به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حزین لاهیجی

حزین لاهیجیرباعیاتشمارهٔ ۷۸: گر طالع پست، نارساییها کرد

1900عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر طالع پست، نارساییها کرد

ور اشهب عمر، بادپاییها کرد

رسم عجبی نبود و آیین نوی

گر قحبهٔ دهر، بی وفایی ها کرد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷۷: ابنای زمانه، لولیان آیینند 2شمارهٔ ۷۸: گر طالع پست، نارساییها کرد 3شمارهٔ ۷۹: خورشید رخ تو تا دل افروز نشد 4شمارهٔ ۸۰: اکسیر محبت رخ ما کاهی کرد 5شمارهٔ ۸۱: در هجر تو ناله سینه فرسایی کرد 6شمارهٔ ۸۲: شاخ گل من نظر به خاری نکند 7شمارهٔ ۸۳: دل در غم عشق، کامرانی نکند 8شمارهٔ ۸۴: پیوسته دی و تموز دم سردی کرد 9شمارهٔ ۸۵: یک چند دل از پی تمنا گردید 10شمارهٔ ۸۶: تا بر لب عاشق می گلگون ناید 11شمارهٔ ۸۷: آمد به برم یار و چه زیبا آمد 12شمارهٔ ۸۸: عالی گهران و خوش عیاران رفتند 13شمارهٔ ۸۹: گفتم که به یاد یار خواهی آمد 14شمارهٔ ۹۰: یا رب چه شود گرکرمت یار افتد 15شمارهٔ ۹۱: آن بی خردی که شوم چون زاغ افتد 16شمارهٔ ۹۲: نزدیک بود ز لب هوا بردارد 17شمارهٔ ۹۳: دهرم به شکنج انزوا می دارد 18شمارهٔ ۹۴: گفتم ز غمت غنچهٔ دل وا نشود 19شمارهٔ ۹۵: نظّارهٔ زشت، دیده را میل کشید 20شمارهٔ ۹۶: باطل کیشان بر اهل حق چیر شدند 21شمارهٔ ۹۷: الفاظ و معانی از کلامم نو شد 22شمارهٔ ۹۸: ای آنکه غم تو عیش جاوبد بود 23شمارهٔ ۹۹: آنان که به سودای تو داغ افروزند 24شمارهٔ ۱۰۰: تا چند زمانه فتنه اندوز شود 25شمارهٔ ۱۰۱: عاقل تحصیل علم بیجا چه کند 26شمارهٔ ۱۰۲: تیغم به زبون کشی چو مانوس نبود 27شمارهٔ ۱۰۳: دنیا طلب دنی، به دنیا ارزد 28شمارهٔ ۱۰۴: از عکس رخ تو، گلستان پیدا شد 29شمارهٔ ۱۰۵: در راه طلب، ناله هواخواهی کرد 30شمارهٔ ۱۰۶: با کعبه چه کار اگر معاشی ندهند 31شمارهٔ ۱۰۷: بربندی اگر به خون کمر را چه شود 32شمارهٔ ۱۰۸: در ماتم تو چرا جگر خون نشود 33شمارهٔ ۱۰۹: در عشق، رگ جان گرفتار برند 34شمارهٔ ۱۱۰: این شور نه آن لعل شکرریز فکند 35شمارهٔ ۱۱۱: در ماتم تو شیون دلهاست بلند 36شمارهٔ ۱۱۲: در ماتم تو، ملک و ملک شیون کرد 37شمارهٔ ۱۱۳: دل می بری و خبر نداری که چه شد 38شمارهٔ ۱۱۴: دل در غم هجر، بی قراری هاکرد 39شمارهٔ ۱۱۵: اول نگه تو فتنه انگیز نبود 40شمارهٔ ۱۱۶: آنجا که رسوم ما و من برخیزد 41شمارهٔ ۱۱۷: هر جلوه که آن نرگس عیار کند 42شمارهٔ ۱۱۸: سامانی و ثروتی نشد جمع، چه شد 43شمارهٔ ۱۱۹: شاهنشهی خلق جهان نتوان کرد 44شمارهٔ ۱۲۰: ابر آمد و سینه را به کهسار نهاد 45شمارهٔ ۱۲۱: خنگ تو به کوهِ عالی ارکان ماند 46شمارهٔ ۱۲۲: بلبل به نوای آشنا می نازد 47شمارهٔ ۱۲۳: بر پای بت، از نیاز پیشانی زد 48شمارهٔ ۱۲۴: از گوشهٔ عزلتم جدا نتوان کرد 49شمارهٔ ۱۲۵: غیر از کف خالی که ز ما بر جا ماند 50شمارهٔ ۱۲۶: بر تیره شب من که دل و جان گرید 51شمارهٔ ۱۲۷: عالی گهران، بنده نژادان منند 52شمارهٔ ۱۲۸: در دهر، به مستعار آلوده مگرد 53شمارهٔ ۱۲۹: گر نوح و دعای غرق، این دم می شد 54شمارهٔ ۱۳۰: هرگه سخنی برلب اظهار رسد 55شمارهٔ ۱۳۱: افسرده دمان عهد ما، رشک یخند 56شمارهٔ ۱۳۲: از رهگذر دوست، صبایی نرسید 57شمارهٔ ۱۳۳: زان پیش که دی آفت بستان گردد 58شمارهٔ ۱۳۴: مشکل که دلم را نگهت شاد کند 59شمارهٔ ۱۳۵: دل، بندهٔ عشق است، کفیلی دارد 60شمارهٔ ۱۳۶: تا چند ز اشک بر رخم رنگ آید 61شمارهٔ ۱۳۷: عشق تو سواد دیده را جیحون کرد 62شمارهٔ ۱۳۸: وبرانهٔ هند،کز صفا پاک بود 63شمارهٔ ۱۳۹: کمتر به وصال، قرعهٔ کار افتد 64شمارهٔ ۱۴۰: گلگون سرشک، گرم جولانی کرد 65شمارهٔ ۱۴۱: بی پا و سران که هرزه گردی دارند 66شمارهٔ ۱۴۲: ابنای زمان دُرد و صفا را ندهند 67شمارهٔ ۱۴۳: حسنش، به می از حجاب بیرون آمد 68شمارهٔ ۱۴۴: گردد چو خراب تن، چه غم؟ جان باشد 69شمارهٔ ۱۴۵: جانان چو هوای جلوه ی ناز کند 70شمارهٔ ۱۴۶: حسن تو به یک جلوه گرفتارم کرد 71شمارهٔ ۱۴۷: کی بود که دل بستهٔ زنار نبود 72شمارهٔ ۱۴۸: زین پیش فلک چنین دل آزار نبود 73شمارهٔ ۱۴۹: خوش آن که پیام ارجعی گوش کند 74شمارهٔ ۱۵۰: مستان لقا چو ارجعی گوش کنند 75شمارهٔ ۱۵۱: با شعلهٔ آه، چشم گریان چه کند 76شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 77شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 78شمارهٔ ۱۵۳: در هجر حزین، از غم جانکاه بمیر 79شمارهٔ ۱۵۴: ای دستخوش هزار سودا هشدار 80شمارهٔ ۱۵۵: با سرمه چو شد نرگس عیّار تو یار 81شمارهٔ ۱۵۶: گر جلوهٔ دوست می کند عاشق سیر 82شمارهٔ ۱۵۷: با داغ تو سال و ماه بردیم به سر 83شمارهٔ ۱۵۸: بس بوالعجب است زیر این چرخ اثیر 84شمارهٔ ۱۵۹: ساقی قدحی از می گلفام بیار 85شمارهٔ ۱۶۰: مطرب مگذار دم، نی و چنگ بیار 86شمارهٔ ۱۶۱: ای سوخته جان سپند، یاد تو به خیر 87شمارهٔ ۱۶۲: گر ترک کم و بیش کنی اولی تر 88شمارهٔ ۱۶۳: از خصمی روزگار بی مهر و تمیز 89شمارهٔ ۱۶۴: مردانه حزین از سر دنیا برخیز 90شمارهٔ ۱۶۵: خونم به کرشمه، ای جفاکیش مریز 91شمارهٔ ۱۶۶: در راه خطیری که نشیب است و فراز 92شمارهٔ ۱۶۷: از هند نجس، نجات