به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حزین لاهیجی

حزین لاهیجیرباعیاتشمارهٔ ۱۲۹: گر نوح و دعای غرق، این دم می شد

1990عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر نوح و دعای غرق، این دم می شد

دنیا یک دم به کام آدم می شد

تا این همه کثرت اندکی کم می شد

طاعون خری، کاش به عالم میشد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۲۸: در دهر، به مستعار آلوده مگرد 2شمارهٔ ۱۲۹: گر نوح و دعای غرق، این دم می شد 3شمارهٔ ۱۳۰: هرگه سخنی برلب اظهار رسد 4شمارهٔ ۱۳۱: افسرده دمان عهد ما، رشک یخند 5شمارهٔ ۱۳۲: از رهگذر دوست، صبایی نرسید 6شمارهٔ ۱۳۳: زان پیش که دی آفت بستان گردد 7شمارهٔ ۱۳۴: مشکل که دلم را نگهت شاد کند 8شمارهٔ ۱۳۵: دل، بندهٔ عشق است، کفیلی دارد 9شمارهٔ ۱۳۶: تا چند ز اشک بر رخم رنگ آید 10شمارهٔ ۱۳۷: عشق تو سواد دیده را جیحون کرد 11شمارهٔ ۱۳۸: وبرانهٔ هند،کز صفا پاک بود 12شمارهٔ ۱۳۹: کمتر به وصال، قرعهٔ کار افتد 13شمارهٔ ۱۴۰: گلگون سرشک، گرم جولانی کرد 14شمارهٔ ۱۴۱: بی پا و سران که هرزه گردی دارند 15شمارهٔ ۱۴۲: ابنای زمان دُرد و صفا را ندهند 16شمارهٔ ۱۴۳: حسنش، به می از حجاب بیرون آمد 17شمارهٔ ۱۴۴: گردد چو خراب تن، چه غم؟ جان باشد 18شمارهٔ ۱۴۵: جانان چو هوای جلوه ی ناز کند 19شمارهٔ ۱۴۶: حسن تو به یک جلوه گرفتارم کرد 20شمارهٔ ۱۴۷: کی بود که دل بستهٔ زنار نبود 21شمارهٔ ۱۴۸: زین پیش فلک چنین دل آزار نبود 22شمارهٔ ۱۴۹: خوش آن که پیام ارجعی گوش کند 23شمارهٔ ۱۵۰: مستان لقا چو ارجعی گوش کنند 24شمارهٔ ۱۵۱: با شعلهٔ آه، چشم گریان چه کند 25شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 26شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 27شمارهٔ ۱۵۳: در هجر حزین، از غم جانکاه بمیر 28شمارهٔ ۱۵۴: ای دستخوش هزار سودا هشدار 29شمارهٔ ۱۵۵: با سرمه چو شد نرگس عیّار تو یار 30شمارهٔ ۱۵۶: گر جلوهٔ دوست می کند عاشق سیر 31شمارهٔ ۱۵۷: با داغ تو سال و ماه بردیم به سر 32شمارهٔ ۱۵۸: بس بوالعجب است زیر این چرخ اثیر 33شمارهٔ ۱۵۹: ساقی قدحی از می گلفام بیار 34شمارهٔ ۱۶۰: مطرب مگذار دم، نی و چنگ بیار 35شمارهٔ ۱۶۱: ای سوخته جان سپند، یاد تو به خیر 36شمارهٔ ۱۶۲: گر ترک کم و بیش کنی اولی تر 37شمارهٔ ۱۶۳: از خصمی روزگار بی مهر و تمیز 38شمارهٔ ۱۶۴: مردانه حزین از سر دنیا برخیز 39شمارهٔ ۱۶۵: خونم به کرشمه، ای جفاکیش مریز 40شمارهٔ ۱۶۶: در راه خطیری که نشیب است و فراز 41شمارهٔ ۱۶۷: از