به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حزین لاهیجی

حزین لاهیجیرباعیاتشمارهٔ ۷۴: بلبل سر کرد ناله هنگام صبوح

2260عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بلبل سر کرد ناله هنگام صبوح

پیمانه گرفت لاله هنگام صبوح

احوال خمار شب به ساقی گفتم

پر کرد مرا پیاله هنگام صبوح

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷۳: اندوه جهان و شادمانی همه هیچ 2شمارهٔ ۷۴: بلبل سر کرد ناله هنگام صبوح 3شمارهٔ ۷۵: در دهر دنی که هست شیرینش تلخ 4شمارهٔ ۷۶: با تنگدلی حوصلهٔ ماست فراخ 5شمارهٔ ۷۷: ابنای زمانه، لولیان آیینند 6شمارهٔ ۷۸: گر طالع پست، نارساییها کرد 7شمارهٔ ۷۹: خورشید رخ تو تا دل افروز نشد 8شمارهٔ ۸۰: اکسیر محبت رخ ما کاهی کرد 9شمارهٔ ۸۱: در هجر تو ناله سینه فرسایی کرد 10شمارهٔ ۸۲: شاخ گل من نظر به خاری نکند 11شمارهٔ ۸۳: دل در غم عشق، کامرانی نکند 12شمارهٔ ۸۴: پیوسته دی و تموز دم سردی کرد 13شمارهٔ ۸۵: یک چند دل از پی تمنا گردید 14شمارهٔ ۸۶: تا بر لب عاشق می گلگون ناید 15شمارهٔ ۸۷: آمد به برم یار و چه زیبا آمد 16شمارهٔ ۸۸: عالی گهران و خوش عیاران رفتند 17شمارهٔ ۸۹: گفتم که به یاد یار خواهی آمد 18شمارهٔ ۹۰: یا رب چه شود گرکرمت یار افتد 19شمارهٔ ۹۱: آن بی خردی که شوم چون زاغ افتد 20شمارهٔ ۹۲: نزدیک بود ز لب هوا بردارد 21شمارهٔ ۹۳: دهرم به شکنج انزوا می دارد 22شمارهٔ ۹۴: گفتم ز غمت غنچهٔ دل وا نشود 23شمارهٔ ۹۵: نظّارهٔ زشت، دیده را میل کشید 24شمارهٔ ۹۶: باطل کیشان بر اهل حق چیر شدند 25شمارهٔ ۹۷: الفاظ و معانی از کلامم نو شد 26شمارهٔ ۹۸: ای آنکه غم تو عیش جاوبد بود 27شمارهٔ ۹۹: آنان که به سودای تو داغ افروزند 28شمارهٔ ۱۰۰: تا چند زمانه فتنه اندوز شود 29شمارهٔ ۱۰۱: عاقل تحصیل علم بیجا چه کند 30شمارهٔ ۱۰۲: تیغم به زبون کشی چو مانوس نبود 31شمارهٔ ۱۰۳: دنیا طلب دنی، به دنیا ارزد 32شمارهٔ ۱۰۴: از عکس رخ تو، گلستان پیدا شد 33شمارهٔ ۱۰۵: در راه طلب، ناله هواخواهی کرد 34شمارهٔ ۱۰۶: با کعبه چه کار اگر معاشی ندهند 35شمارهٔ ۱۰۷: بربندی اگر به خون کمر را چه شود 36شمارهٔ ۱۰۸: در ماتم تو چرا جگر خون نشود 37شمارهٔ ۱۰۹: در عشق، رگ جان گرفتار برند 38شمارهٔ ۱۱۰: این شور نه آن لعل شکرریز فکند 39شمارهٔ ۱۱۱: در ماتم تو شیون دلهاست بلند 40شمارهٔ ۱۱۲: در ماتم تو، ملک و ملک شیون کرد 41شمارهٔ ۱۱۳: دل می بری و خبر نداری که چه شد 42شمارهٔ ۱۱۴: دل در غم هجر، بی قراری هاکرد 43شمارهٔ ۱۱۵: اول نگه تو فتنه انگیز نبود 44شمارهٔ ۱۱۶: آنجا که رسوم ما و من برخیزد 