به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حزین لاهیجی

حزین لاهیجیرباعیاتشمارهٔ ۱۲۰: ابر آمد و سینه را به کهسار نهاد

2080عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ابر آمد و سینه را به کهسار نهاد

گلگون بهار، پا به گلزار نهاد

یکبار بکش رطل گرانی، زاهد

از توبه نمی توان به دل، بار نهاد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۹: شاهنشهی خلق جهان نتوان کرد 2شمارهٔ ۱۲۰: ابر آمد و سینه را به کهسار نهاد 3شمارهٔ ۱۲۱: خنگ تو به کوهِ عالی ارکان ماند 4شمارهٔ ۱۲۲: بلبل به نوای آشنا می نازد 5شمارهٔ ۱۲۳: بر پای بت، از نیاز پیشانی زد 6شمارهٔ ۱۲۴: از گوشهٔ عزلتم جدا نتوان کرد 7شمارهٔ ۱۲۵: غیر از کف خالی که ز ما بر جا ماند 8شمارهٔ ۱۲۶: بر تیره شب من که دل و جان گرید 9شمارهٔ ۱۲۷: عالی گهران، بنده نژادان منند 10شمارهٔ ۱۲۸: در دهر، به مستعار آلوده مگرد 11شمارهٔ ۱۲۹: گر نوح و دعای غرق، این دم می شد 12شمارهٔ ۱۳۰: هرگه سخنی برلب اظهار رسد 13شمارهٔ ۱۳۱: افسرده دمان عهد ما، رشک یخند 14شمارهٔ ۱۳۲: از رهگذر دوست، صبایی نرسید 15شمارهٔ ۱۳۳: زان پیش که دی آفت بستان گردد 16شمارهٔ ۱۳۴: مشکل که دلم را نگهت شاد کند 17شمارهٔ ۱۳۵: دل، بندهٔ عشق است، کفیلی دارد 18شمارهٔ ۱۳۶: تا چند ز اشک بر رخم رنگ آید 19شمارهٔ ۱۳۷: عشق تو سواد دیده را جیحون کرد 20شمارهٔ ۱۳۸: وبرانهٔ هند،کز صفا پاک بود 21شمارهٔ ۱۳۹: کمتر به وصال، قرعهٔ کار افتد 22شمارهٔ ۱۴۰: گلگون سرشک، گرم جولانی کرد 23شمارهٔ ۱۴۱: بی پا و سران که هرزه گردی دارند 24شمارهٔ ۱۴۲: ابنای زمان دُرد و صفا را ندهند 25شمارهٔ ۱۴۳: حسنش، به می از حجاب بیرون آمد 26شمارهٔ ۱۴۴: گردد چو خراب تن، چه غم؟ جان باشد 27شمارهٔ ۱۴۵: جانان چو هوای جلوه ی ناز کند 28شمارهٔ ۱۴۶: حسن تو به یک جلوه گرفتارم کرد 29شمارهٔ ۱۴۷: کی بود که دل بستهٔ زنار نبود 30شمارهٔ ۱۴۸: زین پیش فلک چنین دل آزار نبود 31شمارهٔ ۱۴۹: خوش آن که پیام ارجعی گوش کند 32شمارهٔ ۱۵۰: مستان لقا چو ارجعی گوش کنند 33شمارهٔ ۱۵۱: با شعلهٔ آه، چشم گریان چه کند 34شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 35شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 36شمارهٔ ۱۵۳: در هجر حزین، از غم جانکاه بمیر 37شمارهٔ ۱۵۴: ای دستخوش هزار سودا هشدار 38شمارهٔ ۱۵۵: با سرمه چو شد نرگس عیّار تو یار 39شمارهٔ ۱۵۶: گر جلوهٔ دوست می کند عاشق سیر 40شمارهٔ ۱۵۷: با داغ تو سال و ماه بردیم به سر 41شمارهٔ ۱۵۸: بس بوالعجب است زیر این چرخ اثیر 42شمارهٔ ۱۵۹: ساقی قدحی از می گلفام بیار 43شمارهٔ ۱۶۰: مطرب مگذار دم، نی و چنگ بیار 44شمارهٔ ۱۶۱: ای سوخته