به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حزین لاهیجی

حزین لاهیجیرباعیاتشمارهٔ ۳: لعلت به فسون نبرد از دل تب و تاب

2030عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

لعلت به فسون نبرد از دل تب و تاب

گر شکّر لطف داد و گر زهر عتاب

القصه که در عشق جگرسوز چو شمع

از آه در آتشیم و از اشک در آب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲: ای چشم و چراغ دل غم دیدهٔ ما 2شمارهٔ ۳: لعلت به فسون نبرد از دل تب و تاب 3شمارهٔ ۴: کردی دلم از حسن گلوسوز کباب 4شمارهٔ ۵: در دیدهٔ هر که شق کند پردهٔ خواب 5شمارهٔ ۶: ای مطرب عاشقان نوای تو کجاست 6شمارهٔ ۷: سرمایه دهر، خاک بیزی ست،که هست 7شمارهٔ ۸: در کار زمانه هر که بیکارتر است 8شمارهٔ ۹: هر چند که ما رهرو و دنیا راه است 9شمارهٔ ۱۰: اوضاع زمانه لایق دیدن نیست 10شمارهٔ ۱۱: نوبت ز کیان به ماکیان افتاده ست 11شمارهٔ ۱۲: در محفل آسمان سُها و خور هست 12شمارهٔ ۱۳: خویی مه و مهر را به دلداری نیست 13شمارهٔ ۱۴: دانم که به جز خدای قهّاری نیست 14شمارهٔ ۱۵: آن را که نصیب از خرد ادراک است 15شمارهٔ ۱۶: خورشید، علم به کوهساران زد و رفت 16شمارهٔ ۱۷: هر چند که خصمی سپهر از جهل است 17شمارهٔ ۱۸: از عمر عزیز رفته افزون از شصت 18شمارهٔ ۱۹: دل گم شده است، سینه پردازی هست 19شمارهٔ ۲۰: از دیده به دیده، ناوک اندازی هست 20شمارهٔ ۲۱: امّید گداست، تا در بازی هست 21شمارهٔ ۲۲: داغی که بکاود سر پرشور کجاست 22شمارهٔ ۲۳: صد وادی بیکرانه درگوشه ی ماست 23شمارهٔ ۲۴: ای شاخ امید، برگ و بار تو کجاست 24شمارهٔ ۲۵: آلوده ی کام دل مشو، کام آن است 25شمارهٔ ۲۶: آن غنچه که نشکفد به گلشن لب ماست 26شمارهٔ ۲۷: از داغ فراق سینه ام جوشان است 27شمارهٔ ۲۸: ازگریهٔ من دیدهٔ اختر شور است 28شمارهٔ ۲۹: عشق است سلیمان و دل انگشتر اوست 29شمارهٔ ۳۰: هر چند سپهر فکرم اختربار است 30شمارهٔ ۳۱: ای ساقی عاشقان، می ناب کجاست 31شمارهٔ ۳۲: عهدیست که آشنا و بیگانه یکیست 32شمارهٔ ۳۳: ساقی، قدحی که دور گلزار گذشت 33شمارهٔ ۳۴: عشق است که درد من و درمان من است 34شمارهٔ ۳۵: افسانهٔ عشق، راز پنهان من است 35شمارهٔ ۳۶: یار است که در ظلمت امکان شمع است 36شمارهٔ ۳۷: این کوچهٔ عمر، وحشت افزا راهی ست 37شمارهٔ ۳۸: غمنامهٔ ما خواند و جوابی ننوشت 38شمارهٔ ۳۹: افسوس که درد عشق