45شمارهٔ ۱۱۷: هر جلوه که آن نرگس عیار کند 46شمارهٔ ۱۱۸: سامانی و ثروتی نشد جمع، چه شد 47شمارهٔ ۱۱۹: شاهنشهی خلق جهان نتوان کرد 48شمارهٔ ۱۲۰: ابر آمد و سینه را به کهسار نهاد 49شمارهٔ ۱۲۱: خنگ تو به کوهِ عالی ارکان ماند 50شمارهٔ ۱۲۲: بلبل به نوای آشنا می نازد 51شمارهٔ ۱۲۳: بر پای بت، از نیاز پیشانی زد 52شمارهٔ ۱۲۴: از گوشهٔ عزلتم جدا نتوان کرد 53شمارهٔ ۱۲۵: غیر از کف خالی که ز ما بر جا ماند 54شمارهٔ ۱۲۶: بر تیره شب من که دل و جان گرید 55شمارهٔ ۱۲۷: عالی گهران، بنده نژادان منند 56شمارهٔ ۱۲۸: در دهر، به مستعار آلوده مگرد 57شمارهٔ ۱۲۹: گر نوح و دعای غرق، این دم می شد 58شمارهٔ ۱۳۰: هرگه سخنی برلب اظهار رسد 59شمارهٔ ۱۳۱: افسرده دمان عهد ما، رشک یخند 60شمارهٔ ۱۳۲: از رهگذر دوست، صبایی نرسید 61شمارهٔ ۱۳۳: زان پیش که دی آفت بستان گردد 62شمارهٔ ۱۳۴: مشکل که دلم را نگهت شاد کند 63شمارهٔ ۱۳۵: دل، بندهٔ عشق است، کفیلی دارد 64شمارهٔ ۱۳۶: تا چند ز اشک بر رخم رنگ آید 65شمارهٔ ۱۳۷: عشق تو سواد دیده را جیحون کرد 66شمارهٔ ۱۳۸: وبرانهٔ هند،کز صفا پاک بود 67شمارهٔ ۱۳۹: کمتر به وصال، قرعهٔ کار افتد 68شمارهٔ ۱۴۰: گلگون سرشک، گرم جولانی کرد 69شمارهٔ ۱۴۱: بی پا و سران که هرزه گردی دارند 70شمارهٔ ۱۴۲: ابنای زمان دُرد و صفا را ندهند 71شمارهٔ ۱۴۳: حسنش، به می از حجاب بیرون آمد 72شمارهٔ ۱۴۴: گردد چو خراب تن، چه غم؟ جان باشد 73شمارهٔ ۱۴۵: جانان چو هوای جلوه ی ناز کند 74شمارهٔ ۱۴۶: حسن تو به یک جلوه گرفتارم کرد 75شمارهٔ ۱۴۷: کی بود که دل بستهٔ زنار نبود 76شمارهٔ ۱۴۸: زین پیش فلک چنین دل آزار نبود 77شمارهٔ ۱۴۹: خوش آن که پیام ارجعی گوش کند 78شمارهٔ ۱۵۰: مستان لقا چو ارجعی گوش کنند 79شمارهٔ ۱۵۱: با شعلهٔ آه، چشم گریان چه کند 80شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 81شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 82شمارهٔ ۱۵۳: در هجر حزین، از غم جانکاه بمیر 83شمارهٔ ۱۵۴: ای دستخوش هزار سودا هشدار 84شمارهٔ ۱۵۵: با سرمه چو شد نرگس عیّار تو یار 85شمارهٔ ۱۵۶: گر جلوهٔ دوست می کند عاشق سیر 86شمارهٔ ۱۵۷: با داغ تو سال و ماه بردیم به سر 87شمارهٔ ۱۵۸: بس بوالعجب است زیر این چرخ اثیر 88شمارهٔ ۱۵۹: ساقی قدحی از می گلفام بیار 89شمارهٔ ۱۶۰: مطرب مگذار دم، نی و چنگ بیار 90شمارهٔ ۱۶۱: ای سوخته جان سپند، یاد تو به خیر 91شمارهٔ ۱۶۲: گر ترک کم و بیش کنی اولی تر 92شمارهٔ ۱۶۳: از خصمی روزگار بی مهر و تمیز 93شمارهٔ ۱۶۴: مردانه حزین از سر دنیا برخیز 94شمارهٔ ۱۶۵: خونم به کرشمه، ای جفاکیش