چون یار وداعم کند ای دل، همه خون شو

یک قطره ای آخر ز رهی دیده،  برون شو

گردون همه دون پرور و همسفله نواز است

یک چند به اوضاع جهان بنگر و خون شو

در بحر رود بحر شود قطره ی ناچیز

ای کم تو از خویش برون آی وفزون شو

ای صبر و برو تاب غم عشق نداری

ای عقل ز سر بگذر و قربان جنون شو

رفتم بطواف حرم و گفت سروشم

از هستی موهوم برون آی و درون شو

تا محو تو گردند همه آیینه رویان

ای صیقل ز نگار دل از پرده برون شو

مخفی بجز از لطف تو غمخوار ندارد

ای مفخر کونین مرا رهنمون شو