ای نگار پارسی، از ما نگهداری بکن،

ما ز پا افتادگان را، بعد از این یاری بکن.

   دلبران، هرجا پرستاران عشاق خودند،

خسته ایم، آخر تو هم، ما را پرستاری بکن.

   همچو گل، بیرون بیا از جِلد ننگین نقاب،

پیچه و چادر بسوزان، ترک این خواری بکن.

  گفتم ای دل، عاشقی سخت است، خندیدی به من؛

من کنون خندم بر احوال تو، تو زاری بکن