به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حزین لاهیجی

حزین لاهیجیرباعیاتشمارهٔ ۱۱۹: شاهنشهی خلق جهان نتوان کرد

2010عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

شاهنشهی خلق جهان نتوان کرد

حمّالی این بار گران نتوان کرد

سر در ره این گنده کسان نتوان کرد

پاکاری این کونِ خران نتوان کرد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۸: سامانی و ثروتی نشد جمع، چه شد 2شمارهٔ ۱۱۹: شاهنشهی خلق جهان نتوان کرد 3شمارهٔ ۱۲۰: ابر آمد و سینه را به کهسار نهاد 4شمارهٔ ۱۲۱: خنگ تو به کوهِ عالی ارکان ماند 5شمارهٔ ۱۲۲: بلبل به نوای آشنا می نازد 6شمارهٔ ۱۲۳: بر پای بت، از نیاز پیشانی زد 7شمارهٔ ۱۲۴: از گوشهٔ عزلتم جدا نتوان کرد 8شمارهٔ ۱۲۵: غیر از کف خالی که ز ما بر جا ماند 9شمارهٔ ۱۲۶: بر تیره شب من که دل و جان گرید 10شمارهٔ ۱۲۷: عالی گهران، بنده نژادان منند 11شمارهٔ ۱۲۸: در دهر، به مستعار آلوده مگرد 12شمارهٔ ۱۲۹: گر نوح و دعای غرق، این دم می شد 13شمارهٔ ۱۳۰: هرگه سخنی برلب اظهار رسد 14شمارهٔ ۱۳۱: افسرده دمان عهد ما، رشک یخند 15شمارهٔ ۱۳۲: از رهگذر دوست، صبایی نرسید 16شمارهٔ ۱۳۳: زان پیش که دی آفت بستان گردد 17شمارهٔ ۱۳۴: مشکل که دلم را نگهت شاد کند 18شمارهٔ ۱۳۵: دل، بندهٔ عشق است، کفیلی دارد 19شمارهٔ ۱۳۶: تا چند ز اشک بر رخم رنگ آید 20شمارهٔ ۱۳۷: عشق تو سواد دیده را جیحون کرد 21شمارهٔ ۱۳۸: وبرانهٔ هند،کز صفا پاک بود 22شمارهٔ ۱۳۹: کمتر به وصال، قرعهٔ کار افتد 23شمارهٔ ۱۴۰: گلگون سرشک، گرم جولانی کرد 24شمارهٔ ۱۴۱: بی پا و سران که هرزه گردی دارند 25شمارهٔ ۱۴۲: ابنای زمان دُرد و صفا را ندهند 26شمارهٔ ۱۴۳: حسنش، به می از حجاب بیرون آمد 27شمارهٔ ۱۴۴: گردد چو خراب تن، چه غم؟ جان باشد 28شمارهٔ ۱۴۵: جانان چو هوای جلوه ی ناز کند 29شمارهٔ ۱۴۶: حسن تو به یک جلوه گرفتارم کرد 30شمارهٔ ۱۴۷: کی بود که دل بستهٔ زنار نبود 31شمارهٔ ۱۴۸: زین پیش فلک چنین دل آزار نبود 32شمارهٔ ۱۴۹: خوش آن که پیام ارجعی گوش کند 33شمارهٔ ۱۵۰: مستان لقا چو ارجعی گوش کنند 34شمارهٔ ۱۵۱: با شعلهٔ آه، چشم گریان چه کند 35شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 36شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 37شمارهٔ ۱۵۳: در هجر حزین، از غم جانکاه بمیر 38شمارهٔ ۱۵۴: ای دستخوش هزار سودا هشدار 39شمارهٔ ۱۵۵: با سرمه چو شد نرگس عیّار تو یار 40شمارهٔ ۱۵۶: گر جلوهٔ دوست می کند عاشق سیر 41شمارهٔ ۱۵۷: با داغ تو سال و ماه بردیم به سر 42شمارهٔ ۱۵۸: بس بوالعجب است زیر این چرخ اثیر 43شمارهٔ ۱۵۹: ساقی قدحی از می گلفام بیار 44شمارهٔ ۱۶۰: مطرب مگذار دم، نی و چنگ بیار 45شمارهٔ ۱۶۱: ای سوخته جان سپند، یاد تو به خیر 46شمارهٔ ۱۶۲: گر ترک کم و بیش کنی اولی تر 47شمارهٔ ۱۶۳: از خصمی روزگار بی مهر و تمیز 48شمارهٔ ۱۶۴: مردانه حزین از سر دنیا برخیز 49شمارهٔ ۱۶۵: خونم به کرشمه، ای جفاکیش مریز 50شمارهٔ ۱۶۶: در راه خطیری که نشیب است و فراز 51شمارهٔ ۱۶۷: از هند نجس، نجات می خواهم و بس 52شمارهٔ ۱۶۸: از ظلمت هندِ سفله انگیز مترس 53شمارهٔ ۱۶۹: بخرید یکی خواجه، غلامی به هوس 54شمارهٔ ۱۷۰ - رباعی مستزاد: آنی که سر از سجدهٔ ...55شمارهٔ ۱۷۱: این خرقهٔ پر زرق و ردای سالوس 56شمارهٔ ۱۷۲: تا چند به چنگ غم پنهانی خویش 57شمارهٔ ۱۷۳: صوفی برخیز، باده صافیست بکش 58شمارهٔ ۱۷۴: ای عوج زمانه، قد چالاک بکش 59شمارهٔ ۱۷۵: ای صورت و معنی تو را پستی فرض 60شمارهٔ ۱۷۶: پنهان به سیه خانهٔ حرف است نقط 61شمارهٔ ۱۷۷: تا عشق فکند در دلم تاب چو شمع 62شمارهٔ ۱۷۸: آسوده تویی چو سرو و سوسن در باغ 63شمارهٔ ۱۷۹: چون عشق کشید تیغ هیجا ز غلاف 64شمارهٔ ۱۸۰: هرچند نوای آتشین دارد عشق 65شمارهٔ ۱۸۱: صوفی که بود اساس کارش بر زرق 66شمارهٔ ۱۸۲: چون لاله آتشین درین تیره مغاک 67شمارهٔ ۱۸۳: میزان حقیم و امتحان و لَکَ لک 68شمارهٔ ۱۸۴: گر نیست مرا طالع فیروز چه باک 69شمارهٔ ۱۸۵: پختیم به کار خویش سودا، من و دل 70شمارهٔ ۱۸۶: تا عشق تو گشت از ازل روزی دل 71شمارهٔ ۱۸۷: اندوه چو بیش شد گرفتم کم دل 72شمارهٔ ۱۸۸: جمعیت خویش را پریشان کردم 73شمارهٔ ۱۸۹: از کام دل است بس که عریان دستم 74شمارهٔ ۱۹۰: آنم که به ملک نیستی سلطانم 75شمارهٔ ۱۹۱: آنم که ز ذوق نیستی دلشادم 76شمارهٔ ۱۹۲: رخ، تازه به اشک ارغوانی دارم 77شمارهٔ ۱۹۳: یک چند، دل از آز هراسان کردیم 78شمارهٔ ۱۹۴: بشتاب دلا برگ سفر ساز کنیم 79شمارهٔ ۱۹۵: بار خودی افکنم، سبکتاز روم 80شمارهٔ ۱۹۶: داغ غم آن نگار مهوش دارم 81شمارهٔ ۱۹۷: زیبا صنما ز بی قراران توایم 82شمارهٔ ۱۹۸: یارای زبان کو که ثنای تو کنیم 83شمارهٔ ۱۹۹: عشق تو کلیم طور سینای دلم 84شمارهٔ ۲۰۰: جان در سر زلف تابناکی کردم 85شمارهٔ ۲۰۱: حال دل آسوده دلان سوخت دلم 86شمارهٔ ۲۰۲: صوفی برخیز های و هوبی بزنیم 87شمارهٔ ۲۰۳: از ظلمت هستی خود آزاده منم 88شمارهٔ ۲۰۴: چون شمع بود داغ جنون تاج سرم 89شمارهٔ ۲۰۵: ای هوش به می داده، فدای تو شوم 90شمارهٔ ۲۰۶: چل سال کتاب جسم و جان را خواندیم 91شمارهٔ ۲۰۷: زهرم به قدح دهی که می نوش مکن 92شمارهٔ ۲۰۸: از گنج، به مار صلح نتوان کردن 93شمارهٔ ۲۰۹: مقدور نشد ز دامن افشانی من 94شمارهٔ ۲۱۰: تدبیر به کار من چه خواهد کردن 95شمارهٔ ۲۱۱: وبرانی عشق، باشد آباد شدن 96شمارهٔ ۲۱۲: ای بستهٔ آب و گل، چه خواهی کردن 97شمارهٔ ۲۱۳: معنی طلبی، بساط