به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

صغیر اصفهانی

صغیر اصفهانیغزل هاشمارهٔ ۲۱۵: سهی قد تو به سرو کنار جو ماند

570عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

سهی قد تو به سرو کنار جو ماند
بچشم من بنشین کان بجو نکو ماند
در ازی شب هجران دلم فسرد ‌اما
از این خوشم که بدان زلف مشگبو ماند
چو چشم مست تو نرگس بدید شد بیمار
برای اینکه بگویند این باو ماند
همیشه چشم ترا هست میل خون ریزی
خود این به مردم بی باک فتنه جو ماند
چه آرزوست ندانم که سوز آه صغیر
بسوز آه دل پر ز آرزو ماند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۱۴: در ملک وجود آنچه که از خاک برآید 2شمارهٔ ۲۱۵: سهی قد تو به سرو کنار جو ماند 3شمارهٔ ۲۱۶: چون بدل ناوک آن شوخ پری زاد‌ آمد 4شمارهٔ ۲۱۷: عاقبت دلا دیدی کار یار و من چون ش ...5شمارهٔ ۲۱۸: ایدل این شوخ پریوش که چنین میگذرد 6شمارهٔ ۲۱۹: تا لبم بوسه چند از تو دلارام نگیر ...7شمارهٔ ۲۲۰: برافکن پرده تا خورشید تابان از سم ...8شمارهٔ ۲۲۱: هر زمان زلف چو زنجیر توام یاد آید 9شمارهٔ ۲۲۲: ما را به یمن عشق روا از توکام شد 10شمارهٔ ۲۲۳: یار بی پرده عبث پرده ز عارض نگشای ...11شمارهٔ ۲۲۴: اگر از عشق به طور دلت اشراق آید 12شمارهٔ ۲۲۵: دانی که دل بدلبر جانی چسان رسید 13شمارهٔ ۲۲۶: چندانکه سیل دیده من بیشتر شود 14شمارهٔ ۲۲۷: نه هر که تاخت بمیدان دلاوری داند 15شمارهٔ ۲۲۸: ساقی چه باده بود که بر من حواله ک ...16شمارهٔ ۲۲۹: می بنوش اکنون که چون هنگام محشر م ...17شمارهٔ ۲۳۰: ترکان چشم او پی خونریزی منند 18شمارهٔ ۲۳۱: دل آنچه داشت در بر دلبر نیاز کرد 19شمارهٔ ۲۳۲: هر دل به ‌امیدی پی دلدار برآمد 20شمارهٔ ۲۳۳: دلم نظر سوی آن زلف پرشکن دارد 21شمارهٔ ۲۳۴: بخدا رسد هر آن دل که پی هوا نباشد 22شمارهٔ ۲۳۵: نگارا جانم از هجر تو نالان تا بکی ...23شمارهٔ ۲۳۶: بکوی میکده بس بیهشان مدهوشند 24شمارهٔ ۲۳۷: بر آستانهٔ میخانه خاکسارانند 25شمارهٔ ۲۳۸: تیر رستم چو خدنک مژه ات تیز نبود 26شمارهٔ ۲۳۹: بندهٔ پادشهی باش که درویش بود 27شمارهٔ ۲۴۰: همه صحبت ز فراق وز وصالش دارند 28شمارهٔ ۲۴۱: خدا را جمع نتوان با هوا کرد 29شمارهٔ ۲۴۲: بعد مرگ ار بسرم آن بت طناز آید 30شمارهٔ ۲۴۳: بحشر عفو اله ار پناه خواهد بود 31شمارهٔ ۲۴۴: جهان که هر دی و هر نوبهار گرید و ...32شمارهٔ ۲۴۵: دلم به طرهٔ پرچین یار افتد و خیزد 33شمارهٔ ۲۴۶: آنکه از دوری او دیدهٔ ما دریا بود 34شمارهٔ ۲۴۷: غم عشقت