به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حزین لاهیجی

حزین لاهیجیرباعیاتشمارهٔ ۱: شد صید خم زلف رسایی دل ما

2000عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

شد صید خم زلف رسایی دل ما

افتاد به دام اژدهایی دل ما

از بوی کباب می توان دانستن

کز عشق در آتش است جایی دل ما

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱: شد صید خم زلف رسایی دل ما 2شمارهٔ ۲: ای چشم و چراغ دل غم دیدهٔ ما 3شمارهٔ ۳: لعلت به فسون نبرد از دل تب و تاب 4شمارهٔ ۴: کردی دلم از حسن گلوسوز کباب 5شمارهٔ ۵: در دیدهٔ هر که شق کند پردهٔ خواب 6شمارهٔ ۶: ای مطرب عاشقان نوای تو کجاست 7شمارهٔ ۷: سرمایه دهر، خاک بیزی ست،که هست 8شمارهٔ ۸: در کار زمانه هر که بیکارتر است 9شمارهٔ ۹: هر چند که ما رهرو و دنیا راه است 10شمارهٔ ۱۰: اوضاع زمانه لایق دیدن نیست 11شمارهٔ ۱۱: نوبت ز کیان به ماکیان افتاده ست 12شمارهٔ ۱۲: در محفل آسمان سُها و خور هست 13شمارهٔ ۱۳: خویی مه و مهر را به دلداری نیست 14شمارهٔ ۱۴: دانم که به جز خدای قهّاری نیست 15شمارهٔ ۱۵: آن را که نصیب از خرد ادراک است 16شمارهٔ ۱۶: خورشید، علم به کوهساران زد و رفت 17شمارهٔ ۱۷: هر چند که خصمی سپهر از جهل است 18شمارهٔ ۱۸: از عمر عزیز رفته افزون از شصت 19شمارهٔ ۱۹: دل گم شده است، سینه پردازی هست 20شمارهٔ ۲۰: از دیده به دیده، ناوک اندازی هست 21شمارهٔ ۲۱: امّید گداست، تا در بازی هست 22شمارهٔ ۲۲: داغی که بکاود سر پرشور کجاست 23شمارهٔ ۲۳: صد وادی بیکرانه درگوشه ی ماست 24شمارهٔ ۲۴: ای شاخ امید، برگ و بار تو کجاست 25شمارهٔ ۲۵: آلوده ی کام دل مشو، کام آن است 26شمارهٔ ۲۶: آن غنچه که نشکفد به گلشن لب ماست 27شمارهٔ ۲۷: از داغ فراق سینه ام جوشان است 28شمارهٔ ۲۸: ازگریهٔ من دیدهٔ اختر شور است 29شمارهٔ ۲۹: عشق است سلیمان و دل انگشتر اوست 30شمارهٔ ۳۰: هر چند سپهر فکرم اختربار است 31شمارهٔ ۳۱: ای ساقی عاشقان، می ناب کجاست 32شمارهٔ ۳۲: عهدیست که آشنا و بیگانه یکیست 33شمارهٔ ۳۳: ساقی، قدحی که دور گلزار گذشت 34شمارهٔ ۳۴: عشق است که درد من و درمان من است 35شمارهٔ ۳۵: افسانهٔ عشق، راز پنهان من است 36شمارهٔ ۳۶: یار است که در ظلمت امکان شمع است 37شمارهٔ ۳۷: این کوچهٔ عمر، وحشت افزا راهی ست 38شمارهٔ ۳۸: غمنامهٔ ما خواند و جوابی ننوشت 39شمارهٔ ۳۹: افسوس که درد عشق و درمان هم نیست 40شمارهٔ ۴۰: هستی بزمی ست، انجمن سازی هست 41شمارهٔ ۴۱: یار آینه حسن دلارای خود است 42شمارهٔ ۴۲: آن را که رسوم عشقبازی اصل است 43شمارهٔ ۴۳: داغم به دل از دو گوهر نایاب است 44شمارهٔ ۴۴: از حرف وداع، دیده جیحون شد و رفت 45شمارهٔ ۴۵: بی ضامن و رهن، وام می باید، نیست 46شمارهٔ ۴۶: هند است و جهان به کام می باید اوا ...47شمارهٔ ۴۷: در هند اگر کسی نرنجد از راست 48شمارهٔ ۴۸: دل خوش نکند نالهٔ زاری که مراست 49شمارهٔ ۴۹: دیدیم، سواد هند حیرت زار است 50شمارهٔ ۵۰: در زیر فلک نالهٔ ما بی اثر است 51شمارهٔ ۵۱: دردانهٔ دریای حقیقت درد است 52شمارهٔ ۵۲: ای سینه بنال، ناله کار من و توست 53شمارهٔ ۵۳: ساقی، رگ ابر آبداری برخاست 54شمارهٔ ۵۴: ای تیره شب فراق، پایان وقت است 55شمارهٔ ۵۵: با ما زاهد، خیال خامت عبث است 56شمارهٔ ۵۶: دردا که دری نسفته می باید رفت 57شمارهٔ ۵۷: ما را لب لعل فام می باید، نیست 58شمارهٔ ۵۸: از روی تو شمع سان نگاهم همه سوخت 59شمارهٔ ۵۹: از صومعه تا میکده، پر راهی نیست 60شمارهٔ ۶۰: از خصمی مردمان مرا حال نکوست 61شمارهٔ ۶۱: آن دیده، که بازاری عشاقش خوست 62شمارهٔ ۶۲: دیوانه دلم، یارِِ دل آسایی نیست 63شمارهٔ ۶۳: مردی که میان دردمندان فرد است 64شمارهٔ ۶۴: دلبر بسیار و دل نگهدار کم است 65شمارهٔ ۶۵: دانی که به من در غمت آیا چه گذشت 66شمارهٔ ۶۶: دوران به نشاط و غم صلایی زد و رفت 67شمارهٔ ۶۷: دیشب طربی بر دل غمناکم ریخت 68شمارهٔ ۶۸: بسته ست زبانم و بیان در سیر است 69شمارهٔ ۶۹: از حوصلهٔ صبر، غمت بیرون است 70شمارهٔ ۷۰: هرحند که حسن و عشق، مستور به است 71شمارهٔ ۷۱: گر خاک شوی، در ره دلدار خوش است 72شمارهٔ ۷۲: دم سردی زاهدان کافورمزاج 73شمارهٔ ۷۳: اندوه جهان و شادمانی همه هیچ 74شمارهٔ ۷۴: بلبل سر کرد ناله هنگام صبوح 75شمارهٔ ۷۵: در دهر دنی که هست شیرینش تلخ 76شمارهٔ ۷۶: با تنگدلی حوصلهٔ ماست فراخ 77شمارهٔ ۷۷: ابنای زمانه، لولیان آیینند 78شمارهٔ ۷۸: گر طالع پست، نارساییها کرد 79شمارهٔ ۷۹: خورشید رخ تو تا دل افروز نشد 80شمارهٔ ۸۰: اکسیر محبت رخ ما کاهی کرد 81شمارهٔ ۸۱: در هجر تو ناله سینه فرسایی کرد 82شمارهٔ ۸۲: شاخ گل من نظر به خاری نکند 83شمارهٔ ۸۳: دل در غم عشق، کامرانی نکند 84شمارهٔ ۸۴: پیوسته دی و تموز دم سردی کرد 85شمارهٔ ۸۵: یک چند دل از پی