پرخون بود از یاد لبت شيشه ی عاشق

فکر دهن تنگ تو اندیشه ی عاشق

فرهاد چه داری سر آزار زلیخا

جز دوست نباشد به رگ و ریشه ی عاشق

امد ز ازل رسم جفا شیوه ی معشوق

در راه وفا خاک شدن پیشه ی عاشق

هر سنگ که می کند همی گفت به فرهاد

بر پای خود است عاقبب این تیشه ی عاشق

غم قافله سالار بود در سفر عشق

مخفی بود از خون جگر توشه ی عاشق