کتابخانه دیجیتال


    با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

    أَفَمَنْ شَرَحَ اللهُ صَدرَهُ لِلْإِسْلَامِ‏ در عالم ظاهر سینۀ آسمان را گشاده کردیم یعنی به نور ستارگان و آفتاب و ماه گشاده کردیم و همه نوای زمین که خاک تیره است از اوست هرچه در جهان پیرایه است از تبسّم شیرین آفتاب است تا بدانی که نور صدر مُنشرحان‏ که ابدال‏اند چه نواها می‏‌دهند مر عاصیان را تو در قبض و قساوت زمین می‌‏نگر و در شرح صدر آسمان می‌‏نگر و در قبض و قساوت دل عصات می‌‏نگر و در بی‌‏مزگی ایشان می‏‌نگر و در روح و راحت اصحاب مشروح الصدر نظر می‏‌کن خاک را چه خبر که رونق او از آسمان است و بی‌‏باکی را چه آگاهی است که بقای [وی‏] به سبب نیکان است آخر از شهر سما به ولایت سباء زمین چندین هزار کاروان سرمایه می‏‌آرند آخر از بهر چیزی می‌‏آرند تا خرید و فروخت کنند و چیزی برند و هما را نگذارند و رایگان چیزی نبرند اعمال برند و عقل و روح برند و اجزای تنت‏ را کی افکنده بمانند بلکه به تبرّک همه از این تربت یعنی از خاک تو ببرند اگر چه تو آب را در حوض و آوند بازداری تا به دست تو بیمار شود و رنگ و مزه بگرداند امّا به تدریج حُفره‌بران زمین را و عیّارپیشگان هوا را و ربایندگان تیزی آفتاب را بفرستند تا او را از دست تو بیرون کنند و ببرند و به موضع او رسانند به همان جای که آمده است این عقل و روح و رنگ و بوی از کدام حضرت آمده است همان جای بازرود وَ إِلَی اللهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ عجبم می‌‏آید که خاک ولایت زمین را به توبرۀ سمند تقدیر به عرصۀ افلاک می‏‌کشند و از مؤمن عجب است که یاد سما نکند و عجب است از قرآن خوانی که هیچ خبر ندارد از قرآن که فرمود وَ فِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَ مَا تُوْعَدُوْنَ‏ مگر تردّد است او را در علیّین مگر او به گمان شنیده است این را وَ کَذَلِکَ نُرِیْ إِبْرَاهِیْمَ مَلَکُوْتَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرضِ‏ مگر او در این آیت خلافی روا داشته است که‏ وَ رَفَعنَاهُ مَکَاناً عَلِیّاً مگر قبض کردن عیسی را به آسمان منکر است مگر سُبْحَانَ الَّذِیْ أَسْرَی بِعَبْدِهِ‏  را به هرزه شنوده است مگر ندانسته که آدم را از راه سما به بهشت بردند اَسْکُنْ أَنْتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ اکنون هبوط جایی باشد که صعود باشد مگر امیدی نمی‏‌دارند که کارهای او را بالا برند و به سما افکنند جو و گندم را که بکوبند آن را تلف نشمرند چو از آن کوفتگی اجزای حیوان می‏‌شود و گل را اگرچه آب کنند او را به کمال حال می‏‌رسانند پس خلق را چون جو و گندم که می‏‌کوبند آخر ایشان را هم به جایی برند و به کمالی برسانند وَاللهُ اَعلَم.

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید
فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

نظرات

Captcha