تمنا گردید 86شمارهٔ ۸۶: تا بر لب عاشق می گلگون ناید 87شمارهٔ ۸۷: آمد به برم یار و چه زیبا آمد 88شمارهٔ ۸۸: عالی گهران و خوش عیاران رفتند 89شمارهٔ ۸۹: گفتم که به یاد یار خواهی آمد 90شمارهٔ ۹۰: یا رب چه شود گرکرمت یار افتد 91شمارهٔ ۹۱: آن بی خردی که شوم چون زاغ افتد 92شمارهٔ ۹۲: نزدیک بود ز لب هوا بردارد 93شمارهٔ ۹۳: دهرم به شکنج انزوا می دارد 94شمارهٔ ۹۴: گفتم ز غمت غنچهٔ دل وا نشود 95شمارهٔ ۹۵: نظّارهٔ زشت، دیده را میل کشید 96شمارهٔ ۹۶: باطل کیشان بر اهل حق چیر شدند 97شمارهٔ ۹۷: الفاظ و معانی از کلامم نو شد 98شمارهٔ ۹۸: ای آنکه غم تو عیش جاوبد بود 99شمارهٔ ۹۹: آنان که به سودای تو داغ افروزند 100شمارهٔ ۱۰۰: تا چند زمانه فتنه اندوز شود 101شمارهٔ ۱۰۱: عاقل تحصیل علم بیجا چه کند 102شمارهٔ ۱۰۲: تیغم به زبون کشی چو مانوس نبود 103شمارهٔ ۱۰۳: دنیا طلب دنی، به دنیا ارزد 104شمارهٔ ۱۰۴: از عکس رخ تو، گلستان پیدا شد 105شمارهٔ ۱۰۵: در راه طلب، ناله هواخواهی کرد 106شمارهٔ ۱۰۶: با کعبه چه کار اگر معاشی ندهند 107شمارهٔ ۱۰۷: بربندی اگر به خون کمر را چه شود 108شمارهٔ ۱۰۸: در ماتم تو چرا جگر خون نشود 109شمارهٔ ۱۰۹: در عشق، رگ جان گرفتار برند 110شمارهٔ ۱۱۰: این شور نه آن لعل شکرریز فکند 111شمارهٔ ۱۱۱: در ماتم تو شیون دلهاست بلند 112شمارهٔ ۱۱۲: در ماتم تو، ملک و ملک شیون کرد 113شمارهٔ ۱۱۳: دل می بری و خبر نداری که چه شد 114شمارهٔ ۱۱۴: دل در غم هجر، بی قراری هاکرد 115شمارهٔ ۱۱۵: اول نگه تو فتنه انگیز نبود 116شمارهٔ ۱۱۶: آنجا که رسوم ما و من برخیزد 117شمارهٔ ۱۱۷: هر جلوه که آن نرگس عیار کند 118شمارهٔ ۱۱۸: سامانی و ثروتی نشد جمع، چه شد 119شمارهٔ ۱۱۹: شاهنشهی خلق جهان نتوان کرد 120شمارهٔ ۱۲۰: ابر آمد و سینه را به کهسار نهاد 121شمارهٔ ۱۲۱: خنگ تو به کوهِ عالی ارکان ماند 122شمارهٔ ۱۲۲: بلبل به نوای آشنا می نازد 123شمارهٔ ۱۲۳: بر پای بت، از نیاز پیشانی زد 124شمارهٔ ۱۲۴: از گوشهٔ عزلتم جدا نتوان کرد 125شمارهٔ ۱۲۵: غیر از کف خالی که ز ما بر جا ماند 126شمارهٔ ۱۲۶: بر تیره شب من که دل و جان گرید 127شمارهٔ ۱۲۷: عالی گهران، بنده نژادان منند 128شمارهٔ ۱۲۸: در دهر، به مستعار آلوده مگرد 129شمارهٔ ۱۲۹: گر نوح و دعای غرق، این دم می شد 130شمارهٔ ۱۳۰: هرگه سخنی برلب اظهار رسد 131شمارهٔ ۱۳۱: افسرده