فصل 70

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

أَفَمَنْ شَرَحَ اللهُ صَدرَهُ لِلْإِسْلَامِ&rlm;در عالم ظاهر سینۀ آسمان را گشاده کردیم یعنی به نور ستارگان و آفتاب و ماه گشاده کردیم و همه نوای زمین که خاک تیره است از اوست هرچه در جهان پیرایه است از تبسّم شیرین آفتاب است تا بدانی که نور صدر مُنشرحان&rlm;که ابدال&rlm;اند چه نواها می&rlm; دهند مر عاصیان را تو در قبض و قساوت زمین می &rlm;نگر و در شرح صدر آسمان می &rlm;نگر و در قبض و قساوت دل عصاتمی &rlm;نگر و در بی &rlm;مزگی ایشان می&rlm; نگر و در روح و راحت اصحاب مشروح الصدر نظر می&rlm; کن خاک را چه خبر که رونق او از آسمان است و بی &rlm;باکی را چه آگاهی است که بقای [وی&rlm;] به سبب نیکان است آخر از شهر سما به ولایت سباء زمین چندین هزار کاروان سرمایه می&rlm; آرند آخر از بهر چیزی می &rlm;آرند تا خرید و فروخت کنند و چیزی برند و همارا نگذارند و رایگان چیزی نبرند اعمال برند و عقل و روح برند و اجزای تنت&rlm;را کی افکنده بمانند بلکه به تبرّک همه از این تربت یعنی از خاک تو ببرند اگر چه تو آب را در حوض و آوند بازداری تا به دست تو بیمار شود و رنگ و مزه بگرداند امّا به تدریج حُفره برانزمین را و عیّارپیشگان هوا را و ربایندگان تیزی آفتاب را بفرستند تا او را از دست تو بیرون کنند و ببرند و به موضع او رسانند به همان جای که آمده است این عقل و روح و رنگ و بوی از کدام حضرت آمده است همان جای بازرود وَ إِلَی اللهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُعجبم می &rlm;آید که خاک ولایت زمین را به توبرۀ سمند تقدیر به عرصۀ افلاک می&rlm; کشند و از مؤمن عجب است که یاد سما نکند و عجب است از قرآن خوانی که هیچ خبر ندارد از قرآن که فرمود وَ فِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَ مَا تُوْعَدُوْنَ&rlm;مگر تردّد است او را در علیّین مگر او به گمان شنیده است این را وَ کَذَلِکَ نُرِیْ إِبْرَاهِیْمَ مَلَکُوْتَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرضِ&rlm;مگر او در این آیت خلافی روا داشته است که&rlm; وَ رَفَعنَاهُ مَکَاناً عَلِیّاًمگر قبض کردنعیسیرا به آسمان منکر است مگر سُبْحَانَ الَّذِیْ أَسْرَی بِعَبْدِهِ&rlm;را به هرزه شنوده است مگر ندانسته کهآدمرا از راه سما به بهشت بردند اَسْکُنْ أَنْتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَاکنون هبوط جایی باشد که صعود باشد مگر امیدی نمی&rlm; دارند که کارهای او را بالا برند و به سما افکنند جو و گندم را که بکوبند آن را تلف نشمرند چو از آن کوفتگی اجزای حیوان می&rlm; شود و گل را اگرچه آب کنند او را به کمال حال می&rlm; رسانند پس خلق را چون جو و گندم که می&rlm; کوبند آخر ایشان را هم به جایی برند و به کمالی برسانند وَاللهُ اَعلَم.

بهاءُالدّین وَلَد