نشد یك لحظه از یادت جدا دل

زهی دل  آفرین دل  مرحبا دل

ز دستش یك دم آسایش ندارم

 نمی دانم چه باید آرد با دل ؟

هزاران بار مَنعش کردم از عشق

 مگر برگشت از راه خطا دل

به چشمانت مرا دل مبتلا کرد

 فلاکت دل  مصیبت دل  بلا دل

از این دل داد من بستان خدایا

 ز دستش تا به کی گویم : خدا  دل

درون سینه آهی هم ندارد

ستمكش دل  پریشان دل  گدا دل

به تاری گردنش را بسته زلفت

 فقیر و عاجز و بی دست و پا دل

بشد خاك و زکویت برنخیزد

 زهی ثابت قدم دل  باوفا دل

زعقل و دل دگر از من مپرسید

چو عشق آمد  کجا عقل و کجا دل ؟

تو  لاهوتی  ز دل نالی  دل از تو

 حیا کن  یا تو ساکت باش یا دل

اسلامبول  1918