دمان عهد ما، رشک یخند 132شمارهٔ ۱۳۲: از رهگذر دوست، صبایی نرسید 133شمارهٔ ۱۳۳: زان پیش که دی آفت بستان گردد 134شمارهٔ ۱۳۴: مشکل که دلم را نگهت شاد کند 135شمارهٔ ۱۳۵: دل، بندهٔ عشق است، کفیلی دارد 136شمارهٔ ۱۳۶: تا چند ز اشک بر رخم رنگ آید 137شمارهٔ ۱۳۷: عشق تو سواد دیده را جیحون کرد 138شمارهٔ ۱۳۸: وبرانهٔ هند،کز صفا پاک بود 139شمارهٔ ۱۳۹: کمتر به وصال، قرعهٔ کار افتد 140شمارهٔ ۱۴۰: گلگون سرشک، گرم جولانی کرد 141شمارهٔ ۱۴۱: بی پا و سران که هرزه گردی دارند 142شمارهٔ ۱۴۲: ابنای زمان دُرد و صفا را ندهند 143شمارهٔ ۱۴۳: حسنش، به می از حجاب بیرون آمد 144شمارهٔ ۱۴۴: گردد چو خراب تن، چه غم؟ جان باشد 145شمارهٔ ۱۴۵: جانان چو هوای جلوه ی ناز کند 146شمارهٔ ۱۴۶: حسن تو به یک جلوه گرفتارم کرد 147شمارهٔ ۱۴۷: کی بود که دل بستهٔ زنار نبود 148شمارهٔ ۱۴۸: زین پیش فلک چنین دل آزار نبود 149شمارهٔ ۱۴۹: خوش آن که پیام ارجعی گوش کند 150شمارهٔ ۱۵۰: مستان لقا چو ارجعی گوش کنند 151شمارهٔ ۱۵۱: با شعلهٔ آه، چشم گریان چه کند 152شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 153شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 154شمارهٔ ۱۵۳: در هجر حزین، از غم جانکاه بمیر 155شمارهٔ ۱۵۴: ای دستخوش هزار سودا هشدار 156شمارهٔ ۱۵۵: با سرمه چو شد نرگس عیّار تو یار 157شمارهٔ ۱۵۶: گر جلوهٔ دوست می کند عاشق سیر 158شمارهٔ ۱۵۷: با داغ تو سال و ماه بردیم به سر 159شمارهٔ ۱۵۸: بس بوالعجب است زیر این چرخ اثیر 160شمارهٔ ۱۵۹: ساقی قدحی از می گلفام بیار 161شمارهٔ ۱۶۰: مطرب مگذار دم، نی و چنگ بیار 162شمارهٔ ۱۶۱: ای سوخته جان سپند، یاد تو به خیر 163شمارهٔ ۱۶۲: گر ترک کم و بیش کنی اولی تر 164شمارهٔ ۱۶۳: از خصمی روزگار بی مهر و تمیز 165شمارهٔ ۱۶۴: مردانه حزین از سر دنیا برخیز 166شمارهٔ ۱۶۵: خونم به کرشمه، ای جفاکیش مریز 167شمارهٔ ۱۶۶: در راه خطیری که نشیب است و فراز 168شمارهٔ ۱۶۷: از هند نجس، نجات می خواهم و بس 169شمارهٔ ۱۶۸: از ظلمت هندِ سفله انگیز مترس 170شمارهٔ ۱۶۹: بخرید یکی خواجه، غلامی به هوس 171شمارهٔ ۱۷۰ - رباعی مستزاد: آنی که سر از سجدهٔ ...172شمارهٔ ۱۷۱: این خرقهٔ پر زرق و ردای سالوس 173شمارهٔ ۱۷۲: تا چند به چنگ غم پنهانی خویش 174شمارهٔ ۱۷۳: صوفی برخیز، باده صافیست بکش 175شمارهٔ ۱۷۴: ای عوج