صورت ته کن 98شمارهٔ ۲۱۴: پیش کرمت دست تهی آوردم 99شمارهٔ ۲۱۵: گر قدر به روستا نمی دارندم 100شمارهٔ ۲۱۶: تا کی گل عیش در چمنها جویم 101شمارهٔ ۲۱۷: پرسید ز یار خود، یکی از یاران 102شمارهٔ ۲۱۸: ای رهرو عشق، کاهلی پیشه مکن 103شمارهٔ ۲۱۹: نه قصّهٔ سرسری، نه بازی ست سخن 104شمارهٔ ۲۲۰: آن راحت جان و دل شیدایی من 105شمارهٔ ۲۲۱: ای دیدهٔ زار من چه خواهی کردن 106شمارهٔ ۲۲۲: صوفی، اگرت هوای کشف است و یقین 107شمارهٔ ۲۲۳: یاران عزیز و نور بینایی من 108شمارهٔ ۲۲۴: حق ظاهر و خلق در حجاب افزودن 109شمارهٔ ۲۲۵: آمد سحر آن نگار خونین جگران 110شمارهٔ ۲۲۶: ای گل تو به بویی دل خود شاد مکن 111شمارهٔ ۲۲۷: ای بخت نژند در سیاهی بی تو 112شمارهٔ ۲۲۸: ای خاک وفا رفته به باد از دل تو 113شمارهٔ ۲۲۹: ای در دل هر قطره تمنّا از تو 114شمارهٔ ۲۳۰: ای دُرّ یتیم، دیده دریا از تو 115شمارهٔ ۲۳۱: ای عاشق محزون، دل ناشاد تو کو 116شمارهٔ ۲۳۲: سرّ غم عشق را، ز بیگانه مجو 117شمارهٔ ۲۳۳: غفلت زده ام، خاطر آگاهم ده 118شمارهٔ ۲۳۴: ای صیت بزرگی به جهان افکنده 119شمارهٔ ۲۳۵: ای بندهٔ دهرِ دون نواز گنده 120شمارهٔ ۲۳۶: تا چند حزین اسیر ماتم شده ای 121شمارهٔ ۲۳۷: جانا چه بود که خاطری شاد کنی 122شمارهٔ ۲۳۸: تا ناله، درفش کاویانی نکنی 123شمارهٔ ۲۳۹: آشفتهٔ دور روزگارم ساقی 124شمارهٔ ۲۴۰: رفتند ز بزم، میگساران ساقی 125شمارهٔ ۲۴۱: بشکن قدح سپهر دون ای ساقی 126شمارهٔ ۲۴۲: صحراست ز سبزه، سبزفام ای ساقی 127شمارهٔ ۲۴۳: ای درد، ز مرگ فکر درمان نکنی 128شمارهٔ ۲۴۴: ای دل، ره و رسم عاشقان نگذاری 129شمارهٔ ۲۴۵: ای ناله، خلاف دردکیشان نکنی 130شمارهٔ ۲۴۶: ای دوست چراغ چشم بیدار تویی 131شمارهٔ ۲۴۷: شوق ار به دیارت نرساند نرسی 132شمارهٔ ۲۴۸: هم درد و دوای دل افگار تویی 133شمارهٔ ۲۴۹: ای خامه بسی نکته سرایی کردی 134شمارهٔ ۲۵۰: چون باد صبا، سبک عنانی نکنی 135شمارهٔ ۲۵۱: آلودهٔ زهد کرده ام دامانی 136شمارهٔ ۲۵۲: زاهد، از عشق، دین به افسون نبری 137شمارهٔ ۲۵۳: تا چهره ز اشک ارغوانی نکنی 138شمارهٔ ۲۵۴: امروز دل است، زیر بار عجبی 139شمارهٔ ۲۵۵: از می، لب غنچه گشت گلگون ساقی 140شمارهٔ ۲۵۶: ای آنکه به لافگاه دعوی چستی 141شمارهٔ ۲۵۷: خاموش حزین که گفتنی ها گفتی 142شمارهٔ ۲۵۸: در کعبه حزین ، امیر اسلام شوی 143شمارهٔ ۲۵۹: آنی که به قد ز سرو آزاده تری 144شمارهٔ ۲۶۰: ای آنکه بنفشه زیب نسرین داری 145شمارهٔ ۲۶۱: مهری به لب خود زن اگر مرد مهی 146شمارهٔ ۲۶۲: هر دم ز تو عمر می کَنَد بیخ و بنی 147شمارهٔ ۲۶۳: سرتاسر آفاق، حزین گردیدی 148شمارهٔ ۲۶۴: از عشق فتاده ام به منزلگاهی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