نه همین قصد دل و جانم کرد 35شمارهٔ ۲۴۸: دل ز قید غمت ایدوست رها نتوان کرد 36شمارهٔ ۲۴۹: شهان که مالک اورنگ و صاحب تاجند 37شمارهٔ ۲۵۰: ندهی کام مرا از لب خندان تا چند 38شمارهٔ ۲۵۱: هر صاحب نامی دمی آرام ندارد 39شمارهٔ ۲۵۲: دل نیست هر آندل که دلارام ندارد 40شمارهٔ ۲۵۳: ساقی از رطل گران دوش سبکبارم کرد 41شمارهٔ ۲۵۴: کس از آن زلف و از آن خال نیارد دم ...42شمارهٔ ۲۵۵: اهل دل بر در دل حلقه چو رندانه زد ...43شمارهٔ ۲۵۶: دیدی چگونه عزم سفر آن نگار کرد 44شمارهٔ ۲۵۷: شاه اورنگ نشین فکر جهانی دارد 45شمارهٔ ۲۵۸: گر نه برقع بر رخ آن مه جبین افتاد ...46شمارهٔ ۲۵۹: زان فرقه بپرهیز که پرهیز ندارند 47شمارهٔ ۲۶۰: مرا که جرم ز اندازه بیشتر باشد 48شمارهٔ ۲۶۱: هر چه از اصلش جدا گردید باز آنجا ...49شمارهٔ ۲۶۲: بزلفش در کشاکش با صبا و شانه خواه ...50شمارهٔ ۲۶۳: یاران ره عشق منزل ندارد 51شمارهٔ ۲۶۴: مراست نام علی بهر جسم و جان تعویذ 52شمارهٔ ۲۶۵: هر چه خواهم سخن از زلف تو سازم تح ...53شمارهٔ ۲۶۶: دوشین بگوش دلم‌ آمد ز مرغ سحر 54شمارهٔ ۲۶۷: روزی ار غم برود نیست مرا یار دگر 55شمارهٔ ۲۶۸: پیر گشتیم و دل از عشق جوانست هنوز 56شمارهٔ ۲۶۹: رهد ز زلف تو دل در بر من آید باز 57شمارهٔ ۲۷۰: یار عاشق کش ما دوش بصد عشوه و ناز 58شمارهٔ ۲۷۱: دل برگرفته ایم از این خلق بوالهوس 59شمارهٔ ۲۷۲: قبله ی عشاق طاق ابروی یار است و ب ...60شمارهٔ ۲۷۳: خبر عشق ز هر دل بهوا بسته مپرس 61شمارهٔ ۲۷۴: از آب دیده تا ندهی شستشوی خویش 62شمارهٔ ۲۷۵: من و ترا بسخن کرده او بهانهٔ خویش 63شمارهٔ ۲۷۶: چو غنچه خون دلت گر غذاست خندان با ...64شمارهٔ ۲۷۷: دلم بیمار و یاد چشم بیماری پرستار ...65شمارهٔ ۲۷۸: آنکه گشتیم و نجستیم در اطراف جهان ...66شمارهٔ ۲۷۹: کسی که سرمه نکرد از غبار رهگذرش 67شمارهٔ ۲۸۰: در گردنش آویخته گیسوی بلندش 68شمارهٔ ۲۸۱: در خمر طرهٔ طرار کمند اندازش 69شمارهٔ ۲۸۲: سلطان نفس خود شو و مالک رقاب باش 70شمارهٔ ۲۸۳: گر کنم از برگ گل اندیشهٔ پیراهنش 71شمارهٔ ۲۸۴: دوستان با که دهم شرح پریشانی خویش 72شمارهٔ ۲۸۵: برفت عمر و نگشتم ز هجر یار خلاص 73شمارهٔ ۲۸۶: ز پرده گر کنی ایماه وش عیان عارض 74شمارهٔ ۲۸۷: بی دوست دست می‌ندهد بهر ما نشاط 75شمارهٔ ۲۸۸: شکر می‌ریزد از دیوان حافظ 76شمارهٔ ۲۸۹: ای بندهٔ رخسار تو خورشید مشعشع 77شمارهٔ ۲۹۰: صد شکر فارغم ز تماشای باغ و راغ 78شمارهٔ ۲۹۱: عمریست تا به تیر غمت گشته‌ام هدف 79شمارهٔ ۲۹۲: ای دیده