جان سپند، یاد تو به خیر 45شمارهٔ ۱۶۲: گر ترک کم و بیش کنی اولی تر 46شمارهٔ ۱۶۳: از خصمی روزگار بی مهر و تمیز 47شمارهٔ ۱۶۴: مردانه حزین از سر دنیا برخیز 48شمارهٔ ۱۶۵: خونم به کرشمه، ای جفاکیش مریز 49شمارهٔ ۱۶۶: در راه خطیری که نشیب است و فراز 50شمارهٔ ۱۶۷: از هند نجس، نجات می خواهم و بس 51شمارهٔ ۱۶۸: از ظلمت هندِ سفله انگیز مترس 52شمارهٔ ۱۶۹: بخرید یکی خواجه، غلامی به هوس 53شمارهٔ ۱۷۰ - رباعی مستزاد: آنی که سر از سجدهٔ ...54شمارهٔ ۱۷۱: این خرقهٔ پر زرق و ردای سالوس 55شمارهٔ ۱۷۲: تا چند به چنگ غم پنهانی خویش 56شمارهٔ ۱۷۳: صوفی برخیز، باده صافیست بکش 57شمارهٔ ۱۷۴: ای عوج زمانه، قد چالاک بکش 58شمارهٔ ۱۷۵: ای صورت و معنی تو را پستی فرض 59شمارهٔ ۱۷۶: پنهان به سیه خانهٔ حرف است نقط 60شمارهٔ ۱۷۷: تا عشق فکند در دلم تاب چو شمع 61شمارهٔ ۱۷۸: آسوده تویی چو سرو و سوسن در باغ 62شمارهٔ ۱۷۹: چون عشق کشید تیغ هیجا ز غلاف 63شمارهٔ ۱۸۰: هرچند نوای آتشین دارد عشق 64شمارهٔ ۱۸۱: صوفی که بود اساس کارش بر زرق 65شمارهٔ ۱۸۲: چون لاله آتشین درین تیره مغاک 66شمارهٔ ۱۸۳: میزان حقیم و امتحان و لَکَ لک 67شمارهٔ ۱۸۴: گر نیست مرا طالع فیروز چه باک 68شمارهٔ ۱۸۵: پختیم به کار خویش سودا، من و دل 69شمارهٔ ۱۸۶: تا عشق تو گشت از ازل روزی دل 70شمارهٔ ۱۸۷: اندوه چو بیش شد گرفتم کم دل 71شمارهٔ ۱۸۸: جمعیت خویش را پریشان کردم 72شمارهٔ ۱۸۹: از کام دل است بس که عریان دستم 73شمارهٔ ۱۹۰: آنم که به ملک نیستی سلطانم 74شمارهٔ ۱۹۱: آنم که ز ذوق نیستی دلشادم 75شمارهٔ ۱۹۲: رخ، تازه به اشک ارغوانی دارم 76شمارهٔ ۱۹۳: یک چند، دل از آز هراسان کردیم 77شمارهٔ ۱۹۴: بشتاب دلا برگ سفر ساز کنیم 78شمارهٔ ۱۹۵: بار خودی افکنم، سبکتاز روم 79شمارهٔ ۱۹۶: داغ غم آن نگار مهوش دارم 80شمارهٔ ۱۹۷: زیبا صنما ز بی قراران توایم 81شمارهٔ ۱۹۸: یارای زبان کو که ثنای تو کنیم 82شمارهٔ ۱۹۹: عشق تو کلیم طور سینای دلم 83شمارهٔ ۲۰۰: جان در سر زلف تابناکی کردم 84شمارهٔ ۲۰۱: حال دل آسوده دلان سوخت دلم 85شمارهٔ ۲۰۲: صوفی برخیز های و هوبی بزنیم 86شمارهٔ ۲۰۳: از ظلمت هستی خود آزاده منم 87شمارهٔ ۲۰۴: چون شمع بود داغ جنون تاج سرم 88شمارهٔ ۲۰۵: ای هوش به می داده، فدای تو شوم 89شمارهٔ ۲۰۶: چل سال کتاب جسم و جان را خواندیم 90شمارهٔ ۲۰۷: زهرم به قدح دهی که می نوش مکن 91شمارهٔ ۲۰۸: از گنج، به مار صلح نتوان کردن 92شمارهٔ ۲۰۹: مقدور نشد ز دامن افشانی من 93شمارهٔ ۲۱۰: تدبیر به کار من چه خواهد کردن 94شمارهٔ ۲۱۱: وبرانی عشق، باشد آباد شدن 95شمارهٔ ۲۱۲: ای بستهٔ آب و گل، چه خواهی کردن 96شمارهٔ ۲۱۳: معنی طلبی، بساط صورت ته کن 