سرو بالایش 84شمارهٔ ۱۳۸: از پی رفع خمار دل غم‌پرور خویش 85شمارهٔ ۱۳۹: از خون کشتگان شکفد لاله‌زار عشق 86شمارهٔ ۱۴۰: می‌آید از سیر جگر آهم گلستان در ب ...87شمارهٔ ۱۴۱: گرد افغانم ز دامان جرس افتاده‌ام 88شمارهٔ ۱۴۲: دردم و نوش مراد از نیش نشتر خورده ...89شمارهٔ ۱۴۳: ناله دردم و خوش بر سر کار آمده‌ام 90شمارهٔ ۱۴۴: جوش ذوقم خوش‌نشین کشور میخانه‌ام 91شمارهٔ ۱۴۵: چون ابر شب ز آتش تب می‌گریستم 92شمارهٔ ۱۴۶: یک گام گر از محمل غم باز‌پس افتم 93شمارهٔ ۱۴۷: دیده را گم داشتم عمری و اکنون یاف ...94شمارهٔ ۱۴۸: درین مدت که در خیل اسیران تو جا ک ...95شمارهٔ ۱۴۹: چو شبها بستر و بالین دل از ریش می ...96شمارهٔ ۱۵۰: شب که غمهای ترا پرده‌نشین می‌کردم 97شمارهٔ ۱۵۱: پریشان ناله‌ام بر گرد هر گلزار می ...98شمارهٔ ۱۵۲: به بوی درد پریشان زلف یار شدم 99شمارهٔ ۱۵۳: چمن پیرای صبحم کیمیای خاروخس دارم 100شمارهٔ ۱۵۴: لب زخم ستمم مژده ماتم دارم 101شمارهٔ ۱۵۵: ارمغان از بینوایی غم به گلشن می‌ب ...102شمارهٔ ۱۵۶: بترس از آن که دمی دامن سحر گیرم 103شمارهٔ ۱۵۷: گر شاهد غم جلوه کند کام نگیرم 104شمارهٔ ۱۵۸: فردوس ساز کلبه پردود آتشم 105شمارهٔ ۱۵۹: نوبهارست و در انجام طرب می‌کوشم 106شمارهٔ ۱۶۰: گوارا باد آیات تجلی بر لب هوشم 107شمارهٔ ۱۶۱: دیریست که از گریه بهار دل ریشم 108شمارهٔ ۱۶۲: نسیم نوبهاران نیستم کاندر چمن رقص ...109شمارهٔ ۱۶۳: چون سینه ماتم‌زدگان غرقه داغم 110شمارهٔ ۱۶۴: کتاب عشقم و آیات زلف دوست عنوانم 111شمارهٔ ۱۶۵: جنون از داغ رسوایی چو آراید گلستا ...112شمارهٔ ۱۶۶: از ناله لب حوصله بستن نتوانم 113شمارهٔ ۱۶۷: عشق کو تا آتشی در خرمن اخگر زنم 114شمارهٔ ۱۶۸: قرعه کاری به نام سعی باطل می‌زنم 115شمارهٔ ۱۶۹: کو جنونی تا خرد را طعمه سودا کنم 116شمارهٔ ۱۷۰: چند در دل شکنم ناله و خاموش کنم 117شمارهٔ ۱۷۱: کو هجوم گریه کز یک قطره صد جیحون ...118شمارهٔ ۱۷۲: چند ای شوق طواف در و بام تو کنم 119شمارهٔ ۱۷۳: ز گریه موج زند مجلس ار ندیم شوم 120شمارهٔ ۱۷۴: ما ز مادر داغ بر دل خاک بر سر زاد ...121شمارهٔ ۱۷۵: تا وداع شعله خود همچو اخگر کرده‌ا ...122شمارهٔ ۱۷۶: دوش بی روی تو از دل خون ناب افشان ...123شمارهٔ ۱۷۷: باز در دل شعله‌های آفتاب افکنده‌ا ...124شمارهٔ ۱۷۸: وقت غم خوش کآتش از باغ و بهارش چی ...125شمارهٔ ۱۷۹: عمریست تا به درد محبت فسانه‌ایم 126شمارهٔ ۱۸۰: کو عشق خانه‌سوز