به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

صغیر اصفهانی

صغیر اصفهانیغزل هاشمارهٔ ۲۴۴: جهان که هر دی و هر نوبهار گرید و خندد

560عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

جهان که هر دی و هر نوبهار گرید و خندد
بروزگار من و عهد یار گرید و خندد
خوش است گریهٔ مینا و خندهٔ لب ساغر
علی الخصوص که در لاله زار گرید و خندد
خطاست گریه و بیهوده است خنده آنکس
که جز بفرقت و وصل نگار گرید و خندد
خوش آنکه یار چو پروانه‌ام ببزم محبت
بسوزد و بغمم شمع وار گرید و خندد
بحال زار من است و بیاد روی نگارم
چنین که ابر و چمن در بهار گرید و خندد
مخند بر من اگر بیخودانه گریم و خندم
اسیر عشق نه از اختیار گرید و خندد
صغیر ره ندهد بی سبب بخود غم و شادی
عتاب و مهر چو بیند ز یار گرید و خندد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۴۳: بحشر عفو اله ار پناه خواهد بود 2شمارهٔ ۲۴۴: جهان که هر دی و هر نوبهار گرید و ...3شمارهٔ ۲۴۵: دلم به طرهٔ پرچین یار افتد و خیزد 4شمارهٔ ۲۴۶: آنکه از دوری او دیدهٔ ما دریا بود 5شمارهٔ ۲۴۷: غم عشقت نه همین قصد دل و جانم کرد 6شمارهٔ ۲۴۸: دل ز قید غمت ایدوست رها نتوان کرد 7شمارهٔ ۲۴۹: شهان که مالک اورنگ و صاحب تاجند 8شمارهٔ ۲۵۰: ندهی کام مرا از لب خندان تا چند 9شمارهٔ ۲۵۱: هر صاحب نامی دمی آرام ندارد 10شمارهٔ ۲۵۲: دل نیست هر آندل که دلارام ندارد 11شمارهٔ ۲۵۳: ساقی از رطل گران دوش سبکبارم کرد 12شمارهٔ ۲۵۴: کس از آن زلف و از آن خال نیارد دم ...13شمارهٔ ۲۵۵: اهل دل بر در دل حلقه چو رندانه زد ...14شمارهٔ ۲۵۶: دیدی چگونه عزم سفر آن نگار کرد 15شمارهٔ ۲۵۷: شاه اورنگ نشین فکر جهانی دارد 16شمارهٔ ۲۵۸: گر نه برقع بر رخ آن مه جبین افتاد ...17شمارهٔ ۲۵۹: زان فرقه بپرهیز که پرهیز ندارند 18شمارهٔ ۲۶۰: مرا که جرم ز اندازه بیشتر باشد 19شمارهٔ ۲۶۱: هر چه از اصلش جدا گردید باز آنجا ...20شمارهٔ ۲۶۲: بزلفش در کشاکش با صبا و شانه خواه ...21شمارهٔ ۲۶۳: یاران ره عشق منزل ندارد 22شمارهٔ ۲۶۴: مراست نام علی بهر جسم و جان تعویذ 23شمارهٔ ۲۶۵: هر چه خواهم سخن از زلف تو سازم تح ...24شمارهٔ ۲۶۶: دوشین بگوش دلم‌ آمد ز مرغ سحر 25شمارهٔ ۲۶۷: روزی ار غم برود نیست مرا یار دگر 26شمارهٔ ۲۶۸: پیر گشتیم و دل از عشق جوانست هنوز 27شمارهٔ ۲۶۹: رهد ز زلف تو دل در بر من آید باز 28شمارهٔ ۲۷۰: یار عاشق کش ما دوش بصد عشوه و ناز 29شمارهٔ ۲۷۱: دل برگرفته ایم از این خلق بوالهوس 30شمارهٔ ۲۷۲: قبله ی عشاق طاق ابروی یار است و ب ...31شمارهٔ ۲۷۳: خبر عشق ز هر دل بهوا بسته مپرس 32شمارهٔ ۲۷۴: از آب دیده تا ندهی شستشوی خویش 33شمارهٔ ۲۷۵: من و ترا بسخن کرده او بهانهٔ خویش 34شمارهٔ ۲۷۶: چو غنچه خون دلت گر غذاست خندان با ...35شمارهٔ ۲۷۷: دلم بیمار و یاد چشم بیماری پرستار ...36شمارهٔ ۲۷۸: آنکه گشتیم و نجستیم در اطراف جهان ...37شمارهٔ ۲۷۹: کسی که سرمه نکرد از غبار رهگذرش 38شمارهٔ ۲۸۰: در گردنش آویخته گیسوی بلندش 39شمارهٔ ۲۸۱: در خمر طرهٔ طرار کمند اندازش 40شمارهٔ ۲۸۲: سلطان نفس خود شو و مالک رقاب باش 41شمارهٔ ۲۸۳: گر کنم از برگ گل اندیشهٔ پیراهنش 42شمارهٔ ۲۸۴: دوستان با که دهم شرح پریشانی خویش 43شمارهٔ ۲۸۵: برفت عمر و نگشتم ز هجر یار خلاص 44شمارهٔ ۲۸۶: ز پرده گر کنی ایماه وش عیان عارض 45شمارهٔ ۲۸۷: بی دوست دست می‌ندهد بهر ما نشاط 46شمارهٔ ۲۸۸: شکر می‌ریزد از دیوان حافظ 47شمارهٔ ۲۸۹: ای بندهٔ رخسار تو خورشید مشعشع 48شمارهٔ ۲۹۰: صد شکر فارغم ز تماشای باغ و راغ 49شمارهٔ ۲۹۱: عمریست تا به تیر غمت گشته‌ام هدف 50شمارهٔ ۲۹۲: ای دیده و دل هر دو بدار تو شایق 51شمارهٔ ۲۹۳: هست این کون و مکان گوی خم چوگان ع ...52شمارهٔ ۲۹۴: بفشان شکری از لعل لب ای کان نمک 53شمارهٔ ۲۹۵: از آنکه گنج غمت جا گرفت در دل خاک 54شمارهٔ ۲۹۶: گم گردد آسمان و زمین در فضای دل 55شمارهٔ ۲۹۷: ای سر زلفت هزار سلسله عاقل 56شمارهٔ ۲۹۸: نه ملک دان سبب افتخار خویش و نه م ...57شمارهٔ ۲۹۹: بتی نهفته بخلوت سرای جان دارم 58شمارهٔ ۳۰۰: دانی چرا در سیر خود بر خویش میلرز ...59شمارهٔ ۳۰۱: ما می‌کشان چو بادهٔ گلنار می‌زنیم 60شمارهٔ ۳۰۲: من آن نیم که ز سوی تو رو بگردانم 61شمارهٔ ۳۰۳: گر من از طعن رقیبان تو اندیشه کنم 62شمارهٔ ۳۰۴: بتو حیران شدن از چشم تر‌ آموخته‌ا ...63شمارهٔ ۳۰۵: یار نگذارد اگر لعل شکر خایش ببوسم 64شمارهٔ ۳۰۶: سر و جان داده گدای در میخانه شدیم 65شمارهٔ ۳۰۷: چون روز ازل رخت به میخانه کشیدیم 66شمارهٔ ۳۰۸: جز رخ دلستان نمی بینم 67شمارهٔ ۳۰۹: دربند زلف یار چو شد مبتلا دلم 68شمارهٔ ۳۱۰: به هر چه می‌نگرم حسن یار می‌بینم 69شمارهٔ ۳۱۱: همیشه موی تو در پیچ و تاب می‌بینم 70شمارهٔ ۳۱۲: تا دل به مهر آن بت عیار بسته‌ام 71شمارهٔ ۳۱۳: ای قبلهٔ جان ما چو بکوی تو رسیدیم 72شمارهٔ ۳۱۴: چون یاد از آن زلف سیه و آنخط زنگا ...73شمارهٔ ۳۱۵: بنشین ببرم جانا تا از سر جان خیزم 74شمارهٔ ۳۱۶: چرا همیشه نه پیچان چو تار موی تو ...75شمارهٔ ۳۱۷: تا نظر بر آن رخ چون آفتاب افکنده ...76شمارهٔ ۳۱۸: ای رخت باغ بهشت و لب لعلت تسنیم 77شمارهٔ ۳۱۹: چگونه سر ز در پیر فقر بردارم 78شمارهٔ ۳۲۰: عمریست که در هجران میسوزم و میساز ...79شمارهٔ ۳۲۱: بخون خویش نویسم بروی لوح مزارم 80شمارهٔ ۳۲۲: کی زبام تو من سوخته جان بر خیزم 81شمارهٔ ۳۲۳: سخن از زلف نو گویند دل و شانه بهم 82شمارهٔ ۳۲۴: اگر جدا کنی از تیغ بند از بندم 83شمارهٔ ۳۲۵: نه نظر بقد سرو و نه بروی ماه دارم 84شمارهٔ ۳۲۶: گر من از هر دو جهان دست بیکبار