به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

صغیر اصفهانی

صغیر اصفهانیغزل هاشمارهٔ ۲۶۴: مراست نام علی بهر جسم و جان تعویذ

610عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

مراست نام علی بهر جسم و جان تعویذ
نیافتم به از این نام در جهان تعویذ
همین مراست نه تعویذ بلکه هست این نام
برای هر یک از افراد انس و جان تعویذ
همین نه خلق زمین راست حرز بلکه بود
برای هر یک از اهل نه آسمان تعویذ
نبود هیچ جز این نام آنچه بنوشتند
برای خویش رسولان پاکجان تعویذ
چه باک دارد از این نام پاک تا دارد
صغیر از پی حفظ تن و روان تعویذ

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۶۳: یاران ره عشق منزل ندارد 2شمارهٔ ۲۶۴: مراست نام علی بهر جسم و جان تعویذ 3شمارهٔ ۲۶۵: هر چه خواهم سخن از زلف تو سازم تح ...4شمارهٔ ۲۶۶: دوشین بگوش دلم‌ آمد ز مرغ سحر 5شمارهٔ ۲۶۷: روزی ار غم برود نیست مرا یار دگر 6شمارهٔ ۲۶۸: پیر گشتیم و دل از عشق جوانست هنوز 7شمارهٔ ۲۶۹: رهد ز زلف تو دل در بر من آید باز 8شمارهٔ ۲۷۰: یار عاشق کش ما دوش بصد عشوه و ناز 9شمارهٔ ۲۷۱: دل برگرفته ایم از این خلق بوالهوس 10شمارهٔ ۲۷۲: قبله ی عشاق طاق ابروی یار است و ب ...11شمارهٔ ۲۷۳: خبر عشق ز هر دل بهوا بسته مپرس 12شمارهٔ ۲۷۴: از آب دیده تا ندهی شستشوی خویش 13شمارهٔ ۲۷۵: من و ترا بسخن کرده او بهانهٔ خویش 14شمارهٔ ۲۷۶: چو غنچه خون دلت گر غذاست خندان با ...15شمارهٔ ۲۷۷: دلم بیمار و یاد چشم بیماری پرستار ...16شمارهٔ ۲۷۸: آنکه گشتیم و نجستیم در اطراف جهان ...17شمارهٔ ۲۷۹: کسی که سرمه نکرد از غبار رهگذرش 18شمارهٔ ۲۸۰: در گردنش آویخته گیسوی بلندش 19شمارهٔ ۲۸۱: در خمر طرهٔ طرار کمند اندازش 20شمارهٔ ۲۸۲: سلطان نفس خود شو و مالک رقاب باش 21شمارهٔ ۲۸۳: گر کنم از برگ گل اندیشهٔ پیراهنش 22شمارهٔ ۲۸۴: دوستان با که دهم شرح پریشانی خویش 23شمارهٔ ۲۸۵: برفت عمر و نگشتم ز هجر یار خلاص 24شمارهٔ ۲۸۶: ز پرده گر کنی ایماه وش عیان عارض 25شمارهٔ ۲۸۷: بی دوست دست می‌ندهد بهر ما نشاط 26شمارهٔ ۲۸۸: شکر می‌ریزد از دیوان حافظ 27شمارهٔ ۲۸۹: ای بندهٔ رخسار تو خورشید مشعشع 28شمارهٔ ۲۹۰: صد شکر فارغم ز تماشای باغ و راغ 29شمارهٔ ۲۹۱: عمریست تا به تیر غمت گشته‌ام هدف 30شمارهٔ ۲۹۲: ای دیده و دل هر دو بدار تو شایق 31شمارهٔ ۲۹۳: هست این کون و مکان گوی خم چوگان ع ...32شمارهٔ ۲۹۴: بفشان شکری از لعل لب