که ما بلهوس نه‌ای ...127شمارهٔ ۱۸۱: روزگاری شد که ما زین بخت وارون می ...128شمارهٔ ۱۸۲: در مزاج درد خود ذوق مداوا سوختیم 129شمارهٔ ۱۸۳: کی مسیحا داشت در بار آنچه ما می‌خ ...130شمارهٔ ۱۸۴: از عمر دمی را به غمی باز نبستیم 131شمارهٔ ۱۸۵: لب زخمیم و افغان را پرستیم 132شمارهٔ ۱۸۶: در خلوت غم چند گهی خام نشستیم 133شمارهٔ ۱۸۷: ما بت نه زاندیشه معبود شکستیم 134شمارهٔ ۱۸۸: ما دو عالم را ز موج غم خراب انگاش ...135شمارهٔ ۱۸۹: شب که بر آن آفتاب راه گرفتیم 136شمارهٔ ۱۹۰: شب که ما تو سن بیهوده روی پی کردی ...137شمارهٔ ۱۹۱: یاد آن روزی که در میخانه ساغر می‌ ...138شمارهٔ ۱۹۲: صبحیم چه سود از دل آهی ندمیدیم 139شمارهٔ ۱۹۳: کو دل که رو به میکده مشرب آوریم 140شمارهٔ ۱۹۴: کو حریفی تا دو جامی از می احمر زن ...141شمارهٔ ۱۹۵: تا کی چو طفل عقل دم از مهر و کین ...142شمارهٔ ۱۹۶: برخیز تا زیارت ماتم‌سرا کنیم 143شمارهٔ ۱۹۷: تا چند درین غمکده بیکار نشینیم 144شمارهٔ ۱۹۸: سکه به نام عجز زد شوکت پادشاهیم 145شمارهٔ ۱۹۹: ما روزی حیات بجز خون نمی‌دهیم 146شمارهٔ ۲۰۰: رسم عشاقست خندان اشک حرمان ریختن 147شمارهٔ ۲۰۱: قوت جگرت ز جوش بستان 148شمارهٔ ۲۰۲: از شهیدان تو فرمان بردن و جان باخ ...149شمارهٔ ۲۰۳: اشک حسرت در عذار ما غریبان ریختن 150شمارهٔ ۲۰۴: ساقی به سودا جام رو کن 151شمارهٔ ۲۰۵: این شهادتگه عشق‌ست تقاضایی کن 152شمارهٔ ۲۰۶: چون نعش من برند برون از سرای من 153شمارهٔ ۲۰۷: درد ما ننگ مداوا برنتابد بیش ازین 154شمارهٔ ۲۰۸: ره گر اینست درین بادیه گمراهی به 155شمارهٔ ۲۰۹: جان را شکنج ساز و به زلف حبیب ده 156شمارهٔ ۲۱۰: هر خار کان ز گلشن هجران برآمده 157شمارهٔ ۲۱۱: خدایا رخصت پرواز ازین دام مجاز ده 158شمارهٔ ۲۱۲: بهشت را چه کند با غم آرمیده او 159شمارهٔ ۲۱۳: تاراج رنگ و بوی گل مدعا نمای 160شمارهٔ ۲۱۴: زاغ و بلبل همه دارند کهن زمزمه‌ای 161شمارهٔ ۲۱۵: بردی به تازه باز دل ای جان چه داش ...162شمارهٔ ۲۱۶: سر و برگ من محزون نداری 163شمارهٔ ۲۱۷: کوش تا سیراب از بحر تماشا نگذری 164شمارهٔ ۲۱۸: چند از بحر طلب موج دویی انگیزی 165شمارهٔ ۲۱۹: چندم ای اشک به تاراج محبت خیزی 166شمارهٔ ۲۲۰: یک دو روزی شد که چون گل غوطه در خ ...167شمارهٔ ۲۲۱: مگر از کمین حسنی شبخون زده سپاهی 168شمارهٔ ۲۲۲: پر تماشا مکن آیینه که حیران نشوی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