به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حزین لاهیجی

حزین لاهیجیرباعیاتشمارهٔ ۱۰۹: در عشق، رگ جان گرفتار برند

2040عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در عشق، رگ جان گرفتار برند

از شیر وفا، کودک بیمار بُرند

نام سر زلف یار، سودازدگان

در دیر مغان برند و زنّار بُرند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۰۸: در ماتم تو چرا جگر خون نشود 2شمارهٔ ۱۰۹: در عشق، رگ جان گرفتار برند 3شمارهٔ ۱۱۰: این شور نه آن لعل شکرریز فکند 4شمارهٔ ۱۱۱: در ماتم تو شیون دلهاست بلند 5شمارهٔ ۱۱۲: در ماتم تو، ملک و ملک شیون کرد 6شمارهٔ ۱۱۳: دل می بری و خبر نداری که چه شد 7شمارهٔ ۱۱۴: دل در غم هجر، بی قراری هاکرد 8شمارهٔ ۱۱۵: اول نگه تو فتنه انگیز نبود 9شمارهٔ ۱۱۶: آنجا که رسوم ما و من برخیزد 10شمارهٔ ۱۱۷: هر جلوه که آن نرگس عیار کند 11شمارهٔ ۱۱۸: سامانی و ثروتی نشد جمع، چه شد 12شمارهٔ ۱۱۹: شاهنشهی خلق جهان نتوان کرد 13شمارهٔ ۱۲۰: ابر آمد و سینه را به کهسار نهاد 14شمارهٔ ۱۲۱: خنگ تو به کوهِ عالی ارکان ماند 15شمارهٔ ۱۲۲: بلبل به نوای آشنا می نازد 16شمارهٔ ۱۲۳: بر پای بت، از نیاز پیشانی زد 17شمارهٔ ۱۲۴: از گوشهٔ عزلتم جدا نتوان کرد 18شمارهٔ ۱۲۵: غیر از کف خالی که ز ما بر جا ماند 19شمارهٔ ۱۲۶: بر تیره شب من که دل و جان گرید 20شمارهٔ ۱۲۷: عالی گهران، بنده نژادان منند 21شمارهٔ ۱۲۸: در دهر، به مستعار آلوده مگرد 22شمارهٔ ۱۲۹: گر نوح و دعای غرق، این دم می شد 23شمارهٔ ۱۳۰: هرگه سخنی برلب اظهار رسد 24شمارهٔ ۱۳۱: افسرده دمان عهد ما، رشک یخند 25شمارهٔ ۱۳۲: از رهگذر دوست، صبایی نرسید 26شمارهٔ ۱۳۳: زان پیش که دی آفت بستان گردد 27شمارهٔ ۱۳۴: مشکل که دلم را نگهت شاد کند 28شمارهٔ ۱۳۵: دل، بندهٔ عشق است، کفیلی دارد 29شمارهٔ ۱۳۶: تا چند ز اشک بر رخم رنگ آید 30شمارهٔ ۱۳۷: عشق تو سواد دیده را جیحون کرد 31شمارهٔ ۱۳۸: وبرانهٔ هند،کز صفا پاک بود 32شمارهٔ ۱۳۹: کمتر به وصال، قرعهٔ کار افتد 33شمارهٔ ۱۴۰: گلگون سرشک، گرم جولانی کرد 34شمارهٔ ۱۴۱: بی پا و سران که هرزه گردی دارند 35شمارهٔ ۱۴۲: ابنای زمان دُرد و صفا را ندهند 36شمارهٔ ۱۴۳: حسنش، به می از حجاب بیرون آمد 37شمارهٔ ۱۴۴: گردد چو خراب تن، چه غم؟ جان باشد 38شمارهٔ ۱۴۵: جانان چو هوای جلوه ی ناز کند 39شمارهٔ ۱۴۶: حسن تو به یک جلوه گرفتارم کرد 40شمارهٔ ۱۴۷: کی بود که دل بستهٔ زنار نبود 41شمارهٔ ۱۴۸: زین پیش فلک چنین دل آزار نبود 42شمارهٔ ۱۴۹: خوش آن که پیام ارجعی گوش کند 43شمارهٔ ۱۵۰: مستان لقا چو ارجعی گوش کنند 44شمارهٔ ۱۵۱: با شعلهٔ آه، چشم گریان چه کند 45شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 46شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 47شمارهٔ ۱۵۳: در هجر حزین، از غم جانکاه بمیر 48شمارهٔ ۱۵۴: ای دستخوش