ای کان نمک 33شمارهٔ ۲۹۵: از آنکه گنج غمت جا گرفت در دل خاک 34شمارهٔ ۲۹۶: گم گردد آسمان و زمین در فضای دل 35شمارهٔ ۲۹۷: ای سر زلفت هزار سلسله عاقل 36شمارهٔ ۲۹۸: نه ملک دان سبب افتخار خویش و نه م ...37شمارهٔ ۲۹۹: بتی نهفته بخلوت سرای جان دارم 38شمارهٔ ۳۰۰: دانی چرا در سیر خود بر خویش میلرز ...39شمارهٔ ۳۰۱: ما می‌کشان چو بادهٔ گلنار می‌زنیم 40شمارهٔ ۳۰۲: من آن نیم که ز سوی تو رو بگردانم 41شمارهٔ ۳۰۳: گر من از طعن رقیبان تو اندیشه کنم 42شمارهٔ ۳۰۴: بتو حیران شدن از چشم تر‌ آموخته‌ا ...43شمارهٔ ۳۰۵: یار نگذارد اگر لعل شکر خایش ببوسم 44شمارهٔ ۳۰۶: سر و جان داده گدای در میخانه شدیم 45شمارهٔ ۳۰۷: چون روز ازل رخت به میخانه کشیدیم 46شمارهٔ ۳۰۸: جز رخ دلستان نمی بینم 47شمارهٔ ۳۰۹: دربند زلف یار چو شد مبتلا دلم 48شمارهٔ ۳۱۰: به هر چه می‌نگرم حسن یار می‌بینم 49شمارهٔ ۳۱۱: همیشه موی تو در پیچ و تاب می‌بینم 50شمارهٔ ۳۱۲: تا دل به مهر آن بت عیار بسته‌ام 51شمارهٔ ۳۱۳: ای قبلهٔ جان ما چو بکوی تو رسیدیم 52شمارهٔ ۳۱۴: چون یاد از آن زلف سیه و آنخط زنگا ...53شمارهٔ ۳۱۵: بنشین ببرم جانا تا از سر جان خیزم 54شمارهٔ ۳۱۶: چرا همیشه نه پیچان چو تار موی تو ...55شمارهٔ ۳۱۷: تا نظر بر آن رخ چون آفتاب افکنده ...56شمارهٔ ۳۱۸: ای رخت باغ بهشت و لب لعلت تسنیم 57شمارهٔ ۳۱۹: چگونه سر ز در پیر فقر بردارم 58شمارهٔ ۳۲۰: عمریست که در هجران میسوزم و میساز ...59شمارهٔ ۳۲۱: بخون خویش نویسم بروی لوح مزارم 60شمارهٔ ۳۲۲: کی زبام تو من سوخته جان بر خیزم 61شمارهٔ ۳۲۳: سخن از زلف نو گویند دل و شانه بهم 62شمارهٔ ۳۲۴: اگر جدا کنی از تیغ بند از بندم 63شمارهٔ ۳۲۵: نه نظر بقد سرو و نه بروی ماه دارم 64شمارهٔ ۳۲۶: گر من از هر دو جهان دست بیکبار کش ...65شمارهٔ ۳۲۷: تا بدام تو من ای جان جهان افتادم 66شمارهٔ ۳۲۸: خالت همه دم دانه و زلفت همه دم دا ...67شمارهٔ ۳۲۹: ببوسهٔ لب ساقی بس آرزو دارم 68شمارهٔ ۳۳۰: عشق یارب چه قماریست که نشناخته‌ای ...69شمارهٔ ۳۳۱: چنان به عشق تو وارسته‌ام ز ننگ و ...70شمارهٔ ۳۳۲: من نخواهم بکسی زهد و ریا بفروشم 71شمارهٔ ۳۳۳: از غم خال لب تو گوشه نشینم 72شمارهٔ ۳۳۴: شبی که زلف تو ای نازنین فتاد بدست ...73شمارهٔ ۳۳۵: ما کار به تسبیح و به زنار نداریم 74شمارهٔ ۳۳۶: ای عجب ما خسته جان از فرقت جانانه ...75شمارهٔ ۳۳۷: دل کشد گه بحرم گاه سوی دیر مغانم 76شمارهٔ ۳۳۸: بیاور باده ساقی تا دمی حالت بگردا ...77شمارهٔ ۳۳۹: چون گل روی ترا در خور دیدار شدیم 78شمارهٔ ۳۴۰: داده‌ام جان رو نما تا روی جانان د ...79شمارهٔ ۳۴۱: دهنش هیچ و از آن بوسه تمنا دارم 80شمارهٔ ۳۴۲: کرده عشق تو چنان بیخبر و بی خویشم 81شمارهٔ ۳۴۳: بس بدل هست خیال رخ نیکوی توام 82شمارهٔ ۳۴۴: ساقی آن می‌بقدح کن که چو ما نوش ک ...83شمارهٔ ۳۴۵: مرغ قدسم من که در دام بلا افتاده‌ ...84شمارهٔ ۳۴۶: افسوس که از حالت خود بیخبرانیم 85شمارهٔ ۳۴۷: خبرت هست که بی لعل تو ما خونجگریم 86شمارهٔ ۳۴۸: خوانند گر چه خلق جهان اصفهانیم 87شمارهٔ ۳۴۹: دوش بهر گریه در هجرت مجالی داشتم 88شمارهٔ ۳۵۰: مرغ سحر همانا زین ناله برکشیدن 89شمارهٔ ۳۵۱: خوش بود دیده ز جان بستن و جانان د ...90شمارهٔ ۳۵۲: گریم بکار دل من و دل هم بکار من 91شمارهٔ ۳۵۳: ای زال جهان تا کی جان کندن و نواز ...92شمارهٔ ۳۵۴: دری به از در یکتای با صفای سخن 93شمارهٔ ۳۵۵: یوسف رخی به چاه ذقن بسته راه من 94شمارهٔ ۳۵۶: به ماه عارض خود زلف را حجاب مکن 95شمارهٔ ۳۵۷: هرکس ندیده غارت و یغمای ترکمن 96شمارهٔ ۳۵۸: حدیث یار چه حاصل ز غیر بشنیدن 97شمارهٔ ۳۵۹: دارم بتی به غیر در مهر باز کن 98شمارهٔ ۳۶۰: نگذاشت غم تنگ دهانت اثر از من 99شمارهٔ ۳۶۱: از غبار خودنمائیها عمل را پاک کن 100شمارهٔ ۳۶۲: آن سان سخن بگوی که بتوان نگاشتن 101شمارهٔ ۳۶۳: خبرم نیست ز سر تا شده سودائی تو 102شمارهٔ ۳۶۴: سواد موی تو اندر بیاض روی نکو 103شمارهٔ ۳۶۵: ای دل من مبتلا در خم گیسوی تو 104شمارهٔ ۳۶۶: طعنه بر ما مزن ای شیخ و به خود غر ...105شمارهٔ ۳۶۷: ای کحل چشم اهل نظر خاک پای تو 106شمارهٔ ۳۶۸: بیچارهٔی که نیست بجز حق پناه او 107شمارهٔ ۳۶۹: آنکس که داده نسبت روی ترا بماه 108شمارهٔ ۳۷۰: عشقت سپرد از دل دیوانه بدیوانه 109شمارهٔ ۳۷۱: زان سفله وجودی که شریر است عدم به 110شمارهٔ ۳۷۲: ما را چو از عدم بوجود اوفتاد راه 111شمارهٔ ۳۷۳: ای در گرانمایه وای یار یگانه 112شمارهٔ ۳۷۴: ای یار بکس وفا نکرده 113شمارهٔ ۳۷۵: ای دلارام که اندر دل ما‌ آمده‌ای 114شمارهٔ ۳۷۶: ای مقیم دل که‌ام شب شمع این کاشان ...115شمارهٔ ۳۷۷: دی گفت زاهد از دو جهان چون گذشته‌ ...116شمارهٔ ۳۷۸: چیست دنیا در ره سیل فنا ویرانه‌ای 117شمارهٔ ۳۷۹: ساقی از آن دو جرعه که در جام کرده ...118شمارهٔ ۳۸۰: ستم ار بناتوانان ز ستمگری رسانی 119شمارهٔ ۳۸۱: صاحب علم و عمل را رتبهٔ والاستی 120شمارهٔ ۳۸۲: زالعلم حجاب الاکبر‌ام د عقل سودائ ...121شمارهٔ ۳۸۳: ما بجز عشق ندیدیم صلاح دیگری 122شمارهٔ ۳۸۴: بگرفته خواب چشمم غم چشم نیم خوابی 123شمارهٔ ۳۸۵: غیر خونابه چه خوردی ز می انگوری 124شمارهٔ ۳۸۶: بیک خرام دل از من تو دلربا بردی 125شمارهٔ ۳۸۷: جان بتنگ آمدم از غصهٔ بی همنفسی 126شمارهٔ ۳۸۸: خواهی ارجا به لب آب روان بگزینی 127شمارهٔ ۳۸۹: بخیال ماه رویت بودم ز ضعف حالی 128شمارهٔ ۳۹۰: ای مه ز مهر اگر نظری سوی ما کنی 129شمارهٔ ۳۹۱: تا کی ز حرص سیم مس رخ طلا کنی 130شمارهٔ ۳۹۲: ای می‌فروش گر نظری سوی ما کنی 131شمارهٔ ۳۹۳: الا که از می‌نخوت مدام بیخود و مس ...132شمارهٔ ۳۹۴: تا کی دلا خموشی یکدم برآر زاری 133شمارهٔ ۳۹۵: تا نگردی با خلایق یار بی عز و وقا ...134شمارهٔ ۳۹۶: نیست بازار جهانرا به از این سودای ...135شمارهٔ ۳۹۷: گشتیم پی یار نکو هر سر کوئی 136شمارهٔ ۳۹۸: ایکه نام آن صنم را در بر من میبری 137شمارهٔ ۳۹۹: دنیا زکف گذار چو دعوی دین کنی 138شمارهٔ ۴۰۰: ای برادر چند دل آلودهٔ دنیا کنی 139شمارهٔ ۴۰۱: چو کسی بعذرخواهی نرود ز بی گناهی 140شمارهٔ ۴۰۲: چشم مستت همه مردم کشد از بی باکی 141شمارهٔ ۴۰۳: چشم تو می‌نماید چون آهوی تتاری 142شمارهٔ ۴۰۴: داد از دست تو کاینسان دلربائی میک ...143شمارهٔ ۴۰۵: نتوان گفت رخت را قمر آری آری 144شمارهٔ ۴۰۶: گر نوازی ز کرم یا که کشی یا که به ...145شمارهٔ ۴۰۷: تا زده‌ام خویش به دیوانگی 146شمارهٔ ۴۰۸: گر نه ای دل پای بند طرهٔ طرار یار ...147شمارهٔ ۴۰۹: هر گه بخاطرم تو پریوش گذر کنی 148شمارهٔ ۴۱۰: روی تو هست موسی و چشم تو سامری 149شمارهٔ ۴۱۱: به بندگان نکنی لطف چون تو از یاری 150شمارهٔ ۴۱۲: برو بجو ز عمل مونسی و داد رسی 151شمارهٔ ۴۱۳: گفت دانا پدری با پسر از آگاهی 152شمارهٔ ۴۱۴: تو مرغ گلشن قدسی نه در خور قفسی 153شمارهٔ ۴۱۵: قاصد کویش دلا تا نالهٔ شبگیر کردی 154شمارهٔ ۴۱۶: دمی که پرده ز رخسار خود براندازی 155شمارهٔ ۴۱۷: چوبدید خویشتن را همه حسن و دلربائ ...156شمارهٔ ۴۱۸: چه غم که رفت ز من در ره تو جان و ...157شمارهٔ ۴۱۹: تا در ره مقصود به تشویش نیفتی 158شمارهٔ ۴۲۰: منه به زمرهٔ انعام نام انسانی 159شمارهٔ ۴۲۱: غنچه را نیست جز این علت خونین جگر ...160شمارهٔ ۴۲۲: چه باک خار وجودم شد ار فنای گلی 161شمارهٔ ۴۲۳: اگر که لقمه ربایی ز خوان خاموشی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