یَا أَیُّهَا الَّذّیْنَ آمَنُوا اَتَّقُوا اللهَ وَ قُوْلُوْا قَوْلاً سَدِیْداً، یُصلِح لَکُمْ أَعمَالَکُمْ‏ من پریشان شده بودم و خود را به هیچ کویی بازنمی‌‏یافتم در خود نظر کردم دیدم که در هر جزو من صدهزار ریاحین گوناگون غیبی از هر جزو من می‌‏برُستی و آبِ آب و لطافت هوا و حور و سماع از آنجا قابل بود که الله بیرون آوردی باز چون وضو می‏‌ساختم در هر عضو خود که آب می‌‏مالیدم می‏‌دیدم که طهارت آن جهانی و نور آن جهانی و پیرایه‌های اهل بهشت از اعضای من بیرون می‌‏آورد به سبب تسبیح‌‏هایی که در وضو می‏‌خواندم‏ یَا أَیُّهَا الَّذّیْنَ آمَنُوا اَتَّقُوا الله‏ چون پریشان منبسطم و پای بر هیچ جای ندارم نخست خود را هست کنم و عقد کنم و موجود کنم از گِرَوِش که آمنوا و بر روی آب الله انگشت اندر کنم و خود را جمع کنم و ببینم که چه چیزم آنگاه آب حیا و ترس از الله که عبارت از وی اَتَّقُوا الله‏ آید با این درخت و نهال گروش بپیوندانم تا هوای صور خوش و فکر خوش و خطرات خوش که عبارت [از وی وَ قُوْلُوْا قَوْلاً سَدِیْداً آید بدان درخت گروش‏  بپیوندد آنگاه اصل ایمان قوّت کند و شاخ سبز زمرّدین از شاخ یاقوت زبان سر برزند و عبارت از وی کلمۀ طیّبه آید بر آن شاخ و بر آن برگ‌ها و بر آن میوه‏‌های نماز و زکات و طهارت و روزه و مرحمت و انصاف و عدل و راستی بروید و فرشتگان این نعم را بدان جهان می‌‏برند تا بنده چون بدان جهان پیوندد کار او به سامان شود و عبارت از وی این آید که یُصلِح لَکُمْ أَعمَالَکُمْ تا قرارگاهی‌تان پدید آید و بدانید که کجا می‏‌باشید و بر چه کار می‏‌باشید نه چون خاکستر باشید که بر روی آبی می‏‌روید و یک ساعت چون گِل تیره باشید که به یکی کویی فرومی‌‏روید و می‌‏نشنیدیت که‏ یَا أَیُّهَا الَّذّیْنَ آمَنُوا اَتَّقُوا اللهَ گفتم هان ای مؤمنان شما را کجا طلبیم نشان شما از کدام روش پرسیم آخر گروش را جایی باید که چنگ در زده باشد و پیشنهادیش باشد شما را از کدام پیشنهاد پرسیم‏ إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ یعنی ما را می‌‏گویی که شما را سروری دهیم و شما متواضع باشید و قوّت تنفیذ مراد و هوا دهیم و ترک مراد و هوا گویید و شما را فضل دهیم فضل خود را مبینید و این نیک دشوار است آسمان گفت همچون راکعانم از این خوف بیم است که شکسته شوم و از پای درافتم.