هند نجس، نجات می خواهم و بس 42شمارهٔ ۱۶۸: از ظلمت هندِ سفله انگیز مترس 43شمارهٔ ۱۶۹: بخرید یکی خواجه، غلامی به هوس 44شمارهٔ ۱۷۰ - رباعی مستزاد: آنی که سر از سجدهٔ ...45شمارهٔ ۱۷۱: این خرقهٔ پر زرق و ردای سالوس 46شمارهٔ ۱۷۲: تا چند به چنگ غم پنهانی خویش 47شمارهٔ ۱۷۳: صوفی برخیز، باده صافیست بکش 48شمارهٔ ۱۷۴: ای عوج زمانه، قد چالاک بکش 49شمارهٔ ۱۷۵: ای صورت و معنی تو را پستی فرض 50شمارهٔ ۱۷۶: پنهان به سیه خانهٔ حرف است نقط 51شمارهٔ ۱۷۷: تا عشق فکند در دلم تاب چو شمع 52شمارهٔ ۱۷۸: آسوده تویی چو سرو و سوسن در باغ 53شمارهٔ ۱۷۹: چون عشق کشید تیغ هیجا ز غلاف 54شمارهٔ ۱۸۰: هرچند نوای آتشین دارد عشق 55شمارهٔ ۱۸۱: صوفی که بود اساس کارش بر زرق 56شمارهٔ ۱۸۲: چون لاله آتشین درین تیره مغاک 57شمارهٔ ۱۸۳: میزان حقیم و امتحان و لَکَ لک 58شمارهٔ ۱۸۴: گر نیست مرا طالع فیروز چه باک 59شمارهٔ ۱۸۵: پختیم به کار خویش سودا، من و دل 60شمارهٔ ۱۸۶: تا عشق تو گشت از ازل روزی دل 61شمارهٔ ۱۸۷: اندوه چو بیش شد گرفتم کم دل 62شمارهٔ ۱۸۸: جمعیت خویش را پریشان کردم 63شمارهٔ ۱۸۹: از کام دل است بس که عریان دستم 64شمارهٔ ۱۹۰: آنم که به ملک نیستی سلطانم 65شمارهٔ ۱۹۱: آنم که ز ذوق نیستی دلشادم 66شمارهٔ ۱۹۲: رخ، تازه به اشک ارغوانی دارم 67شمارهٔ ۱۹۳: یک چند، دل از آز هراسان کردیم 68شمارهٔ ۱۹۴: بشتاب دلا برگ سفر ساز کنیم 69شمارهٔ ۱۹۵: بار خودی افکنم، سبکتاز روم 70شمارهٔ ۱۹۶: داغ غم آن نگار مهوش دارم 71شمارهٔ ۱۹۷: زیبا صنما ز بی قراران توایم 72شمارهٔ ۱۹۸: یارای زبان کو که ثنای تو کنیم 73شمارهٔ ۱۹۹: عشق تو کلیم طور سینای دلم 74شمارهٔ ۲۰۰: جان در سر زلف تابناکی کردم 75شمارهٔ ۲۰۱: حال دل آسوده دلان سوخت دلم 76شمارهٔ ۲۰۲: صوفی برخیز های و هوبی بزنیم 77شمارهٔ ۲۰۳: از ظلمت هستی خود آزاده منم 78شمارهٔ ۲۰۴: چون شمع بود داغ جنون تاج سرم 79شمارهٔ ۲۰۵: ای هوش به می داده، فدای تو شوم 80شمارهٔ ۲۰۶: چل سال کتاب جسم و جان را خواندیم 81شمارهٔ ۲۰۷: زهرم به قدح دهی که می نوش مکن 82شمارهٔ ۲۰۸: از گنج، به مار صلح نتوان کردن 83شمارهٔ ۲۰۹: مقدور نشد ز دامن افشانی من 84شمارهٔ ۲۱۰: تدبیر به کار من چه خواهد کردن 85شمارهٔ ۲۱۱: وبرانی عشق، باشد آباد شدن 86شمارهٔ ۲۱۲: ای بستهٔ آب و گل، چه خواهی کردن 87شمارهٔ ۲۱۳: معنی طلبی، بساط صورت ته کن 88شمارهٔ ۲۱۴: پیش کرمت دست تهی آوردم 89شمارهٔ ۲۱۵: گر قدر به روستا نمی دارندم 90شمارهٔ ۲۱۶: تا کی گل عیش در چمنها جویم 91شمارهٔ ۲۱۷: پرسید ز یار خود، یکی از یاران 92شمارهٔ ۲۱۸: ای رهرو عشق، کاهلی پیشه مکن 93شمارهٔ ۲۱۹: نه قصّهٔ سرسری، نه بازی ست سخن 94شمارهٔ ۲۲۰: آن راحت جان و دل شیدایی من 95شمارهٔ ۲۲۱: ای دیدهٔ زار من چه خواهی کردن 96شمارهٔ ۲۲۲: صوفی، اگرت هوای کشف است و یقین 97شمارهٔ ۲۲۳: یاران عزیز و نور بینایی من 98شمارهٔ ۲۲۴: حق ظاهر و خلق در حجاب افزودن 99شمارهٔ ۲۲۵: آمد سحر آن نگار خونین جگران 100شمارهٔ ۲۲۶: ای گل تو به بویی دل خود شاد مکن 101شمارهٔ ۲۲۷: ای بخت نژند در سیاهی بی تو 102شمارهٔ ۲۲۸: ای خاک وفا رفته به باد از دل تو 103شمارهٔ ۲۲۹: ای در دل هر قطره تمنّا از تو 104شمارهٔ ۲۳۰: ای دُرّ یتیم، دیده دریا از تو 105شمارهٔ ۲۳۱: ای عاشق محزون، دل ناشاد تو کو 106شمارهٔ ۲۳۲: سرّ غم عشق را، ز بیگانه مجو 107شمارهٔ ۲۳۳: غفلت زده ام، خاطر آگاهم ده 108شمارهٔ ۲۳۴: ای صیت بزرگی به جهان افکنده 109شمارهٔ ۲۳۵: ای بندهٔ دهرِ دون نواز گنده 110شمارهٔ ۲۳۶: تا چند حزین اسیر ماتم شده ای 111شمارهٔ ۲۳۷: جانا چه بود که خاطری شاد کنی 112شمارهٔ ۲۳۸: تا ناله، درفش کاویانی نکنی 113شمارهٔ ۲۳۹: آشفتهٔ دور روزگارم ساقی 114شمارهٔ ۲۴۰: رفتند ز بزم، میگساران ساقی 115شمارهٔ ۲۴۱: بشکن قدح سپهر دون ای ساقی 116شمارهٔ ۲۴۲: صحراست ز سبزه، سبزفام ای ساقی 117شمارهٔ ۲۴۳: ای درد، ز مرگ فکر درمان نکنی 118شمارهٔ ۲۴۴: ای دل، ره و رسم عاشقان نگذاری 119شمارهٔ ۲۴۵: ای ناله، خلاف دردکیشان نکنی 120شمارهٔ ۲۴۶: ای دوست چراغ چشم بیدار تویی 121شمارهٔ ۲۴۷: شوق ار به دیارت نرساند نرسی 122شمارهٔ ۲۴۸: هم درد و دوای دل افگار تویی 123شمارهٔ ۲۴۹: ای خامه بسی نکته سرایی کردی 124شمارهٔ ۲۵۰: چون باد صبا، سبک عنانی نکنی 125شمارهٔ ۲۵۱: آلودهٔ زهد کرده ام دامانی 126شمارهٔ ۲۵۲: زاهد، از عشق، دین به افسون نبری 127شمارهٔ ۲۵۳: تا چهره ز اشک ارغوانی نکنی 128شمارهٔ ۲۵۴: امروز دل است، زیر بار عجبی 129شمارهٔ ۲۵۵: از می، لب غنچه گشت گلگون ساقی 130شمارهٔ ۲۵۶: ای آنکه به لافگاه دعوی چستی 131شمارهٔ ۲۵۷: خاموش حزین که گفتنی ها گفتی 132شمارهٔ ۲۵۸: در کعبه حزین ، امیر اسلام شوی 133شمارهٔ ۲۵۹: آنی که به قد ز سرو آزاده تری 134شمارهٔ ۲۶۰: ای آنکه بنفشه زیب نسرین داری 135شمارهٔ ۲۶۱: مهری به لب خود زن اگر مرد مهی 136شمارهٔ ۲۶۲: هر دم ز تو عمر می کَنَد بیخ و بنی 137شمارهٔ ۲۶۳: سرتاسر آفاق، حزین گردیدی 138شمارهٔ ۲۶۴: از عشق فتاده ام به منزلگاهی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