هزار سودا هشدار 49شمارهٔ ۱۵۵: با سرمه چو شد نرگس عیّار تو یار 50شمارهٔ ۱۵۶: گر جلوهٔ دوست می کند عاشق سیر 51شمارهٔ ۱۵۷: با داغ تو سال و ماه بردیم به سر 52شمارهٔ ۱۵۸: بس بوالعجب است زیر این چرخ اثیر 53شمارهٔ ۱۵۹: ساقی قدحی از می گلفام بیار 54شمارهٔ ۱۶۰: مطرب مگذار دم، نی و چنگ بیار 55شمارهٔ ۱۶۱: ای سوخته جان سپند، یاد تو به خیر 56شمارهٔ ۱۶۲: گر ترک کم و بیش کنی اولی تر 57شمارهٔ ۱۶۳: از خصمی روزگار بی مهر و تمیز 58شمارهٔ ۱۶۴: مردانه حزین از سر دنیا برخیز 59شمارهٔ ۱۶۵: خونم به کرشمه، ای جفاکیش مریز 60شمارهٔ ۱۶۶: در راه خطیری که نشیب است و فراز 61شمارهٔ ۱۶۷: از هند نجس، نجات می خواهم و بس 62شمارهٔ ۱۶۸: از ظلمت هندِ سفله انگیز مترس 63شمارهٔ ۱۶۹: بخرید یکی خواجه، غلامی به هوس 64شمارهٔ ۱۷۰ - رباعی مستزاد: آنی که سر از سجدهٔ ...65شمارهٔ ۱۷۱: این خرقهٔ پر زرق و ردای سالوس 66شمارهٔ ۱۷۲: تا چند به چنگ غم پنهانی خویش 67شمارهٔ ۱۷۳: صوفی برخیز، باده صافیست بکش 68شمارهٔ ۱۷۴: ای عوج زمانه، قد چالاک بکش 69شمارهٔ ۱۷۵: ای صورت و معنی تو را پستی فرض 70شمارهٔ ۱۷۶: پنهان به سیه خانهٔ حرف است نقط 71شمارهٔ ۱۷۷: تا عشق فکند در دلم تاب چو شمع 72شمارهٔ ۱۷۸: آسوده تویی چو سرو و سوسن در باغ 73شمارهٔ ۱۷۹: چون عشق کشید تیغ هیجا ز غلاف 74شمارهٔ ۱۸۰: هرچند نوای آتشین دارد عشق 75شمارهٔ ۱۸۱: صوفی که بود اساس کارش بر زرق 76شمارهٔ ۱۸۲: چون لاله آتشین درین تیره مغاک 77شمارهٔ ۱۸۳: میزان حقیم و امتحان و لَکَ لک 78شمارهٔ ۱۸۴: گر نیست مرا طالع فیروز چه باک 79شمارهٔ ۱۸۵: پختیم به کار خویش سودا، من و دل 80شمارهٔ ۱۸۶: تا عشق تو گشت از ازل روزی دل 81شمارهٔ ۱۸۷: اندوه چو بیش شد گرفتم کم دل 82شمارهٔ ۱۸۸: جمعیت خویش را پریشان کردم 83شمارهٔ ۱۸۹: از کام دل است بس که عریان دستم 84شمارهٔ ۱۹۰: آنم که به ملک نیستی سلطانم 85شمارهٔ ۱۹۱: آنم که ز ذوق نیستی دلشادم 86شمارهٔ ۱۹۲: رخ، تازه به اشک ارغوانی دارم 87شمارهٔ ۱۹۳: یک چند، دل از آز هراسان کردیم 88شمارهٔ ۱۹۴: بشتاب دلا برگ سفر ساز کنیم 89شمارهٔ ۱۹۵: بار خودی افکنم، سبکتاز روم 90شمارهٔ ۱۹۶: داغ غم آن نگار مهوش دارم 91شمارهٔ ۱۹۷: زیبا صنما ز بی قراران توایم 92شمارهٔ ۱۹۸: یارای زبان کو که ثنای تو کنیم 93شمارهٔ ۱۹۹: عشق تو کلیم طور سینای دلم 94شمارهٔ ۲۰۰: جان در سر زلف تابناکی کردم 95شمارهٔ ۲۰۱: حال دل آسوده دلان سوخت دلم 96شمارهٔ ۲۰۲: صوفی برخیز های و هوبی بزنیم 97شمارهٔ ۲۰۳: از ظلمت هستی خود آزاده منم 98شمارهٔ ۲۰۴: چون شمع بود داغ جنون تاج سرم 99شمارهٔ ۲۰۵: ای هوش به می داده، فدای تو شوم 100شمارهٔ ۲۰۶: چل سال کتاب جسم و جان را خواندیم 101شمارهٔ ۲۰۷: زهرم به قدح دهی که می نوش مکن 102شمارهٔ ۲۰۸: از گنج، به مار صلح نتوان کردن 103شمارهٔ ۲۰۹: مقدور نشد ز دامن افشانی من 104شمارهٔ ۲۱۰: تدبیر