چون غایب است شمع من از انجمن چه حظ

سرو جهانم ار نبود در چمن چه حظ

دور از گل عذرا تو ای نو بهار من

از سیر لاله زار و گل و نسترن چه حظ

کامیکه زهر گشته ززهر فراق تست

گر شهد و شکرش بود اندر دهن چه حظ

باغ بهشت بی رخ احباب دوزخ است

بی روی دوستان ز گل و یاسمن چه حظ

مخفی به ابلهان چه ضرور است گفتگو

چون یار هم سخن نبود از سخن چه حظ