دست نه بر سرم که تب دارم،

تب عشق تو روز و شب دارم.

یا بران یا خموش کن دل را،

شب وصل است، با تو گپ دارم.

تو مرا می زنی و دل شاد است؛

من از این کار دل عجب دارم.

من وفا پیشه ام، ولی چه کنم،

طالع نحس، در عقب دارم.

دائماً روی تو به خانۀ چشم،

روز و شب نام تو به لب دارم.

دست، هرگز ز دامنت نکشم

تا که خون و رگ و عصب دارم.

نروم هیچ جا ز درگه دوست،

من از این خانه، جان طلب دارم.

افتخارم به عشق و آزادی است؛

من از این خاندان نسب دارم.

در دیار وفا، چو لاهوتی،

من دلیرم، چنین لقب دارم

مسکو، اوت ۱۹۳۵