97شمارهٔ ۲۱۴: پیش کرمت دست تهی آوردم 98شمارهٔ ۲۱۵: گر قدر به روستا نمی دارندم 99شمارهٔ ۲۱۶: تا کی گل عیش در چمنها جویم 100شمارهٔ ۲۱۷: پرسید ز یار خود، یکی از یاران 101شمارهٔ ۲۱۸: ای رهرو عشق، کاهلی پیشه مکن 102شمارهٔ ۲۱۹: نه قصّهٔ سرسری، نه بازی ست سخن 103شمارهٔ ۲۲۰: آن راحت جان و دل شیدایی من 104شمارهٔ ۲۲۱: ای دیدهٔ زار من چه خواهی کردن 105شمارهٔ ۲۲۲: صوفی، اگرت هوای کشف است و یقین 106شمارهٔ ۲۲۳: یاران عزیز و نور بینایی من 107شمارهٔ ۲۲۴: حق ظاهر و خلق در حجاب افزودن 108شمارهٔ ۲۲۵: آمد سحر آن نگار خونین جگران 109شمارهٔ ۲۲۶: ای گل تو به بویی دل خود شاد مکن 110شمارهٔ ۲۲۷: ای بخت نژند در سیاهی بی تو 111شمارهٔ ۲۲۸: ای خاک وفا رفته به باد از دل تو 112شمارهٔ ۲۲۹: ای در دل هر قطره تمنّا از تو 113شمارهٔ ۲۳۰: ای دُرّ یتیم، دیده دریا از تو 114شمارهٔ ۲۳۱: ای عاشق محزون، دل ناشاد تو کو 115شمارهٔ ۲۳۲: سرّ غم عشق را، ز بیگانه مجو 116شمارهٔ ۲۳۳: غفلت زده ام، خاطر آگاهم ده 117شمارهٔ ۲۳۴: ای صیت بزرگی به جهان افکنده 118شمارهٔ ۲۳۵: ای بندهٔ دهرِ دون نواز گنده 119شمارهٔ ۲۳۶: تا چند حزین اسیر ماتم شده ای 120شمارهٔ ۲۳۷: جانا چه بود که خاطری شاد کنی 121شمارهٔ ۲۳۸: تا ناله، درفش کاویانی نکنی 122شمارهٔ ۲۳۹: آشفتهٔ دور روزگارم ساقی 123شمارهٔ ۲۴۰: رفتند ز بزم، میگساران ساقی 124شمارهٔ ۲۴۱: بشکن قدح سپهر دون ای ساقی 125شمارهٔ ۲۴۲: صحراست ز سبزه، سبزفام ای ساقی 126شمارهٔ ۲۴۳: ای درد، ز مرگ فکر درمان نکنی 127شمارهٔ ۲۴۴: ای دل، ره و رسم عاشقان نگذاری 128شمارهٔ ۲۴۵: ای ناله، خلاف دردکیشان نکنی 129شمارهٔ ۲۴۶: ای دوست چراغ چشم بیدار تویی 130شمارهٔ ۲۴۷: شوق ار به دیارت نرساند نرسی 131شمارهٔ ۲۴۸: هم درد و دوای دل افگار تویی 132شمارهٔ ۲۴۹: ای خامه بسی نکته سرایی کردی 133شمارهٔ ۲۵۰: چون باد صبا، سبک عنانی نکنی 134شمارهٔ ۲۵۱: آلودهٔ زهد کرده ام دامانی 135شمارهٔ ۲۵۲: زاهد، از عشق، دین به افسون نبری 136شمارهٔ ۲۵۳: تا چهره ز اشک ارغوانی نکنی 137شمارهٔ ۲۵۴: امروز دل است، زیر بار عجبی 138شمارهٔ ۲۵۵: از می، لب غنچه گشت گلگون ساقی 139شمارهٔ ۲۵۶: ای آنکه به لافگاه دعوی چستی 140شمارهٔ ۲۵۷: خاموش حزین که گفتنی ها گفتی 141شمارهٔ ۲۵۸: در کعبه حزین ، امیر اسلام شوی 142شمارهٔ ۲۵۹: آنی که به قد ز سرو آزاده تری 143شمارهٔ ۲۶۰: ای آنکه بنفشه زیب نسرین داری 144شمارهٔ ۲۶۱: مهری به لب خود زن اگر مرد مهی 145شمارهٔ ۲۶۲: هر دم ز تو عمر می کَنَد بیخ و بنی 146شمارهٔ ۲۶۳: سرتاسر آفاق، حزین گردیدی 147شمارهٔ ۲۶۴: از عشق فتاده ام به منزلگاهی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