به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حزین لاهیجی

حزین لاهیجیرباعیاتشمارهٔ ۱۱۱: در ماتم تو شیون دلهاست بلند

2080عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در ماتم تو شیون دلهاست بلند

با یاد تو، آهِ سینه فرساست، بلند

خونابهٔ اشکی که نمش تا سمک است

از فرق سماک، نیزه بالاست بلند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۰: این شور نه آن لعل شکرریز فکند 2شمارهٔ ۱۱۱: در ماتم تو شیون دلهاست بلند 3شمارهٔ ۱۱۲: در ماتم تو، ملک و ملک شیون کرد 4شمارهٔ ۱۱۳: دل می بری و خبر نداری که چه شد 5شمارهٔ ۱۱۴: دل در غم هجر، بی قراری هاکرد 6شمارهٔ ۱۱۵: اول نگه تو فتنه انگیز نبود 7شمارهٔ ۱۱۶: آنجا که رسوم ما و من برخیزد 8شمارهٔ ۱۱۷: هر جلوه که آن نرگس عیار کند 9شمارهٔ ۱۱۸: سامانی و ثروتی نشد جمع، چه شد 10شمارهٔ ۱۱۹: شاهنشهی خلق جهان نتوان کرد 11شمارهٔ ۱۲۰: ابر آمد و سینه را به کهسار نهاد 12شمارهٔ ۱۲۱: خنگ تو به کوهِ عالی ارکان ماند 13شمارهٔ ۱۲۲: بلبل به نوای آشنا می نازد 14شمارهٔ ۱۲۳: بر پای بت، از نیاز پیشانی زد 15شمارهٔ ۱۲۴: از گوشهٔ عزلتم جدا نتوان کرد 16شمارهٔ ۱۲۵: غیر از کف خالی که ز ما بر جا ماند 17شمارهٔ ۱۲۶: بر تیره شب من که دل و جان گرید 18شمارهٔ ۱۲۷: عالی گهران، بنده نژادان منند 19شمارهٔ ۱۲۸: در دهر، به مستعار آلوده مگرد 20شمارهٔ ۱۲۹: گر نوح و دعای غرق، این دم می شد 21شمارهٔ ۱۳۰: هرگه سخنی برلب اظهار رسد 22شمارهٔ ۱۳۱: افسرده دمان عهد ما، رشک یخند 23شمارهٔ ۱۳۲: از رهگذر دوست، صبایی نرسید 24شمارهٔ ۱۳۳: زان پیش که دی آفت بستان گردد 25شمارهٔ ۱۳۴: مشکل که دلم را نگهت شاد کند 26شمارهٔ ۱۳۵: دل، بندهٔ عشق است، کفیلی دارد 27شمارهٔ ۱۳۶: تا چند ز اشک بر رخم رنگ آید 28شمارهٔ ۱۳۷: عشق تو سواد دیده را جیحون کرد 29شمارهٔ ۱۳۸: وبرانهٔ هند،کز صفا پاک بود 30شمارهٔ ۱۳۹: کمتر به وصال، قرعهٔ کار افتد 31شمارهٔ ۱۴۰: گلگون سرشک، گرم جولانی کرد 32شمارهٔ ۱۴۱: بی پا و سران که هرزه گردی دارند 33شمارهٔ ۱۴۲: ابنای زمان دُرد و صفا را ندهند 34شمارهٔ ۱۴۳: حسنش، به می از حجاب بیرون آمد 35شمارهٔ ۱۴۴: گردد چو خراب تن، چه غم؟ جان باشد 36شمارهٔ ۱۴۵: جانان چو هوای جلوه ی ناز کند 37شمارهٔ ۱۴۶: حسن تو به یک جلوه گرفتارم کرد 38شمارهٔ ۱۴۷: کی بود که دل بستهٔ زنار نبود 39شمارهٔ ۱۴۸: زین پیش فلک چنین دل آزار نبود 40شمارهٔ ۱۴۹: خوش آن که پیام ارجعی گوش کند 41شمارهٔ ۱۵۰: مستان لقا چو ارجعی گوش کنند 42شمارهٔ ۱۵۱: با شعلهٔ آه، چشم گریان چه کند 43شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 44شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 45شمارهٔ ۱۵۳: در هجر حزین، از غم جانکاه بمیر 46شمارهٔ ۱۵۴: ای دستخوش هزار سودا هشدار 47شمارهٔ ۱۵۵: با سرمه چو شد نرگس