به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حزین لاهیجی

حزین لاهیجیرباعیاتشمارهٔ ۷۰: هرحند که حسن و عشق، مستور به است

2020عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هرحند که حسن و عشق، مستور به است

آیات نیاز و ناز، مشهور به است

هر سینه که داغ نیست، خشت لحد است

زان لب که ننالید، لب گور به است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۹: از حوصلهٔ صبر، غمت بیرون است 2شمارهٔ ۷۰: هرحند که حسن و عشق، مستور به است 3شمارهٔ ۷۱: گر خاک شوی، در ره دلدار خوش است 4شمارهٔ ۷۲: دم سردی زاهدان کافورمزاج 5شمارهٔ ۷۳: اندوه جهان و شادمانی همه هیچ 6شمارهٔ ۷۴: بلبل سر کرد ناله هنگام صبوح 7شمارهٔ ۷۵: در دهر دنی که هست شیرینش تلخ 8شمارهٔ ۷۶: با تنگدلی حوصلهٔ ماست فراخ 9شمارهٔ ۷۷: ابنای زمانه، لولیان آیینند 10شمارهٔ ۷۸: گر طالع پست، نارساییها کرد 11شمارهٔ ۷۹: خورشید رخ تو تا دل افروز نشد 12شمارهٔ ۸۰: اکسیر محبت رخ ما کاهی کرد 13شمارهٔ ۸۱: در هجر تو ناله سینه فرسایی کرد 14شمارهٔ ۸۲: شاخ گل من نظر به خاری نکند 15شمارهٔ ۸۳: دل در غم عشق، کامرانی نکند 16شمارهٔ ۸۴: پیوسته دی و تموز دم سردی کرد 17شمارهٔ ۸۵: یک چند دل از پی تمنا گردید 18شمارهٔ ۸۶: تا بر لب عاشق می گلگون ناید 19شمارهٔ ۸۷: آمد به برم یار و چه زیبا آمد 20شمارهٔ ۸۸: عالی گهران و خوش عیاران رفتند 21شمارهٔ ۸۹: گفتم که به یاد یار خواهی آمد 22شمارهٔ ۹۰: یا رب چه شود گرکرمت یار افتد 23شمارهٔ ۹۱: آن بی خردی که شوم چون زاغ افتد 24شمارهٔ ۹۲: نزدیک بود ز لب هوا بردارد 25شمارهٔ ۹۳: دهرم به شکنج انزوا می دارد 26شمارهٔ ۹۴: گفتم ز غمت غنچهٔ دل وا نشود 27شمارهٔ ۹۵: نظّارهٔ زشت، دیده را میل کشید 28شمارهٔ ۹۶: باطل کیشان بر اهل حق چیر شدند 29شمارهٔ ۹۷: الفاظ و معانی از کلامم نو شد 30شمارهٔ ۹۸: ای آنکه غم تو عیش جاوبد بود 31شمارهٔ ۹۹: آنان که به سودای تو داغ افروزند 32شمارهٔ ۱۰۰: تا چند زمانه فتنه اندوز شود 33شمارهٔ ۱۰۱: عاقل تحصیل علم بیجا چه کند 34شمارهٔ ۱۰۲: تیغم به زبون کشی چو مانوس نبود 35شمارهٔ ۱۰۳: دنیا طلب دنی، به دنیا ارزد 36شمارهٔ ۱۰۴: از عکس رخ تو، گلستان پیدا شد 37شمارهٔ ۱۰۵: در راه طلب، ناله هواخواهی کرد 38شمارهٔ ۱۰۶: با کعبه چه کار اگر معاشی ندهند 39شمارهٔ ۱۰۷: بربندی اگر به خون کمر را چه شود 40شمارهٔ ۱۰۸: در ماتم تو چرا جگر خون نشود 41شمارهٔ ۱۰۹: در عشق، رگ جان گرفتار برند 42شمارهٔ ۱۱۰: این شور نه آن لعل شکرریز فکند 43شمارهٔ ۱۱۱: در ماتم تو شیون دلهاست بلند 44شمارهٔ ۱۱۲: در ماتم تو، ملک و ملک شیون کرد 45شمارهٔ ۱۱۳: دل می بری و خبر نداری