تاكی زهجرت ای شوخ بی باك
خو بارم از چشم ریزم بسر خاك
مثلت ندیده چشم زمانه
تا گشته برپا ایــوان و افلاك
بسیار خوبان دیدم ، ندیدم
در فن و شوخی همچو تو چالاك
در كوره ی غم تا چند سوزی
جسم ضعیفم مانند خاشاك
از لطف گاهی گر سویم آیی
مانی قدم را در چشم نمناك
تن فرش راهت سر خاك پایت
گردد فدایت این جان غمناك
زهری كه باشد از دوست مخفی
هرگز نخواهیم از غیر تریاك