کش ...85شمارهٔ ۳۲۷: تا بدام تو من ای جان جهان افتادم 86شمارهٔ ۳۲۸: خالت همه دم دانه و زلفت همه دم دا ...87شمارهٔ ۳۲۹: ببوسهٔ لب ساقی بس آرزو دارم 88شمارهٔ ۳۳۰: عشق یارب چه قماریست که نشناخته‌ای ...89شمارهٔ ۳۳۱: چنان به عشق تو وارسته‌ام ز ننگ و ...90شمارهٔ ۳۳۲: من نخواهم بکسی زهد و ریا بفروشم 91شمارهٔ ۳۳۳: از غم خال لب تو گوشه نشینم 92شمارهٔ ۳۳۴: شبی که زلف تو ای نازنین فتاد بدست ...93شمارهٔ ۳۳۵: ما کار به تسبیح و به زنار نداریم 94شمارهٔ ۳۳۶: ای عجب ما خسته جان از فرقت جانانه ...95شمارهٔ ۳۳۷: دل کشد گه بحرم گاه سوی دیر مغانم 96شمارهٔ ۳۳۸: بیاور باده ساقی تا دمی حالت بگردا ...97شمارهٔ ۳۳۹: چون گل روی ترا در خور دیدار شدیم 98شمارهٔ ۳۴۰: داده‌ام جان رو نما تا روی جانان د ...99شمارهٔ ۳۴۱: دهنش هیچ و از آن بوسه تمنا دارم 100شمارهٔ ۳۴۲: کرده عشق تو چنان بیخبر و بی خویشم 101شمارهٔ ۳۴۳: بس بدل هست خیال رخ نیکوی توام 102شمارهٔ ۳۴۴: ساقی آن می‌بقدح کن که چو ما نوش ک ...103شمارهٔ ۳۴۵: مرغ قدسم من که در دام بلا افتاده‌ ...104شمارهٔ ۳۴۶: افسوس که از حالت خود بیخبرانیم 105شمارهٔ ۳۴۷: خبرت هست که بی لعل تو ما خونجگریم 106شمارهٔ ۳۴۸: خوانند گر چه خلق جهان اصفهانیم 107شمارهٔ ۳۴۹: دوش بهر گریه در هجرت مجالی داشتم 108شمارهٔ ۳۵۰: مرغ سحر همانا زین ناله برکشیدن 109شمارهٔ ۳۵۱: خوش بود دیده ز جان بستن و جانان د ...110شمارهٔ ۳۵۲: گریم بکار دل من و دل هم بکار من 111شمارهٔ ۳۵۳: ای زال جهان تا کی جان کندن و نواز ...112شمارهٔ ۳۵۴: دری به از در یکتای با صفای سخن 113شمارهٔ ۳۵۵: یوسف رخی به چاه ذقن بسته راه من 114شمارهٔ ۳۵۶: به ماه عارض خود زلف را حجاب مکن 115شمارهٔ ۳۵۷: هرکس ندیده غارت و یغمای ترکمن 116شمارهٔ ۳۵۸: حدیث یار چه حاصل ز غیر بشنیدن 117شمارهٔ ۳۵۹: دارم بتی به غیر در مهر باز کن 118شمارهٔ ۳۶۰: نگذاشت غم تنگ دهانت اثر از من 119شمارهٔ ۳۶۱: از غبار خودنمائیها عمل را پاک کن 120شمارهٔ ۳۶۲: آن سان سخن بگوی که بتوان نگاشتن 121شمارهٔ ۳۶۳: خبرم نیست ز سر تا شده سودائی تو 122شمارهٔ ۳۶۴: سواد موی تو اندر بیاض روی نکو 123شمارهٔ ۳۶۵: ای دل من مبتلا در خم گیسوی تو 124شمارهٔ ۳۶۶: طعنه بر ما مزن ای شیخ و به خود غر ...125شمارهٔ ۳۶۷: ای کحل چشم اهل نظر خاک پای تو 126شمارهٔ ۳۶۸: بیچارهٔی که نیست بجز حق پناه او 127شمارهٔ ۳۶۹: آنکس که داده نسبت روی ترا بماه 128شمارهٔ ۳۷۰: عشقت سپرد از دل دیوانه بدیوانه 129شمارهٔ ۳۷۱: زان سفله وجودی که شریر است عدم به 130شمارهٔ ۳۷۲: ما را چو از عدم بوجود اوفتاد راه 131شمارهٔ ۳۷۳: ای در گرانمایه وای یار یگانه 132شمارهٔ ۳۷۴: ای یار بکس وفا نکرده 133شمارهٔ ۳۷۵: ای دلارام که اندر دل ما‌ آمده‌ای 134شمارهٔ ۳۷۶: ای مقیم دل که‌ام شب شمع این کاشان ...135شمارهٔ ۳۷۷: دی گفت زاهد از دو جهان چون گذشته‌ ...136شمارهٔ ۳۷۸: چیست دنیا در ره سیل فنا ویرانه‌ای 137شمارهٔ ۳۷۹: ساقی از آن دو جرعه که در جام کرده ...138شمارهٔ ۳۸۰: ستم ار بناتوانان ز ستمگری رسانی 139شمارهٔ ۳۸۱: صاحب علم و عمل را رتبهٔ والاستی 140شمارهٔ ۳۸۲: زالعلم حجاب الاکبر‌ام د عقل سودائ ...141شمارهٔ ۳۸۳: ما بجز عشق ندیدیم صلاح دیگری 142شمارهٔ ۳۸۴: بگرفته خواب چشمم غم چشم نیم خوابی 143شمارهٔ ۳۸۵: غیر خونابه چه خوردی ز می انگوری 144شمارهٔ ۳۸۶: بیک خرام دل از من تو دلربا بردی 145شمارهٔ ۳۸۷: جان بتنگ آمدم از غصهٔ بی همنفسی 146شمارهٔ ۳۸۸: خواهی ارجا به لب آب روان بگزینی 147شمارهٔ ۳۸۹: بخیال ماه رویت بودم ز ضعف حالی 148شمارهٔ ۳۹۰: ای مه ز مهر اگر نظری سوی ما کنی 149شمارهٔ ۳۹۱: تا کی ز حرص سیم مس رخ طلا کنی 150شمارهٔ ۳۹۲: ای می‌فروش گر نظری سوی ما کنی 151شمارهٔ ۳۹۳: الا که از می‌نخوت مدام بیخود و مس ...152شمارهٔ ۳۹۴: تا کی دلا خموشی یکدم برآر زاری 153شمارهٔ ۳۹۵: تا نگردی با خلایق یار بی عز و وقا ...154شمارهٔ ۳۹۶: نیست بازار جهانرا به از این سودای ...155شمارهٔ ۳۹۷: گشتیم پی یار نکو هر سر کوئی 156شمارهٔ ۳۹۸: ایکه نام آن صنم را در بر من میبری 157شمارهٔ ۳۹۹: دنیا زکف گذار چو دعوی دین کنی 158شمارهٔ ۴۰۰: ای برادر چند دل آلودهٔ دنیا کنی 159شمارهٔ ۴۰۱: چو کسی بعذرخواهی نرود ز بی گناهی 160شمارهٔ ۴۰۲: چشم مستت همه مردم کشد از بی باکی 161شمارهٔ ۴۰۳: چشم تو می‌نماید چون آهوی تتاری 162شمارهٔ ۴۰۴: داد از دست تو کاینسان دلربائی میک ...163شمارهٔ ۴۰۵: نتوان گفت رخت را قمر آری آری 164شمارهٔ ۴۰۶: گر نوازی ز کرم یا که کشی یا که به ...165شمارهٔ ۴۰۷: تا زده‌ام خویش به دیوانگی 166شمارهٔ ۴۰۸: گر نه ای دل پای بند طرهٔ طرار یار ...167شمارهٔ ۴۰۹: هر گه بخاطرم تو پریوش گذر کنی 168شمارهٔ ۴۱۰: روی تو هست موسی و چشم تو سامری 169شمارهٔ ۴۱۱: به بندگان نکنی لطف چون تو از یاری 170شمارهٔ ۴۱۲: برو بجو ز عمل مونسی و داد رسی 171شمارهٔ ۴۱۳: گفت دانا پدری با پسر از آگاهی 172شمارهٔ ۴۱۴: تو مرغ گلشن قدسی نه در خور قفسی 173شمارهٔ ۴۱۵: قاصد کویش دلا تا نالهٔ شبگیر کردی 174شمارهٔ ۴۱۶: دمی که پرده ز رخسار خود براندازی 175شمارهٔ ۴۱۷: چوبدید خویشتن را همه حسن و دلربائ ...176شمارهٔ ۴۱۸: چه غم که رفت ز من در ره تو جان و ...177شمارهٔ ۴۱۹: تا در ره مقصود به تشویش نیفتی 178شمارهٔ ۴۲۰: منه به زمرهٔ انعام نام انسانی 179شمارهٔ ۴۲۱: غنچه را نیست جز این علت خونین جگر ...180شمارهٔ ۴۲۲: چه باک خار وجودم شد ار فنای گلی 181شمارهٔ ۴۲۳: اگر که لقمه ربایی ز خوان خاموشی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