می خواهم و بس 93شمارهٔ ۱۶۸: از ظلمت هندِ سفله انگیز مترس 94شمارهٔ ۱۶۹: بخرید یکی خواجه، غلامی به هوس 95شمارهٔ ۱۷۰ - رباعی مستزاد: آنی که سر از سجدهٔ ...96شمارهٔ ۱۷۱: این خرقهٔ پر زرق و ردای سالوس 97شمارهٔ ۱۷۲: تا چند به چنگ غم پنهانی خویش 98شمارهٔ ۱۷۳: صوفی برخیز، باده صافیست بکش 99شمارهٔ ۱۷۴: ای عوج زمانه، قد چالاک بکش 100شمارهٔ ۱۷۵: ای صورت و معنی تو را پستی فرض 101شمارهٔ ۱۷۶: پنهان به سیه خانهٔ حرف است نقط 102شمارهٔ ۱۷۷: تا عشق فکند در دلم تاب چو شمع 103شمارهٔ ۱۷۸: آسوده تویی چو سرو و سوسن در باغ 104شمارهٔ ۱۷۹: چون عشق کشید تیغ هیجا ز غلاف 105شمارهٔ ۱۸۰: هرچند نوای آتشین دارد عشق 106شمارهٔ ۱۸۱: صوفی که بود اساس کارش بر زرق 107شمارهٔ ۱۸۲: چون لاله آتشین درین تیره مغاک 108شمارهٔ ۱۸۳: میزان حقیم و امتحان و لَکَ لک 109شمارهٔ ۱۸۴: گر نیست مرا طالع فیروز چه باک 110شمارهٔ ۱۸۵: پختیم به کار خویش سودا، من و دل 111شمارهٔ ۱۸۶: تا عشق تو گشت از ازل روزی دل 112شمارهٔ ۱۸۷: اندوه چو بیش شد گرفتم کم دل 113شمارهٔ ۱۸۸: جمعیت خویش را پریشان کردم 114شمارهٔ ۱۸۹: از کام دل است بس که عریان دستم 115شمارهٔ ۱۹۰: آنم که به ملک نیستی سلطانم 116شمارهٔ ۱۹۱: آنم که ز ذوق نیستی دلشادم 117شمارهٔ ۱۹۲: رخ، تازه به اشک ارغوانی دارم 118شمارهٔ ۱۹۳: یک چند، دل از آز هراسان کردیم 119شمارهٔ ۱۹۴: بشتاب دلا برگ سفر ساز کنیم 120شمارهٔ ۱۹۵: بار خودی افکنم، سبکتاز روم 121شمارهٔ ۱۹۶: داغ غم آن نگار مهوش دارم 122شمارهٔ ۱۹۷: زیبا صنما ز بی قراران توایم 123شمارهٔ ۱۹۸: یارای زبان کو که ثنای تو کنیم 124شمارهٔ ۱۹۹: عشق تو کلیم طور سینای دلم 125شمارهٔ ۲۰۰: جان در سر زلف تابناکی کردم 126شمارهٔ ۲۰۱: حال دل آسوده دلان سوخت دلم 127شمارهٔ ۲۰۲: صوفی برخیز های و هوبی بزنیم 128شمارهٔ ۲۰۳: از ظلمت هستی خود آزاده منم 129شمارهٔ ۲۰۴: چون شمع بود داغ جنون تاج سرم 130شمارهٔ ۲۰۵: ای هوش به می داده، فدای تو شوم 131شمارهٔ ۲۰۶: چل سال کتاب جسم و جان را خواندیم 132شمارهٔ ۲۰۷: زهرم به قدح دهی که می نوش مکن 133شمارهٔ ۲۰۸: از گنج، به مار صلح نتوان کردن 134شمارهٔ ۲۰۹: مقدور نشد ز دامن افشانی من 135شمارهٔ ۲۱۰: تدبیر به کار من چه خواهد کردن 136شمارهٔ ۲۱۱: وبرانی عشق، باشد آباد شدن 137شمارهٔ ۲۱۲: ای بستهٔ آب و گل، چه خواهی کردن 138شمارهٔ ۲۱۳: معنی طلبی، بساط صورت ته کن 139شمارهٔ ۲۱۴: پیش کرمت دست تهی آوردم 140شمارهٔ ۲۱۵: گر قدر به روستا نمی دارندم 141شمارهٔ ۲۱۶: تا کی گل عیش در چمنها جویم 