ایدل مدار چشم کرم ز اهل روزگار

کانها که بوده اند کریمان نمانده اند

و اینها که بر زدند سر از حبیب خواجگی

بر مکرمات دامن همت فشانده اند

از جویبار دهر نسیم خوشی مجوی

زیرا که ناخوشیش بغایت رسانده اند

بر کنده اند سرو سهی را ز جویبار

بر جای سرو بقله حمقا نشانده اند

آری چه چاره ابن یمین رو صبور باش

کاندر ازل بهر چه رود خامه رانده اند