فصل 59

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

یَا أَیُّهَا الَّذّیْنَ آمَنُوا اَتَّقُوا اللهَ وَ قُوْلُوْا قَوْلاً سَدِیْداً، یُصلِح لَکُمْ أَعمَالَکُمْ&rlm;من پریشان شده بودم و خود را به هیچ کویی بازنمی &rlm;یافتم در خود نظر کردم دیدم که در هر جزو من صدهزار ریاحین گوناگون غیبی از هر جزو من می &rlm;برُستی و آبِ آب و لطافت هوا و حور و سماع از آنجا قابل بود که الله بیرون آوردی باز چون وضو می&rlm; ساختم در هر عضو خود که آب می &rlm;مالیدم می&rlm; دیدم که طهارت آن جهانی و نور آن جهانی و پیرایه های اهل بهشت از اعضای من بیرون می &rlm;آورد به سبب تسبیح &rlm;هایی که در وضو می&rlm; خواندم&rlm; یَا أَیُّهَا الَّذّیْنَ آمَنُوا اَتَّقُوا الله&rlm; چون پریشان منبسطم و پای بر هیچ جای ندارم نخست خود را هست کنم و عقد کنم و موجود کنم از گِرَوِش که آمنوا و بر روی آب الله انگشت اندر کنم و خود را جمع کنم و ببینم که چه چیزم آنگاه آب حیا و ترس از الله که عبارت از وی اَتَّقُوا الله&rlm; آید با این درخت و نهال گروش بپیوندانم تا هوای صور خوش و فکر خوش و خطرات خوش که عبارت [از وی وَ قُوْلُوْا قَوْلاً سَدِیْداً آید بدان درخت گروش&rlm;بپیوندد آنگاه اصل ایمان قوّت کند و شاخ سبز زمرّدین از شاخ یاقوت زبان سر برزند و عبارت از وی کلمۀ طیّبه آید بر آن شاخ و بر آن برگ ها و بر آن میوه&rlm; های نماز و زکات و طهارت و روزه و مرحمت و انصاف و عدل و راستی بروید و فرشتگان این نعم را بدان جهان می &rlm;برند تا بنده چون بدان جهان پیونددکار او به سامان شود و عبارت از وی این آید که یُصلِح لَکُمْ أَعمَالَکُمْ تا قرارگاهی تان پدید آید و بدانید که کجا می&rlm; باشید و بر چه کار می&rlm; باشید نه چون خاکستر باشید که بر روی آبی می&rlm; روید و یک ساعت چون گِل تیره باشید که به یکی کویی فرومی &rlm;روید و می &rlm;نشنیدیت که&rlm; یَا أَیُّهَا الَّذّیْنَ آمَنُوا اَتَّقُوا اللهَ گفتم هان ای مؤمنان شما را کجا طلبیم نشان شما از کدام روش پرسیم آخر گروش را جایی باید که چنگ در زده باشد و پیشنهادیش باشد شما را از کدام پیشنهاد پرسیم&rlm; إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَیعنی ما را می &rlm;گویی که شما را سروری دهیم و شما متواضع باشید و قوّت تنفیذ مراد و هوا دهیم و ترک مراد و هوا گویید و شما را فضل دهیم فضل خود را مبینید و این نیک دشوار است آسمان گفت همچون راکعانم از این خوف بیم است که شکسته شوم و از پای درافتم.

بهاءُالدّین وَلَد