صغیر اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۴۴: جهان که هر دی و هر نوبهار گرید و خندد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جهان که هر دی و هر نوبهار گرید و خندد بروزگار من و عهد یار گرید و خندد خوش است گریهٔ مینا و خندهٔ لب ساغر علی الخصوص که در لاله زار گرید و خندد خطاست گریه و بیهوده است خنده آنکس که جز بفرقت و وصل نگار گرید و خندد خوش آنکه یار چو پروانه ام ببزم محبت بسوزد و بغمم شمع وار گرید و خندد بحال زار من است و بیاد روی نگارم چنین که ابر و چمن در بهار گرید و خندد مخند بر من اگر بیخودانه گریم و خندم اسیر عشق نه از اختیار گرید و خندد صغیر ره ندهد بی سبب بخود غم و شادی عتاب و مهر چو بیند ز یار گرید و خندد صغیر اصفهانی