که چه شد 46شمارهٔ ۱۱۴: دل در غم هجر، بی قراری هاکرد 47شمارهٔ ۱۱۵: اول نگه تو فتنه انگیز نبود 48شمارهٔ ۱۱۶: آنجا که رسوم ما و من برخیزد 49شمارهٔ ۱۱۷: هر جلوه که آن نرگس عیار کند 50شمارهٔ ۱۱۸: سامانی و ثروتی نشد جمع، چه شد 51شمارهٔ ۱۱۹: شاهنشهی خلق جهان نتوان کرد 52شمارهٔ ۱۲۰: ابر آمد و سینه را به کهسار نهاد 53شمارهٔ ۱۲۱: خنگ تو به کوهِ عالی ارکان ماند 54شمارهٔ ۱۲۲: بلبل به نوای آشنا می نازد 55شمارهٔ ۱۲۳: بر پای بت، از نیاز پیشانی زد 56شمارهٔ ۱۲۴: از گوشهٔ عزلتم جدا نتوان کرد 57شمارهٔ ۱۲۵: غیر از کف خالی که ز ما بر جا ماند 58شمارهٔ ۱۲۶: بر تیره شب من که دل و جان گرید 59شمارهٔ ۱۲۷: عالی گهران، بنده نژادان منند 60شمارهٔ ۱۲۸: در دهر، به مستعار آلوده مگرد 61شمارهٔ ۱۲۹: گر نوح و دعای غرق، این دم می شد 62شمارهٔ ۱۳۰: هرگه سخنی برلب اظهار رسد 63شمارهٔ ۱۳۱: افسرده دمان عهد ما، رشک یخند 64شمارهٔ ۱۳۲: از رهگذر دوست، صبایی نرسید 65شمارهٔ ۱۳۳: زان پیش که دی آفت بستان گردد 66شمارهٔ ۱۳۴: مشکل که دلم را نگهت شاد کند 67شمارهٔ ۱۳۵: دل، بندهٔ عشق است، کفیلی دارد 68شمارهٔ ۱۳۶: تا چند ز اشک بر رخم رنگ آید 69شمارهٔ ۱۳۷: عشق تو سواد دیده را جیحون کرد 70شمارهٔ ۱۳۸: وبرانهٔ هند،کز صفا پاک بود 71شمارهٔ ۱۳۹: کمتر به وصال، قرعهٔ کار افتد 72شمارهٔ ۱۴۰: گلگون سرشک، گرم جولانی کرد 73شمارهٔ ۱۴۱: بی پا و سران که هرزه گردی دارند 74شمارهٔ ۱۴۲: ابنای زمان دُرد و صفا را ندهند 75شمارهٔ ۱۴۳: حسنش، به می از حجاب بیرون آمد 76شمارهٔ ۱۴۴: گردد چو خراب تن، چه غم؟ جان باشد 77شمارهٔ ۱۴۵: جانان چو هوای جلوه ی ناز کند 78شمارهٔ ۱۴۶: حسن تو به یک جلوه گرفتارم کرد 79شمارهٔ ۱۴۷: کی بود که دل بستهٔ زنار نبود 80شمارهٔ ۱۴۸: زین پیش فلک چنین دل آزار نبود 81شمارهٔ ۱۴۹: خوش آن که پیام ارجعی گوش کند 82شمارهٔ ۱۵۰: مستان لقا چو ارجعی گوش کنند 83شمارهٔ ۱۵۱: با شعلهٔ آه، چشم گریان چه کند 84شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 85شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 86شمارهٔ ۱۵۳: در هجر حزین، از غم جانکاه بمیر 87شمارهٔ ۱۵۴: ای دستخوش هزار سودا هشدار 88شمارهٔ ۱۵۵: با سرمه چو شد نرگس عیّار تو یار 89شمارهٔ ۱۵۶: گر جلوهٔ دوست می کند عاشق سیر 90شمارهٔ ۱۵۷: با داغ تو سال و ماه بردیم به سر 91شمارهٔ ۱۵۸: بس بوالعجب است زیر این چرخ اثیر 92شمارهٔ ۱۵۹: ساقی قدحی از می گلفام بیار 93شمارهٔ ۱۶۰: مطرب مگذار دم، نی و چنگ بیار 94شمارهٔ ۱۶۱: ای سوخته جان سپند، یاد تو به خیر 95شمارهٔ ۱۶۲: گر ترک کم و بیش کنی اولی تر 96شمارهٔ ۱۶۳: از خصمی روزگار بی