و درمان هم نیست 39شمارهٔ ۴۰: هستی بزمی ست، انجمن سازی هست 40شمارهٔ ۴۱: یار آینه حسن دلارای خود است 41شمارهٔ ۴۲: آن را که رسوم عشقبازی اصل است 42شمارهٔ ۴۳: داغم به دل از دو گوهر نایاب است 43شمارهٔ ۴۴: از حرف وداع، دیده جیحون شد و رفت 44شمارهٔ ۴۵: بی ضامن و رهن، وام می باید، نیست 45شمارهٔ ۴۶: هند است و جهان به کام می باید اوا ...46شمارهٔ ۴۷: در هند اگر کسی نرنجد از راست 47شمارهٔ ۴۸: دل خوش نکند نالهٔ زاری که مراست 48شمارهٔ ۴۹: دیدیم، سواد هند حیرت زار است 49شمارهٔ ۵۰: در زیر فلک نالهٔ ما بی اثر است 50شمارهٔ ۵۱: دردانهٔ دریای حقیقت درد است 51شمارهٔ ۵۲: ای سینه بنال، ناله کار من و توست 52شمارهٔ ۵۳: ساقی، رگ ابر آبداری برخاست 53شمارهٔ ۵۴: ای تیره شب فراق، پایان وقت است 54شمارهٔ ۵۵: با ما زاهد، خیال خامت عبث است 55شمارهٔ ۵۶: دردا که دری نسفته می باید رفت 56شمارهٔ ۵۷: ما را لب لعل فام می باید، نیست 57شمارهٔ ۵۸: از روی تو شمع سان نگاهم همه سوخت 58شمارهٔ ۵۹: از صومعه تا میکده، پر راهی نیست 59شمارهٔ ۶۰: از خصمی مردمان مرا حال نکوست 60شمارهٔ ۶۱: آن دیده، که بازاری عشاقش خوست 61شمارهٔ ۶۲: دیوانه دلم، یارِِ دل آسایی نیست 62شمارهٔ ۶۳: مردی که میان دردمندان فرد است 63شمارهٔ ۶۴: دلبر بسیار و دل نگهدار کم است 64شمارهٔ ۶۵: دانی که به من در غمت آیا چه گذشت 65شمارهٔ ۶۶: دوران به نشاط و غم صلایی زد و رفت 66شمارهٔ ۶۷: دیشب طربی بر دل غمناکم ریخت 67شمارهٔ ۶۸: بسته ست زبانم و بیان در سیر است 68شمارهٔ ۶۹: از حوصلهٔ صبر، غمت بیرون است 69شمارهٔ ۷۰: هرحند که حسن و عشق، مستور به است 70شمارهٔ ۷۱: گر خاک شوی، در ره دلدار خوش است 71شمارهٔ ۷۲: دم سردی زاهدان کافورمزاج 72شمارهٔ ۷۳: اندوه جهان و شادمانی همه هیچ 73شمارهٔ ۷۴: بلبل سر کرد ناله هنگام صبوح 74شمارهٔ ۷۵: در دهر دنی که هست شیرینش تلخ 75شمارهٔ ۷۶: با تنگدلی حوصلهٔ ماست فراخ 76شمارهٔ ۷۷: ابنای زمانه، لولیان آیینند 77شمارهٔ ۷۸: گر طالع پست، نارساییها کرد 78شمارهٔ ۷۹: خورشید رخ تو تا دل افروز نشد 79شمارهٔ ۸۰: اکسیر محبت رخ ما کاهی کرد 80شمارهٔ ۸۱: در هجر تو ناله سینه فرسایی کرد 81شمارهٔ ۸۲: شاخ گل من نظر به خاری نکند 82شمارهٔ ۸۳: دل در غم عشق، کامرانی نکند 83شمارهٔ ۸۴: پیوسته دی و تموز دم سردی کرد 84شمارهٔ ۸۵: یک چند دل از پی تمنا گردید 