142شمارهٔ ۲۱۷: پرسید ز یار خود، یکی از یاران 143شمارهٔ ۲۱۸: ای رهرو عشق، کاهلی پیشه مکن 144شمارهٔ ۲۱۹: نه قصّهٔ سرسری، نه بازی ست سخن 145شمارهٔ ۲۲۰: آن راحت جان و دل شیدایی من 146شمارهٔ ۲۲۱: ای دیدهٔ زار من چه خواهی کردن 147شمارهٔ ۲۲۲: صوفی، اگرت هوای کشف است و یقین 148شمارهٔ ۲۲۳: یاران عزیز و نور بینایی من 149شمارهٔ ۲۲۴: حق ظاهر و خلق در حجاب افزودن 150شمارهٔ ۲۲۵: آمد سحر آن نگار خونین جگران 151شمارهٔ ۲۲۶: ای گل تو به بویی دل خود شاد مکن 152شمارهٔ ۲۲۷: ای بخت نژند در سیاهی بی تو 153شمارهٔ ۲۲۸: ای خاک وفا رفته به باد از دل تو 154شمارهٔ ۲۲۹: ای در دل هر قطره تمنّا از تو 155شمارهٔ ۲۳۰: ای دُرّ یتیم، دیده دریا از تو 156شمارهٔ ۲۳۱: ای عاشق محزون، دل ناشاد تو کو 157شمارهٔ ۲۳۲: سرّ غم عشق را، ز بیگانه مجو 158شمارهٔ ۲۳۳: غفلت زده ام، خاطر آگاهم ده 159شمارهٔ ۲۳۴: ای صیت بزرگی به جهان افکنده 160شمارهٔ ۲۳۵: ای بندهٔ دهرِ دون نواز گنده 161شمارهٔ ۲۳۶: تا چند حزین اسیر ماتم شده ای 162شمارهٔ ۲۳۷: جانا چه بود که خاطری شاد کنی 163شمارهٔ ۲۳۸: تا ناله، درفش کاویانی نکنی 164شمارهٔ ۲۳۹: آشفتهٔ دور روزگارم ساقی 165شمارهٔ ۲۴۰: رفتند ز بزم، میگساران ساقی 166شمارهٔ ۲۴۱: بشکن قدح سپهر دون ای ساقی 167شمارهٔ ۲۴۲: صحراست ز سبزه، سبزفام ای ساقی 168شمارهٔ ۲۴۳: ای درد، ز مرگ فکر درمان نکنی 169شمارهٔ ۲۴۴: ای دل، ره و رسم عاشقان نگذاری 170شمارهٔ ۲۴۵: ای ناله، خلاف دردکیشان نکنی 171شمارهٔ ۲۴۶: ای دوست چراغ چشم بیدار تویی 172شمارهٔ ۲۴۷: شوق ار به دیارت نرساند نرسی 173شمارهٔ ۲۴۸: هم درد و دوای دل افگار تویی 174شمارهٔ ۲۴۹: ای خامه بسی نکته سرایی کردی 175شمارهٔ ۲۵۰: چون باد صبا، سبک عنانی نکنی 176شمارهٔ ۲۵۱: آلودهٔ زهد کرده ام دامانی 177شمارهٔ ۲۵۲: زاهد، از عشق، دین به افسون نبری 178شمارهٔ ۲۵۳: تا چهره ز اشک ارغوانی نکنی 179شمارهٔ ۲۵۴: امروز دل است، زیر بار عجبی 180شمارهٔ ۲۵۵: از می، لب غنچه گشت گلگون ساقی 181شمارهٔ ۲۵۶: ای آنکه به لافگاه دعوی چستی 182شمارهٔ ۲۵۷: خاموش حزین که گفتنی ها گفتی 183شمارهٔ ۲۵۸: در کعبه حزین ، امیر اسلام شوی 184شمارهٔ ۲۵۹: آنی که به قد ز سرو آزاده تری 185شمارهٔ ۲۶۰: ای آنکه بنفشه زیب نسرین داری 186شمارهٔ ۲۶۱: مهری به لب خود زن اگر مرد مهی 187شمارهٔ ۲۶۲: هر دم ز تو عمر می کَنَد بیخ و بنی 188شمارهٔ ۲۶۳: سرتاسر آفاق، حزین گردیدی 189شمارهٔ ۲۶۴: از عشق فتاده ام به منزلگاهی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