عیّار تو یار 48شمارهٔ ۱۵۶: گر جلوهٔ دوست می کند عاشق سیر 49شمارهٔ ۱۵۷: با داغ تو سال و ماه بردیم به سر 50شمارهٔ ۱۵۸: بس بوالعجب است زیر این چرخ اثیر 51شمارهٔ ۱۵۹: ساقی قدحی از می گلفام بیار 52شمارهٔ ۱۶۰: مطرب مگذار دم، نی و چنگ بیار 53شمارهٔ ۱۶۱: ای سوخته جان سپند، یاد تو به خیر 54شمارهٔ ۱۶۲: گر ترک کم و بیش کنی اولی تر 55شمارهٔ ۱۶۳: از خصمی روزگار بی مهر و تمیز 56شمارهٔ ۱۶۴: مردانه حزین از سر دنیا برخیز 57شمارهٔ ۱۶۵: خونم به کرشمه، ای جفاکیش مریز 58شمارهٔ ۱۶۶: در راه خطیری که نشیب است و فراز 59شمارهٔ ۱۶۷: از هند نجس، نجات می خواهم و بس 60شمارهٔ ۱۶۸: از ظلمت هندِ سفله انگیز مترس 61شمارهٔ ۱۶۹: بخرید یکی خواجه، غلامی به هوس 62شمارهٔ ۱۷۰ - رباعی مستزاد: آنی که سر از سجدهٔ ...63شمارهٔ ۱۷۱: این خرقهٔ پر زرق و ردای سالوس 64شمارهٔ ۱۷۲: تا چند به چنگ غم پنهانی خویش 65شمارهٔ ۱۷۳: صوفی برخیز، باده صافیست بکش 66شمارهٔ ۱۷۴: ای عوج زمانه، قد چالاک بکش 67شمارهٔ ۱۷۵: ای صورت و معنی تو را پستی فرض 68شمارهٔ ۱۷۶: پنهان به سیه خانهٔ حرف است نقط 69شمارهٔ ۱۷۷: تا عشق فکند در دلم تاب چو شمع 70شمارهٔ ۱۷۸: آسوده تویی چو سرو و سوسن در باغ 71شمارهٔ ۱۷۹: چون عشق کشید تیغ هیجا ز غلاف 72شمارهٔ ۱۸۰: هرچند نوای آتشین دارد عشق 73شمارهٔ ۱۸۱: صوفی که بود اساس کارش بر زرق 74شمارهٔ ۱۸۲: چون لاله آتشین درین تیره مغاک 75شمارهٔ ۱۸۳: میزان حقیم و امتحان و لَکَ لک 76شمارهٔ ۱۸۴: گر نیست مرا طالع فیروز چه باک 77شمارهٔ ۱۸۵: پختیم به کار خویش سودا، من و دل 78شمارهٔ ۱۸۶: تا عشق تو گشت از ازل روزی دل 79شمارهٔ ۱۸۷: اندوه چو بیش شد گرفتم کم دل 80شمارهٔ ۱۸۸: جمعیت خویش را پریشان کردم 81شمارهٔ ۱۸۹: از کام دل است بس که عریان دستم 82شمارهٔ ۱۹۰: آنم که به ملک نیستی سلطانم 83شمارهٔ ۱۹۱: آنم که ز ذوق نیستی دلشادم 84شمارهٔ ۱۹۲: رخ، تازه به اشک ارغوانی دارم 85شمارهٔ ۱۹۳: یک چند، دل از آز هراسان کردیم 86شمارهٔ ۱۹۴: بشتاب دلا برگ سفر ساز کنیم 87شمارهٔ ۱۹۵: بار خودی افکنم، سبکتاز روم 88شمارهٔ ۱۹۶: داغ غم آن نگار مهوش دارم 89شمارهٔ ۱۹۷: زیبا صنما ز بی قراران توایم 90شمارهٔ ۱۹۸: یارای زبان کو که ثنای تو کنیم 91شمارهٔ ۱۹۹: عشق تو کلیم طور سینای دلم 92شمارهٔ ۲۰۰: جان در سر زلف تابناکی کردم 93شمارهٔ ۲۰۱: حال دل آسوده دلان سوخت دلم 94شمارهٔ ۲۰۲: صوفی برخیز های و هوبی بزنیم 95شمارهٔ ۲۰۳: از ظلمت هستی خود آزاده منم 96شمارهٔ ۲۰۴: چون شمع بود داغ جنون تاج سرم 97شمارهٔ ۲۰۵: ای هوش به می داده، فدای تو شوم 98شمارهٔ ۲۰۶: چل سال کتاب جسم و جان را خواندیم 99شمارهٔ ۲۰۷: زهرم به قدح دهی که می نوش مکن 100شمارهٔ ۲۰۸: از گنج، به مار صلح نتوان کردن 101شمارهٔ ۲۰۹: مقدور نشد ز دامن افشانی من 102شمارهٔ ۲۱۰: تدبیر به کار من چه خواهد کردن 