به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

صغیر اصفهانی

صغیر اصفهانیغزل هاشمارهٔ ۲۰۳: آینه چون جلوه گاه روی جانان می‌شود

480عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آینه چون جلوه گاه روی جانان می‌شود
روی جانان ظاهر و آئینه پنهان میشود
نیست شد چون آینه در حسن دلبر لاجرم
هر صفات دلبری از وی نمایان میشود
حسن آن معشوق را آئینه انسانست لیک
از هزاران یکنفر در رتبه انسان میشود
در خرابات آی کز راه کرم پیر مغان
میدهد آبیکه جسم از خوردنش جانمیشود
زاهد ار یکدم شود زان جام هستی سوز مست
بیشک از یکعمر هشیاری پشیمان میشود
ایکه مشکلها بکارت هست پندم گوش کن
مشکل صد ساله در تسلیم آسان میشود
گر دوصد تدبیر در‌ام ری بپیش آری صغیر
آنچه در روز ازل تقدیر شد آن میشود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۰۲: کس نیست تا نشان بمن از آن دهان ده ...2شمارهٔ ۲۰۳: آینه چون جلوه گاه روی جانان می‌شو ...3شمارهٔ ۲۰۴: ز جان خویش اگر عاشقان نظر گیرند 4شمارهٔ ۲۰۵: هر آنکو سر بخاک درگه پیر مغان دار ...5شمارهٔ ۲۰۶: چون بت من شانه بر زلف چلیپائی کشد 6شمارهٔ ۲۰۷: هر که با او آشنا شد خود ز خود بیگ ...7شمارهٔ ۲۰۸: دل سجده جز بر آن خم ابرو نمیکند 8شمارهٔ ۲۰۹: زلف از شانه بروی چو قمر میریزد 9شمارهٔ ۲۱۰: فلک خم گشت کز خود طرح چوگان تو ان ...10شمارهٔ ۲۱۱: هر کس نه بعشق از سر اخلاص قدم زد 11شمارهٔ ۲۱۲: مدد ز چشم پر آبم سحاب می‌خواهد 12شمارهٔ ۲۱۳: سر عشقت بدل خسته نهان خواهم کرد 13شمارهٔ ۲۱۴: در ملک وجود آنچه که از خاک برآید 14شمارهٔ ۲۱۵: سهی قد تو به سرو کنار جو ماند 15شمارهٔ ۲۱۶: چون بدل ناوک آن شوخ پری زاد‌ آمد 16شمارهٔ ۲۱۷: عاقبت دلا دیدی کار یار و من چون ش ...17شمارهٔ ۲۱۸: ایدل این شوخ پریوش که چنین میگذرد 18شمارهٔ ۲۱۹: تا لبم بوسه چند از تو دلارام نگیر ...19شمارهٔ ۲۲۰: برافکن پرده تا خورشید تابان از سم ...20شمارهٔ ۲۲۱: هر زمان زلف چو زنجیر توام یاد آید 21شمارهٔ ۲۲۲: ما را به یمن عشق روا از توکام شد 22شمارهٔ ۲۲۳: یار بی پرده عبث پرده ز عارض نگشای ...23شمارهٔ ۲۲۴: اگر از عشق به طور دلت اشراق آید 24شمارهٔ ۲۲۵: دانی که دل بدلبر جانی چسان رسید 25شمارهٔ ۲۲۶: چندانکه سیل دیده من بیشتر شود 26شمارهٔ ۲۲۷: نه هر که تاخت بمیدان دلاوری داند 27شمارهٔ ۲۲۸: ساقی چه باده بود که بر من حواله ک ...28شمارهٔ ۲۲۹: می بنوش اکنون که چون هنگام محشر م ...29شمارهٔ ۲۳۰: ترکان چشم او پی خونریزی منند 30شمارهٔ ۲۳۱: دل آنچه داشت در بر دلبر نیاز کرد 31شمارهٔ ۲۳۲: هر دل به ‌امیدی پی دلدار برآمد 32شمارهٔ ۲۳۳: دلم نظر سوی آن زلف پرشکن دارد 33شمارهٔ ۲۳۴: بخدا