85شمارهٔ ۸۶: تا بر لب عاشق می گلگون ناید 86شمارهٔ ۸۷: آمد به برم یار و چه زیبا آمد 87شمارهٔ ۸۸: عالی گهران و خوش عیاران رفتند 88شمارهٔ ۸۹: گفتم که به یاد یار خواهی آمد 89شمارهٔ ۹۰: یا رب چه شود گرکرمت یار افتد 90شمارهٔ ۹۱: آن بی خردی که شوم چون زاغ افتد 91شمارهٔ ۹۲: نزدیک بود ز لب هوا بردارد 92شمارهٔ ۹۳: دهرم به شکنج انزوا می دارد 93شمارهٔ ۹۴: گفتم ز غمت غنچهٔ دل وا نشود 94شمارهٔ ۹۵: نظّارهٔ زشت، دیده را میل کشید 95شمارهٔ ۹۶: باطل کیشان بر اهل حق چیر شدند 96شمارهٔ ۹۷: الفاظ و معانی از کلامم نو شد 97شمارهٔ ۹۸: ای آنکه غم تو عیش جاوبد بود 98شمارهٔ ۹۹: آنان که به سودای تو داغ افروزند 99شمارهٔ ۱۰۰: تا چند زمانه فتنه اندوز شود 100شمارهٔ ۱۰۱: عاقل تحصیل علم بیجا چه کند 101شمارهٔ ۱۰۲: تیغم به زبون کشی چو مانوس نبود 102شمارهٔ ۱۰۳: دنیا طلب دنی، به دنیا ارزد 103شمارهٔ ۱۰۴: از عکس رخ تو، گلستان پیدا شد 104شمارهٔ ۱۰۵: در راه طلب، ناله هواخواهی کرد 105شمارهٔ ۱۰۶: با کعبه چه کار اگر معاشی ندهند 106شمارهٔ ۱۰۷: بربندی اگر به خون کمر را چه شود 107شمارهٔ ۱۰۸: در ماتم تو چرا جگر خون نشود 108شمارهٔ ۱۰۹: در عشق، رگ جان گرفتار برند 109شمارهٔ ۱۱۰: این شور نه آن لعل شکرریز فکند 110شمارهٔ ۱۱۱: در ماتم تو شیون دلهاست بلند 111شمارهٔ ۱۱۲: در ماتم تو، ملک و ملک شیون کرد 112شمارهٔ ۱۱۳: دل می بری و خبر نداری که چه شد 113شمارهٔ ۱۱۴: دل در غم هجر، بی قراری هاکرد 114شمارهٔ ۱۱۵: اول نگه تو فتنه انگیز نبود 115شمارهٔ ۱۱۶: آنجا که رسوم ما و من برخیزد 116شمارهٔ ۱۱۷: هر جلوه که آن نرگس عیار کند 117شمارهٔ ۱۱۸: سامانی و ثروتی نشد جمع، چه شد 118شمارهٔ ۱۱۹: شاهنشهی خلق جهان نتوان کرد 119شمارهٔ ۱۲۰: ابر آمد و سینه را به کهسار نهاد 120شمارهٔ ۱۲۱: خنگ تو به کوهِ عالی ارکان ماند 121شمارهٔ ۱۲۲: بلبل به نوای آشنا می نازد 122شمارهٔ ۱۲۳: بر پای بت، از نیاز پیشانی زد 123شمارهٔ ۱۲۴: از گوشهٔ عزلتم جدا نتوان کرد 124شمارهٔ ۱۲۵: غیر از کف خالی که ز ما بر جا ماند 125شمارهٔ ۱۲۶: بر تیره شب من که دل و جان گرید 126شمارهٔ ۱۲۷: عالی گهران، بنده نژادان منند 127شمارهٔ ۱۲۸: در دهر، به مستعار آلوده مگرد 128شمارهٔ ۱۲۹: گر نوح و دعای غرق، این دم می شد 129شمارهٔ ۱۳۰: هرگه سخنی برلب اظهار رسد 130شمارهٔ ۱۳۱: افسرده دمان عهد ما، رشک