زمانه، قد چالاک بکش 176شمارهٔ ۱۷۵: ای صورت و معنی تو را پستی فرض 177شمارهٔ ۱۷۶: پنهان به سیه خانهٔ حرف است نقط 178شمارهٔ ۱۷۷: تا عشق فکند در دلم تاب چو شمع 179شمارهٔ ۱۷۸: آسوده تویی چو سرو و سوسن در باغ 180شمارهٔ ۱۷۹: چون عشق کشید تیغ هیجا ز غلاف 181شمارهٔ ۱۸۰: هرچند نوای آتشین دارد عشق 182شمارهٔ ۱۸۱: صوفی که بود اساس کارش بر زرق 183شمارهٔ ۱۸۲: چون لاله آتشین درین تیره مغاک 184شمارهٔ ۱۸۳: میزان حقیم و امتحان و لَکَ لک 185شمارهٔ ۱۸۴: گر نیست مرا طالع فیروز چه باک 186شمارهٔ ۱۸۵: پختیم به کار خویش سودا، من و دل 187شمارهٔ ۱۸۶: تا عشق تو گشت از ازل روزی دل 188شمارهٔ ۱۸۷: اندوه چو بیش شد گرفتم کم دل 189شمارهٔ ۱۸۸: جمعیت خویش را پریشان کردم 190شمارهٔ ۱۸۹: از کام دل است بس که عریان دستم 191شمارهٔ ۱۹۰: آنم که به ملک نیستی سلطانم 192شمارهٔ ۱۹۱: آنم که ز ذوق نیستی دلشادم 193شمارهٔ ۱۹۲: رخ، تازه به اشک ارغوانی دارم 194شمارهٔ ۱۹۳: یک چند، دل از آز هراسان کردیم 195شمارهٔ ۱۹۴: بشتاب دلا برگ سفر ساز کنیم 196شمارهٔ ۱۹۵: بار خودی افکنم، سبکتاز روم 197شمارهٔ ۱۹۶: داغ غم آن نگار مهوش دارم 198شمارهٔ ۱۹۷: زیبا صنما ز بی قراران توایم 199شمارهٔ ۱۹۸: یارای زبان کو که ثنای تو کنیم 200شمارهٔ ۱۹۹: عشق تو کلیم طور سینای دلم 201شمارهٔ ۲۰۰: جان در سر زلف تابناکی کردم 202شمارهٔ ۲۰۱: حال دل آسوده دلان سوخت دلم 203شمارهٔ ۲۰۲: صوفی برخیز های و هوبی بزنیم 204شمارهٔ ۲۰۳: از ظلمت هستی خود آزاده منم 205شمارهٔ ۲۰۴: چون شمع بود داغ جنون تاج سرم 206شمارهٔ ۲۰۵: ای هوش به می داده، فدای تو شوم 207شمارهٔ ۲۰۶: چل سال کتاب جسم و جان را خواندیم 208شمارهٔ ۲۰۷: زهرم به قدح دهی که می نوش مکن 209شمارهٔ ۲۰۸: از گنج، به مار صلح نتوان کردن 210شمارهٔ ۲۰۹: مقدور نشد ز دامن افشانی من 211شمارهٔ ۲۱۰: تدبیر به کار من چه خواهد کردن 212شمارهٔ ۲۱۱: وبرانی عشق، باشد آباد شدن 213شمارهٔ ۲۱۲: ای بستهٔ آب و گل، چه خواهی کردن 214شمارهٔ ۲۱۳: معنی طلبی، بساط صورت ته کن 215شمارهٔ ۲۱۴: پیش کرمت دست تهی آوردم 216شمارهٔ ۲۱۵: گر قدر به روستا نمی دارندم 217شمارهٔ ۲۱۶: تا کی گل عیش در چمنها جویم 218شمارهٔ ۲۱۷: پرسید ز یار خود، یکی از یاران 219شمارهٔ ۲۱۸: ای رهرو عشق، کاهلی پیشه مکن 220شمارهٔ ۲۱۹: نه قصّهٔ سرسری، نه بازی ست سخن 221شمارهٔ ۲۲۰: آن راحت جان و دل شیدایی من 222شمارهٔ ۲۲۱: ای دیدهٔ زار من چه خواهی کردن 223شمارهٔ ۲۲۲: صوفی، اگرت هوای کشف است و یقین 224شمارهٔ ۲۲۳: یاران عزیز و نور بینایی من 225شمارهٔ ۲۲۴: حق ظاهر و خلق در حجاب افزودن 226شمارهٔ ۲۲۵: آمد سحر آن نگار خونین جگران 227شمارهٔ ۲۲۶: ای گل تو به بویی دل خود شاد مکن 228شمارهٔ ۲۲۷: ای بخت نژند در سیاهی بی تو 229شمارهٔ ۲۲۸: ای خاک وفا رفته به باد از دل تو 230شمارهٔ ۲۲۹: ای در دل هر قطره تمنّا از تو 231شمارهٔ ۲۳۰: ای دُرّ یتیم، دیده دریا از تو 232شمارهٔ ۲۳۱: ای عاشق محزون، دل ناشاد تو کو 233شمارهٔ ۲۳۲: سرّ غم عشق را، ز بیگانه مجو 234شمارهٔ ۲۳۳: غفلت زده ام، خاطر آگاهم ده 235شمارهٔ ۲۳۴: ای صیت بزرگی به جهان افکنده 236شمارهٔ ۲۳۵: ای بندهٔ دهرِ دون نواز گنده 237شمارهٔ ۲۳۶: تا چند حزین اسیر ماتم شده ای 238شمارهٔ ۲۳۷: جانا چه بود که خاطری شاد کنی 239شمارهٔ ۲۳۸: تا ناله، درفش کاویانی نکنی 240شمارهٔ ۲۳۹: آشفتهٔ دور روزگارم ساقی 241شمارهٔ ۲۴۰: رفتند ز بزم، میگساران ساقی 242شمارهٔ ۲۴۱: بشکن قدح سپهر دون ای ساقی 243شمارهٔ ۲۴۲: صحراست ز سبزه، سبزفام ای ساقی 244شمارهٔ ۲۴۳: ای درد، ز مرگ فکر درمان نکنی 245شمارهٔ ۲۴۴: ای دل، ره و رسم عاشقان نگذاری 246شمارهٔ ۲۴۵: ای ناله، خلاف دردکیشان نکنی 247شمارهٔ ۲۴۶: ای دوست چراغ چشم بیدار تویی 248شمارهٔ ۲۴۷: شوق ار به دیارت نرساند نرسی 249شمارهٔ ۲۴۸: هم درد و دوای دل افگار تویی 250شمارهٔ ۲۴۹: ای خامه بسی نکته سرایی کردی 251شمارهٔ ۲۵۰: چون باد صبا، سبک عنانی نکنی 252شمارهٔ ۲۵۱: آلودهٔ زهد کرده ام دامانی 253شمارهٔ ۲۵۲: زاهد، از عشق، دین به افسون نبری 254شمارهٔ ۲۵۳: تا چهره ز اشک ارغوانی نکنی 255شمارهٔ ۲۵۴: امروز دل است، زیر بار عجبی 256شمارهٔ ۲۵۵: از می، لب غنچه گشت گلگون ساقی 257شمارهٔ ۲۵۶: ای آنکه به لافگاه دعوی چستی 258شمارهٔ ۲۵۷: خاموش حزین که گفتنی ها گفتی 259شمارهٔ ۲۵۸: در کعبه حزین ، امیر اسلام شوی 260شمارهٔ ۲۵۹: آنی که به قد ز سرو آزاده تری 261شمارهٔ ۲۶۰: ای آنکه بنفشه زیب نسرین داری 262شمارهٔ ۲۶۱: مهری به لب خود زن اگر مرد مهی 263شمارهٔ ۲۶۲: هر دم ز تو عمر می کَنَد بیخ و بنی 264شمارهٔ ۲۶۳: سرتاسر آفاق، حزین گردیدی 265شمارهٔ ۲۶۴: از عشق فتاده ام به منزلگاهی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