مریز 95شمارهٔ ۱۶۶: در راه خطیری که نشیب است و فراز 96شمارهٔ ۱۶۷: از هند نجس، نجات می خواهم و بس 97شمارهٔ ۱۶۸: از ظلمت هندِ سفله انگیز مترس 98شمارهٔ ۱۶۹: بخرید یکی خواجه، غلامی به هوس 99شمارهٔ ۱۷۰ - رباعی مستزاد: آنی که سر از سجدهٔ ...100شمارهٔ ۱۷۱: این خرقهٔ پر زرق و ردای سالوس 101شمارهٔ ۱۷۲: تا چند به چنگ غم پنهانی خویش 102شمارهٔ ۱۷۳: صوفی برخیز، باده صافیست بکش 103شمارهٔ ۱۷۴: ای عوج زمانه، قد چالاک بکش 104شمارهٔ ۱۷۵: ای صورت و معنی تو را پستی فرض 105شمارهٔ ۱۷۶: پنهان به سیه خانهٔ حرف است نقط 106شمارهٔ ۱۷۷: تا عشق فکند در دلم تاب چو شمع 107شمارهٔ ۱۷۸: آسوده تویی چو سرو و سوسن در باغ 108شمارهٔ ۱۷۹: چون عشق کشید تیغ هیجا ز غلاف 109شمارهٔ ۱۸۰: هرچند نوای آتشین دارد عشق 110شمارهٔ ۱۸۱: صوفی که بود اساس کارش بر زرق 111شمارهٔ ۱۸۲: چون لاله آتشین درین تیره مغاک 112شمارهٔ ۱۸۳: میزان حقیم و امتحان و لَکَ لک 113شمارهٔ ۱۸۴: گر نیست مرا طالع فیروز چه باک 114شمارهٔ ۱۸۵: پختیم به کار خویش سودا، من و دل 115شمارهٔ ۱۸۶: تا عشق تو گشت از ازل روزی دل 116شمارهٔ ۱۸۷: اندوه چو بیش شد گرفتم کم دل 117شمارهٔ ۱۸۸: جمعیت خویش را پریشان کردم 118شمارهٔ ۱۸۹: از کام دل است بس که عریان دستم 119شمارهٔ ۱۹۰: آنم که به ملک نیستی سلطانم 120شمارهٔ ۱۹۱: آنم که ز ذوق نیستی دلشادم 121شمارهٔ ۱۹۲: رخ، تازه به اشک ارغوانی دارم 122شمارهٔ ۱۹۳: یک چند، دل از آز هراسان کردیم 123شمارهٔ ۱۹۴: بشتاب دلا برگ سفر ساز کنیم 124شمارهٔ ۱۹۵: بار خودی افکنم، سبکتاز روم 125شمارهٔ ۱۹۶: داغ غم آن نگار مهوش دارم 126شمارهٔ ۱۹۷: زیبا صنما ز بی قراران توایم 127شمارهٔ ۱۹۸: یارای زبان کو که ثنای تو کنیم 128شمارهٔ ۱۹۹: عشق تو کلیم طور سینای دلم 129شمارهٔ ۲۰۰: جان در سر زلف تابناکی کردم 130شمارهٔ ۲۰۱: حال دل آسوده دلان سوخت دلم 131شمارهٔ ۲۰۲: صوفی برخیز های و هوبی بزنیم 132شمارهٔ ۲۰۳: از ظلمت هستی خود آزاده منم 133شمارهٔ ۲۰۴: چون شمع بود داغ جنون تاج سرم 134شمارهٔ ۲۰۵: ای هوش به می داده، فدای تو شوم 135شمارهٔ ۲۰۶: چل سال کتاب جسم و جان را خواندیم 136شمارهٔ ۲۰۷: زهرم به قدح دهی که می نوش مکن 137شمارهٔ ۲۰۸: از گنج، به مار صلح نتوان کردن 138شمارهٔ ۲۰۹: مقدور نشد ز دامن افشانی من 139شمارهٔ ۲۱۰: تدبیر به کار من چه خواهد کردن 140شمارهٔ ۲۱۱: وبرانی عشق، باشد آباد شدن 141شمارهٔ ۲۱۲: ای بستهٔ آب و گل، چه خواهی کردن 142شمارهٔ ۲۱۳: معنی طلبی، بساط صورت ته کن 143شمارهٔ ۲۱۴: پیش کرمت دست تهی آوردم 144شمارهٔ ۲۱۵: گر قدر به روستا نمی