به کار من چه خواهد کردن 105شمارهٔ ۲۱۱: وبرانی عشق، باشد آباد شدن 106شمارهٔ ۲۱۲: ای بستهٔ آب و گل، چه خواهی کردن 107شمارهٔ ۲۱۳: معنی طلبی، بساط صورت ته کن 108شمارهٔ ۲۱۴: پیش کرمت دست تهی آوردم 109شمارهٔ ۲۱۵: گر قدر به روستا نمی دارندم 110شمارهٔ ۲۱۶: تا کی گل عیش در چمنها جویم 111شمارهٔ ۲۱۷: پرسید ز یار خود، یکی از یاران 112شمارهٔ ۲۱۸: ای رهرو عشق، کاهلی پیشه مکن 113شمارهٔ ۲۱۹: نه قصّهٔ سرسری، نه بازی ست سخن 114شمارهٔ ۲۲۰: آن راحت جان و دل شیدایی من 115شمارهٔ ۲۲۱: ای دیدهٔ زار من چه خواهی کردن 116شمارهٔ ۲۲۲: صوفی، اگرت هوای کشف است و یقین 117شمارهٔ ۲۲۳: یاران عزیز و نور بینایی من 118شمارهٔ ۲۲۴: حق ظاهر و خلق در حجاب افزودن 119شمارهٔ ۲۲۵: آمد سحر آن نگار خونین جگران 120شمارهٔ ۲۲۶: ای گل تو به بویی دل خود شاد مکن 121شمارهٔ ۲۲۷: ای بخت نژند در سیاهی بی تو 122شمارهٔ ۲۲۸: ای خاک وفا رفته به باد از دل تو 123شمارهٔ ۲۲۹: ای در دل هر قطره تمنّا از تو 124شمارهٔ ۲۳۰: ای دُرّ یتیم، دیده دریا از تو 125شمارهٔ ۲۳۱: ای عاشق محزون، دل ناشاد تو کو 126شمارهٔ ۲۳۲: سرّ غم عشق را، ز بیگانه مجو 127شمارهٔ ۲۳۳: غفلت زده ام، خاطر آگاهم ده 128شمارهٔ ۲۳۴: ای صیت بزرگی به جهان افکنده 129شمارهٔ ۲۳۵: ای بندهٔ دهرِ دون نواز گنده 130شمارهٔ ۲۳۶: تا چند حزین اسیر ماتم شده ای 131شمارهٔ ۲۳۷: جانا چه بود که خاطری شاد کنی 132شمارهٔ ۲۳۸: تا ناله، درفش کاویانی نکنی 133شمارهٔ ۲۳۹: آشفتهٔ دور روزگارم ساقی 134شمارهٔ ۲۴۰: رفتند ز بزم، میگساران ساقی 135شمارهٔ ۲۴۱: بشکن قدح سپهر دون ای ساقی 136شمارهٔ ۲۴۲: صحراست ز سبزه، سبزفام ای ساقی 137شمارهٔ ۲۴۳: ای درد، ز مرگ فکر درمان نکنی 138شمارهٔ ۲۴۴: ای دل، ره و رسم عاشقان نگذاری 139شمارهٔ ۲۴۵: ای ناله، خلاف دردکیشان نکنی 140شمارهٔ ۲۴۶: ای دوست چراغ چشم بیدار تویی 141شمارهٔ ۲۴۷: شوق ار به دیارت نرساند نرسی 142شمارهٔ ۲۴۸: هم درد و دوای دل افگار تویی 143شمارهٔ ۲۴۹: ای خامه بسی نکته سرایی کردی 144شمارهٔ ۲۵۰: چون باد صبا، سبک عنانی نکنی 145شمارهٔ ۲۵۱: آلودهٔ زهد کرده ام دامانی 146شمارهٔ ۲۵۲: زاهد، از عشق، دین به افسون نبری 147شمارهٔ ۲۵۳: تا چهره ز اشک ارغوانی نکنی 148شمارهٔ ۲۵۴: امروز دل است، زیر بار عجبی 149شمارهٔ ۲۵۵: از می، لب غنچه گشت گلگون ساقی 150شمارهٔ ۲۵۶: ای آنکه به لافگاه دعوی چستی 151شمارهٔ ۲۵۷: خاموش حزین که گفتنی ها گفتی 152شمارهٔ ۲۵۸: در کعبه حزین ، امیر اسلام شوی 153شمارهٔ ۲۵۹: آنی که به قد ز سرو آزاده تری 154شمارهٔ ۲۶۰: ای آنکه بنفشه زیب نسرین داری 155شمارهٔ ۲۶۱: مهری به لب خود زن اگر مرد مهی 156شمارهٔ ۲۶۲: هر دم ز تو عمر می کَنَد بیخ و بنی 157شمارهٔ ۲۶۳: سرتاسر آفاق، حزین گردیدی 158شمارهٔ ۲۶۴: از عشق فتاده ام به منزلگاهی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