مهر و تمیز 97شمارهٔ ۱۶۴: مردانه حزین از سر دنیا برخیز 98شمارهٔ ۱۶۵: خونم به کرشمه، ای جفاکیش مریز 99شمارهٔ ۱۶۶: در راه خطیری که نشیب است و فراز 100شمارهٔ ۱۶۷: از هند نجس، نجات می خواهم و بس 101شمارهٔ ۱۶۸: از ظلمت هندِ سفله انگیز مترس 102شمارهٔ ۱۶۹: بخرید یکی خواجه، غلامی به هوس 103شمارهٔ ۱۷۰ - رباعی مستزاد: آنی که سر از سجدهٔ ...104شمارهٔ ۱۷۱: این خرقهٔ پر زرق و ردای سالوس 105شمارهٔ ۱۷۲: تا چند به چنگ غم پنهانی خویش 106شمارهٔ ۱۷۳: صوفی برخیز، باده صافیست بکش 107شمارهٔ ۱۷۴: ای عوج زمانه، قد چالاک بکش 108شمارهٔ ۱۷۵: ای صورت و معنی تو را پستی فرض 109شمارهٔ ۱۷۶: پنهان به سیه خانهٔ حرف است نقط 110شمارهٔ ۱۷۷: تا عشق فکند در دلم تاب چو شمع 111شمارهٔ ۱۷۸: آسوده تویی چو سرو و سوسن در باغ 112شمارهٔ ۱۷۹: چون عشق کشید تیغ هیجا ز غلاف 113شمارهٔ ۱۸۰: هرچند نوای آتشین دارد عشق 114شمارهٔ ۱۸۱: صوفی که بود اساس کارش بر زرق 115شمارهٔ ۱۸۲: چون لاله آتشین درین تیره مغاک 116شمارهٔ ۱۸۳: میزان حقیم و امتحان و لَکَ لک 117شمارهٔ ۱۸۴: گر نیست مرا طالع فیروز چه باک 118شمارهٔ ۱۸۵: پختیم به کار خویش سودا، من و دل 119شمارهٔ ۱۸۶: تا عشق تو گشت از ازل روزی دل 120شمارهٔ ۱۸۷: اندوه چو بیش شد گرفتم کم دل 121شمارهٔ ۱۸۸: جمعیت خویش را پریشان کردم 122شمارهٔ ۱۸۹: از کام دل است بس که عریان دستم 123شمارهٔ ۱۹۰: آنم که به ملک نیستی سلطانم 124شمارهٔ ۱۹۱: آنم که ز ذوق نیستی دلشادم 125شمارهٔ ۱۹۲: رخ، تازه به اشک ارغوانی دارم 126شمارهٔ ۱۹۳: یک چند، دل از آز هراسان کردیم 127شمارهٔ ۱۹۴: بشتاب دلا برگ سفر ساز کنیم 128شمارهٔ ۱۹۵: بار خودی افکنم، سبکتاز روم 129شمارهٔ ۱۹۶: داغ غم آن نگار مهوش دارم 130شمارهٔ ۱۹۷: زیبا صنما ز بی قراران توایم 131شمارهٔ ۱۹۸: یارای زبان کو که ثنای تو کنیم 132شمارهٔ ۱۹۹: عشق تو کلیم طور سینای دلم 133شمارهٔ ۲۰۰: جان در سر زلف تابناکی کردم 134شمارهٔ ۲۰۱: حال دل آسوده دلان سوخت دلم 135شمارهٔ ۲۰۲: صوفی برخیز های و هوبی بزنیم 136شمارهٔ ۲۰۳: از ظلمت هستی خود آزاده منم 137شمارهٔ ۲۰۴: چون شمع بود داغ جنون تاج سرم 138شمارهٔ ۲۰۵: ای هوش به می داده، فدای تو شوم 139شمارهٔ ۲۰۶: چل سال کتاب جسم و جان را خواندیم 140شمارهٔ ۲۰۷: زهرم به قدح دهی که می نوش مکن 141شمارهٔ ۲۰۸: از گنج، به مار صلح نتوان کردن 142شمارهٔ ۲۰۹: مقدور نشد ز دامن افشانی من 143شمارهٔ ۲۱۰: تدبیر به کار من چه خواهد کردن 144شمارهٔ ۲۱۱: وبرانی عشق، باشد آباد شدن 145شمارهٔ ۲۱۲: ای بستهٔ آب و گل، چه خواهی کردن 146شمارهٔ ۲۱۳: معنی طلبی، بساط صورت ته کن 147شمارهٔ ۲۱۴: پیش کرمت دست