رسد هر آن دل که پی هوا نباشد 34شمارهٔ ۲۳۵: نگارا جانم از هجر تو نالان تا بکی ...35شمارهٔ ۲۳۶: بکوی میکده بس بیهشان مدهوشند 36شمارهٔ ۲۳۷: بر آستانهٔ میخانه خاکسارانند 37شمارهٔ ۲۳۸: تیر رستم چو خدنک مژه ات تیز نبود 38شمارهٔ ۲۳۹: بندهٔ پادشهی باش که درویش بود 39شمارهٔ ۲۴۰: همه صحبت ز فراق وز وصالش دارند 40شمارهٔ ۲۴۱: خدا را جمع نتوان با هوا کرد 41شمارهٔ ۲۴۲: بعد مرگ ار بسرم آن بت طناز آید 42شمارهٔ ۲۴۳: بحشر عفو اله ار پناه خواهد بود 43شمارهٔ ۲۴۴: جهان که هر دی و هر نوبهار گرید و ...44شمارهٔ ۲۴۵: دلم به طرهٔ پرچین یار افتد و خیزد 45شمارهٔ ۲۴۶: آنکه از دوری او دیدهٔ ما دریا بود 46شمارهٔ ۲۴۷: غم عشقت نه همین قصد دل و جانم کرد 47شمارهٔ ۲۴۸: دل ز قید غمت ایدوست رها نتوان کرد 48شمارهٔ ۲۴۹: شهان که مالک اورنگ و صاحب تاجند 49شمارهٔ ۲۵۰: ندهی کام مرا از لب خندان تا چند 50شمارهٔ ۲۵۱: هر صاحب نامی دمی آرام ندارد 51شمارهٔ ۲۵۲: دل نیست هر آندل که دلارام ندارد 52شمارهٔ ۲۵۳: ساقی از رطل گران دوش سبکبارم کرد 53شمارهٔ ۲۵۴: کس از آن زلف و از آن خال نیارد دم ...54شمارهٔ ۲۵۵: اهل دل بر در دل حلقه چو رندانه زد ...55شمارهٔ ۲۵۶: دیدی چگونه عزم سفر آن نگار کرد 56شمارهٔ ۲۵۷: شاه اورنگ نشین فکر جهانی دارد 57شمارهٔ ۲۵۸: گر نه برقع بر رخ آن مه جبین افتاد ...58شمارهٔ ۲۵۹: زان فرقه بپرهیز که پرهیز ندارند 59شمارهٔ ۲۶۰: مرا که جرم ز اندازه بیشتر باشد 60شمارهٔ ۲۶۱: هر چه از اصلش جدا گردید باز آنجا ...61شمارهٔ ۲۶۲: بزلفش در کشاکش با صبا و شانه خواه ...62شمارهٔ ۲۶۳: یاران ره عشق منزل ندارد 63شمارهٔ ۲۶۴: مراست نام علی بهر جسم و جان تعویذ 64شمارهٔ ۲۶۵: هر چه خواهم سخن از زلف تو سازم تح ...65شمارهٔ ۲۶۶: دوشین بگوش دلم‌ آمد ز مرغ سحر 66شمارهٔ ۲۶۷: روزی ار غم برود نیست مرا یار دگر 67شمارهٔ ۲۶۸: پیر گشتیم و دل از عشق جوانست هنوز 68شمارهٔ ۲۶۹: رهد ز زلف تو دل در بر من آید باز 69شمارهٔ ۲۷۰: یار عاشق کش ما دوش بصد عشوه و ناز 70شمارهٔ ۲۷۱: دل برگرفته ایم از این خلق بوالهوس 71شمارهٔ ۲۷۲: قبله ی عشاق طاق ابروی یار است و ب ...72شمارهٔ ۲۷۳: خبر عشق ز هر دل بهوا بسته مپرس 73شمارهٔ ۲۷۴: از آب دیده تا ندهی شستشوی خویش 74شمارهٔ ۲۷۵: من و ترا بسخن کرده او بهانهٔ خویش 75شمارهٔ ۲۷۶: چو غنچه خون دلت گر غذاست خندان با ...76شمارهٔ ۲۷۷: دلم بیمار و یاد چشم بیماری پرستار ...77شمارهٔ ۲۷۸: آنکه گشتیم و نجستیم در اطراف جهان ...78شمارهٔ ۲۷۹: کسی که سرمه نکرد از غبار رهگذرش 79شمارهٔ ۲۸۰: در گردنش آویخته گیسوی بلندش 80شمارهٔ ۲۸۱: در خمر طرهٔ طرار کمند اندازش 81شمارهٔ ۲۸۲: سلطان نفس خود شو و