یخند 131شمارهٔ ۱۳۲: از رهگذر دوست، صبایی نرسید 132شمارهٔ ۱۳۳: زان پیش که دی آفت بستان گردد 133شمارهٔ ۱۳۴: مشکل که دلم را نگهت شاد کند 134شمارهٔ ۱۳۵: دل، بندهٔ عشق است، کفیلی دارد 135شمارهٔ ۱۳۶: تا چند ز اشک بر رخم رنگ آید 136شمارهٔ ۱۳۷: عشق تو سواد دیده را جیحون کرد 137شمارهٔ ۱۳۸: وبرانهٔ هند،کز صفا پاک بود 138شمارهٔ ۱۳۹: کمتر به وصال، قرعهٔ کار افتد 139شمارهٔ ۱۴۰: گلگون سرشک، گرم جولانی کرد 140شمارهٔ ۱۴۱: بی پا و سران که هرزه گردی دارند 141شمارهٔ ۱۴۲: ابنای زمان دُرد و صفا را ندهند 142شمارهٔ ۱۴۳: حسنش، به می از حجاب بیرون آمد 143شمارهٔ ۱۴۴: گردد چو خراب تن، چه غم؟ جان باشد 144شمارهٔ ۱۴۵: جانان چو هوای جلوه ی ناز کند 145شمارهٔ ۱۴۶: حسن تو به یک جلوه گرفتارم کرد 146شمارهٔ ۱۴۷: کی بود که دل بستهٔ زنار نبود 147شمارهٔ ۱۴۸: زین پیش فلک چنین دل آزار نبود 148شمارهٔ ۱۴۹: خوش آن که پیام ارجعی گوش کند 149شمارهٔ ۱۵۰: مستان لقا چو ارجعی گوش کنند 150شمارهٔ ۱۵۱: با شعلهٔ آه، چشم گریان چه کند 151شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 152شمارهٔ ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار 153شمارهٔ ۱۵۳: در هجر حزین، از غم جانکاه بمیر 154شمارهٔ ۱۵۴: ای دستخوش هزار سودا هشدار 155شمارهٔ ۱۵۵: با سرمه چو شد نرگس عیّار تو یار 156شمارهٔ ۱۵۶: گر جلوهٔ دوست می کند عاشق سیر 157شمارهٔ ۱۵۷: با داغ تو سال و ماه بردیم به سر 158شمارهٔ ۱۵۸: بس بوالعجب است زیر این چرخ اثیر 159شمارهٔ ۱۵۹: ساقی قدحی از می گلفام بیار 160شمارهٔ ۱۶۰: مطرب مگذار دم، نی و چنگ بیار 161شمارهٔ ۱۶۱: ای سوخته جان سپند، یاد تو به خیر 162شمارهٔ ۱۶۲: گر ترک کم و بیش کنی اولی تر 163شمارهٔ ۱۶۳: از خصمی روزگار بی مهر و تمیز 164شمارهٔ ۱۶۴: مردانه حزین از سر دنیا برخیز 165شمارهٔ ۱۶۵: خونم به کرشمه، ای جفاکیش مریز 166شمارهٔ ۱۶۶: در راه خطیری که نشیب است و فراز 167شمارهٔ ۱۶۷: از هند نجس، نجات می خواهم و بس 168شمارهٔ ۱۶۸: از ظلمت هندِ سفله انگیز مترس 169شمارهٔ ۱۶۹: بخرید یکی خواجه، غلامی به هوس 170شمارهٔ ۱۷۰ - رباعی مستزاد: آنی که سر از سجدهٔ ...171شمارهٔ ۱۷۱: این خرقهٔ پر زرق و ردای سالوس 172شمارهٔ ۱۷۲: تا چند به چنگ غم پنهانی خویش 173شمارهٔ ۱۷۳: صوفی برخیز، باده صافیست بکش 174شمارهٔ ۱۷۴: ای عوج زمانه، قد