تهی آوردم 148شمارهٔ ۲۱۵: گر قدر به روستا نمی دارندم 149شمارهٔ ۲۱۶: تا کی گل عیش در چمنها جویم 150شمارهٔ ۲۱۷: پرسید ز یار خود، یکی از یاران 151شمارهٔ ۲۱۸: ای رهرو عشق، کاهلی پیشه مکن 152شمارهٔ ۲۱۹: نه قصّهٔ سرسری، نه بازی ست سخن 153شمارهٔ ۲۲۰: آن راحت جان و دل شیدایی من 154شمارهٔ ۲۲۱: ای دیدهٔ زار من چه خواهی کردن 155شمارهٔ ۲۲۲: صوفی، اگرت هوای کشف است و یقین 156شمارهٔ ۲۲۳: یاران عزیز و نور بینایی من 157شمارهٔ ۲۲۴: حق ظاهر و خلق در حجاب افزودن 158شمارهٔ ۲۲۵: آمد سحر آن نگار خونین جگران 159شمارهٔ ۲۲۶: ای گل تو به بویی دل خود شاد مکن 160شمارهٔ ۲۲۷: ای بخت نژند در سیاهی بی تو 161شمارهٔ ۲۲۸: ای خاک وفا رفته به باد از دل تو 162شمارهٔ ۲۲۹: ای در دل هر قطره تمنّا از تو 163شمارهٔ ۲۳۰: ای دُرّ یتیم، دیده دریا از تو 164شمارهٔ ۲۳۱: ای عاشق محزون، دل ناشاد تو کو 165شمارهٔ ۲۳۲: سرّ غم عشق را، ز بیگانه مجو 166شمارهٔ ۲۳۳: غفلت زده ام، خاطر آگاهم ده 167شمارهٔ ۲۳۴: ای صیت بزرگی به جهان افکنده 168شمارهٔ ۲۳۵: ای بندهٔ دهرِ دون نواز گنده 169شمارهٔ ۲۳۶: تا چند حزین اسیر ماتم شده ای 170شمارهٔ ۲۳۷: جانا چه بود که خاطری شاد کنی 171شمارهٔ ۲۳۸: تا ناله، درفش کاویانی نکنی 172شمارهٔ ۲۳۹: آشفتهٔ دور روزگارم ساقی 173شمارهٔ ۲۴۰: رفتند ز بزم، میگساران ساقی 174شمارهٔ ۲۴۱: بشکن قدح سپهر دون ای ساقی 175شمارهٔ ۲۴۲: صحراست ز سبزه، سبزفام ای ساقی 176شمارهٔ ۲۴۳: ای درد، ز مرگ فکر درمان نکنی 177شمارهٔ ۲۴۴: ای دل، ره و رسم عاشقان نگذاری 178شمارهٔ ۲۴۵: ای ناله، خلاف دردکیشان نکنی 179شمارهٔ ۲۴۶: ای دوست چراغ چشم بیدار تویی 180شمارهٔ ۲۴۷: شوق ار به دیارت نرساند نرسی 181شمارهٔ ۲۴۸: هم درد و دوای دل افگار تویی 182شمارهٔ ۲۴۹: ای خامه بسی نکته سرایی کردی 183شمارهٔ ۲۵۰: چون باد صبا، سبک عنانی نکنی 184شمارهٔ ۲۵۱: آلودهٔ زهد کرده ام دامانی 185شمارهٔ ۲۵۲: زاهد، از عشق، دین به افسون نبری 186شمارهٔ ۲۵۳: تا چهره ز اشک ارغوانی نکنی 187شمارهٔ ۲۵۴: امروز دل است، زیر بار عجبی 188شمارهٔ ۲۵۵: از می، لب غنچه گشت گلگون ساقی 189شمارهٔ ۲۵۶: ای آنکه به لافگاه دعوی چستی 190شمارهٔ ۲۵۷: خاموش حزین که گفتنی ها گفتی 191شمارهٔ ۲۵۸: در کعبه حزین ، امیر اسلام شوی 192شمارهٔ ۲۵۹: آنی که به قد ز سرو آزاده تری 193شمارهٔ ۲۶۰: ای آنکه بنفشه زیب نسرین داری 194شمارهٔ ۲۶۱: مهری به لب خود زن اگر مرد مهی 195شمارهٔ ۲۶۲: هر دم ز تو عمر می کَنَد بیخ و بنی 196شمارهٔ ۲۶۳: سرتاسر آفاق، حزین گردیدی 197شمارهٔ ۲۶۴: از عشق فتاده ام به منزلگاهی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