مالک رقاب باش 82شمارهٔ ۲۸۳: گر کنم از برگ گل اندیشهٔ پیراهنش 83شمارهٔ ۲۸۴: دوستان با که دهم شرح پریشانی خویش 84شمارهٔ ۲۸۵: برفت عمر و نگشتم ز هجر یار خلاص 85شمارهٔ ۲۸۶: ز پرده گر کنی ایماه وش عیان عارض 86شمارهٔ ۲۸۷: بی دوست دست می‌ندهد بهر ما نشاط 87شمارهٔ ۲۸۸: شکر می‌ریزد از دیوان حافظ 88شمارهٔ ۲۸۹: ای بندهٔ رخسار تو خورشید مشعشع 89شمارهٔ ۲۹۰: صد شکر فارغم ز تماشای باغ و راغ 90شمارهٔ ۲۹۱: عمریست تا به تیر غمت گشته‌ام هدف 91شمارهٔ ۲۹۲: ای دیده و دل هر دو بدار تو شایق 92شمارهٔ ۲۹۳: هست این کون و مکان گوی خم چوگان ع ...93شمارهٔ ۲۹۴: بفشان شکری از لعل لب ای کان نمک 94شمارهٔ ۲۹۵: از آنکه گنج غمت جا گرفت در دل خاک 95شمارهٔ ۲۹۶: گم گردد آسمان و زمین در فضای دل 96شمارهٔ ۲۹۷: ای سر زلفت هزار سلسله عاقل 97شمارهٔ ۲۹۸: نه ملک دان سبب افتخار خویش و نه م ...98شمارهٔ ۲۹۹: بتی نهفته بخلوت سرای جان دارم 99شمارهٔ ۳۰۰: دانی چرا در سیر خود بر خویش میلرز ...100شمارهٔ ۳۰۱: ما می‌کشان چو بادهٔ گلنار می‌زنیم 101شمارهٔ ۳۰۲: من آن نیم که ز سوی تو رو بگردانم 102شمارهٔ ۳۰۳: گر من از طعن رقیبان تو اندیشه کنم 103شمارهٔ ۳۰۴: بتو حیران شدن از چشم تر‌ آموخته‌ا ...104شمارهٔ ۳۰۵: یار نگذارد اگر لعل شکر خایش ببوسم 105شمارهٔ ۳۰۶: سر و جان داده گدای در میخانه شدیم 106شمارهٔ ۳۰۷: چون روز ازل رخت به میخانه کشیدیم 107شمارهٔ ۳۰۸: جز رخ دلستان نمی بینم 108شمارهٔ ۳۰۹: دربند زلف یار چو شد مبتلا دلم 109شمارهٔ ۳۱۰: به هر چه می‌نگرم حسن یار می‌بینم 110شمارهٔ ۳۱۱: همیشه موی تو در پیچ و تاب می‌بینم 111شمارهٔ ۳۱۲: تا دل به مهر آن بت عیار بسته‌ام 112شمارهٔ ۳۱۳: ای قبلهٔ جان ما چو بکوی تو رسیدیم 113شمارهٔ ۳۱۴: چون یاد از آن زلف سیه و آنخط زنگا ...114شمارهٔ ۳۱۵: بنشین ببرم جانا تا از سر جان خیزم 115شمارهٔ ۳۱۶: چرا همیشه نه پیچان چو تار موی تو ...116شمارهٔ ۳۱۷: تا نظر بر آن رخ چون آفتاب افکنده ...117شمارهٔ ۳۱۸: ای رخت باغ بهشت و لب لعلت تسنیم 118شمارهٔ ۳۱۹: چگونه سر ز در پیر فقر بردارم 119شمارهٔ ۳۲۰: عمریست که در هجران میسوزم و میساز ...120شمارهٔ ۳۲۱: بخون خویش نویسم بروی لوح مزارم 121شمارهٔ ۳۲۲: کی زبام تو من سوخته جان بر خیزم 122شمارهٔ ۳۲۳: سخن از زلف نو گویند دل و شانه بهم 123شمارهٔ ۳۲۴: اگر جدا کنی از تیغ بند از بندم 124شمارهٔ ۳۲۵: نه نظر بقد سرو و نه بروی ماه دارم 125شمارهٔ ۳۲۶: گر من از هر دو جهان دست بیکبار کش ...126شمارهٔ ۳۲۷: تا بدام تو من ای جان جهان افتادم 127شمارهٔ ۳۲۸: خالت همه دم دانه و زلفت همه دم دا ...128شمارهٔ ۳۲۹: ببوسهٔ لب ساقی بس آرزو دارم 129شمارهٔ ۳۳۰: عشق یارب چه قماریست که نشناخته‌ای ...130شمارهٔ ۳۳۱: چنان به عشق تو وارسته‌ام ز ننگ و ...131شمارهٔ ۳۳۲: من نخواهم بکسی زهد و ریا بفروشم 132شمارهٔ ۳۳۳: از غم خال لب تو گوشه نشینم 133شمارهٔ ۳۳۴: شبی که زلف تو ای نازنین فتاد بدست ...134شمارهٔ ۳۳۵: ما کار به تسبیح و به زنار نداریم 135شمارهٔ ۳۳۶: ای عجب ما خسته جان از فرقت جانانه ...136شمارهٔ ۳۳۷: دل کشد گه بحرم گاه سوی دیر مغانم 137شمارهٔ ۳۳۸: بیاور باده ساقی تا دمی حالت بگردا ...138شمارهٔ ۳۳۹: چون گل روی ترا در خور دیدار شدیم 139شمارهٔ ۳۴۰: داده‌ام جان رو نما تا روی جانان د ...140شمارهٔ ۳۴۱: دهنش هیچ و از آن بوسه تمنا دارم 141شمارهٔ ۳۴۲: کرده عشق تو چنان بیخبر و بی خویشم 142شمارهٔ ۳۴۳: بس بدل هست خیال رخ نیکوی توام 143شمارهٔ ۳۴۴: ساقی آن می‌بقدح کن که چو ما نوش ک ...144شمارهٔ ۳۴۵: مرغ قدسم من که در دام بلا افتاده‌ ...145شمارهٔ ۳۴۶: افسوس که از حالت خود بیخبرانیم 146شمارهٔ ۳۴۷: خبرت هست که بی لعل تو ما خونجگریم 147شمارهٔ ۳۴۸: خوانند گر چه خلق جهان اصفهانیم 148شمارهٔ ۳۴۹: دوش بهر گریه در هجرت مجالی داشتم 149شمارهٔ ۳۵۰: مرغ سحر همانا زین ناله برکشیدن 150شمارهٔ ۳۵۱: خوش بود دیده ز جان بستن و جانان د ...151شمارهٔ ۳۵۲: گریم بکار دل من و دل هم بکار من 152شمارهٔ ۳۵۳: ای زال جهان تا کی جان کندن و نواز ...153شمارهٔ ۳۵۴: دری به از در یکتای با صفای سخن 154شمارهٔ ۳۵۵: یوسف رخی به چاه ذقن بسته راه من 155شمارهٔ ۳۵۶: به ماه عارض خود زلف را حجاب مکن 156شمارهٔ ۳۵۷: هرکس ندیده غارت و یغمای ترکمن 157شمارهٔ ۳۵۸: حدیث یار چه حاصل ز غیر بشنیدن 158شمارهٔ ۳۵۹: دارم بتی به غیر در مهر باز کن 159شمارهٔ ۳۶۰: نگذاشت غم تنگ دهانت اثر از من 160شمارهٔ ۳۶۱: از غبار خودنمائیها عمل را پاک کن 161شمارهٔ ۳۶۲: آن سان سخن بگوی که بتوان نگاشتن 162شمارهٔ ۳۶۳: خبرم نیست ز سر تا شده سودائی تو 163شمارهٔ ۳۶۴: سواد موی تو اندر بیاض روی نکو 164شمارهٔ ۳۶۵: ای دل من مبتلا در خم گیسوی تو 165شمارهٔ ۳۶۶: طعنه بر ما مزن ای شیخ و به خود غر ...166شمارهٔ ۳۶۷: ای کحل چشم اهل نظر خاک پای تو 167شمارهٔ ۳۶۸: بیچارهٔی که نیست بجز حق پناه او 168شمارهٔ ۳۶۹: آنکس که داده نسبت روی ترا بماه 169شمارهٔ ۳۷۰: عشقت سپرد از دل دیوانه بدیوانه 170شمارهٔ ۳۷۱: زان سفله وجودی که شریر است عدم به 171شمارهٔ ۳۷۲: ما را چو از عدم بوجود اوفتاد راه 172شمارهٔ ۳۷۳: ای در گرانمایه وای یار یگانه 173شمارهٔ ۳۷۴: ای یار بکس وفا نکرده 174شمارهٔ ۳۷۵: ای دلارام که اندر دل ما‌ آمده‌ای 175شمارهٔ ۳۷۶: ای مقیم دل که‌ام شب شمع این کاشان ...176شمارهٔ ۳۷۷: دی گفت زاهد از دو جهان