قَالَ الَنَّبُّی عَلَیْهِ السَّلَامُ القَنَاعَةُ کَنْزٌ لَا یَفْنَی ای مؤمن هم بدان‌‏قدر که از اسباب اکتساب حلال حاصل شود خرسند باش و توکّل کن و مترس که اگر دَرِ مرادی از این طریق بر تو بسته شود دَرِ دیگر بگشاییم بِهْ از آن که هر دری که از حرام و شبهت نماید بدان که دَرَکَه باشد و دام‏  باشد و اگر آن مرغ صبر کند و خور خود را ترک گوید و از آن دانه که در دام است نخورد روزی بر وی کم نیاید و در دام گرفتار نشود اکنون ای مؤمن صدّیق بر حلال بسنده کن‏ فَخُذْ مَا آتَیْتُکَ وَ کُنْ مِّنَ الشَّاکِرِیْنَ‏  اگر در نانت مزه نماند در گرسنگی‏‌ات مزه دهیم که اَلْجُوْعُ طَعَامُ اللهِ فِی الْاَرضِ یُشْبِعُ بِهِ اَبْدَانَ الصِّدِیْقِیْنَ و اگر در تنت مزه نماند برون سوی تو را مزه دهیم و اگر فربهی‏‌ات نماند در لاغری‌‏ات مزه دهیم تو همچنان بر جای باش و صبر کن تا چشمۀ ایّوب صابر از زیر پای تو روان کنیم که مُغْتَسَلْ باشد و هم بارد اگر چه چشم در جهان نهاده‌ای و الله را نمی‏‌بینی مثال تو چنان است که کسی بنایی برآرد و بیاراید و صفّه‌ها و جناح‌ها در برابر یکدیگر برآرد اگر چه اجزای سرای روی به یکدیگر  دارند ولکن خداوند خانه را نبینند که درآید و بیرون آید و درون و بیرون عمارت می‌‏کند اکنون الله چهار جناح عالم را و صور و خیالات و ادراکات تو را هست کرده است و روی در یکدیگر نهاده‌‏اند و مشاهده می‌‏کنند یکدگر را و چون در و دیوار بهشت آگاهی دارند و حیات دارند امّا حضرت الله را نمی‌‏بینند که چه تصرّف‌ها می‌کند در عالم و تصرفش را می‏‌دانند و حضرت الله یک حضرت بیش نیست و آن آسمان‌ها و زمین‌ها که ملک الله است از آن آسمان مثالی فرستاده‌‏اند تا بدانند که معامله با هر کسی چگونه کنند و حق تعظیم الله چگونه به‌جای آرند و الله را به کدام صفات دانند و به کدام عبارت خوانند و از دور آدم این مثال را تجدید می‏کرده‌‏اند و بر زبان هر رسول منشور را تازه می‏کرده‌‏اند به معجزات و براهین و مؤیّد کرده بر حسب تفاوت احوال خلقان احوال ایشان می‌‏گردانیده‌‏اند چنان‌که خمر پیشینیان را موافق می‌‏بود و آخر زمانیان را سُکر حرام شد زیرا که ضعیف‏‌تر بودند و گرم‌‏دماغ‏‌تر بودند از خوردن مِیْ مر این‏‌ها را تیزی و تهتّک و بی‏‌باکی و بی‌‏صبری حاصل می‌‏شود و آدمی را صبر قدر و قیمت می‏‌دهد و اخلاق او را نغز می‏‌گرداند و گوهر نیک می‏‌گرداند چنان‌که تاب آفتاب و گرما و سرما و بادهای مختلف میوه‏‌های خام را و غورۀ خام را شیرین می‏‌گرداند و قدر و قیمت می‏‌دهد همچنان‌که هرکه را این صبر دادند مرتبۀ قوی دادند وَ مَا یُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِیْنَ صَبَرُوْا وَ مَا یُلَقَّاهَا إِلَّا ذُوْ حَظٍّ عَظِیْمٍ‏ و صبر کردن در روزه و نماز و در همه طاعت فواید عظیم دارد و روزه شربتِ هاضمۀ طعام آن جهانی‌ست و داروی اشتها آرنده نعمتِ بهشت است و این روزه و همه طاعت‌ها چون تخمی است که اصل آن را الله به ملایکه مقرّب از لوح المحفوظ به فرشته رسانیده است.

تا پاره‌ای از آن تخم‌های روزه و طاعات به تو رسید چنان‌که تخم‌های جهان را از بهشت آورده‌‏اند تا تو این تخم‌های روزه و طاعات را کجا می‏‌کاری و در هوای سموم غیبت می‏‌کاری و یا در بادرَوِ خوشی تسبیح می‏‌کاری و یا در زمین شوره‌ای دل پرکین می‌‏کاری و یا در سینه‌ای خوش بی‏‌غش می‏‌کاری تا چگونه می‏‌کاری چنان‌که به کاری همچنان بَر بَرداری امّا بسیار تخم باشد که بار بَرنیارد رُبً صَائِمٍ لَیْسَ لَهُ مِنْ صِیَامِهِ اِلَّا الْجُوْعُ وَ الْعَطَشُ وَاللهُ اَعلَم.