و دل هر دو بدار تو شایق 80شمارهٔ ۲۹۳: هست این کون و مکان گوی خم چوگان ع ...81شمارهٔ ۲۹۴: بفشان شکری از لعل لب ای کان نمک 82شمارهٔ ۲۹۵: از آنکه گنج غمت جا گرفت در دل خاک 83شمارهٔ ۲۹۶: گم گردد آسمان و زمین در فضای دل 84شمارهٔ ۲۹۷: ای سر زلفت هزار سلسله عاقل 85شمارهٔ ۲۹۸: نه ملک دان سبب افتخار خویش و نه م ...86شمارهٔ ۲۹۹: بتی نهفته بخلوت سرای جان دارم 87شمارهٔ ۳۰۰: دانی چرا در سیر خود بر خویش میلرز ...88شمارهٔ ۳۰۱: ما می‌کشان چو بادهٔ گلنار می‌زنیم 89شمارهٔ ۳۰۲: من آن نیم که ز سوی تو رو بگردانم 90شمارهٔ ۳۰۳: گر من از طعن رقیبان تو اندیشه کنم 91شمارهٔ ۳۰۴: بتو حیران شدن از چشم تر‌ آموخته‌ا ...92شمارهٔ ۳۰۵: یار نگذارد اگر لعل شکر خایش ببوسم 93شمارهٔ ۳۰۶: سر و جان داده گدای در میخانه شدیم 94شمارهٔ ۳۰۷: چون روز ازل رخت به میخانه کشیدیم 95شمارهٔ ۳۰۸: جز رخ دلستان نمی بینم 96شمارهٔ ۳۰۹: دربند زلف یار چو شد مبتلا دلم 97شمارهٔ ۳۱۰: به هر چه می‌نگرم حسن یار می‌بینم 98شمارهٔ ۳۱۱: همیشه موی تو در پیچ و تاب می‌بینم 99شمارهٔ ۳۱۲: تا دل به مهر آن بت عیار بسته‌ام 100شمارهٔ ۳۱۳: ای قبلهٔ جان ما چو بکوی تو رسیدیم 101شمارهٔ ۳۱۴: چون یاد از آن زلف سیه و آنخط زنگا ...102شمارهٔ ۳۱۵: بنشین ببرم جانا تا از سر جان خیزم 103شمارهٔ ۳۱۶: چرا همیشه نه پیچان چو تار موی تو ...104شمارهٔ ۳۱۷: تا نظر بر آن رخ چون آفتاب افکنده ...105شمارهٔ ۳۱۸: ای رخت باغ بهشت و لب لعلت تسنیم 106شمارهٔ ۳۱۹: چگونه سر ز در پیر فقر بردارم 107شمارهٔ ۳۲۰: عمریست که در هجران میسوزم و میساز ...108شمارهٔ ۳۲۱: بخون خویش نویسم بروی لوح مزارم 109شمارهٔ ۳۲۲: کی زبام تو من سوخته جان بر خیزم 110شمارهٔ ۳۲۳: سخن از زلف نو گویند دل و شانه بهم 111شمارهٔ ۳۲۴: اگر جدا کنی از تیغ بند از بندم 112شمارهٔ ۳۲۵: نه نظر بقد سرو و نه بروی ماه دارم 113شمارهٔ ۳۲۶: گر من از هر دو جهان دست بیکبار کش ...114شمارهٔ ۳۲۷: تا بدام تو من ای جان جهان افتادم 115شمارهٔ ۳۲۸: خالت همه دم دانه و زلفت همه دم دا ...116شمارهٔ ۳۲۹: ببوسهٔ لب ساقی بس آرزو دارم 117شمارهٔ ۳۳۰: عشق یارب چه قماریست که نشناخته‌ای ...118شمارهٔ ۳۳۱: چنان به عشق تو وارسته‌ام ز ننگ و ...119شمارهٔ ۳۳۲: من نخواهم بکسی زهد و ریا بفروشم 120شمارهٔ ۳۳۳: از غم خال لب تو گوشه نشینم 121شمارهٔ ۳۳۴: شبی که زلف تو ای نازنین فتاد بدست ...122شمارهٔ ۳۳۵: ما کار به تسبیح و به زنار نداریم 123شمارهٔ ۳۳۶: ای عجب ما خسته