دارندم 145شمارهٔ ۲۱۶: تا کی گل عیش در چمنها جویم 146شمارهٔ ۲۱۷: پرسید ز یار خود، یکی از یاران 147شمارهٔ ۲۱۸: ای رهرو عشق، کاهلی پیشه مکن 148شمارهٔ ۲۱۹: نه قصّهٔ سرسری، نه بازی ست سخن 149شمارهٔ ۲۲۰: آن راحت جان و دل شیدایی من 150شمارهٔ ۲۲۱: ای دیدهٔ زار من چه خواهی کردن 151شمارهٔ ۲۲۲: صوفی، اگرت هوای کشف است و یقین 152شمارهٔ ۲۲۳: یاران عزیز و نور بینایی من 153شمارهٔ ۲۲۴: حق ظاهر و خلق در حجاب افزودن 154شمارهٔ ۲۲۵: آمد سحر آن نگار خونین جگران 155شمارهٔ ۲۲۶: ای گل تو به بویی دل خود شاد مکن 156شمارهٔ ۲۲۷: ای بخت نژند در سیاهی بی تو 157شمارهٔ ۲۲۸: ای خاک وفا رفته به باد از دل تو 158شمارهٔ ۲۲۹: ای در دل هر قطره تمنّا از تو 159شمارهٔ ۲۳۰: ای دُرّ یتیم، دیده دریا از تو 160شمارهٔ ۲۳۱: ای عاشق محزون، دل ناشاد تو کو 161شمارهٔ ۲۳۲: سرّ غم عشق را، ز بیگانه مجو 162شمارهٔ ۲۳۳: غفلت زده ام، خاطر آگاهم ده 163شمارهٔ ۲۳۴: ای صیت بزرگی به جهان افکنده 164شمارهٔ ۲۳۵: ای بندهٔ دهرِ دون نواز گنده 165شمارهٔ ۲۳۶: تا چند حزین اسیر ماتم شده ای 166شمارهٔ ۲۳۷: جانا چه بود که خاطری شاد کنی 167شمارهٔ ۲۳۸: تا ناله، درفش کاویانی نکنی 168شمارهٔ ۲۳۹: آشفتهٔ دور روزگارم ساقی 169شمارهٔ ۲۴۰: رفتند ز بزم، میگساران ساقی 170شمارهٔ ۲۴۱: بشکن قدح سپهر دون ای ساقی 171شمارهٔ ۲۴۲: صحراست ز سبزه، سبزفام ای ساقی 172شمارهٔ ۲۴۳: ای درد، ز مرگ فکر درمان نکنی 173شمارهٔ ۲۴۴: ای دل، ره و رسم عاشقان نگذاری 174شمارهٔ ۲۴۵: ای ناله، خلاف دردکیشان نکنی 175شمارهٔ ۲۴۶: ای دوست چراغ چشم بیدار تویی 176شمارهٔ ۲۴۷: شوق ار به دیارت نرساند نرسی 177شمارهٔ ۲۴۸: هم درد و دوای دل افگار تویی 178شمارهٔ ۲۴۹: ای خامه بسی نکته سرایی کردی 179شمارهٔ ۲۵۰: چون باد صبا، سبک عنانی نکنی 180شمارهٔ ۲۵۱: آلودهٔ زهد کرده ام دامانی 181شمارهٔ ۲۵۲: زاهد، از عشق، دین به افسون نبری 182شمارهٔ ۲۵۳: تا چهره ز اشک ارغوانی نکنی 183شمارهٔ ۲۵۴: امروز دل است، زیر بار عجبی 184شمارهٔ ۲۵۵: از می، لب غنچه گشت گلگون ساقی 185شمارهٔ ۲۵۶: ای آنکه به لافگاه دعوی چستی 186شمارهٔ ۲۵۷: خاموش حزین که گفتنی ها گفتی 187شمارهٔ ۲۵۸: در کعبه حزین ، امیر اسلام شوی 188شمارهٔ ۲۵۹: آنی که به قد ز سرو آزاده تری 189شمارهٔ ۲۶۰: ای آنکه بنفشه زیب نسرین داری 190شمارهٔ ۲۶۱: مهری به لب خود زن اگر مرد مهی 191شمارهٔ ۲۶۲: هر دم ز تو عمر می کَنَد بیخ و بنی 192شمارهٔ ۲۶۳: سرتاسر آفاق، حزین گردیدی 193شمارهٔ ۲۶۴: از عشق فتاده ام به منزلگاهی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