چون گذشته‌ ...177شمارهٔ ۳۷۸: چیست دنیا در ره سیل فنا ویرانه‌ای 178شمارهٔ ۳۷۹: ساقی از آن دو جرعه که در جام کرده ...179شمارهٔ ۳۸۰: ستم ار بناتوانان ز ستمگری رسانی 180شمارهٔ ۳۸۱: صاحب علم و عمل را رتبهٔ والاستی 181شمارهٔ ۳۸۲: زالعلم حجاب الاکبر‌ام د عقل سودائ ...182شمارهٔ ۳۸۳: ما بجز عشق ندیدیم صلاح دیگری 183شمارهٔ ۳۸۴: بگرفته خواب چشمم غم چشم نیم خوابی 184شمارهٔ ۳۸۵: غیر خونابه چه خوردی ز می انگوری 185شمارهٔ ۳۸۶: بیک خرام دل از من تو دلربا بردی 186شمارهٔ ۳۸۷: جان بتنگ آمدم از غصهٔ بی همنفسی 187شمارهٔ ۳۸۸: خواهی ارجا به لب آب روان بگزینی 188شمارهٔ ۳۸۹: بخیال ماه رویت بودم ز ضعف حالی 189شمارهٔ ۳۹۰: ای مه ز مهر اگر نظری سوی ما کنی 190شمارهٔ ۳۹۱: تا کی ز حرص سیم مس رخ طلا کنی 191شمارهٔ ۳۹۲: ای می‌فروش گر نظری سوی ما کنی 192شمارهٔ ۳۹۳: الا که از می‌نخوت مدام بیخود و مس ...193شمارهٔ ۳۹۴: تا کی دلا خموشی یکدم برآر زاری 194شمارهٔ ۳۹۵: تا نگردی با خلایق یار بی عز و وقا ...195شمارهٔ ۳۹۶: نیست بازار جهانرا به از این سودای ...196شمارهٔ ۳۹۷: گشتیم پی یار نکو هر سر کوئی 197شمارهٔ ۳۹۸: ایکه نام آن صنم را در بر من میبری 198شمارهٔ ۳۹۹: دنیا زکف گذار چو دعوی دین کنی 199شمارهٔ ۴۰۰: ای برادر چند دل آلودهٔ دنیا کنی 200شمارهٔ ۴۰۱: چو کسی بعذرخواهی نرود ز بی گناهی 201شمارهٔ ۴۰۲: چشم مستت همه مردم کشد از بی باکی 202شمارهٔ ۴۰۳: چشم تو می‌نماید چون آهوی تتاری 203شمارهٔ ۴۰۴: داد از دست تو کاینسان دلربائی میک ...204شمارهٔ ۴۰۵: نتوان گفت رخت را قمر آری آری 205شمارهٔ ۴۰۶: گر نوازی ز کرم یا که کشی یا که به ...206شمارهٔ ۴۰۷: تا زده‌ام خویش به دیوانگی 207شمارهٔ ۴۰۸: گر نه ای دل پای بند طرهٔ طرار یار ...208شمارهٔ ۴۰۹: هر گه بخاطرم تو پریوش گذر کنی 209شمارهٔ ۴۱۰: روی تو هست موسی و چشم تو سامری 210شمارهٔ ۴۱۱: به بندگان نکنی لطف چون تو از یاری 211شمارهٔ ۴۱۲: برو بجو ز عمل مونسی و داد رسی 212شمارهٔ ۴۱۳: گفت دانا پدری با پسر از آگاهی 213شمارهٔ ۴۱۴: تو مرغ گلشن قدسی نه در خور قفسی 214شمارهٔ ۴۱۵: قاصد کویش دلا تا نالهٔ شبگیر کردی 215شمارهٔ ۴۱۶: دمی که پرده ز رخسار خود براندازی 216شمارهٔ ۴۱۷: چوبدید خویشتن را همه حسن و دلربائ ...217شمارهٔ ۴۱۸: چه غم که رفت ز من در ره تو جان و ...218شمارهٔ ۴۱۹: تا در ره مقصود به تشویش نیفتی 219شمارهٔ ۴۲۰: منه به زمرهٔ انعام نام انسانی 220شمارهٔ ۴۲۱: غنچه را نیست جز این علت خونین جگر ...221شمارهٔ ۴۲۲: چه باک خار وجودم شد ار فنای گلی 222شمارهٔ ۴۲۳: اگر که لقمه ربایی ز خوان خاموشی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