چالاک بکش 175شمارهٔ ۱۷۵: ای صورت و معنی تو را پستی فرض 176شمارهٔ ۱۷۶: پنهان به سیه خانهٔ حرف است نقط 177شمارهٔ ۱۷۷: تا عشق فکند در دلم تاب چو شمع 178شمارهٔ ۱۷۸: آسوده تویی چو سرو و سوسن در باغ 179شمارهٔ ۱۷۹: چون عشق کشید تیغ هیجا ز غلاف 180شمارهٔ ۱۸۰: هرچند نوای آتشین دارد عشق 181شمارهٔ ۱۸۱: صوفی که بود اساس کارش بر زرق 182شمارهٔ ۱۸۲: چون لاله آتشین درین تیره مغاک 183شمارهٔ ۱۸۳: میزان حقیم و امتحان و لَکَ لک 184شمارهٔ ۱۸۴: گر نیست مرا طالع فیروز چه باک 185شمارهٔ ۱۸۵: پختیم به کار خویش سودا، من و دل 186شمارهٔ ۱۸۶: تا عشق تو گشت از ازل روزی دل 187شمارهٔ ۱۸۷: اندوه چو بیش شد گرفتم کم دل 188شمارهٔ ۱۸۸: جمعیت خویش را پریشان کردم 189شمارهٔ ۱۸۹: از کام دل است بس که عریان دستم 190شمارهٔ ۱۹۰: آنم که به ملک نیستی سلطانم 191شمارهٔ ۱۹۱: آنم که ز ذوق نیستی دلشادم 192شمارهٔ ۱۹۲: رخ، تازه به اشک ارغوانی دارم 193شمارهٔ ۱۹۳: یک چند، دل از آز هراسان کردیم 194شمارهٔ ۱۹۴: بشتاب دلا برگ سفر ساز کنیم 195شمارهٔ ۱۹۵: بار خودی افکنم، سبکتاز روم 196شمارهٔ ۱۹۶: داغ غم آن نگار مهوش دارم 197شمارهٔ ۱۹۷: زیبا صنما ز بی قراران توایم 198شمارهٔ ۱۹۸: یارای زبان کو که ثنای تو کنیم 199شمارهٔ ۱۹۹: عشق تو کلیم طور سینای دلم 200شمارهٔ ۲۰۰: جان در سر زلف تابناکی کردم 201شمارهٔ ۲۰۱: حال دل آسوده دلان سوخت دلم 202شمارهٔ ۲۰۲: صوفی برخیز های و هوبی بزنیم 203شمارهٔ ۲۰۳: از ظلمت هستی خود آزاده منم 204شمارهٔ ۲۰۴: چون شمع بود داغ جنون تاج سرم 205شمارهٔ ۲۰۵: ای هوش به می داده، فدای تو شوم 206شمارهٔ ۲۰۶: چل سال کتاب جسم و جان را خواندیم 207شمارهٔ ۲۰۷: زهرم به قدح دهی که می نوش مکن 208شمارهٔ ۲۰۸: از گنج، به مار صلح نتوان کردن 209شمارهٔ ۲۰۹: مقدور نشد ز دامن افشانی من 210شمارهٔ ۲۱۰: تدبیر به کار من چه خواهد کردن 211شمارهٔ ۲۱۱: وبرانی عشق، باشد آباد شدن 212شمارهٔ ۲۱۲: ای بستهٔ آب و گل، چه خواهی کردن 213شمارهٔ ۲۱۳: معنی طلبی، بساط صورت ته کن 214شمارهٔ ۲۱۴: پیش کرمت دست تهی آوردم 215شمارهٔ ۲۱۵: گر قدر به روستا نمی دارندم 216شمارهٔ ۲۱۶: تا کی گل عیش در چمنها جویم 217شمارهٔ ۲۱۷: پرسید ز یار خود، یکی از یاران 218شمارهٔ ۲۱۸: ای رهرو عشق، کاهلی پیشه مکن 219شمارهٔ ۲۱۹: نه قصّهٔ سرسری، نه بازی ست سخن 220شمارهٔ ۲۲۰: آن