جان از فرقت جانانه ...124شمارهٔ ۳۳۷: دل کشد گه بحرم گاه سوی دیر مغانم 125شمارهٔ ۳۳۸: بیاور باده ساقی تا دمی حالت بگردا ...126شمارهٔ ۳۳۹: چون گل روی ترا در خور دیدار شدیم 127شمارهٔ ۳۴۰: داده‌ام جان رو نما تا روی جانان د ...128شمارهٔ ۳۴۱: دهنش هیچ و از آن بوسه تمنا دارم 129شمارهٔ ۳۴۲: کرده عشق تو چنان بیخبر و بی خویشم 130شمارهٔ ۳۴۳: بس بدل هست خیال رخ نیکوی توام 131شمارهٔ ۳۴۴: ساقی آن می‌بقدح کن که چو ما نوش ک ...132شمارهٔ ۳۴۵: مرغ قدسم من که در دام بلا افتاده‌ ...133شمارهٔ ۳۴۶: افسوس که از حالت خود بیخبرانیم 134شمارهٔ ۳۴۷: خبرت هست که بی لعل تو ما خونجگریم 135شمارهٔ ۳۴۸: خوانند گر چه خلق جهان اصفهانیم 136شمارهٔ ۳۴۹: دوش بهر گریه در هجرت مجالی داشتم 137شمارهٔ ۳۵۰: مرغ سحر همانا زین ناله برکشیدن 138شمارهٔ ۳۵۱: خوش بود دیده ز جان بستن و جانان د ...139شمارهٔ ۳۵۲: گریم بکار دل من و دل هم بکار من 140شمارهٔ ۳۵۳: ای زال جهان تا کی جان کندن و نواز ...141شمارهٔ ۳۵۴: دری به از در یکتای با صفای سخن 142شمارهٔ ۳۵۵: یوسف رخی به چاه ذقن بسته راه من 143شمارهٔ ۳۵۶: به ماه عارض خود زلف را حجاب مکن 144شمارهٔ ۳۵۷: هرکس ندیده غارت و یغمای ترکمن 145شمارهٔ ۳۵۸: حدیث یار چه حاصل ز غیر بشنیدن 146شمارهٔ ۳۵۹: دارم بتی به غیر در مهر باز کن 147شمارهٔ ۳۶۰: نگذاشت غم تنگ دهانت اثر از من 148شمارهٔ ۳۶۱: از غبار خودنمائیها عمل را پاک کن 149شمارهٔ ۳۶۲: آن سان سخن بگوی که بتوان نگاشتن 150شمارهٔ ۳۶۳: خبرم نیست ز سر تا شده سودائی تو 151شمارهٔ ۳۶۴: سواد موی تو اندر بیاض روی نکو 152شمارهٔ ۳۶۵: ای دل من مبتلا در خم گیسوی تو 153شمارهٔ ۳۶۶: طعنه بر ما مزن ای شیخ و به خود غر ...154شمارهٔ ۳۶۷: ای کحل چشم اهل نظر خاک پای تو 155شمارهٔ ۳۶۸: بیچارهٔی که نیست بجز حق پناه او 156شمارهٔ ۳۶۹: آنکس که داده نسبت روی ترا بماه 157شمارهٔ ۳۷۰: عشقت سپرد از دل دیوانه بدیوانه 158شمارهٔ ۳۷۱: زان سفله وجودی که شریر است عدم به 159شمارهٔ ۳۷۲: ما را چو از عدم بوجود اوفتاد راه 160شمارهٔ ۳۷۳: ای در گرانمایه وای یار یگانه 161شمارهٔ ۳۷۴: ای یار بکس وفا نکرده 162شمارهٔ ۳۷۵: ای دلارام که اندر دل ما‌ آمده‌ای 163شمارهٔ ۳۷۶: ای مقیم دل که‌ام شب شمع این کاشان ...164شمارهٔ ۳۷۷: دی گفت زاهد از دو جهان چون گذشته‌ ...165شمارهٔ ۳۷۸: چیست دنیا در ره سیل فنا ویرانه‌ای 166شمارهٔ ۳۷۹: ساقی از آن دو جرعه که در جام کرده ...167شمارهٔ ۳۸۰: ستم ار بناتوانان ز