103شمارهٔ ۲۱۱: وبرانی عشق، باشد آباد شدن 104شمارهٔ ۲۱۲: ای بستهٔ آب و گل، چه خواهی کردن 105شمارهٔ ۲۱۳: معنی طلبی، بساط صورت ته کن 106شمارهٔ ۲۱۴: پیش کرمت دست تهی آوردم 107شمارهٔ ۲۱۵: گر قدر به روستا نمی دارندم 108شمارهٔ ۲۱۶: تا کی گل عیش در چمنها جویم 109شمارهٔ ۲۱۷: پرسید ز یار خود، یکی از یاران 110شمارهٔ ۲۱۸: ای رهرو عشق، کاهلی پیشه مکن 111شمارهٔ ۲۱۹: نه قصّهٔ سرسری، نه بازی ست سخن 112شمارهٔ ۲۲۰: آن راحت جان و دل شیدایی من 113شمارهٔ ۲۲۱: ای دیدهٔ زار من چه خواهی کردن 114شمارهٔ ۲۲۲: صوفی، اگرت هوای کشف است و یقین 115شمارهٔ ۲۲۳: یاران عزیز و نور بینایی من 116شمارهٔ ۲۲۴: حق ظاهر و خلق در حجاب افزودن 117شمارهٔ ۲۲۵: آمد سحر آن نگار خونین جگران 118شمارهٔ ۲۲۶: ای گل تو به بویی دل خود شاد مکن 119شمارهٔ ۲۲۷: ای بخت نژند در سیاهی بی تو 120شمارهٔ ۲۲۸: ای خاک وفا رفته به باد از دل تو 121شمارهٔ ۲۲۹: ای در دل هر قطره تمنّا از تو 122شمارهٔ ۲۳۰: ای دُرّ یتیم، دیده دریا از تو 123شمارهٔ ۲۳۱: ای عاشق محزون، دل ناشاد تو کو 124شمارهٔ ۲۳۲: سرّ غم عشق را، ز بیگانه مجو 125شمارهٔ ۲۳۳: غفلت زده ام، خاطر آگاهم ده 126شمارهٔ ۲۳۴: ای صیت بزرگی به جهان افکنده 127شمارهٔ ۲۳۵: ای بندهٔ دهرِ دون نواز گنده 128شمارهٔ ۲۳۶: تا چند حزین اسیر ماتم شده ای 129شمارهٔ ۲۳۷: جانا چه بود که خاطری شاد کنی 130شمارهٔ ۲۳۸: تا ناله، درفش کاویانی نکنی 131شمارهٔ ۲۳۹: آشفتهٔ دور روزگارم ساقی 132شمارهٔ ۲۴۰: رفتند ز بزم، میگساران ساقی 133شمارهٔ ۲۴۱: بشکن قدح سپهر دون ای ساقی 134شمارهٔ ۲۴۲: صحراست ز سبزه، سبزفام ای ساقی 135شمارهٔ ۲۴۳: ای درد، ز مرگ فکر درمان نکنی 136شمارهٔ ۲۴۴: ای دل، ره و رسم عاشقان نگذاری 137شمارهٔ ۲۴۵: ای ناله، خلاف دردکیشان نکنی 138شمارهٔ ۲۴۶: ای دوست چراغ چشم بیدار تویی 139شمارهٔ ۲۴۷: شوق ار به دیارت نرساند نرسی 140شمارهٔ ۲۴۸: هم درد و دوای دل افگار تویی 141شمارهٔ ۲۴۹: ای خامه بسی نکته سرایی کردی 142شمارهٔ ۲۵۰: چون باد صبا، سبک عنانی نکنی 143شمارهٔ ۲۵۱: آلودهٔ زهد کرده ام دامانی 144شمارهٔ ۲۵۲: زاهد، از عشق، دین به افسون نبری 145شمارهٔ ۲۵۳: تا چهره ز اشک ارغوانی نکنی 146شمارهٔ ۲۵۴: امروز دل است، زیر بار عجبی 147شمارهٔ ۲۵۵: از می، لب غنچه گشت گلگون ساقی 148شمارهٔ ۲۵۶: ای آنکه به لافگاه دعوی چستی 149شمارهٔ ۲۵۷: خاموش حزین که گفتنی ها گفتی 150شمارهٔ ۲۵۸: در کعبه حزین ، امیر اسلام شوی 151شمارهٔ ۲۵۹: آنی که به قد ز سرو آزاده تری 152شمارهٔ ۲۶۰: ای آنکه بنفشه زیب نسرین داری 153شمارهٔ ۲۶۱: مهری به لب خود زن اگر مرد مهی 154شمارهٔ ۲۶۲: هر دم ز تو عمر می کَنَد بیخ و بنی 155شمارهٔ ۲۶۳: سرتاسر آفاق، حزین گردیدی 156شمارهٔ ۲۶۴: از عشق فتاده ام به منزلگاهی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