راحت جان و دل شیدایی من 221شمارهٔ ۲۲۱: ای دیدهٔ زار من چه خواهی کردن 222شمارهٔ ۲۲۲: صوفی، اگرت هوای کشف است و یقین 223شمارهٔ ۲۲۳: یاران عزیز و نور بینایی من 224شمارهٔ ۲۲۴: حق ظاهر و خلق در حجاب افزودن 225شمارهٔ ۲۲۵: آمد سحر آن نگار خونین جگران 226شمارهٔ ۲۲۶: ای گل تو به بویی دل خود شاد مکن 227شمارهٔ ۲۲۷: ای بخت نژند در سیاهی بی تو 228شمارهٔ ۲۲۸: ای خاک وفا رفته به باد از دل تو 229شمارهٔ ۲۲۹: ای در دل هر قطره تمنّا از تو 230شمارهٔ ۲۳۰: ای دُرّ یتیم، دیده دریا از تو 231شمارهٔ ۲۳۱: ای عاشق محزون، دل ناشاد تو کو 232شمارهٔ ۲۳۲: سرّ غم عشق را، ز بیگانه مجو 233شمارهٔ ۲۳۳: غفلت زده ام، خاطر آگاهم ده 234شمارهٔ ۲۳۴: ای صیت بزرگی به جهان افکنده 235شمارهٔ ۲۳۵: ای بندهٔ دهرِ دون نواز گنده 236شمارهٔ ۲۳۶: تا چند حزین اسیر ماتم شده ای 237شمارهٔ ۲۳۷: جانا چه بود که خاطری شاد کنی 238شمارهٔ ۲۳۸: تا ناله، درفش کاویانی نکنی 239شمارهٔ ۲۳۹: آشفتهٔ دور روزگارم ساقی 240شمارهٔ ۲۴۰: رفتند ز بزم، میگساران ساقی 241شمارهٔ ۲۴۱: بشکن قدح سپهر دون ای ساقی 242شمارهٔ ۲۴۲: صحراست ز سبزه، سبزفام ای ساقی 243شمارهٔ ۲۴۳: ای درد، ز مرگ فکر درمان نکنی 244شمارهٔ ۲۴۴: ای دل، ره و رسم عاشقان نگذاری 245شمارهٔ ۲۴۵: ای ناله، خلاف دردکیشان نکنی 246شمارهٔ ۲۴۶: ای دوست چراغ چشم بیدار تویی 247شمارهٔ ۲۴۷: شوق ار به دیارت نرساند نرسی 248شمارهٔ ۲۴۸: هم درد و دوای دل افگار تویی 249شمارهٔ ۲۴۹: ای خامه بسی نکته سرایی کردی 250شمارهٔ ۲۵۰: چون باد صبا، سبک عنانی نکنی 251شمارهٔ ۲۵۱: آلودهٔ زهد کرده ام دامانی 252شمارهٔ ۲۵۲: زاهد، از عشق، دین به افسون نبری 253شمارهٔ ۲۵۳: تا چهره ز اشک ارغوانی نکنی 254شمارهٔ ۲۵۴: امروز دل است، زیر بار عجبی 255شمارهٔ ۲۵۵: از می، لب غنچه گشت گلگون ساقی 256شمارهٔ ۲۵۶: ای آنکه به لافگاه دعوی چستی 257شمارهٔ ۲۵۷: خاموش حزین که گفتنی ها گفتی 258شمارهٔ ۲۵۸: در کعبه حزین ، امیر اسلام شوی 259شمارهٔ ۲۵۹: آنی که به قد ز سرو آزاده تری 260شمارهٔ ۲۶۰: ای آنکه بنفشه زیب نسرین داری 261شمارهٔ ۲۶۱: مهری به لب خود زن اگر مرد مهی 262شمارهٔ ۲۶۲: هر دم ز تو عمر می کَنَد بیخ و بنی 263شمارهٔ ۲۶۳: سرتاسر آفاق، حزین گردیدی 264شمارهٔ ۲۶۴: از عشق فتاده ام به منزلگاهی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