به خوبی روی خوبش دیده بودم

زخوبان جمله دل ببریده بودم

نچیدم دانه ی خال لبش را

بدام طره اش پیچیده بودم

به افسون های عشقش دل نهادم

بلای هجر را نادیده بودم

نهادم دل بعهد سست خوبان

غلط کردم خطا فهمیده بودم

ز رشک پیله بر موی میانش

چو بر مو گرد خود پیچده بودم

چو میگریم مخند ای گل که من هم

یکی بر گریه ی خندیده بودم

من این بخت بد برگشته ی خود

ز اول مخفیا سنجیده بودم