ای دل از عیش دو عالم یک قلم پیگانه باش
همچو مجنون در ره عشقش برو مردانه باش
باش در صحرا چو مجنون شاه ملک بی غمی
شو برون از قید و هم فارغ ز فکر خانه باش
عافیت خواهی ز اسباب تعلق دورباش
مست و مخمور و خراب و بیخود و دیوانه باش
همچو بلبل بر سر هر شاخ گل افغان مکن
در طریق سوختن خاموش چون پروانه باش
سینه را مسجد بساز و دل بیادش سبحه دار
خواه در دير مغان و خواه در بتخانه باش
بار منت بر ندارد خاطر آزاد گان
خود می و خود ساقی و خود ساغر و پیمانه بااش
کی بکف آری دل(مخفی) نباشی موشکاف
تاشوی محرم بزلف گلرخان چون شانه باش