ستمگری رسانی 168شمارهٔ ۳۸۱: صاحب علم و عمل را رتبهٔ والاستی 169شمارهٔ ۳۸۲: زالعلم حجاب الاکبر‌ام د عقل سودائ ...170شمارهٔ ۳۸۳: ما بجز عشق ندیدیم صلاح دیگری 171شمارهٔ ۳۸۴: بگرفته خواب چشمم غم چشم نیم خوابی 172شمارهٔ ۳۸۵: غیر خونابه چه خوردی ز می انگوری 173شمارهٔ ۳۸۶: بیک خرام دل از من تو دلربا بردی 174شمارهٔ ۳۸۷: جان بتنگ آمدم از غصهٔ بی همنفسی 175شمارهٔ ۳۸۸: خواهی ارجا به لب آب روان بگزینی 176شمارهٔ ۳۸۹: بخیال ماه رویت بودم ز ضعف حالی 177شمارهٔ ۳۹۰: ای مه ز مهر اگر نظری سوی ما کنی 178شمارهٔ ۳۹۱: تا کی ز حرص سیم مس رخ طلا کنی 179شمارهٔ ۳۹۲: ای می‌فروش گر نظری سوی ما کنی 180شمارهٔ ۳۹۳: الا که از می‌نخوت مدام بیخود و مس ...181شمارهٔ ۳۹۴: تا کی دلا خموشی یکدم برآر زاری 182شمارهٔ ۳۹۵: تا نگردی با خلایق یار بی عز و وقا ...183شمارهٔ ۳۹۶: نیست بازار جهانرا به از این سودای ...184شمارهٔ ۳۹۷: گشتیم پی یار نکو هر سر کوئی 185شمارهٔ ۳۹۸: ایکه نام آن صنم را در بر من میبری 186شمارهٔ ۳۹۹: دنیا زکف گذار چو دعوی دین کنی 187شمارهٔ ۴۰۰: ای برادر چند دل آلودهٔ دنیا کنی 188شمارهٔ ۴۰۱: چو کسی بعذرخواهی نرود ز بی گناهی 189شمارهٔ ۴۰۲: چشم مستت همه مردم کشد از بی باکی 190شمارهٔ ۴۰۳: چشم تو می‌نماید چون آهوی تتاری 191شمارهٔ ۴۰۴: داد از دست تو کاینسان دلربائی میک ...192شمارهٔ ۴۰۵: نتوان گفت رخت را قمر آری آری 193شمارهٔ ۴۰۶: گر نوازی ز کرم یا که کشی یا که به ...194شمارهٔ ۴۰۷: تا زده‌ام خویش به دیوانگی 195شمارهٔ ۴۰۸: گر نه ای دل پای بند طرهٔ طرار یار ...196شمارهٔ ۴۰۹: هر گه بخاطرم تو پریوش گذر کنی 197شمارهٔ ۴۱۰: روی تو هست موسی و چشم تو سامری 198شمارهٔ ۴۱۱: به بندگان نکنی لطف چون تو از یاری 199شمارهٔ ۴۱۲: برو بجو ز عمل مونسی و داد رسی 200شمارهٔ ۴۱۳: گفت دانا پدری با پسر از آگاهی 201شمارهٔ ۴۱۴: تو مرغ گلشن قدسی نه در خور قفسی 202شمارهٔ ۴۱۵: قاصد کویش دلا تا نالهٔ شبگیر کردی 203شمارهٔ ۴۱۶: دمی که پرده ز رخسار خود براندازی 204شمارهٔ ۴۱۷: چوبدید خویشتن را همه حسن و دلربائ ...205شمارهٔ ۴۱۸: چه غم که رفت ز من در ره تو جان و ...206شمارهٔ ۴۱۹: تا در ره مقصود به تشویش نیفتی 207شمارهٔ ۴۲۰: منه به زمرهٔ انعام نام انسانی 208شمارهٔ ۴۲۱: غنچه را نیست جز این علت خونین جگر ...209شمارهٔ ۴۲۲: چه باک خار وجودم شد ار فنای گلی 210شمارهٔ ۴۲۳: اگر که لقمه ربایی ز خوان خاموشی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